Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Τη Δευτέρα 31 Οκτωβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Νησίου.
Στο τέλος του Πανηγυρικού Εσπερινού προχείρησε σε πνευματικό τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Νικόλαο Γιοβάνο.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μεγάλων αξιωθέντες δωρεών, πανεύφημοι, εν ταπεινότητι βίου εν τη γη επολιτεύσασθε».
Μέσα στη φράση αυτή συμπυκνωνει ο ιερός υμνογράφος το περιεχομενο της ζωής των αγίων Αναργύρων, Κοσμά και Δαμιανού, τη μνημη των οποίων εορτάζουμε ιδιαιτερως στον φερώνυμο ναό της ενορίας σας.
Ήταν άνθρωποι σαν και εμάς οι άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός. Και έζησαν στη γη όπως ζούμε και εμείς. Η ζωή τους όμως είχε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Παρότι από τη νεαρή τους ηλικία διακρινοταν για τη μεγάλη ευφυία και τα πολλά πνευματικά τους χαρίσματα, τα οποία τους βοήθησαν να διαπρέψουν στις σπουδές τους και ιδιαιτέρως στην ιατρική επιστήμη στην οποία επιδόθηκαν με ζήλο και αφοσίωση, διακρινόταν και για κάτι ακόμη. Διακρινόταν για την ταπείνωσή τους. Για την ταπείνωση με την οποία αντιμετώπιζαν και τις γνώσεις και τα χαρίσματά τους και τη φήμη η οποία τους ακολουθούσε και την τιμή με την οποία τους περιέβαλαν οι άνθρωποι της εποχής τους. Διακρινόταν ακόμη για την ταπείνωση με την οποία συμπεριφερόταν στους άλλους γύρω τους, ανεξάρτητα με το αν ήταν πλούσιοι ή πτωχοί, επιφανείς ή απλοί άνθρωποι, ελεύθεροι ή δούλοι. Διακρινόταν και για την ταπείνωση με την οποία αντιμετώπιζαν την επάγγελμα τους, ήταν ιατροί. Δεν το θεωρούσαν ως μέσο προβολής και πλουτισμού, αλλά ως μέσο διακονίας των πασχοντων αδελφών τους, γι᾽ αυτό και θεράπευαν τους ασθενείς δωρεάν.
Την ταπείνωσή τους όμως την διατήρησαν και όταν έλαβαν από τον Θεό τη χάρη των θαυμάτων, ώστε να θεραπεύουν τους ανθρώπους όχι μόνο με τις ιατρικές γνώσεις που είχαν και την επιστήμη τους αλλά και με τη δύναμη του Θεού, να θεραπεύουν ακόμη και ασθένειες που δεν ήταν δυνατόν να θεραπευθούν με τις ανθρώπινες δυνάμεις. Και έλαβαν αυτή τη χάρη των θαυμάτων οι άγιοι Ανάργυροι, γιατί ακριβώς ειχαν ταπείνωση, και ο Θεός υπόσχεται ότι «ταπεινοίς δίδωσι χάριν».
Και οι δύο άγιοι απέδειξαν με τις πράξεις και με τη ζωή τους ότι είχαν όντως αυτή τη μεγάλη αρετη, την υψοποιό ταπείνωση, η οποία ανεβάζει τον άνθρωπο στα μάτια του Θεού και τον εξυψώνει και παρακινεί τον Θεό να του δωσει περισσότερη χάρη και περισσότερη ευλογία και δύναμη. Γιατί ο Θεός δίδει τη χάρη του και προσφέρει τα χαρίσματά του σε εκείνους οι οποίοι γνωρίζει ότι θα τα αξιοποιήσουν όχι για το προσωπικό τους όφελος αλλά προς το συμφέρον των συνανθρώπων τους και προς δόξαν του αγίου Ονόματός του. Αυτό είναι το κριτήριο με το οποίο διανέμει ο Θεός τα χαρίσματα στους ανθρώπους.
Μας το λέγει, άλλωστε, και ο ίδιος ο Χριστός. «Όστις γαρ έχει, δοθήσεται αυτώ και περισσευθήσεται». Όποιος, λέγει, χαρίσματα, σ᾽ αυτόν θα δοθούν περισσότερα, ώστε να του περισσεύουν. Αυτό βλέπουμε να συμβαίνει και στην παραβολή των ταλάντων, όπου εκείνος που είχε τα πέντε τάλαντα και τα διπλασίασε, έλαβε ως ανταμοιβή και το ένα τάλαντο εκείνου, ο οποίος αδράνησε και δεν το αξιοποίησε. Αυτό συνέβη και με τους αγίους Αναργύρους, τον άγιο Κοσμά και τον άγιο Δαμιανό τους οποίους εορτάζουμε. Είχαν το τάλαντο της ευφυίας το οποίο καλλιέργησαν και απέκτησαν γνώσεις ιατρικές, τις οποίες όμως δεν τις κράτησαν για τον εαυτο τους και για το δικό τους μόνο συμφέρον, αλλά τις έθεσαν με αγάπη στη διάθεση του πλησίον. Είχαν και το τάλαντο της ταπεινοφροσύνης και δεν υπερηφανευοταν για τα επιτεύγματα και τις επιτυχίες τους, για τη φήμη και τους επαίνους που άκουαν από τους ανθρώπους, γι᾽ αυτό και ο Θεός τους έδωσε τη δύναμή του, για να ενεργούν θαύματα, για να σώζουν ανθρώπους, για να θεραπεύουν τις ασθένειές τους και να απαλύνουν τους πόνους τους. Τους την έδωσε, γιατί γνώριζε ότι με την ταπείνωσή τους θα ήταν καλοί διαχειριστές της χάριτός του, όπως και απέδειξαν με τη ζωή τους. Γιατί οι άγιοι Ανάργυροι συνέχισαν να θεραπεύουν «αναργύρως», να διανεμουν δηλαδή δωρεάν τη χάρη του Θεού, «την πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσαν», στους ανθρώπους, όπως την έλαβαν και αυτοί, και διά του τρόπου αυτού αγιάσθηκαν και αξιώθηκαν να ενεργούν θαύματα και ιάσεις σε όσους τους επικαλούνται ακόμη και σήμερα, δεκαεπτά περίπου αιώνες μετά την κοίμησή τους.
Αυτό το παράδειγμα της ταπεινοφροσύνης των αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, το οποίο αναδεικνύει και ο ιερός υμνογράφος ψάλλοντας «Μεγάλων αξιωθέντες δωρεών, πανεύφημοι, εν ταπεινότητι βίου εν τη γη επολιτεύσασθε», ας μιμηθούμε και εμείς. Ας μην καυχώμεθα για όποια χαρίσματα μας έχει δώσει ο Θεός, αλλά και για όσα μπορεί να έχουμε επιτύχει εμείς με τις προσπάθειές μας, γιατί και αυτά δεν θα είχαμε κατορθώσει να τα αποκτήσουμε χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Και ακόμη ας θέτουμε ο,τι έχουμε στη διάθεση των αδελφών μας με αγάπη και με προθυμία, έχοντας πάντοτε υπόψη μας το παράδειγμα των αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, στη βοήθεια των οποίων πάντοτε και εμείς προστρέχουμε, αλλά και ότι ο Θεός δίδει περισσότερη χάρη σε όσους με ταπείνωση αξιοποιούν τα τάλαντα, τα χαρίσματα, που τους έχει δώσει, όποια και αν είναι αυτά, μικρά ή μεγάλα, για να βοηθήσουν τους αδελφούς τους, δοξάζοντας το όνομα του Θεού με τα έργα και τη ζωή τους.
