Ι.Μ. ΠΑΤΡΩΝ: Με λαμπρότητα έγινε σήμερα η Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας Πατρών, όπου λειτούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος.
Κατά το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος μίλησε γιά τις αιρέσεις και τη νίκη της Ορθόδοξης πίστεώς μας, τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων και φυσικά τον καίριο ρόλο της Ορθοδοξίας στην πορεία του Γένους μας.Αναφορα έκανε και στη συμπλήρωση των 200 ετών από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης.
Μεταξύ τών άλλων ο Σεβασμιώτατος είπε:
«Η Ορθοδοξία είναι η Αποκάλυψη τού Θεού στόν άνθρωπο.
Eίναι η πίστις μας στόν ένα καί μόνο αληθινό Θεό. Είναι η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία, είναι τά ιερά Μυστήρια, είναι η ιερά καί αγία Παράδοσή μας.
Η Ορθοδοξία είναι η αποκάλυψη:
Ότι ο Θεός είναι Τριαδικός. Διά τούτο καί γηθοσύνως ομολογούμεν καί, Προσκυνούμεν Πατέρα, Υιόν καί Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον καί αχώριστον.
Ότι ο Ιησούς Χριστός είναι τό δεύτερο πρόσωπο τής Παναγίας Τριάδος, ο Υιός καί Λόγος τού Θεού, ο ελθών εις τόν κόσμον, ως τέλειος άνθρωπος, παραμείνας τέλειος Θεός, σαρκωθείς εκ Πνεύματος Αγίου καί Μαρίας τής αειπαρθένου Θεοτόκου.
Ότι τό Πανάγιον Πνεύμα είναι τέλειος Θεός καί όχι μία δύναμις τού Θεού, ως υποστηρίζουν οι παλαιοί καί σύγχρονοι πνευματομάχοι.
Ότι η Εκκλησία είναι Μία, Αγία, Αποστολική καί Καθολική, καί κάθε μιά από αυτές τίς ιδιότητες εμπερικλείει τήν αλήθεια, ότι η Εκκλησία είναι τό Σώμα τού Χριστού καί διά τούτο εν τή Εκκλησία καί διά τών Μυστηρίων σώζεται ο άνθρωπος.
Ότι ο άνθρωπος, δέν είναι δημιούργημα τής τύχης, αλλά τό τελειότερο δημιούργημα τού Θεού, τό προορισμένο νά φθάση στή θέωση, νά περάση δηλαδή, από τό κατ εικόνα στό καθ ομοίωσιν καί
Ότι οι ιερές Εικόνες, τά ιερά δηλαδή, εκτυπώματα τού Κυρίου μας, τής Παναγίας μας καί τών Αγίων, τιμητικώς προσκυνούνται, αφού η τής εικόνος τιμή επί τό πρωτότυπον διαβαίνει (Μ. Βασιλείου. Εις Βαρλαάμ μάρτυρα, P.G. 31.489).
Όλα αυτά συνιστούν τήν Αγία μας Ορθοδοξίαν ως Θεού Αποκάλυψη, ως μυστική σχέση τού ανθρώπου μέ τόν Θεό, ως θυσιαστική σχέση αγάπης μέ τόν συνάνθρωπο, ως υπέρβαση τού θανάτου καί βιωματική βαθειά εμπειρία τής Αναστάσεως καί τής βεβαιότητος γιά τήν αιώνια ζωή καί Βασιλεία τού Κυρίου.
Αυτά εδίδαξε καί διδάσκει η Αγία μας Εκκλησία καί θυσιαστικά μέ ποταμούς αιμάτων τά υπεστήριξε από τούς πρώτους χρόνους τής ζωής της, από τήν ορθρινή, δηλαδή, ενθουσιαστική, αγία, μαρτυρική περίοδο τών πρώτων αιώνων, κατά τήν οποίαν τό μαρτυρικόν αίμα ύψωσε καί επύργωσε τήν αδιαπραγμάτευτη αλήθεια τόσον περί τού Θεού, όσον καί περί τού ανθρώπου καί τής κτίσεως συμπάσης.
Αλλά καί όταν οι διωγμοί κατέπαυσαν καί τό άγιο μαρτυρικόν αίμα σταμάτησε τήν γή νά πορφυρώνη, ο μισόκαλος Διάβολος, ο εκπεσών, ένεκα εγωϊσμού καί επάρσεως, εκ τής άνω φωτορίας, ενέπνευσε τούς υιούς τής απωλείας, οι οποίοι απολυτοποιώντας τήν ανθρώπινη λογική καί τήν ανθρώπινη διανόηση, ηθέλησαν μέ λογικά επιχειρήματα νά ερμηνεύσουν, τά τής Αποκαλύψεως τού Θεού καί τά τής πίστεως, η οποία δέν είναι άλλο τί, παρά ο ίδιος ο Κύριος κατά τούς Θεοφόρους Πατέρας τής Εκκλησίας: Χριστόν είναι φαμέν τήν ενυπόστατον πίστιν (Άγιος Μάξιμος Ομολογητής).
Δυστυχώς δέν ηδυνήθησαν νά ερμηνεύσουν τά άρρητα ρήματα καί τήν αποκεκαλυμμένην από τόν Θεόν αλήθεια, αφού έλειπε η ταπείνωσις , ο αγώνας γιά τήν κάθαρση τού νοός καί τής καρδίας καί ως εκ τούτου ήτο αδύνατον νά επέλθη ο θείος φωτισμός. Έτσι λοιπόν, οι εσκοτισμένοι νόες, υπέπεσαν στήν πλάνη, ένεκα εωσφορικής οιήσεως καί οδηγήθησαν στήν αίρεση ή στίς αιρέσεις, οι οποίες εταλάνισαν τό σώμα τής αγίας μας Εκκλησίας.
Διά τούτο σήμερον, εξαιρέτως τιμάμε, πανευφροσύνως γεραίρομεν καί καθηκόντως μακαρίζομεν, τούς αγίους καί θεοφόρους Πατέρας, τών Αγίων καί Οικουμενικών Συνόδων, τά πάγχρυσα στόματα τού Λόγου, τής Οικουμένης τό καύχημα καί τό ιερόν αγλάϊσμα, οι οποίοι μέ ζέουσαν ψυχήν καί καιομένην εκ τής πρός Κύριον αγάπης, καρδίαν, μέ προσευχή καί νηστεία, μέ ασκητικούς καί ιερούς, αγίους καί μεγίστους αγώνας, πεφωτισμένοι από τό Πανάγιον Πνεύμα, θαυμαστώς, νικηφόρως καί θαυματουργικώς αντιμετώπισαν τήν μάστιγα τών αιρέσεων, περί τού Θεού ακριβώς δογματίσαντες καί τήν αλήθειαν εν τοίς ιεροίς δέλτοις καταστρώσαντες, καταλλιπόντες εις ημάς τήν εν τώ ιερώ Συμβόλω τής Πίστεως, χαραχθείσαν, αδιαπραγμάτευτον Αλήθειαν».
Εις άλλο σημείο τής ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος ανέφερε:
«Αδελφοί μου, εορτάζομε τήν εορτή τής Ορθοδοξίας σέ κλίμα, πνευματικά επώδυνο καί διά τήν αμαρτίαν καί αποστασίαν μας από τόν Θεό καί ένεκα τής δοκιμασίας από τήν πανδημία τής λοιμικής νόσου, η οποία μαστίζει καί ταλαιπωρεί, κρίμασιν οίς είδεν ο Θεός, τήν Πατρίδα μας καί τόν κόσμον ολόκληρο.
Μέσα από τήν Ορθόδοξον θεώρηση τών πραγμάτων, η οποία απετυπώθη προηγουμένως, θεωρούμε ότι τήν δοκιμασίαν αυτή τήν επέτρεψεν ο Θεός. Διά τούτο καί πρός Αυτόν ικετευτικώς καί δακρυρρόως, εν μετανοία ορώμεν καί προσπίπτοντες παρακαλούμεν καί δεόμεθα πρός τήν συμπαθεστάτην Αυτού αγαθότητα, ίνα ελεήση ημάς καί συγχωρήση τά πολλά καί μεγάλα ημών αμαρτήματα καί πρεσβείαις καί δεήσεσι τής Παναχράντου καί Παναμώμου καί Παναγίας Αυτού Μητρός, τού Αγίου Αποστόλου Ανδρέου καί πάντων τών Αγίων, απαλλάξη ημάς τής φοβεράς ταύτης νόσου καί δοκιμασίας καί εν τή αφάτω αγάπη καί ευσπλαχνία Αυτού ελευθερώση ημάς εκ τής επωδύνου ταύτης μάστιγος.
Παραλλήλως όμως καί ορθοδόξως φρονούντες, τόν ευχαριστούμε καί διά τήν δυνατότητα πού μάς παρέχει μέσω τής ιατρικής επιστήμης, νά αντιμετωπίζωμε κατά τά ανθρώπινα μέτρα, τήν ασθένειαν αυτήν καί πάσαν άλλην αρρωστίαν.
Δώη Κύριος ο Θεός κατά τάς ευχάς καί προσευχάς καί ικετηρίας ημών τών αχρείων καί παναθλίων δούλων αυτού καί ενδυναμώση τό Ιατρικό καί Νοσηλευτικό προσωπικό τών Νοσοκομείων μας στό δύσκολο έργο τους καί θεραπεύση τούς ασθενούντας αδελφούς μας».
Καί στό τελευταίο μέρος τής ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος είπε:
«Η Ορθοδοξία όμως αδελφοί μου, ως πίστις καί ως βίωμα, ως ζωή αληθινή, διεπότισε τά καθ ημάς καί κατηύγασε τό Έθνος μας μέ τίς ζωογόνες ακτίνες τού νοητού Ηλίου. Οποία τιμή καί δωρεά καί χάρις.
Ώ φιλτάτη, γλυκυτάτη, ουρανία καί σώζουσα Ορθόδοξος ημών πίστις.
Σύ εξήγαγες ημάς εκ τού φοβερού σκότους τής αγνωσίας καί τής ειδωλολατρείας, τής μισοθεΐας καί τής μισανθρωπίας. Σύ ηλευθέρωσας ημάς εκ τών δεσμών τού θανάτου. Σύ ανέστησας τό Έθνος ημών καί επορεύθης σωτήρια μαζί του επί 20 καί πλέον αιώνας, καθιστώντας αυτό φώς καί άλας τού κόσμου, κατά τό ρήμα τού Κυρίου.
Σύ ενεψύχωσας ημάς, εν ώραις κινδύνου, σύ παραμυθίαν ενεστάλαξας εις ώρας πόνων, θλίψεων, μαρτυρίων, δουλείας ψυχικής αλλά καί τής άλλης τήν οποίαν τό τλήμον Γένος ημών υπέστη, διελθόν διά πυρός καί ύδατος καί σιδήρου, κατά τήν διάρκειαν 400 ή καί 500, δι άλλας περιοχάς, ετών.
Σύ ως διδασκαλία, σύ ως Εκκλησία καί Μυστηριακή ζωή, σύ ως προσευχή, σύ ως Παράδοσις εκράτησας ορθίους τούς πατέρας ημών, ώστε ημείς σήμερον 200 έτη μετά τόν ιερόν αγώνα, τόν οποίον εσύ ενέπνευσας καί νικηφόρον κατέστησας, τήν ελευθερίαν χαρίσασα εις ημάς τούς επιγενομένους, νά δυνάμεθα καί τόν Θεόν ορθοδόξως νά πρσκυνούμεν καί τήν ανθρωπίνην υπόστασιν νά τιμάμε καί νά αγαπώμεν άνευ όρων καί διακρίσεων κατά τήν ρήσιν τού Ουρανοβάμονος τών Αποστόλων, Αγίου Παύλου.
Ώ γλυκυτάτη, παμφιλτάτη, ωραία μήτερ ημών Ορθοδοξία, η οποία Πατριάρχας, Αρχιερείς, Ιερείς καί Διακόνους, Μοναχούς καί Μοναχάς, Προεστούς καί Καπεταναίους, πάντα τόν Λαόν εις ενότητα συνήγαγες καί άτρωτον διεφύλαξας, κατά τούς πικρούς χρόνους τής δουλείας καί κατά τούς υπέρ τής Πίστεως καί Πατρίδος ιερούς αγώνας, μή εγκαταλείπης ημάς καί κατά τόν νύν καιρόν τής αποστασίας από τόν Αληθινόν Θεόν, τής ανθρωπαρεσκείας καί σαρκολατρείας, τής δουλείας εις τά πάθη καί τό χαμερπές καί χαμαίζηλον φρόνημα.
Ομολογούμεν τήν χάριν καί τόν έλεον κηρύττομεν καί τήν ευεργεσίαν ου κρύπτομεν καί ευγνωμόνως πάντοτε, ιδιαιτέρως τώρα μέ τήν συμπλήρωσιν διακοσίων ετών από τής Εθνικής μας Παλιγγενεσίας καί έως τής συντελείας τού αιώνος, θά σέ μακαρίζομεν καί μαζί μέ τούς Αγίους Ιεράρχας, Οσίους καί Δικαίους, Παλαιούς Μάρτυρας καί τούς κλεινούς επί Τουρκοκρατίας Νεομάρτυρας καί πάσας τάς στρατειάς τών Αγίων παλαιών τε καί νεωτέρων καί μαζί μέ τούς αγωνιστάς ήρωας καί μάρτυρας Κληρικούς καί Λαϊκούς, τούς υπέρ Πίστεως καί Πατρίδος ευκλεώς αγωνισαμένους καί ηρωϊκώς πεσόντας, διά στόματος τού μακαρίου Ιωσήφ τού Βρυεννίου καί μιά καί δυό καί χίλιες καί αναρίθμητες φορές ευγνωμόνως καί εν αφοσιώσει πρό σέ θά κραυγάζωμεν: Ουκ αρνησόμεθά σε, φίλη Ορθοδοξία· ου ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας· εν σοί εγεννήθημεν, καί σοί ζώμεν, καί εν σοί κοιμηθησόμεθα· ει δέ καλέσει καιρός, καί μυριάκις υπέρ σού τεθνηξόμεθα. Αμήν.
