Εισαγωγή επιμέλεια. Δημοσθένης Ζιούλης
Ειδικός Γενικός Γραμματέας της Αδελφότητιτας Απανταχού Κωσταριτών
Εκδότης του περιοδικού ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ.
Για να βρεθεί κοντά στους πιστούς και να στηρίξει την όλη προσπάθεια που γίνεται για την αναβίωση των Μονών και τη χρηστή τους διοίκηση με βάση τους κανόνες της Εκκλησίας και το Καταστατικό της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Αλβανία, ο Μητροπολίτης Αργυροκάστρου κ. κ. Δημήτριος, βρέθηκε τη Δευτέρα των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου, στην Ιερά Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κώσταρι.
Πιστοί απ’ το Κώσταρι, τα γύρω χωριά και μαθητές των εκπαιδευτηρίων της Εκκλησίας στην περιοχή συμμετείχαν στη Θεία Λειτουργία που τελέστηκε σε κλίμα κατάνυξης όπως το όλο περιβάλλον και ο μικρός ναός του Μοναστηριού επιβάλλει.
Τις προηγούμενες εβδομάδες και μέρες είχαν προηγηθεί κάποιες τριβές και εντάσεις από κατοίκους του χωριού που δυσκολεύονται να κατανοήσουν τον ενιαίου χαρακτήρα της διαχείρισης των εκκλησιαστικών πραγμάτων αλλά που έγιναν όμως αφορμή να ανοίξει ο δρόμος για αθέμιτες παρεμβάσεις κρατικών φορέων. Αποκορύφωμα η ανάμειξη της αρχαιολογικής υπηρεσίας Αγίων Σαράντα η οποία θυμίζοντας εποχές Ενβέρ Χότζα σχεδόν επαναδήμευσαν το Μοναστήρι. Παρέδωσαν δε τα κλειδιά της Μονής στον πρόεδρο της τοπικής εξουσίας του χωριού (στον Ηλία Θάνο, παρουσία και συνεργάτες Σταυρού Τσέκου, δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Φοινικαίων), παραβιάζοντας βάναυσα την τάξη που επιβάλει ο νόμος στην Αλβανία. Ο Νόμος της Βουλής δια της οποίας κατοχυρώθηκε η Συμφωνία μεταξύ Κυβέρνησης και Ορθόδοξης Εκκλησίας όχι μόνο ρητά επιβεβαιώνει ότι κάθε χώρος λατρείας αποτελεί τίτλο της Εκκλησίας, ειδικά δε οι Μονές έστω και χαρακτηρισμένες ως πολιτιστικά μνημεία, αλλά επιπλέον διασφαλίζει τον αυστηρό διαχωρισμό των κρατικών υποθέσεων απ’ την διοίκηση της Εκκλησίας.
Αποτελεί προφανώς εσφαλμένη συμπεριφορά που ο εγωισμός ορισμένων παραγόντων στο χωριό τους παρέσυρε και έγιναν όργανα ώστε το κράτος σχεδόν να κρατικοποιήσει και πάλι το Μοναστήρι μας. Αλλά η επιμονή και οι χειρισμοί τόσο του αντιπροσώπου του Μητροπολίτη στη Μονή, π. Παντελεήμωνος Μήτρου όσο και των κανονικά διορισμένων μελών της Μοναστηριακής Επιτροπής απέτρεψαν τα χειρότερα, δηλαδή τη μονιμοποίηση αυτής της μη κανονικής κατάστασης.
Προκειμένου λοιπόν να βοηθήσει στην παραπέρα πρόοδο της κοινότητας των πιστών γύρω απ’ το Προσκύνημα αυτό της Εκκλησίας μας, να ενισχύσει την προσπάθεια της Μοναστηριακής Επιτροπής και την καλή συνεργασία λαού και κλήρου, ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και μίλησε με τους πιστούς στο Πανηγύρι αυτό της Παναγίας μας. Ο Σεβασμιώτατος, απευθυνόμενος στους πιστούς που εκκλησιάστηκαν, και στους νέους ειδικά μαθητές της περιοχής, μίλησε μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας. Κρατήσαμε κάποιες σημειώσεις για τις πατρικές συμβουλές και τις παροτρύνσεις που μας έκανε για την καλύτερη λειτουργία των επιτροπών μας και εν γέννει των υποθέσεων της Εκκλησίας μας. Μίλησε και πνευματικά για τη συνεχή κίνηση του Χριστιανού προς τη μετάνοια ως βασικό βήμα για τη συνάντηση με το Χριστό. Επειδή τα βρίσκουμε ενδιαφέροντα τα μεταφέρουμε πιο κάτω όσο το δυνατό πιο κοντά στο λόγο του:
Ενότητα 1
…Αυτός λοιπόν (ο πιστός Χριστιανός) από ευγνωμοσύνη εδώ στην Παναγία, αφιερώνει κάτι. Ένα ψαλτήρι, ένα πολυέλαιο, ένα βιβλίο, μια εικόνα και όλα αυτά μαζεύονται στο ναό της Παναγίας. Άραγε ποιός θα τολμούσε να πάρει μέσα από αυτά τα αφιερώματα τα οποία ανήκουν στην Παναγία, δεν ανήκουν σε κανέναν άλλον, δια ιδίαν χρήσιν; Οι αρμόδιοι όμως που διαχειρίζονται τα σπίτια της Παναγίας μας, αυτοί έχουν καθήκον και υποχρέωση, με την ευθύνη τους λοιπόν, αυτό αξιοποιείται, για τη φιλανθρωπία, για την αγάπη, για την προσφορά τους στους ανθρώπους. Σαν αυτό το Μοναστήρι υπάρχουν παρά πολλά στη χώρα, πολλές σπηλιές, πολλά μοναστήρια. Διαλέγει η Παναγία μας, να κατοικήσει, τέτοιους χώρους. Της αρέσει η κατάνυξη και αυτός ο χώρος έχει αυτή την κατάνυξη. Και τους πρώτους που αγαπά πολύ η Παναγία είναι αυτοί, οι οποίοι έχουν δώσει τον εαυτό τους για να την υπηρετούν, οι παρθένοι και οι παρθένες, οι μοναχοί και οι μοναχές που έχουν τάξει τον εαυτό τους να κρατούν τη λαμπάδα της πίστεως αναμμένη και να προπορεύονται και να ακολουθούν οι άλλοι πιστοί. Κι εδώ υπήρξαν μοναχοί και μοναχές, υπήρξαν πιστοί άνθρωποι που αφιέρωσαν τη ζωή τους μέσα σε αυτή τη σπηλιά. Κάνανε προσευχές πολλές με τόσο κρύο, πολλές παρακλήσεις της στην Παναγία για να λυπηθεί το ανθρώπινο γένος και να φέρει την ομόνοια και την ενότητα, την αγάπη και την φιλευσπλαχνία, τη συγγνώμη και την μετάνοια.
Το τελευταίο δυστυχώς το ξεχνάμε. Αν και έχουν περάσει 25 χρόνια που ο νέος Ιεραπόστολος της περιοχής μας, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, κήρυξε μετάνοια και επιστροφή, όχι μόνο στους οίκους που θεωρούνται οι εκκλησίες και τα μοναστήρια, άλλα μετάνοια και επιστροφή στο Χριστό. Πολλοί γυρίσανε στις εκκλησίες. Μόλις γυρίσανε στα μοναστήρια, τσακωθήκανε ποιός θα πάρει το παγκάρι του μοναστηριού ή της εκκλησίας ή τα χωράφια ή τα κτήματα, αλλά δε γυρίσανε στο Χριστό. Δεν μετανοήσανε, δε ζητήσανε συγγνώμη για τις συκοφαντίες τις οποίες στο παρελθόν είχαν κάνει, αλλά δυστυχώς και σήμερα γίνονται τέτοιες συκοφαντίες. Γνωρίζουμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις που αδίκως άνθρωποι συκοφαντήθηκαν και μέχρι σήμερα περνάει αυτή η ιδέα ότι οι άνθρωποι της εκκλησίας είναι κλέφτες, ότι εμείς οι ιερείς, μπαίνοντας σε έναν ναό, θα κλέψουμε. Άραγε τι θα κλέψουμε και από ποιόν; Εγώ ερωτώ από ποιόν και τι θα κλέψουμε; Είμαστε ταγμένοι και αφιερωμένοι να υπηρετούμε τους συνανθρώπους μας. Εμείς οι κληρικοί, όχι οι λαϊκοί. Μερικοί φτάνουν μέχρι εδώ, προσκυνούν τις εικόνες των εικονοστασίων και φεύγουν. Οι κληρικοί μπαίνουν στα ενδότερα, όπως η Παναγία επίσης, οι λαϊκοί δεν μπαίνουν. Κι όμως, το άρρωστο μυαλό των ανθρώπων, των παλαιών που δυστυχώς είχαν πάθει πλύση εγκεφάλου από τους «διαφωτιστές» της εποχής ότι η θρησκεία είναι το όπιο των λαών και της κοινωνίας. ..
Eνότητα 2
…Δεν καταλαβαίνω εκείνην την ώρα, γυρίζει, γυρίζει ο διάβολος και τους επηρεάζει, τους επηρεάζει την ψυχή τους. Δεν φταίει ο παπάς αν σε λίγο δαιμονιστούν αυτοί. Δε φταίει ο κληρικός για αυτούς οι οποίοι βλασφημούν τον κληρικό και τον συκοφαντούν. Όχι, μόλις άνοιξαν το δρόμο και τους άρπαξε ο διάβολος για δουλειά δική του. Λοιπόν αδελφοί μου, εάν δε μετανοήσουμε και δεν αγαπήσουμε ειλικρινά την Παναγία μας, ειλικρινά, όχι ψεύτικα, όχι εμπορικά, τι θα μου δώσει και τι θα σου δώσω. Όχι κληρονομικά γιατί δικό μας είναι κι αυτό. Τι θα πει είναι δικό μας; Οι μεγάλοι από εσάς έχετε οικογένεια. Δεν τολμάτε στο σπίτι να πείτε αυτό είναι δικό μου γιατί έχετε παιδιά. Θα σας πουν τα παιδιά σας, «…ε ε ε που πας, είναι και δικό μου, δεν είναι μόνο δικό σου, έχω κι εγώ μερίδιο».
[irp posts=”317282″ name=”Καταγγελία για τα έκτροπα στην μονή Παναγιά η Κωσταρίτισσα στο Κώσταρι Δελβίνου”]
Κι όμως στο μοναστήρι και στις εκκλησίες μας, τολμούν οι λαϊκοί να πουν αυτή τη μεγάλη κουβέντα. Τι θέλει ο οικοδεσπότης, τι θέλει ο παπάς; Κι όταν ερχόμουνα άκουσα αυτές τις κουβέντες, δε μας χρειάζονται οι παπάδες. Εάν δε σας χρειάζονται οι παπάδες, δεν είστε ορθόδοξοι χριστιανοί, δεν είστε πιστά μέλη στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Επομένως, δεν έχετε σχέση με αυτόν τον χώρο.
Ο χώρος αυτός είναι ορθόδοξος, είναι χώρος που ανήκει στην Ορθόδοξη Εκκλησία γενικά. Ε λοιπόν, η Ορθόδοξη Εκκλησία κυβερνάται, διοικείται από τον κλήρο της, από τους παπάδες και τους επισκόπους. Άρα, εάν εσύ πιστεύεις ότι δε σου χρειάζονται, πήγαινε ποιό κάτω, άνοιξε ένα καφενείο, κι εκεί εξ άλλου δεν χρειάζονται οι παππάδες, τι να τους κάνεις. Να το κυβερνάς το καφενείο, να πουλάς τις καραμέλες για να μαζεύεις τα χρήματα του διαβόλου. Όμως από τη στιγμή που ανοίγεις το στόμα σου και λες ότι δε μας χρειάζονται οι παπάδες, ήδη άνοιξες το δρόμο για να έρθει ο διάβολος για να πάρει την ψυχή σου. Άφρον – άφρον είπε χτες στο Ευαγγέλιο ο Χριστός μας, αυτά που ετοιμάζεις με αυτόν τον τρόπο σαπίζουν και χάνουν την αξία τους. Στους ουρανούς μάζεψε θησαυρούς εκεί που ούτε η σκουριά και ούτε το σάπισμα τα τρώει…
Ενότητα 3
…Η χριστιανική ζωή, η ζωή πίστεως και αγάπης προς τον Θεό, συνδέεται και με την αγάπη προς τον πλησίον. Καταγράφονται απανωτά τα έργα αγάπης και φιλανθρωπίας. Έργα που τιμούν την εκκλησία, τιμούν τον άνθρωπο σαν προσωπικότητα, τιμούν όμως και τους εκπροσώπους της Εκκλησίας. Ακούω μερικές φορές ότι ο δημογέροντας αποφάσισε και τα λοιπά. Ποιός δημογέροντας, γυρίσαμε πίσω εκατό τόσα χρόνια στην τουρκοκρατία, διότι στην τουρκοκρατία, ο Τούρκος για να κυβερνήσει τον τόπο, τις κοινότητες, είχε δυο τοπικούς άρχοντες. Τον έναν έδωσε εντολή να τον εκλέγει και να τον διορίζει ο Πατριάρχης και στη συνέχεια ιεραρχικά οι Μητροπολίτες πιο κάτω. Τον άλλον, έδωσε εντολή, να τον διορίζει ο σουλτάνος και πιο κάτω οι άλλοι στη διαδοχή του, δηλαδή η κρατική εξουσία. Και τον μεν δικό του τον ονόμασε Μουχτάρη (κοινοτάρχη), τον δε άλλο τον ονόμασε ο Πατριάρχης, δημογέροντα. Κι αν όσοι από εσάς ξέρετε γράμματα και διαβάζετε, η εκλογή του δημογέροντα ήταν μια επίσημη πράξη. Ο Μητροπολίτης, ο αρχιερατικός επίτροπος , που συγκέντρωνε το λαό, έκανε αγιασμό, παράκληση και εν συνεχεία, παρουσιάζονταν οι υποψήφιοι και ο λαός εξέλεγε τη δημογεροντία, και από αυτήν τη δημογεροντία, ο Μητροπολίτης εξέλεγε τον πρώτο τον οποίον ονόμαζε δημογέροντα και έστελνε το διορισμό του στον Πατριάρχη για να σφραγίσει αυτό τον διορισμό ο Πατριάρχης. Αυτός είναι ο δημογέροντας, δεν είναι ο Μουxτάρης. Κατά τη διάρκεια των διωγμών του κομμουνιστικού κόμματος και του Ενβερ Χότζα, αλλάξανε λίγο τα πράγματα. Δεν τολμούσε κανείς να πει ότι είμαι δημογέροντας, έλεγε απλώς είμαι πρόεδρος του χωριού. Η δημοκρατία όμως που ήρθε αυτά τα ξεκαθάρισε, δε θα βρείτε πουθενά στην αλβανική γλώσσα τη λέξη δημογέροντας. Βλέπετε πάντοτε πρόεδρος της τοπικής εξουσίας, εκτός εάν κάνω λάθος αλλά αυτή είναι η ονομασία, πρόεδρος της τοπικής εξουσίας, δεν είναι δημογέροντας. Από τη στιγμή λοιπόν που αυτόν τον κύριο (Ηλίας Θάνος πρόεδρος του χωρίου και Σταυρο Τσεκο δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Φοινικαίων) δεν τον διορίζει η εκκλησία, ως μεν πιστό άνθρωπο, τον θεωρούμε μέλος της εκκλησίας μας, δικό μας παιδί, προσευχόμαστε γι’ αυτόν. Όμως το ποίμνιο, το σώμα της εκκλησίας, κυβερνάται από το Μητροπολίτη, από τον γενικό αρχιερατικό επίτροπο ή και τους ιερείς μας, όπως ο Μητροπολίτης ορίζει, και τα μοναστήρια μας από τη μοναστηριακή επιτροπή. Κάθε άλλος άνθρωπος που δεν είναι διορισμένος από την αρχή της Εκκλησίας, δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλλεται στην Εκκλησία και να αποφασίζει για την Εκκλησία.
Ενότητα 4
…Όταν ήρθε εδώ ο Μακαριοτάτος Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος το Δεκαπενταύγουστο , μας έδωσε εντολή να κοιτάξουμε και αυτό το Μοναστήρι. Από τον περασμένο Αύγουστο μας έδωσε εντολή να μπορέσουμε να φτιάξουμε τη Μοναστηριακή Επιτροπή και δια μέσου αυτής, να ξαναφτιάξουμε αυτό το χώρο. Είμαστε κοντά σε όλους. Δεν διώχνουμε κανέναν. Αγαπούμε ιδιαιτέρως αυτούς οι οποίοι βρίσκονται εν μετανοία: έρχονται ζητούν συγγνώμη για όσα στο παρελθόν έχουν πει κι έχουν κάνει και είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε για το καλό όλων. Όμως ξέφυγα, το θέμα μας είναι η Παναγία. Και η Παναγία μας φέρνει όλους κοντά, και μικρούς και μεγάλους, ειδικά τους μικρούς, τους νέους, τους μαθητές και τις μαθήτριες μας, γιατί μόνο με την Παναγία θα μπορέσουμε να φτάσουμε στο Χριστό! Μέσω της Παναγίας μας και από τον Χριστό θα φτάσουμε εκεί όπου ο καθένας ονειρεύεται να φτάσει, στον Παράδεισο!
Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου “Παναγιά η Κωσταρίτισσα” 15/08/2016 Αρχιεπίσκοπος κκ Αναστάσιος.
……(….)…. «Ποιοι είναι αυτοί που τα βάζουν με την εκκλησία;;;
Να κοιτάξουν τα καθήκοντα τους, να κοιτούν την δουλειά τους ,τα διοικητικά τους καθήκοντα. Η εκκλησία , δεν είναι μια περιθωριοποιημένη Εκκλησία, ανήκουμε στην Παγκόσμια Ορθόδοξη Εκκλησία, έχουμε και άποψη, και λόγω. Γιαυτό, να μην να βάζουν με την εκκλησία….!!! Οι Ορθόδοξοι δεν είναι ορφανοί που έρχονται να τους κλωτσήσουν διάφορες ομάδες. Ξέρουμε τι πιστεύουμε, ξέρουμε τι θέλουμε και ξέρουμε πως να το διεκδικήσουμε.» !!!!
