Μητρόπολη Πειραιώς: Έχουμε επισημάνει πολλές φορές ότι ο σύγχρονος κόσμος βρίσκεται βουτηγμένος σε ένα πρωτοφανές πνευματικό τέλμα.
Βιώνει προφανώς τη χειρότερη και εφιαλτικότερη πνευματική σύγχυση όλων των εποχών. Μετά την κατάρρευση των υλιστικών ιδεολογιών και των αθεϊστικών καθεστώτων της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενώσεως παρατηρείται μια απροσδόκητη στροφή του σημερινού ανθρώπου όχι προς τη υγιή και σώζουσα διδασκαλία της Εκκλησίας μας, τις αρχές και αξίες του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, αλλά προς τις αρχές, τις αξίες και την ιδεολογία ενός άκρως αντιχριστιανικού κινήματος και ιδεολογικού ρεύματος, αυτού της λεγόμενης «Νέας Εποχής» και του Αποκρυφισμού.
Το σκοτεινό αυτό κίνημα έχει διαποτίσει με την αντίχριστη ιδεολογία του μέγα μέρος της ανθρωπότητος και έχει διαμορφώσει νέα δεδομένα, καταστροφικά και ολέθρια για την πνευματική της πορεία. Οι ηγήτορές του, που ρυθμίζουν τις τύχες της ανθρωπότητος εδώ και αιώνες τώρα, φρόντισαν να εισαγάγουν σ’ αυτό μια νέα πρωτόγνωρη «πνευματικότητα», η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο αντίποδας της γνήσιας πνευματικότητος, που είναι καρπός της Χάριτος του παναγίου Πνεύματος. Η «θεολογία» αυτής της «πνευματικότητος» προέρχεται κατά μέγα μέρος από το θρησκειοφιλοσοφικό κίνημα της «Θεοσοφίας» και τα σύγχρονα πολυθεϊστικά και ειδωλολατρικά θρησκεύματα της Άπω Ανατολής, (Ινδουισμός, Βουδισμός, Κομφουκιανισμός, Ταοϊσμός, Τζαϊνισμός κλπ). Ο πιο εκλεκτός καρπός, το γνησιότερο πνευματικό τέκνο αυτής της σατανικής «πνευματικότητος» είναι, όπως έχουμε και άλλες φορές αναφέρει, ο Οικουμενισμός, η φοβερότερη και σατανικότερη αίρεση όλων των εποχών, η οποία σχετικοποιεί και ταυτόχρονα ομογενοποιεί όλες τις θρησκευτικές πίστεις και μαζί την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού.
Κεντρικός στόχος και επιδίωξη των προωθητών του Οικουμενισμού και της Νέας Τάξεως Πραγμάτων είναι η αλλοίωση του φρονήματος των πιστών. Όπως έλεγε ο μακαριστός πρωτ. κυρός Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, δεν θέλουν τις Εκκλησίες αδειανές από πιστούς, αλλά γεμάτες. Με πιστούς όμως που θα έχουν παρεφθαρμένη την ορθόδοξη θρησκευτική πίστη, που δεν θα απολυτοποιούν τη δική τους πίστη σε σχέση με τα πιστεύματα των άλλων θρησκειών. Με πιστούς δηλαδή που θα είναι διαποτισμένοι από ένα «πνεύμα ανεκτικότητας», τόσο ευρύ και πλατύ, ώστε να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν σε κάθε άλλη θρησκεία τον ίδιο Θεό και την ίδια δυνατότητα σωτηρίας.
Μια άλλη επιδίωξη, εξ’ ίσου σπουδαία, παρεμφερής με την προηγούμενη, είναι η επικράτηση του κοσμικού φρονήματος μεταξύ των πιστών, έτσι ώστε να επιτευχθεί η πλήρης εκκοσμίκευση της Εκκλησίας. Σύμφωνα μ’ αυτήν η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού οφείλει να αθετήσει την ποιμαντική της αποστολή, να οδηγεί δηλαδή τον πιστό λαό του Θεού στον αγιασμό και στη θέωση. Οφείλει να παύσει να ανυψώνει τους πιστούς από τα πρόσκαιρα στα αιώνια, αλλά θα πρέπει να μεταβληθεί σε ένα πολιτιστικό, ή φιλανθρωπικό Σωματείο, διοργανώνοντας διάφορες πολιτιστικές, ή άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις, ακόμη και μέσα στους Ναούς.
Στις γραμμές που ακολουθούν θα αναφερθούμε εν ολίγοις σ’ αυτή την τελευταία επιδίωξη, στην επικράτηση δηλαδή μιάς επικίνδυνης, κοσμικής νοοτροπίας, η οποία παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις τον τελευταίο καιρό. Πρόκειται για την προσπάθεια αποϊεροποίησης των Ιερών Ναών, χρησιμοποιώντας τους για διαφορετικούς, από την Θεία Λατρεία σκοπούς, με την πραγματοποίηση συναυλιών και κονσέρτων με συνοδεία μουσικών οργάνων, ή και άλλων κοινωνικών εκδηλώσεων. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις οι Ναοί χρησιμοποιούνται όχι για την πνευματική οικοδομή των πιστών, αλλά για την προβολή προσώπων με αντιεκκλησιαστικό φρόνημα!
Δυστυχώς το θλιβερό αυτό φαινόμενο εξαπλώνεται σε όλο και περισσότερους Ναούς σε Ελλάδα και Εξωτερικό και τείνει να πάρει μορφή επιδημίας. Ο σεβαστός μας αγωνιστής και σοφός πανεπιστημιακός διδάσκαλος πρωτ. π. Θεόδωρος Ζήσης, ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, γράφει: «Ακόμη και αν δεν γνωρίζει κανείς τους ιερούς κανόνες, που προβλέπουν αυστηρές ποινές για όσους μετατρέπουν τους ιερούς χώρους σε ‘κοσμικά καταγώγια’, απλές θεολογικές γνώσεις και απλές αρχές ευσεβείας κραυγάζουν ότι οι ιεροί ναοί είναι ιεροί τόποι και όλα όσα υπάρχουν μέσα στο ναό είναι ιερά πράγματα. Μοναδική και αποκλειστική χρήση τους είναι η λατρεία και η εξύμνηση του Θεού και η τέλεση των ιερών Μυστηρίων. Όσοι δραστηριοποιούνται και ενεργούν μέσα στους ναούς έχουν ειδική μυστηριακή Χάρη και αποστολή, όπως οι κληρικοί των τριών βαθμών της ιερωσύνης, αλλά και οι άλλοι καθίστανται στα διακονήματά τους, όπως οι ιεροψάλτες, οι αναγνώστες, οι νεωκόροι, με ειδική ιεροτελεστική ευχή και ακολουθία. Οι εκκλησιαζόμενοι επίσης μεταβαίνουν στους ναούς, όχι για να ακούσουν κοσμικά τραγούδια από κοσμικούς τραγουδιστές με κοσμικό περιεχόμενο, αλλά μόνον τα ευαγγελικά λόγια, ψαλμούς και ύμνους και ωδές πνευματικές, ώστε να αποσπασθούν από τα γήϊνα και να υψωθούν προς τα ουράνια. Ο ναός είναι οίκος του Θεού, είναι ο ουρανός επί της γης. Μπορεί κανείς να τον μεταβάλει σε κοινό οίκο, σε γη, σε χώρο κοσμικών και γήϊνων εκδηλώσεων; Τι νόημα τότε έχουν τα λειτουργικά “άνω σχώμεν τας καρδίας”, “τας θύρας τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν”, “τα άγια τοις αγίοις”;»[1]. Παρακάτω προσθέτει: «Ήδη στην Παλαιά Διαθήκη ο προφητικός λόγος είναι πολύ αυστηρός για όσους δεν διαστέλλουν μεταξύ ιερού και βεβήλου: ‘Οι ιερείς αυτής, (της Ιερουσαλήμ), ηθέτησαν τον νόμον μου και εβεβήλουν τα άγιά μου. Αναμέσον αγίου και βεβήλου ού διέστελλον και αναμέσον καθαρού και ακαθάρτου…και εβεβηλούμην εν μέσω αυτών’, (Ιεζ. 22,26)».[2] Ο δε προφήτης Ησαΐας συμπληρώνει: «ο γαρ οίκος μου οίκος προσευχής κληθήσεται πάσι τοις έθνεσι», (56,7).
Και ενώ το κακό προϊόντως του χρόνου γιγαντώνεται, η Εκκλησία δυστυχώς παραμένει αδρανής, καθώς φαίνεται απρόθυμη να αντιμετωπίσει συνοδικά το ζήτημα, με αποτέλεσμα σήμερα η βεβήλωση αυτή να έχει καταντήσει ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Παρακάτω μνημονεύουμε μερικές μόνο αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις.
Σχετικό δημοσίευμα αναφέρει: «Με τις κοσμικές συναυλίες μέσα στους Ιερούς Ναούς, χαλάνε την λαϊκή ευσέβεια. ‘50+ δωρεάν συναυλίες για το Πάσχα: Σε εκκλησίες, μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους’, γράφει δημοσίευμα στον ηλεκτρονικό τύπο. Για την άμβλυνση της θρησκευτικής ταυτότητας των Ορθόδοξων Ελλήνων βλέπουμε τις κοσμικές συναυλίες μέσα στους Ιερούς Ναούς να παίρνουν διαστάσεις επιδημίας. Παράλληλα, εμφανίστηκε και ένα νέο φρούτο, το ‘φεστιβάλ λατρευτικής μουσικής’! Η Ορθοδοξία προκαλεί αλλεργία στην ενοποιημένη Ευρώπη, η εκκοσμίκευση πρέπει να προχωρήσει. Αυτό που είναι σχεδόν απίστευτο να δεχθεί κανείς είναι το γεγονός ότι όλα γίνονται με την σύμφωνη γνώμη των Μητροπολιτών»[3].
Στην Πάτρα, στον Ιερό Ναό της Παντάνασσας, πραγματοποιήθηκε στις 18.4.2024, συναυλία σε Ναό στην οποία «κάλυψαν» με μπλε φωτισμό, ώστε να μη φαίνονται κατά το δυνατόν, τα πρόσωπα των Αγίων στο τέμπλο[4].
Ο Ιερός Ναός Ευαγγελίστριας Πειραιώς διοργάνωσε την φετινή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, στα πλαίσια των εκδηλώσεων «Ενορία εν δράσει» ένα καλλιτεχνικό δρώμενο εντός του Ιερού Ναού, με τίτλο: «Μια Πέμπτη μια Σαρακοστή»: «Θρηνωδούσα Μήτηρ»: Φωνητικό & Ορχηστρικό Σύνολο «Καλλιτεχνήματα». Η εκδήλωση περιλάμβανε ύμνους κλασσικής μουσικής προς την Υπεραγία Θεοτόκο που θρηνεί ως μητέρα του Ιησού Χριστού κατά τη διάρκεια της Σταύρωσής Του, από την εποχή της Αναγέννησης έως τον 20ο αιώνα. Ο Ιερός Ναός, στην ανακοίνωση που δημοσίευσε, παραθέτει τα μουσικά κομμάτια και τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στην εκδήλωση: «Θα ακουστούν τα έργα: Stabat Matter των J. Browne (απόσπασμα), F. Tuma (απόσπασμα), J. Rheinberger & Z. Kodaly. Με το Φωνητικό Σύνολο ‘Καλλιτεχνήματα’: Ρέα Βουδούρη, Μαριλένα Καρβελά, Κωνστασντίνος Καρβέλης, Κωνσταντίνος Κονδύλης, Λαμπριανός Κυριακίδης, Μαριλένα Λιώση, Κώστας Παπαλέξης, Βασιλική Τσιριγώτη. Συμμετέχει το Ορχηστρικό Σύνολο ‘Καλλιτεχνήματα’: Λαμπριανός Κυριακίδης (βιολί), Μάξιμος Αποστολάκης (βιολί), Ελένη Σπαχή (βιόλα), Κλεοπάτρα Δαρδάλη (τσέλο), Ελένη Μπιλμπίλογλου (κοντραμπάσο), Μαριάννα Σπυράκου (πιάνο). Προετοιμασία ορχηστρικού συνόλου: Λαμπριανός Κυριακίδης. Διδασκαλία & Διεύθυνση Μαρίας Μιχαλοπούλου. Προλογίζει ο Ηλίας Λιαμής, Δρ. Θεολογίας – Μουσικολόγος – Συγγραφέας».[5]
Στις 29.1.2023, έγινε στον Ναό της Παναγούλας Βανάτου Ζακύνθου, ειδική μουσικο-φιλολογική βραδιά τιμής και μνήμης, με γενικό τίτλο «Σμύρνη, η αφανισμένη πολιτεία».
Στις 26.4.2024 πραγματοποιήθηκε συναυλία μέσα στον Καθεδρικό Ναό της του Θεού Σοφίας στη Θεσσαλονίκη.
Στις 20.4.2024 ο δήμαρχος Περιστερίου, Ανδρέας Παχατουρίδης, διοργάνωσε συναυλίες με ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας, σε ναούς, με σολίστ, με πιάνο, με χορωδία και αφήγηση.
Πριν λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε σε Ορθόδοξο Ναό στο Λονδίνο ρεμπέτικη «κομπανία» με μπουζούκια. Διαβάζουμε σε σχετικό δημοσίευμα: «Όπου υποχωρεί η ομολογία και η ευσέβεια, εκεί προχωρεί το ξεχαρβάλωμα και η ασέβεια. Στον Ναό Αγίας Τριάδος, Μπράιτον και Χόουβ (Brighton & Hove) της Αγγλίας έλαβε χώρα ένα μουσικό δρώμενο με τίτλο ‘Εικόνες της Ελληνικής Μουσικής, Θεοδωράκης, Χατζηδάκης, Ξαρχάκος’. …Και όπως βλέπουμε το δρώμενο αυτό δημοσιεύθηκε και από την ιστοσελίδα του Ναού!! Εκεί εμφανίστηκε ένα συγκρότημα από τον σύλλογο ‘ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ’, (REBETIKO CARNIVAL), ο οποίος, σύμφωνα με την ιστοσελίδα τους, είναι ένας οργανισμός αφιερωμένος στην διευκόλυνση πρόσβασης στην μουσική και στην παροχή βοήθειας σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη»[6]. Και μόνο ο τίτλος του συλλόγου, που πραγματοποίησε την εκδήλωση «Ρεμπέτικο καρναβάλι», προκαλεί αίσθημα αποτροπιασμού! Όπως είναι γνωστό τα ρεμπέτικα τραγούδια, κατά βάση, «εξυμνούν» τα ανθρώπινα πάθη, τον παράνομο έρωτα, την εκδίκηση, την μέθη, τα ναρκωτικά, κλπ! Μετά τον σάλο, που δημιουργήθηκε η Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μ. Βρετανίας, αναγκάστηκε να καταδικάσει το γεγονός, επισημαίνοντας πως «Ούτε η Ιερά Αρχιεπισκοπή, ούτε προσωπικώς ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κ. Νικήτας, ούτε οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι είχαν ενημέρωση επί του θέματος. Η Ιερά Αρχιεπισκοπή προέβη στα ενδεδειγμένα μέτρα που προβλέπονται σε ανάλογες περιστάσεις ανυπακοής έναντι της Εκκλησιαστικής Αρχής, ασέβειας και βεβηλώσεως των ιερών χώρων»[7]. Περιμένουμε να δούμε, ποια θα είναι τα «ενδεδειγμένα μέτρα» που θα επιβληθούν στους υπευθύνους, ώστε να μην επαναληφθεί στο μέλλον.
Πριν από καιρό παρόμοια εκδήλωση έγινε μέσα στον Ιερό Ναό των Αγίων Πάντων Μονάχου με την πρόφαση της φιλανθρωπίας. Ο πρωτ. του Οικουμενικού Θρόνου π. Απόστολος Μαλαμούσης γράφει: «Η Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας προσφέρει με τις Ενορίες της σ’ όλη τη Γερμανία και στον ιερό ναό των Αγίων Πάντων Μονάχου μια εξαίσια ενοριακή, πολιτιστική και κοινωνική εργασία, η οποία βασίζεται στην πνευματική της υπόσταση και απ αυτή πηγάζει»[8].
Αρκούμαστε σε αυτά τα ελάχιστα, από τα πάμπολλα περιστατικά, που όμως είναι ικανά να δείξουν το μέγεθος του προβλήματος.
Κλείνουμε, με τον θεοφώτιστο λόγο ενός μεγάλου πατρός και διδασκάλου της Εκκλησίας μας, του αγίου Συμεών, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, ο οποίος σε έργο του με τίτλο: «Περί του θείου Ναού, τι εικονίζει αυτός και τα περιεχόμενα εν αυτώ», γράφει μεταξύ άλλων τα εξής: «Ο ναός λοιπόν, αν και συντεθειμένος από άψυχον ύλην, είναι όμως οίκος Θεού, επειδή αγιάζεται διά της Θείας Χάριτος και με τας ευχάς τας ιερατικάς και δεν είναι πλέον καθώς οι άλλοι οίκοι, αλλά αφιερωμένος είναι επί της γης εις τον Θεόν και πλουτεί την Χάριν του να έχει ένοικον αυτόν τον Θεόν και την δόξαν του εν αυτώ, την δύναμιν και την Χάριν. Επειδή εις το όνομα αυτού του Θεού επωνομάσθη, ή συν αυτώ εις όνομα τινός από τους αγίους του …και δεν τον ονομάζομεν πλέον οίκον μόνον απλώς, αλλ’ οίκον άγιον ως ηγιασμένον εκ του Πατρός διά του παναγίου Υιού εν τω αγίω Πνεύματι και ως σκήνωμα ήδη της Τριάδος».[9] Παρακαλούμε θερμώς την Εκκλησία να επιληφθεί του θέματος και με συνοδική Εγκύκλιό της να θέσει επί τέλους ένα τέρμα σε τέτοιου είδους βεβηλώσεις εντός των Ιερών Ναών, οι οποίες, συν τοις άλλοις, σκανδαλίζουν τον πιστό λαό του Θεού και προκαλούν την οργή του Θεού.
Έκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών
[1] Πηγή: Περιοδικό «Θεοδρομία», ἔτος IB´, τεῦχος 4 (Ὀκτώβριος – Δεκέμβριος 2010) 485-494.
[2] Όπως παραπάνω.
[3] Ιστ. ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ, https://aktines.blogspot.com/2024/04/blog-post_86.html
[4] Ιστ. ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ, https://aktines.blogspot.com/2024/04/blog-post_641.html και https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/62762-synavlia-me-epikairous-ymnous-stin-pantanassa-ton-patron-foto
[5]https://www.youtube.com/live/XBHseM37pa8?app=desktop&si=mEOCZmUZ3mIFJcWh&fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR0VjP-7S_AB4Wh-khDeqjucKNapO5aMldsIuVnA9vY19N0Zyao6viKR5Xs_aem_Ad9gnToC7Rb0eBvHlPUBYHADUdnMv9uLr9dP78VPu-4De1axXSh4vJ75FFKlV0RXWkTGLiZ_j2abCsph3SZ-2989
[6] https://aktines.blogspot.com/2024/05/blog-post_829.html
[7] Όπου ανωτέρω
[8] http://aktines.blogspot.com/2018/03/blog-post_11.html
[9] Βλ. «Συμεών αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τα άπαντα», Εκδ. Βασ. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1993, σελ. 143.
