Νάουσα: Κουρές μοναχών στην παλαιά ιστορική Ι.Μ. της Ζωοδόχου Πηγής «Παναγιοπούλα»

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην παλαιά ιστορική Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής «Παναγιοπούλα» Ναούσης, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Χαραλάμπους.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων τέλεσε τις κουρές των δύο δοκίμων αδελφών της Ιεράς Μονής, Μαρίας-Ιωάννας Παρδάλης και Ελένης Καραγιαννοπούλου, μετονομάσας αυτές εις Ιερουσαλήμ και Θεοδώρα μοναχές.

Η παλαιά ιστορική Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής «Παναγιοπούλα» Ναούσης χρονολογείται τον 19ο αιώνα. Κατόπιν ενεργειών του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Παντελεήμονος, στην Ιερά Μονή εγκαταβιούν η Γερόντισσα Κασσιανή και η συνοδεία της, με την πνευματική καθοδήγηση του πνευματικού τους πατρός, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Παναγίας Καλλίπετρας Αρχιμ. Παλαμά Κυριλλίδη.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Συγκακοπάθησον ως καλός στρα­τιώτης Ιησού Χριστού».

Η προτροπή αυτή τήν οποία απηύθυνε, όπως ακούσαμε στό αποστολικό ανάγνωσμα, ο πρω­το­κορυφαίος απόστολος Παύλος πρός τόν μαθητή του, επίσκοπο Εφέ­σου Τιμόθεο, εφαρμόζεται πλή­ρως στή ζωή καί τό μαρτύριο τού εορταζομένου σήμερα αγίου ιερομάρτυρος Χαραλάμπους τού θαυ­ματουργού.

Καί εφαρμόζεται, γιατί ο άγιος Χα­ράλαμπος υπέμεινε μέ μεγάλη εγκαρτέρηση καί θάρρος τά απερί­γρα­πτα καί σκληρά βασανιστήρια στά οποία τόν υπέβαλε ο Ρωμαίος διοικητής τής Μαγνησίας, ο Λου­κι­α­­νός, προκειμένου νά αρνηθεί τήν πίστη καί τήν αγάπη του στόν Χρι­στό. Όχι μόνο όμως αυτά, αλλά καί τά ακόμη σκληρότερα καί οδυ­νη­ρό­τερα στά οποία τόν υπέβαλε ο ίδιος ο αυτοκράτορας, ο Σεβήρος, ο οποίος δέν μπορούσε νά πιστεύσει πώς ήταν δυνατόν ένα γεροντάκι εκατόν δεκατριών ετών, αδύνατο καί καχεκτικό, νά αντέχει τούς πό­νους καί τίς ταλαιπωρίες τών βα­σανιστηρίων καί νά συνεχίζει νά εμ­μένει στήν πίστη του, ενώ οι άρ­χοντες καί οι στρατιώτες πού τόν βασάνιζαν ήταν αναγκασμένοι νά παρακαλούν τόν μάρτυρα νά τούς θεραπεύσει από τίς τιμωρίες τού Θεού, ο οποίος μέ τόν τρόπο αυτό ενίσχυε τόν μάρτυρά του καί επε­δίωκε νά συνετίσει τούς διώκτες του.

Όλα αυτά τά υπέμενε μέ καρτερία ο άγιος ιερομάρτυς Χαράλαμπος γιά τέσσερις λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι αισθανόταν πράγματι «καλός στρατιώτης Ιη­σού Χριστού». Αισθανόταν ότι ως χριστιανός καί πολύ περισσότερο ως ιερέας, ανήκε στόν στρατό τού Χριστού, ήταν στρατιώτης του, καί κανένας στρατιώτης δέν εγκατα­λεί­πει τή μάχη, δέν παραιτείται από τόν αγώνα, δέν προδίδει τόν αρχηγό του.

Ο δεύτερος λόγος είναι, επειδή είχε τήν πίστη καί τή βεβαιότητα ότι δέν αγωνίζεται μόνος, αλλά αγω­νίζεται μέ τή χάρη καί τή δύναμη πού τού έδινε ο Χριστός, ο οποίος καί τόν διατηρούσε σώο παρά τά φρικτά βασανιστήρια στά οποία τόν υπέβαλαν.

Ο τρίτος λόγος είναι ότι ο άγιος Χαράλαμπος σκεφτόταν πώς αξίζει αυτή η θυσία πού έκανε γιά τόν Χριστό, ο οποίος, ενώ ήταν Θεός, θυσιάσθηκε γιά τή σωτηρία τού αμαρτωλού ανθρώπου καί υπέ­μει­νε εμπτυσμούς καί μάστιγες καί κο­λαφισμούς καί στό τέλος καί τόν φρικτό καί επονείδιστο σταυρικό θάνατο.

Καί ο τέταρτος λόγος είναι ότι πίστευε ο άγιος τόν λόγο τού πρω­τοκορυφαίου αποστόλου Παύλου ότι «ουκ άξια τά παθήματα τού νύν καιρού πρός τήν μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς», ότι δη­λα­δή τίποτε δέν αξίζουν οι ταλαι­πωρίες τής παρούσης ζωής χάριν τού Χριστού καί τής αγάπης μας πρός αυτόν σέ σύγκριση μέ τή δόξα πού πρόκειται νά μάς αποκαλυφθεί στή μέλλουσα ζωή.

Γι’ αυτό καί υπέμεινε όλα τά φο­βε­­ρά καί πολυώδυνα βασανιστήρια αδιαμαρτύρητα ο άγιος ιερομάρτυς Χαράλαμπος καί συγκακοπάθησε ως καλός στρατιώτης Ιησού Χρι­στού μαζί μέ όλους τούς πρό αυτού αγίους μάρτυρες, ώστε νά λάβει τόν στέφανο τού μαρτυρίου καί νά απολαμβάνει πλέον στόν ουρανό «ά οφθαλμός ουκ είδε καί ούς ουκ ήκουσε καί επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη», όσα έχει ετοι­μάσει ο Θεός «τοίς αγαπώσιν αυτόν», καί νά τόν τιμούμε καί εμείς σήμερα.

Η σημερινή όμως προτροπή τού πρωτοκορυφαίου αποστόλου Παύ­λου απευθύνεται καί πρός εσάς πού σήμερα ενδυθήκατε τό μοναχικό ράσο καί αποδεχθήκατε τήν πρόσ­κλη­ση τού Χριστού νά τόν ακολου­θήσετε μέ αφοσίωση καί πιστότητα καί νά αγωνίζεσθε διά βίου στόν αό­ρατο πόλεμο «πρός τάς αρχάς, πρός τάς εξουσίας, πρός τόν κοσμο­κράτορα τού σκότους τού αιώνος τούτου».

Μέ τήν προτροπή του ο απόστο­λος Παύλος, ο ιδρυτής τής τοπικής μας Εκκλησίας, σάς διαβεβαιώνει όμως συγχρόνως καί ότι δέν θά είστε στόν πνευματικό αυτόν αγώ­να μόνες σας. Θά συγκοπαθείτε μέ όλους όσους αγωνίζονται γιά τόν ίδιο σκοπό, αλλά καί θά συνεχίζετε τόν αγώνα τών ανά τούς αιώνες οσίων πατέρων καί μητέρων, πού έζησαν γιά τήν αγάπη τού Χριστού «εν όρεσι καί σπηλαίοις καί ταίς οπαίς τής γής».

Βεβαίως, ο Χριστός δέν ζητά αυτό από εσάς, γιατί αυτό πού έχει πε­ρισ­σότερη σημασία από τόν τόπο είναι ο τρόπος μέ τόν οποίο ζεί ο μο­ναχός καί η μοναχή. Άν φέρει τόν κόσμο μέσα του, άν «εμπλέ­κε­ται ταίς τού βίου πραγματείαις», όπως γράφει καί ο απόστολος, όπου καί άν ζεί, δέν αρέσει «τώ στρατολογήσαντι», δέν είναι ευά­ρε­στος στόν Χριστό, στόν οποίο αφιέρωσε τή ζωή του.

Είναι όμως ευάρεστος στόν Χρι­στό καί επιτυγχάνει τόν σκοπό τής μοναχικής ζωής, όταν αγωνίζεται υπό δύο προϋποθέσεις, όταν αγωνίζεται μέ ταπεί­νω­ση καί μέ υπακοή.

Οι δύο αυτές αρετές είναι αλληλένδετες καί απο­τε­λούν τό θεμέλιο τής πνευμα­τικής πρόοδου καί τής μοναχικής ζωής. Καί είναι συγχρόνως ανώ­τερες από όλες τίς άλλες πού μπο­ρεί νά φαίνονται μεγαλύτερες καί σπου­δαιότερες. Καί μάς τό επιβε­βαι­ώνει αυτό καί πάλι ο απόστολος λέγοντας «εάν δέ καί αθλή τις ου στεφανούται, εάν μή νομίμως αθλή­ση». Δέν αρκεί δηλαδή νά ασκείται κανείς, νά νηστεύει ή νά αγρυπνεί ή νά κάνει κόποτς, πρέπει, γιά νά έχουν όλα αυτά νόημα καί αποτέλεσμα καί κυ­ρίως τή χάρη καί τήν ευλογία τού Θεού, νά τά κάνει «νομίμως», νά τά κάνει μέ ταπείνωση καί υπα­κοή, μέ τήν ευλογία τής Γερόντισσας καί τής Εκ­κλη­σίας. Διότι πάνω από όλα είναι η Εκκλησία, πού είναι ο ίδιος ο Χρι­στός στόν οποίο θέλουμε νά ευαρεστήσουμε μέ τόν αγώνα μας καί μέ τή μοναχική μας ζωή.

Εύχομαι, λοιπόν, πατρικά η χάρη τού Θεού καί τής Κυρίας Θεοτόκου, στόν ναό τής οποίας, τής Ζωοδόχου Πηγής, λάβατε σήμε­ρα τή μοναχική κουρά, νά σάς συ­νο­δεύουν στή νέα σας ζωή καί νά σάς ενισχύουν στόν καθημερινό σας αγώνα, μέ τίς ευχές τής Γερόντισσας καί τού πνευματικού σας, νά νεκρώσετε τόν πα­λαιό άνθρωπο καί νά υπομένετε τό μαρτύριο όχι τού αίματος αλλά τής συνειδήσεως, γιά νά μπορέσετε καί σείς μέ τήν υπακοή καί τήν ταπεί­νωση νά προοδεύσετε πνευματικά, ώστε νά ευαρεστείτε στόν Θεό καί νά αξιωθείτε τών αγαθών τής ου­ρα­νίου βασιλείας, χάριν τών οποί­ων εγκαταλείψατε τά επίγεια.

Αυτή είναι καί η διάπυρος δική μου ευχή ο Θεός νά σάς στερεώνει, νά σάς ευλογεί, νά σάς αγιάζει, ούτως ώστε νά προκόπτετε σ’αυτόν τόν βίο πού φαίνεται δύσκολος, αλλά είναι πολύ ευλογημένος, όταν γίνεται μέ ταπείνωση, μέ τή χάρη τού Θεού καί μέ τήν υπακοή καί στή Γερόντισσα καί στόν πνευματικό καί στήν Εκκλησία.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ