Ι.Μ. ΠΑΤΡΩΝ: Συγκλονίστηκαν οι καρδιές του πλήθους του Κλήρου και του Λαού που κατέκλυσαν τον νέο Ιερό Ναό του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου Πατρών και τα πέριξ αυτού σήμερα το μεσημέρι (Παρασκευής 24.7.2020), στην εκδήλωση προσευχής προς τον Θεό για την Ορθοδοξία και το Γένος και διαμαρτυρίας και αγανάκτησης για την μετατροπή της Αγια Σοφιάς, από τους Τούρκους, σε τζαμί.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών, στην γεμάτη πατριωτικό ενθουσιασμό και ορθόδοξο παλμό, ανέφερε μεταξύ των άλλων τα εξής:
Ακουέτωσαν Λαοί και πάντες οι ισχυροί της γης
Θρηνήτωσαν οι Έλληνες όπου γης
Πενθήτωσαν όρη και βουνοί
Ρανάτωσαν οι ουρανοί όμβρον δακρύων πικρών
Γιατί,
« Στην πόρτα της Αγια Σοφιάς που σφάλισεν
ενός αγγέλου χέρι,
διπλοσφαγμένος έπεσε και πάλιν ο δικέφαλος
απ τ άπιστο του Τούρκου το μαχαίρι».
Ακουέτωσαν κραυγήν οι γηγενείς και θρήνον της νύμφης του Βοσπόρου,
Της μαρτυρικής Επταλόφου, της αιματοπισμένης και αιμοφύρτου Βασιλίδος των Πόλεων,
«η σκλάβα πόλη κάθεται στο Βόσπορο και κλαίει και πονεμένη λέει:
Μον ένα δώρο καρτερούν τα μάτια μου και κλαίνε
ατίμητο στα ατίμητα ελευθεριά το λένε»
Κωνσταντινούπολη, Αγια Σοφιά μας,
Ψυχή μας καρδιά μας, πόλη δικιά μας,
Ουρανέ του κόσμου. Είσαι δικιά μας,
Πόλη μη κλαίς, θάρθει καιρός
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος ανέφερε:
«Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και δη και μάλιστα ως Ορθόδοξοι Έλληνες, διαμαρτυρόμεθα με όλη την δύναμη της ψυχής μας για την φρίκη και την βεβήλωση που βιώνει για μια ακόμη φορά ο Ορθόδοξος αυτός Χριστιανικός Ναός, ο οποίος δυστυχώς χρησιμοποιείται ως εργαλείο από τον αδίστακτο Πρόεδρο της Τουρκίας, προκειμένου να ξεπεράση τις πολιτικές, οικονομικές και άλλες εσωτερικές του δυσκολίες και ακόμα αν θέλετε να εξυπηρετήση εκείνους που μισούν θανάσιμα την Ρωμηοσύνη.
Διαμαρτυρόμεθα για την ασέβεια, για την αυθάδεια, για την αδιαλλαξία, για την βαρβαρότητα, την οποία επιδεικνύει η Τουρκία για μια ακόμη φορά αποκαλύπτοντας το πραγματικό της πρόσωπο και τα αισθήματά της έναντι πολιτισμών και αξιών. Αυτά εξ άλλου τα στοιχεία ανέκαθεν εχαρακτήριζαν την γείτονα χώρα.
Αχνίζουν, αδελφοί μου, τα αίματα των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, κλαίνε οι περιουσίες τους, θρηνεί η Μικρασία, ο Πόντος και η Καππαδοκία για τις φρικτές καταστροφές και τις γενοκτονίες.
Αιμόφυρτη η μεγαλόνησος, η Ελληνικοτάτη Κύπρος μας, μαρτυρεί τις τουρκικές ωμότητες, τις λεηλασίες, τις καταστροφές Εκκλησιών και Μοναστηρίων, τους διωγμούς των Ορθοδόξων και τους εποικισμούς των Ελληνικών εστιών.
Θρασύτατη η κεφαλή της γείτονος, κάθε τόσο, μη υπολογίζουσα ουδένα υψώνεται με διεκδικήσεις και απειλές. Όπως συμβαίνει κατ αυτάς τας ημέρας στο Αιγαίο, όπου η προκλητικότης και η θρασύτης της Τουρκίας υπερέβη όρια και φραγμούς.
Πού είναι άραγε οι «Μεγάλοι της γης»; Πού είναι οι Διεθνείς Οργανισμοί; Πού είναι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, υποτίθεται χριστιανοί, ώστε να υψώσουν το ανάστημά τους, προκειμένου να σταματήσουν οι καταστροφές και βεβηλώσεις μνημείων;
Εις ποίας ενεργείας προέβησαν, προκειμένου να σταματήσουν την βαρβαρική επέλαση προς τη Δύση; Όταν ξέσπασε πυρκαγιά στην Παναγία των Παρισσίων, ξεσηκώθηκε, και καλώς έπραξε, όλος ο κόσμος, γιατί κατεστράφη ένα μνημείο. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία επί ημέρες είχαν ως πρώτο θέμα την φωτιά στην Παναγία των Παρισσίων. Τώρα που καταστρέφεται ένα μνημείο ασυγκρίτου μεγαλυτέρας αίγλης και αξίας, που είναι άρα γε η ευαισθησία των Χριστιανών και των αρμοδίων των Υπουργείων Πολιτισμού των χωρών του κόσμου;
Πού είναι η μνήμη τους, ώστε να φερθούν με ευγνωμοσύνη προς τον Λαό και το Γένος μας, που επί τόσους αιώνας εστάθη ανάχωμα και πλήρωσε με σκλαβιά και με μαρτύρια την προστασία της Δύσεως από την φωτιά και το μαχαίρι των απίστων;
Τι θα ήταν η Δύση, αν εμείς δεν κρατούσαμε τα στίφη των βαρβάρων, οι οποίοι τώρα δυστυχώς καταλαμβάνουν αμαχητί την Ευρωπαική Ήπειρο και ουχί μόνο, καταλύοντας ήθη και προσβάλλοντες θρησκείες και πολιτισμούς;
Ω και της φρικτής παπικής κωμωδίας και του εμπαιγμού! Το μόνο που μπόρεσε μετά δυσκολίας και ποιος γνωρίζει από ποιους πιεζόμενος ο Πάπας, το μόνο που μπόρεσε να αρθρώση, κάνοντας μάλλον αγγαρεία, ήτο να είπη ότι είναι «λυπημένος».
Τι άλλο άραγε θα μπορούσε να εκστομίση, τόσον ο συγκεκριμένος Πάπας, αλλά και οι προ αυτού και οι μετά απ αυτόν, αφού οι Δυτικοί Σταυροφόροι αιματοκύλισαν την Ρωμηοσύνη και την Ορθοδοξία το 1204 και εσύλησαν και κατέλυσαν την δόξα της Βασιλίδος των πόλεων; Πώς θα μπορούσε να είπη τι ο Ποντίφηξ, όταν ακούωνται ακόμη οι θρήνοι και οι κλαυθμοί μέσα στην Αγια Σοφιά, από τις φοβερές και φρικτές καταστροφές το 1204;
Αλλά λύπη κατέλαβε την ψυχή μας και δια την αδιαφορία, την σιωπή, η τις χλιαρές δηλώσεις, ομοδόξων «αδελφών μας». Η Αγια Σοφιά δεν είναι «εσωτερικό πρόβλημα» της Τουρκίας, ως είπαν, ούτε θα εξυπηρετήση το γεγονός, ότι οι εισερχόμενοι δεν θα πληρώνουν εισιτήριο. Δεν θα ηδύνατο να ακουσθή πικρότερος λόγος απ αυτόν.
Όμως ήλθεν η ώρα και της ιδικής μας αυτοκριτικής και του αυτοελέγχου.
Χρόνια τώρα, όπως επανειλημμένως έχομε τονίσει, μειοδοτήσαμε έναντι τής αληθείας. Παραποιήσαμε, αλλοιώσαμε, παραχαράξαμε τήν ιστορία μας. Αδιαφορήσαμε γιά τήν πίστη μας. Πάψαμε νά τιμάμε τίς θυσίες τών προγόνων μας. Αποκρύψαμε, σκοπίμως, από τά παιδιά μας τούς διωγμούς καί τούς κατατρεγμούς, τά μαρτύρια καί τούς ευτελισμούς, τούς βιασμούς καί τίς σφαγές, τίς γενοκτονίες καί τίς καταστροφές πού υπέστημεν από τούς Τούρκους.
Υποτονικά εορτάσαμε καί εορτάζομε τίς Εθνικές μας Επετείους. Παρεξηγήθη η αγάπη πρός τήν Πατρίδα καί η αναφορά στίς Εθνικές μας μνήμες. Δήθεν, γιά τήν καλή, όπως είπαν, γειτονία. Ποιός θά πληρώση, άρα γε γι αυτά τά λάθη τόσων ετών; Ποιός θά τά διορθώση καί μέ ποιό τρόπο; Πόσος χρόνος χρειάζεται, γιά νά αλλάξη ο ρούς τών πραγμάτων; Ποιός θά λογοδοτήση γιά τήν ανεξέλεγκτη είσοδο μουσουλμάνων στήν Πατρίδα μας; Τί θά γίνη μέ τήν πληθυσμιακή αλλοίωση στήν Ελλάδα;
Αγαπητοί μου, σήμερα στήν Κωνσταντινούπολη, στήν Πόλη τής καρδιάς μας, στή βασίλισσα τού κόσμου, πραγματοποιείται ένα ανοσιούργημα κάτω από τά μάτια τών ισχυρών τής γής, οι οποίοι αδιαφορούν δυστυχώς γιά ό,τι πνευματικό, υψηλό καί θαυμάσιο επίτευγμα επί τής γής. Σήμερα πραγματοποιείται μιά από τίς μεγαλύτερες αδικίες στόν κόσμο καί συντελείται έγκλημα μέγιστον.
Γνωρίζομε ότι οι πάντες αισθάνονται μειονεκτικά, γιατί δέν μπόρεσαν ούτε θά μπορέσουν ποτέ νά φτιάξουν Αγια Σοφιά, όπως οι Ρωμηοί, νά τήν στολίσουν μέ ψηφιδωτά, νά έχη ζωή τόσων αιώνων. Δέν μπόρεσαν ούτε θά μπορέσουν ποτέ, νά υψώσουν Παρθενώνες μέ κάλλος τέτοιο πού νά προκαλή δέος στούς οφθαλμούς τών ανθρώπων καί ρίγος στίς καρδιές διαχρονικά.
Αδελφοί μου, μέσα στόν πόνο καί στήν θλίψη τών ημερών, είδαμε ένα καλό. Ξύπνησαν ευτυχώς οι Έλληνες.
Κάτι άρχισε νά αλλάζη σ αυτόν τόν τόπο. Η βδελυρή πράξη τών Τούρκων ενήργησε αφυπνιστικά γιά τόν κοιμώμενο γίγαντα, γιά τόν Λαό μας δηλαδή, γιατί η Αγια Σοφιά είναι η ψυχή μας καί η καρδιά μας. Είναι ο πόθος καί τό ωράϊσμά μας. Είναι η μεγάλη τού Γένους Εκκλησιά, είναι τό κόσμημα τού κόσμου, η τού κόσμου ευκοσμία, γιά νά χρησιμοποιήσωμε τήν Εκκλησιαστική γλώσσα.
Τό 2021 θά γιορτάσωμε τά 200 χρόνια από τήν Ελληνική Επανάσταση. Πρέπει ο εορτασμός αυτός νά είναι βροντερός, βαθύς, αντάξιος τών θυσιών τών προγόνων μας. Νά είναι καί θά είναι μιά απάντηση στήν Τουρκία γιά τά εγκλήματα πού έκαμε διαχρονικά.
Μιά πρόταση πρός τό Υπουργείο Παιδείας. Τήν έχομε ξανακάνη. Καιρός είναι, αντί γιά τίς πενταήμερες τών Σχολείων, γιά λόγους αναψυχής, νά οδηγήσωμε τά παιδιά μας νά προσκυνήσουν σέ τόπους ιερούς, γιά νά βαπτίζωνται στά ιερά νάματα τής φυλής μας από τήν αρχαία εποχή καί τήν λαμπρή βυζαντινή περίοδο, τήν Ορθοδοξία, τούς πόνους καί τούς καημούς τού Γένους μέσα από τήν Αγία Λαύρα καί τό Μέγα Σπήλαιο. Γιά νά δούν τά παιδιά, τίς ρίζες τους καί νά καταλάβουν τί σημαίνει Ελλάδα, ώστε νά νοιώθουν περηφάνεια γιά τήν καταγωγή τους.
Ακόμη θά ήθελα νά διαβεβαιώσω όλους σας, ότι μέσα μας υπάρχει αυτός ο ενθουσιασμός, ώστε άν χρειασθή πρώτοι εμείς, οι Αρχιερείς καί οι Έλληνες Ιερείς καί Καλόγεροι, μπροστάρηδες όπως κάναμε πάντα σ αυτόν τόν τόπο, θά αγωνισθούμε, δίδοντας καί τό αίμα μας εάν χρειασθή γιά τήν Ορθόδοξη Πατρίδα μας. Δέν θά σιωπήσωμε καί στή συνέχεια γιά τίς αδικίες πού γίνονται εις βάρος τής Πίστεώς μας καί τής Πατρίδος μας. Δέν θά πάψωμε αγωνιζόμενοι γιά τά απαράγραπτα δίκαιά μας, μή φειδώμενοι κόπων καί μόχθων καί αυτής τής ιδίας τής ζωής μας.
Αυτή τήν στιγμή στρέφομε τόν νούν καί τήν καρδία μας στό Οικουμενικό Πατριαρχείο μας καί στόν πρώτο τού Γένους μας, στόν Παναγιώτατο καί Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο καί στούς περί αυτόν Κληρικούς, μαζί του φρυκτωρούς τής Ορθοδοξίας καί τού Γένους δηλώνοντας τόν σεβασμόν καί τήν αμέριστον συμπαράστασή μας εις ό,τι ιερόν καί άγιον όλαις δυνάμεσι υπηρετούν.
Επίσης στηρίζομε τήν όποια προσπάθεια καί ενέργεια τής Ελληνικής Κυβερνήσεως γιά τά απαράγραπτα δίκαια τής Πατρίδος μας. Υπάρχει τό διεθνές δίκαιο, τό οποίο καλώς επικαλούμεθα. Αλλ όμως υπάρχει καί τό δικό μας, τό εθνικό Δίκαιο.
Αυτές τίς ώρες, αλλά καί πάντοτε έχομε ανάγκη από τήν ενότητα. Πρέπει νά γίνωμε, εάν δέν είμαστε ένα σώμα, μιά ψυχή γιά τήν Πατρίδα μας, γιά τήν Ελλάδα μας.
Η Αγια Σοφιά, έστω καί άν τής άλλαξαν τό όνομα της οι βάρβαροι στίς πινακίδες, λέγοντάς την «μεγάλο τζαμί», θά είναι γιά μάς «Η Μεγάλη Εκκλησιά, η Αγια Σοφιά μας». Η κλειστή πύλη γι αυτούς θά είναι ο τρόμος τους γιατί κάποτε θά ανοίξη. Η Αγια Σοφιά είναι τό κέντρο τού κόσμου, είναι ο ομφαλός τής γής. Δέν είναι δική τους. Την έκλεψαν καί τήν κατέχουν μέ τό σπαθί καί τή βία. Ο Μαρμαρωμένος Βασιληάς είναι ο εφιάλτης πού δέν τούς αφήνει νά ησυχάσουν ημέρα καί νύκτα, γιατί γνωρίζουν ότι θά ξυπνήση καί θά προβάλλη μέ τό σπαθί του γιά νά ελευθερώση τήν Μεγάλη Εκκλησιά από τά βέβηλα χέρια τους»
Ο Σεβασμιώτατος έκλεισε τήν ομιλία του μέ στίχους νεωτέρου μουσικοσυνθέτου (Σπανουδάκης):
«Πόλη γλυκιά Πόλη δική μας
Πόλη τής γής καί τού ουρανού
Πόλη καημός πού γίνες τραγούδι εδώ
μή κλαίς θάρθη ο καιρός, θάρθη ο καιρός
Πόλη χρυσή Πόλη τού ήλιου
Πόλη μητέρα κι αδερφή
Πόλη λυγμός πού γίνε λουλούδι εδώ
μή κλαίς θάρθη ο καιρός θάρθη ο καιρός
Μέσα σόνειρο σείδα ξανά
όλο φώς όπως ήσουν παλιά
καί στά μάτια σου η Αγία Σοφία
ένα δάκρυ πού ακόμα κυλά
Πόλη γλυκιά αγαπημένη
μία ζωή σαποζητώ
είσαι εκεί κι όμως σέ αγγίζω εδώ
μή κλαίς θάρθη ο καιρός θάρθη ο καιρός
Πόλη ζωή Πόλη ελπίδα
Πόλη Θεού Πόλη όλο φώς
Πόλη γλυκειά πού γινες Πατρίδα εδώ
μή κλαίς θάρθη ο καιρός θάρθη ο καιρός
Πόλη γλυκιά Πόλη δική μας
Πόλη τής γής καί τού ουρανού
Πόλη καημός πού γίνε τραγούδι εδώ
μή κλαίς θάρθη ο καιρός θάρθη ο καιρός.
Στήν εκδήλωση τής Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών συμμετείχαν άπαντες οι Κληρικοί, Εκπρόσωποι Αρχών καί Φορέων, σύλλογοι μέ τίς εθνικές ενδυμασίες καί τά λάβαρά τους καί πλήθος Λαού. Τά πατριωτικά συναισθήματα, ο πόνος καί ο ενθουσιασμός εξεδηλώθησαν έντονα, ώστε νά συγκλονισθούν οι καρδιές καί νά κλαύσουν ακόμα καί οι κολώνες τού Αγίου Ανδρέου.
Εκτός από τούς ύμνους τής Παρακλήσεως ακούστηκαν παραδοσιακά τραγούδια γιά τήν Πόλη καί τήν Αγια Σοφιά, εψάλη τό « Τή Υπερμάχω» απ όλους καί ο Εθνικός Ύμνος.
Εκ τής Ιεράς Μητροπόλεως.
