Τρία χρόνια συμπληρώθηκαν από την ημέρα που ο Γέροντας της καλοσύνης, της αγάπης και της Ελληνορθόδοξης λεβεντιάς π. Δαμασκηνός Ζαχαράκης, Καθηγούμενος της ιστορικής Ιεράς Μονής του Αγάθωνα, άφησε τον κόσμο τούτο για να συναυλισθεί στον Παράδεισο μετά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, της Κυρίας Θεοτόκου που τόσο αγάπησε και του Οσίου Γέροντος Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου, του Ελεήμονος Πνευματικού, τον οποίο διηκόνισε με αυταπάρνηση και υική αφοσίωση σε όλη την επίγεια ζωή του, αλλά και στην φανέρωση της αγιότητος του.
Οπως αναφέρει ανακοίνωση της Μητρόπολης Φθιώτιδος: “Το Σάββατο 20 Ιουνίου ε.ε. το πρωί στο ιστορικό Καθολικό της Παναγίας του Αγάθωνα τελέσθηκε σε κλίμα χαρμολύπης και Ιεράς κατανύξεως Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και εν συνεχεία Ιερό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Γέροντος π. Δαμασκηνού.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών, αφίχθη στη Μονή νωρίς το πρωί, συνοδευόμενος από τον Άγιο Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Άγγελο Ανθόπουλο και χοροστάτησε στον όρθρο.
Τον Σεβασμιώτατο υπεδέχθη με περισσή εγκαρδιότητα και αγάπη, ο Άγιος Καθηγούμενος Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Γερμανός Γιαντσίδης με τους Πατέρες της Αδελφότητος και άλλους Ιερείς της Μητροπόλεως μας.
Οι Ιερές Ακολουθίες μετεδόθησαν απευθείας μέσω του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως μας (89,4 Fm) και μέσω διαδικτύου, από την Ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως www.imfth.gr και άλλα Ραδιοφωνικά blogs.
Τους Ιερούς ύμνους απέδωσε με Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και αρτιότητα πολυμελής χορωδία νέων, πτυχιούχων και μαθητών της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως «Γερμανός ο Μελωδός», υπό την εμπνευσμένη χοραρχία και καθοδήγηση του Διευθυντού αυτής και Πρωτοψάλτου κ. Ανδρέου Ιωακείμ.
Μετά των ιερουργούντων Πατέρων, παρέστησαν και ακόμη αρκετοί Ιερείς συμπροσευχόμενοι από την Μητρόπολη Φθιώτιδος, αλλά και από άλλες Ιερές Μητροπόλεις της Ελλάδος, καθώς και πνευματικά παιδιά του μακαριστού Γέροντος.
Ανάμεσά τους, η Εξοχωτάτη Υφυπουργός Παιδείας κ. Σοφία Ζαχαράκη, ανεψιά κατά σάρκα του μακαριστού Γέροντος π. Δαμασκηνού, με την οικογένειά της, ο Βουλευτής Φθιώτιδος κ. Θέμης Χειμάρας, ο Δήμαρχος Λαμιέων κ. Ευθύμιος Καραΐσκος, ο θεματικός Αντιπεριφεριεάρχης κ. Κωνσταντίνος Αποστολόπουλος, η τ. Βουλευτής Φθιώτιδος κ. Ελένη Μακρή, ο Πρόεδρος του Δ.Δ. Υπάτης κ. Γεώργιος Ζιάκας, ο ομότιμος Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. κ. Γεώργιος Σπανός, ο εκδότης κ. Δημήτριος Ρίζος, καθώς και εκπρόσωποι τοπικών φορέων και Συλλόγων.
Πριν την τέλεση του Ιερού μνημοσύνου ο Άγιος Καθηγούμενος π. Γερμανός με εμφανή τη συγκίνηση ωμίλησε για τον μακαριστό Γέροντα Δαμασκηνό, χαρακτηρίζοντας τον ως: «πράο και ειρηνικό, προικισμένο με σοφία, ευπροσήγορο και προσηνή, καθώς και γνήσιο εργάτη του Ευαγγελίου».
Ο π. Γερμανός σημείωσε:
«Ο Γέροντάς μας π. Δαμασκηνός εδούλευσεν εις το Ευαγγέλιον, ως καλός αλιεύς ψυχών, ως Ποιμένας, με φρόνημα θυσιαστικό, ως διακονητής της συμφιλίωσης των ανθρώπων με τον Θεό.
Ως εργάτης στο χωράφι του Θεού, αποδίδοντας τους καρπούς του έργου του στον Θεό, δηλαδή, τα πνευματικά του τέκνα, που έγιναν η σφραγίδα της αποστολής του, στην τοπική Εκκλησία, στην Ιερά Μονή και αλλού.
Αντλώντας ζωντανά παραδείγματα και αιώνια διδάγματα από την προσωπικότητα του Γέροντα Δαμασκηνού, μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να γευτούμε και εμείς τη χαρά της πνευματικής πληρότητας που εξασφαλίζει η ανταπόκριση στο χρέος δι’ όλης της ζωής.
Όλα αυτά, τα συζητάμε καθημερινά. Μας ενδυναμώνουν. Μας φωτίζουν. Μας κρατούν όρθιους μπροστά στις μεγάλες δυσκολίες της ανεπάρκειάς μας. Όλα αυτά, μας θυμίζουν ποιον πνευματικό πατέρα μας αξίωσε ο Θεός να έχουμε!
Εύχεσθε, Άγιε Δέσποτα, να μας αξιώσει ο Θεός, η Παναγία μητέρα μας και οι Άγιοι της μονής μας, να καταφέρουμε να συνεχίσουμε έστω και σε κάποιο μικρό βαθμό το έργο του π. Δαμασκηνού.
Προσβλέπουμε στη βοήθειά σας, στην πνευματική στήριξη, στην αγάπη σας, για να ανταποκριθούμε στη μεγάλη τιμή που μας έκαμε ο Θεός να αποτελούμε τη συνέχειά του κατά τη μοναστική τάξη.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του! Να έχουμε την ευχή του και τις πρεσβείες του!».
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών με βαθυτάτη συγκίνηση και πατρικά λόγια ειλικρινούς ευγνωμοσύνης, ωμίλησε για την εμβληματική προσωπικότητα του μακαριστού Καθηγουμένου π. Δαμασκηνού και χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Ο σεβαστός μας Άγιος Καθηγούμενος ο π. Γερμανός ο οποίος έζησε, γεύτηκε, ψηλάφισε, άγγιξε, μύρισε, αισθάνθηκε άκουσε, είδε την εμπειρία της βιωτής του μακαριστού Γέροντος π. Δαμασκηνού μας μίλησε πολύ όμορφα και πολύ παραστατικά για τον μακαριστό και Άγιο Γέροντα και Καθηγούμενο αυτής της Μονής, από όλα όσα μας είπε, για τα οποία όλοι σας έχετε λίγες ή πολλές εμπειρίες, γιατί στη ζωή της Εκκλησίας αυτό που μετρά και αυτό που μιλά, δεν είναι ούτε οι θεωρίες, ούτε οι απόψεις, ούτε ιδέες, ούτε οι εκτιμήσεις, ούτε οι προβλέψεις, ούτε οι αντιλήψεις, αλλά η εμπειρία, η ζωή. Και ο Άγιος Γέροντας π. Δαμασκηνός είναι μία εμπειρία ζωής, που ο καθένας την βίωσε με το δικό του προσωπικό, μοναδικό αδιάστατο τρόπο, αλλά και η Εκκλησία την βίωσε με το δικό της Εκκλησιαστικό τρόπο, η ιστορία αυτής της περιοχής με το δικό της συλλογικό – κοινοτικό τρόπο και αυτή του η μαρτυρία και η κατάθεση μέσα από το πέρασμα της ζωής, θα αποτελεί για πάντα την φανέρωση της αιωνιότητας της μνήμης του. Αυτό που θα ψάλουμε σε λίγο: «Αιωνία η μνήμη».
Ο π. Δαμασκηνός παρέλαβε κάτι και μάλιστα από έναν επίσης σπουδαίο Ηγούμενο τον Γέροντα Γερμανό, μία κορυφαία εμβληματική προσωπικότητα της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδος και όχι μόνο της Φθιώτιδος.
Παρέλαβε λοιπόν μία ιστορία, παρέλαβα ένα μοναστήρι, παρέλαβε μία παράδοση ηρωισμού και λεβεντιάς, μία παράδοση ασκήσεως μία παράδοση προσευχής μία παράδοση προσφοράς πολυποίκιλης προσφοράς. Η προσφορά στα γράμματα είναι μόνο μία πτυχή από τις πολλές πτυχές της προσφοράς.
Αποδείχθηκε όχι απλώς άξιος να κρατήσει αυτό που παρέλαβε, αλλά να το πολλαπλασιάσει, να το προχωρήσει ακόμα πιο μπροστά, να βάλει την προσωπική του σφραγίδα, το προσωπικό του στίγμα, να μπορέσει να το προσαρμόσει, θα έλεγα, στην εποχή του, διότι η παράδοση λειτουργεί δημιουργικά, μονάχα όταν ανάγεται στο σήμερα, μονάχα όταν βλέπει στο αύριο. Η παράδοση δεν είναι ένα μουσείο, δεν είναι ένα ντουλάπι μουχλιασμένο που έχουμε κλειδώσει κάποια πράγματα μέσα και πηγαίνουμε να τα βλέπουμε που και που περισσότερο για να καλύψουμε την ανασφάλειά μας μην τυχόν μας τα έχει πάρει κανένας.
Η παράδοση είναι το εργαλείο, είναι το όχημα, είναι η γέφυρα για να απαντήσουμε στο σήμερα και να χαράξουμε δρόμο για το αύριο και ο Γέροντας Δαμασκηνός αυτό ακριβώς έκανε. Προσέλαβε την παράδοση του χθες, την κράτησε, την τίμησε, την σεβάστηκε, την αγάπησε και την προσέφερε στο σήμερα της εποχής του και τη χάρισε στο σήμερα το δικό μας, προκειμένου και εμείς ο καθένας, να τη χαρίσουμε στο αύριο, αυτή την όμορφη σκυταλοδρομία της παράδοσης της πνευματικής ζωής. Και φυσικά καταθέτουμε εδώ σήμερα όλοι μας ανεξαιρέτως μικροί και μεγάλοι, καταθέτουμε την ευγνωμοσύνη μας, την ευγνωμοσύνη μας ως μεμονωμένα πρόσωπα, αλλά και την ευγνωμοσύνη μας ως Μοναχική Πολιτεία, ως Ιερός Κλήρος, ως Εκκλησία, ως Δήμος, ως Νομός, ως κοινωνία, ως Στερεά Ελλάδα, ως Ρούμελη, ως Πατρίδα, ως Οικουμένη ολόκληρη. Γιατί αυτές οι προσωπικότητες, που ξέρουν να βλέπουν την παράδοση όχι ως όχημα συντήρησης επαναλαμβάνω, ούτε αγκύλωσης, αλλά ως όχημα προόδου και ανοίγματος, είναι οικουμενικές προσωπικότητες. Αυτές οι προσωπικότητες μπορούν να αγγίξουν κάθε άνθρωπο, κάθε εποχής και μπορούν να μιλήσουν και να διδάξουν σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε τόπο, σε κάθε περιοχή και σε κάθε εποχή. Και είμαι σίγουρος και βέβαιος, πέρα από τα ακούσματα και τις πληροφορίες που έχω, αλλά και χωρίς να είχα αυτές τις πληροφορίες, ότι και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής που βρέθηκε ο Γέροντας και όπου κι αν πέρασε, δίδαξε Χριστό, κατέθεσε τη μαρτυρία του Χριστού μέσα σε ένα κόσμο, ο οποίος αναζητά και ψάχνει νόημα , ψάχνει να βρει νόημα ζωής. Αυτό είναι που λείπει από τη ζωή μας, όλα τα άλλα θα τα βρούμε ακόμα και ένα δεντράκι στο δρόμο μας θα βρεθεί να καλύψει την πείνα μας και μία βρυσούλα τη δίψα μας. Νόημα ζωής που θα βρούμε οι άνθρωποι; Αυτό γυρεύουμε και αυτό λαχταρούμε και αυτό κατέθετε και φανέρωνε ο Γέροντας Δαμασκηνός μέσα στη ζωή του, με κάθε τρόπο και αξιοποιώντας τα χαρίσματα του, αξιοποιώντας και προσφέροντας τα χαρίσματα του στους άλλους, διότι τα χαρίσματα, τότε αξιοποιούνται και τότε πολλαπλασιάζονται, όταν προσφέρονται, όταν χαρίζονται, όταν δίδονται.
Αυτό είναι το ένα στοιχείο και το δεύτερο στοιχείο που είναι πάρα πολύ σημαντικό και νομίζω ότι ακουμπά την ψυχή του καθενός από μας, πάνω από όλα ο π. Δαμασκηνός, ο Γέροντας Δαμασκηνός, πέρα από όλα από όσα αναφέρετε τα μεγάλα και σπουδαία, πάνω από όλα ήταν Πατέρας, Πνευματικός Πατέρας. Ήταν Πατέρας κάθε ανθρώπου, όχι Πατέρας μόνο των μοναχών, ήταν Πατέρας των πονεμένων, Πατέρας των ανήσυχων πνευμάτων, Πατέρας των ανθρώπων που αμφισβητούσαν τα πάντα, Πατέρας των συντηρητικών, Πατέρας των προοδευτικών και των ζωηρών, Πατέρας και των ησύχων, Πατέρας ανεξαιρέτως όλων και στη ζωή μας έχουμε ανάγκη από Πατέρες, από τέτοιους Ηγέτες που είναι προσωπικότητες ανακεφαλαιωτικές, και ενοποιητικές, που είναι μαέστροι πραγματικοί, που συνδυάζουν μουσικές και ήχους και φωνές και παράγουν όμορφη μουσική, την μουσική της Χαρίτος του Θεού, την μουσική της αγάπης, τη μουσική της θαλπωρής και της ενότητας.
Ένα τέτοιο πρόσωπο υπήρξε ο μακαριστός π. Δαμασκηνός και πραγματικά για μας αποτελεί μία ζώσα διδαχή, ένα ζωντανό κήρυγμα του Ευαγγελίου, προκειμένου να εμπνευστούμε στη ζωή μας, τόσο στην προσωπική, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, όσο και στις θέσεις ευθύνης που έχει ο καθένας από μας.
Εύχομαι ολόψυχα και ολοκάρδια να συνεχίσετε αυτή την παράδοση π. Γερμανέ και όπως διακονούσε τον Γέροντα στην ασθένειά του και από ότι ξέρω ήσασταν ο φύλακας-άγγελος του και είμαι βέβαιος ότι τότε παρακολουθήσατε το πραγματικό Πανεπιστήμιο, τότε μάθετε τα πραγματικά γράμματα στο Πανεπιστήμιο του πόνου και της αρρώστιας και της δοκιμασίας, γιατί μέσα από τις δοκιμασίες και τον πόνο μαθαίνει κανείς την αληθινή αγάπη, την αληθινή ζωή. Καταλαβαίνει ποιος τον αγαπά, ποιος τον νοιάζεται και βλέπει την ποιότητα της ζωής και βλέπει πιο ξεκάθαρα τα πράγματα, όσα μαθητεύσατε κοντά στο γέροντα, να τα χαρίσετε στην Αδελφότητα, να τα προσφέρετε στην τοπική μας Εκκλησία, να τα προσφέρεται στη ζωή μας και να σας αναδεικνύει η Χάρις του Θεού και να μας αναδεικνύει όλους, Πατέρες αληθινούς, που θα αγκαλιάζουν κάθε άνθρωπο, που θα τον παίρνουμε στην αγκαλιά μας και θα τον οδηγούμε ψηλά στον ουρανό».
Ακολούθησε εκ μέρους της Ιεράς Αδελφότητος κέρασμα και τράπεζα στη μνήμη του π. Δαμασκηνού, κατά την διάρκεια της οποίας ο Σεβασμιώτατος κατέθεσε και πάλι την ευγνωμοσύνη της τοπικής μας Εκκλησίας προς την Αγιοτόκο Ιερά Μονή Αγάθωνος, τον ευλογημένο, αγιασμένο και ιστορικό αυτό τόπο και ευχήθηκε ο π. Δαμασκηνός αιωνίως να αναπαύεται εν χώρα δικαίων και οσίων και η Ιερά Αδελφότητα να συνεχίζει υπό την πνευματική καθοδήγηση του Καθηγουμένου π. Γερμανού να αναδεικνύεται συνεχώς μία πηγή της Χάριτος του Θεού, ένας τόπος πίστεως, ιστορίας, φιλανθρωπίας και αληθινής αγάπης Χριστού.
Τον Σεβασμιώτατο προσεφώνησε με λόγια συγκινητικά και καρδιακά η Ερίτιμος κ. Υπουργός και εκ μέρους σύσσωμης της οικογένειας, τον ευχαρίστησε για την αγιαστική, γεμάτη αγάπη και τιμή παρουσία του στο Ιερό μνημόσυνο.
«Η αγιασμένη ζωή, η εμβληματική παρουσία και το γεμάτο αγάπη βλέμμα του π. Δαμασκηνού μας λείπει Σεβασμιώτατε. Δεν περνά μέρα χωρίς να τον σκεφτούμε, χωρίς να νιώσουμε μέσα στην καρδιά μας την συμβουλή του και την αγάπη του», υπογράμμισε μεταξύ άλλων η κα. Ζαχαράκη”.
Δείτε φωτογραφίες της Μητρόπολης εδώ
Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου
