Ι.Μ. ΜΑΝΗΣ: Συνεπληρώθηκε μία δεκαετία από τήν οσιακή κοίμηση (4-Φεβρουαρίου 2010), τού μοναχού π. Γερμανού, τού Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Τροιζήνος. Ο εν λόγω μοναχός, υπήρξε σπουδαία πνευματική προσωπικότητα.
Ο κατά κόσμον Βασίλειος Σκορδιάς, γεννήθηκε στήν Καλαμάτα τό έτος 1933. Οι γονείς του ονομάζονταν Κωνσταντίνος καί Γεωργία (τό γένος Ξανθάκη) καί ο πατέρας του είχε εργαστήριο παρασκευής γλυκών τού κουταλιού στήν Καλαμάτα.
Τό έτος 1950 τελείωσε τό Γυμνάσιο Αρρένων Καλαμάτας καί σπούδασε στήν Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως διορισθείς κατόπιν διδάσκαλος σέ Ιδιωτικό Σχολείο Καλαμάτας, όπου ήταν διευθυντής ο παππούς τού επί τιμή Αντιπροέδρου τού Αρείου Πάγου κ. Θεοδώρου Λαφαζάνου, εξ Αρφαρών Μεσσηνίας, μέ τόν οποίο είχε συνδεθεί πνευματικώς μαζί του καί παρακολουθούσαν τίς χριστιανικές ομιλίες στήν Χριστιανική Ένωση Καλαμάτας.
Πρωτοστατούσε δέ σέ χριστιανικές εορταστικές εκδηλώσεις καί μάλιστα κάποτε είχε φτιάξει ο ίδιος ένα χάρτη τής Ελλάδος μέ λαμπάκια, πού άναβαν όταν ο ομιλητής μιλούσε γιά τήν χριστιανική ζωή τής πατρίδος σέ διάφορες πόλεις, ιερές μονές καί προσκυνήματα. Τό έτος 1954 εισήλθε στήν Νομική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών καί διέμενε σέ χριστιανικό οικοτροφείο.
Οι συνάδελφοι συνοικότροφοι τόν εκτιμούσαν καί εκείνος συμπεριφερόταν πολύ ευγενικά. Κάποτε, σέ περίοδο διακοπών, τού έδωσαν εισιτήριο τού τραίνου δωρεάν γιά τήν Καλαμάτα καί εκείνος τό πρόσφερε σ άλλον Μεσσήνιο φοιτητή. Μετά τό πτυχίο του δι ολίγα χρόνια ήσκησε τήν δικηγορία. Τό έτος 1966 κατόπιν εξετάσεων εισήλθε στό Δικαστικό Σώμα καί τό επόμενο έτος διορίστηκε ως πάρεδρος στό Πρωτοδικείο τής Φλώρινας. Εκεί γνωρίστηκε καί μέ τόν αείμνηστο Μητροπολίτη κυρό Αυγουστίνο.
Τά επόμενα δικαστικά χρόνια ως Πρωτοδίκης, τά διήλθε στήν Αθήνα καί αργότερα ως Πρόεδρος Πρωτοδικών υπηρέτησε στήν Κεφαλλονιά. Εκεί συνέβαλε τά μέγιστα στήν ορθή τακτοποίηση τού ζητήματος, τό οποίο είχε προκύψει μέ τόν αείμνηστο Μητροπολίτη Κεφαλληνίας Προκόπιο (2003). Ως Εφέτης διορίστηκε στήν Κέρκυρα καί κατόπιν επανερχόμενος στήν Αθήνα παρέμεινε στό Δικαστικό Σώμα μέχρι τό έτος 1984, ότε μέ τήν τότε εφαρμογή τής εθελουσίας εξόδου, απεχώρησε από τό Σώμα μέ αποκλειστικό σκοπό νά γίνει μοναχός.
Όλο βέβαια αυτό τό χρονικό διάστημα είχε στενοτάτη επικοινωνία μέ τόν διακεκριμένο πνευματικό, τόν αείμνηστο λόγιο π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο (1989), αλλά καί μέ τόν Άγιο Πορφύριον, τόν οποίον επισκεπτόταν στό ησυχαστήριό του στά Καλλίσια τής Πεντέλης. Είχε δέ καί σπουδαία συνεργασία σέ έργα φιλανθρωπίας καί ελεημοσύνης καί μέ τόν αείμνηστο Μητροπολίτη Κερκύρας κυρό Πολύκαρπο (1984).Προσέτι προσκληθείς από τήν Ιερά Σύνοδο τής Εκκλησίας τής Ελλάδος σέ μία περίοδο προστριβών μέ τήν Πολιτεία, διετέλεσε νομικός σύμβουλος τής Εκκλησίας όπου καί προσέφερε πολυτίμους υπηρεσίας.
*
Ως Δικαστής, όπου υπηρέτησε διεκρίθη γιά τήν άριστη νομική του κατάρτιση, τήν ευθυκρισία, τήν ορθή διατύπωση τών δικαστικών αποφάσεών του, τήν αμεροληψία του καί τήν ορθή ερμηνεία τών νόμων. Αρκετές αποφάσεις του απετέλεσαν νομολογία γιά τήν ελληνική δικαιοσύνη. Πολλοί συνάδελφοι επιθυμούσαν νά τόν έχουν Πρόεδρο στίς συνθέσεις τών Δικαστηρίων αφ ενός μέν, γιά τήν άριστη δικαστική κρίση του, αφ ετέρου δέ, γιά τήν όλη του ευγενεστάτη συμπεριφορά. Ολόκληρο τό δικαστικό σώμα ειλικρινώς τόν εσέβετο. Τό δέ ανωτάτου πνευματικού επιπέδου ήθος του, είχε διαποτίσει καί άλλους δικαστικούς λειτουργούς συναδέλφους του, όπως ήταν οι αείμνηστοι ανώτατοι δικαστές: Ευ. Κρουσταλάκης, Δημ. Τζούμας (μετέπειτα κληρικός), Πέτρ. Κακκαλής, Αθ. Γκόλτσης, Ανδρ. Κατράκης, Εμμ. Χαριτάκης, Γ. Καμπέρης, Γ. Τζανετής, κ.ά.
Στίς 15-6-1985 εκάρη μοναχός στήν παραπάνω Ιερά Μονή, τήν οποία είχε ιδρύσει, ο γέροντας καί πνευματικός του π. Επιφάνιος. Έλαβε τό όνομα Γερμανός πρός τιμήν τού σπουδαίου Επισκόπου Συνάδων Γερμανού τού Ψαλιδάκη (1989), ο οποίος εγκαταβίωσε στήν εν λόγω Ιερά Μονή. Έγραψε μετά από λίγες ημέρες η εφ. «Ελευθεροτυπία» ένα σχόλιο μέ τόν τίτλο «Σπάνιο»: «Μιά τελετή ασυνήθιστη κυρίως λόγω προσώπου καί τών παρισταμένων έγινε πρίν λίγες μέρες στή Μονή τής Θεοτόκου Κεχαριτωμένης, στήν Τροιζηνία. Ένας Εφέτης, πού αποχώρησε μέ τήν εθελούσια έξοδο από τό Σώμα τών Δικαστών, απαρνήθηκε τά εγκόσμια. Κι έγινε μοναχός Πρόκειται γιά τόν Εφέτη Βασίλη Σκορδιά, πού μετά τή ρασοφορία καί κουρά του έγινε ο «μεγαλόσχημος» μοναχός Γερμανός. Στούς μήνες πού μεσολάβησαν, αφ ότου εγκατέλειψε τήν Δικαιοσύνη, ήταν ο τραπεζοκόμος τής Μονής. Πρόσφερε, κατά τό μοναχικό τυπικό, εκεί τή διακονία του σάν δόκιμος. Παρόντες, στή σχετική τελετή, ένας Αρεοπαγίτης, ένας Πρόεδρος Εφετών, δέκα Εφέτες καί δεκάδες Πρόεδροι Πρωτοδικών καί Πρωτοδίκες όλοι φίλοι τού δικαστή καί συνάδελφοι, πού συυπηρέτησαν μαζί του σέ διάφορες πόλεις. Σπάνιο, οπωσδήποτε, άν όχι μοναδικό τό γεγονός» («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 21-6-85).
Όταν δέ προσήλθε στήν μοναστική πολιτεία τήν δεκαετία τού 80, τό γεγονός αυτό είχε κάμνει μεγάλη καί ευμενή εντύπωση σ ολόκληρο τόν δικαστικό κλάδο. Πολλοί συνάδελφοί του βοηθήθηκαν πνευματικώς από τήν κουρά τού συναδέλφου τους, άλλοι προβληματίστηκαν, άλλοι εξομολογήθηκαν γιά πρώτη φορά στή ζωή τους καί άλλοι έγιναν πιό συνειδητοί πιστοί χριστιανοί, ενώ άλλοι τόν επισκέπτονταν στήν Ι. Μονή γιά νά τόν συμβουλευτούν καί νά συζητήσουν μαζί του. Ειρήσθω εν παρόδω, ότι διά τήν δικαστική αλλά καί μοναστική ιστορία αξίζει νά αναφέρουμε ότι από τήν ίδια δικαστική, όπως λέγεται, σειρά, εκάρη μοναχός στήν Ι. Μονή Σταυρονίκητα τού Αγίου Όρους τό 1987 καί ο δικαστής π. Δαμασκηνός (κατά κόσμον Στέφανος Κόκκινος) ο οποίος εκοιμήθη τό έτος 2013.
*
Ο μοναχός π. Γερμανός στήν Ιερά αυτή Μονή τής Κεχαριτωμένης Τροιζήνος τής Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας διακρινόταν γιά τήν ταπεινοφροσύνη του, τήν απλότητα, τόν ένθεο ζήλο του γιά τήν αφιέρωση στό Θεό. Διηκόνησε ως Αρχοντάρης τής Ι. Μονής καί τό διακόνημα αυτό, τό επιτελούσε μετά δικαιοσύνης, ακριβείας, ευγενείας, καί πολλής αγάπης. Ποτέ δέν διεμαρτύρετο γιά κανένα ζήτημα καί σ όλους ήταν αγαπητός καί επιεικής. Διακονούσε όλους, αδελφούς τής Μονής καί προσκυνητές, μετά πολλής συνέσεως, διακρίσεως καί αυταπαρνήσεως. Κάποτε από τήν Καλαμάτα τόν επεσκέφθη εκεί στή Μονή, επιστήμων, παλαιός γνωστός του μέ όλη του τήν οικογένεια καί ο π. Γερμανός μέ όλη τήν απλότητα, τήν αβροφροσύνη καί τήν ταπεινοφροσύνη του φορώντας τήν ποδιά κουβαλούσε τόν δίσκο μέ τό φαγητό γιά όλους στόν έξωθι χώρο τής Μονής λόγω τού αβά του. Τά λόγια του ολίγα, «άλατι ηρτυμένα» καί πάντοτε χριστοκεντρικά. Αυτό τόν ενδιέφερε: Πώς νά ευαρεστήσει τόν Χριστό καί νά εισέλθει στή Βασιλεία τών Ουρανών!
*
Σταχυολογούμε μερικά απλά μέν, αλλά σημαντικά εξ επόψεως ευσυνείδητου αγιοπνευματικής ζωής περιστατικά από τόν βίο του, τά περισσότερα τών οποίων έδωσε ο Αρεοπαγίτης ε.τ. καί επί 25 χρόνια καθηγητής στήν Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών κ. Κωνσταντίνος Τσόλας, ο οποίος τόν έζησε από κοντά καί πολύ χαρακτηριστικά λέγει ότι πράγματι «Απ όλους μας ο Πρόεδρος απολάμβανε μεγάλο σεβασμό» καί «ήταν μία κινητή βιβλιοθήκη», καί συνεχίζει, «είχε όλες τίς αρετές πού πρέπει νά κοσμούν τόν Δικαστή καθώς καί άλλα χαρίσματα.
Κάποτε είχε έρθει στήν Κεφαλλονιά, όπου συνυπηρετήσαμε επί τριετία, ως Επιθεωρητής, ένας Εισαγγελέας Εφετών, ο οποίος, όπως διαπιστώσαμε από τή σχετική συζήτηση στό βραδυνό δείπνο πού παραθέσαμε πρός τιμήν του, ήταν αδιάφορος περί τα θρησκευτικά. Τήν άλλη ημέρα τό πρωί πού θά έφευγε τόν συνοδεύσαμε μέχρι τό λιμάνι τής Σάμης, από όπου θά αναχωρούσε τό πλοίο γιά τήν Πάτρα. Τότε ο Πρόεδρος τού δώρισε μία εικόνα τού Αγίου Γερασίμου, λέγοντάς του: «Νά τή δώσετε στή σύζυγό σας, θά σάς τή ζητήσει». Είπε τά λόγια αυτά χωρίς ουδόλως νά γνωρίζει ή νά έχει μιλήσει μέ τήν σύζυγο τού Επιθεωρητή. Εκείνος παράξενα τόν κοίταξε καί τήν πήρε χωρίς νά δείξει ιδιαίτερη χαρά. Συγκινημένος ο Εισαγγελέας τόν πήρε τηλέφωνο τό απόγευμα στό γραφείο καί τού ανέφερε ότι πράγματι η σύζυγός του, μέ τήν είσοδό του στό σπίτι τόν ρώτησε: «Μού έφερες εικόνα τού Αγίου Γερασίμου από τήν Κεφαλλονιά;».
Επίσης ο κ. Τσόλας στό βιβλίο του «Ένα ασυνήθιστο γιά δικαστή ταξίδι» κάνει αναφορά στούς μαθητές του στή Σχολή Δικαστικών Λειτουργών γιά τόν π. Γερμανό, τόν Πρόεδρό του:
«Παιδιά, καί εμένα μέ βοηθήσανε πολύ στή δικαστική μου καριέρα εκλεκτοί συνάδελφοι καί αυτό δέν τό ξέχασα ποτέ καί θέλησα καί εγώ νά κάνω τό ίδιο.
Δέ θά ξεχάσω ποτέ τόν μακαριστό ήδη Βασίλη Σκορδιά, αυτόν τόν «τεράστιο« Πρόεδρο Πρωτοδικών, μετέπειτα Μοναχό Γερμανό, πού όταν μέ είδε πελαγωμένο, ήρθε στό σπίτι μου καί μέ βοήθησε νά γράψω τίς πρώτες πέντε πολιτικές αποφάσεις ως πρωτοδίκης καί στάθηκε δίπλα μου όλη τήν τριετία, πού συνυπηρετήσαμε στήν Κεφαλλονιά. Τού οφείλω πολλά καί η φράση του: «Κωνσταντίνε, άν θέλεις νά γίνεις καλός δικαστής νά σκέφτεσαι κάθε βήμα πού θά κάνεις άν θά αρέσει στό Θεό καί όχι στούς ανθρώπους» χαράχθηκε στό μυαλό μου καί μέ συνόδευσε μέχρι τήν αποχώρησή μου από τό Ανώτατο Δικαστήριο».
*
Άλλοι δικαστές λέγουν γιά τόν αείμνηστο γέροντα. Όταν έβλεπε νεότερους συναδέλφους του νά δυσκολεύονται στό γράψιμο τών αποφάσεων, (σκεπτικό διατακτικό), τότε εκείνος τούς βοηθούσε πώς νά συνταχθεί καί άλλοτε μέ πολύ διάκριση διόρθωνε τό σχέδιο τών αποφάσεων μέ μολύβι καί τούς έλεγε μετά νά τό γράψουν αυτοί μέ στυλό. Αυτό τό έκαμνε γιά νά μή υποτιμηθούν από τυχόν βλέμματα άλλων. Όταν πλησίαζε δέ τό «δίμηνο» πού ήταν τότε πρός έκδοσιν τών αποφάσεων, εκείνος παρ ότι είχε γράψει τήν απόφαση, τίς έδινε πρός έκδοσιν τελευταίος γιά νά δώσει θάρρος καί ενίσχυση στούς συναδέλφους του, οι οποίοι πραγματικά δυσκολευόντουσαν μέ τήν τήρηση τού «διμήνου». Έπειτα, ως διηγούνται συνάδελφοί του, τό καλοκαίρι ο ίδιος δέν έπαιρνε άδεια διακοπών γιά νά τήν πάρουν άλλοι δικαστές οι οποίοι ως έγγαμοι τήν είχαν περισσότερο ανάγκη. Επί πλέον διηγούνται, ότι έδειχνε αμέριστο ενδιαφέρον πρός επίλυσιν διαφόρων οικογενειακών προβλημάτων ως ακόμη καί έδινε πρακτικές συμβουλές, όπως π.χ. νά φορούν δύο πουλόβερ γιά νά μή κρυώνουν τό χειμώνα, όταν οι καιρικές συνθήκες ήταν άσχημες. Επίσης ήταν χαρακτηριστικό ότι, ως ανέφερε συνάδελφός του, κατά τό υπηρεσιακό μέτρο πού τού επιτρεπόταν απέφευγε τήν συμμετοχή του σέ δίκες διαζυγίων.
Επίσης έκαμνε πολλές φιλανθρωπίες κρυφά. Πολλές φορές αγόραζε, βάσει τού εγγράφου τών απόρων πού υπήρχε, φάρμακα από τά φαρμακεία καί στή συνέχεια τούς τά μοίραζε.
Όταν ήταν ήδη μοναχός καί τόν επεσκέφθη στό Μοναστήρι ένας δικαστής πού είχε προαχθεί σέ ανώτερο βαθμό τού είπε ο π. Γερμανός: «Ο Δεσπότης Χριστός, δέν βλέπεις, έχει βγεί στήν Ωραία Πύλη καί μοιράζει στεφάνια! Πρόσεξε ν αρπάξεις κανένα καί εσύ. Τάλλα είναι κοσμικά».
Κάποτε ως λαϊκός πού ήταν, τόν είδε κάποιος συνάδελφός του κατά τήν διάρκεια τής Θ. Λειτουργίας πίσω από μία κολώνα τού Ναού νά είναι δακρυσμένος. Τότε τόν ρώτησε: «Συνάδελφε τί σού συμβαίνει; Έχεις ανάγκη από κάποια βοήθεια;». Καί ο Σκορδιάς απήντησε: «Νά ξέραμε τώρα τί συμβαίνει επάνω στήν Αγία Τράπεζα!». Στό μοναστήρι ποτέ δέν ήθελε τίς γνώσεις του πάνω από τήν υπακοή. Ήταν πολύ ευγενής καί χαριτωμένος. Ακόμη καί στά μικρά παιδιά μίλαγε στόν πληθυντικό καί μέ λόγια γλώσσα.
Παρακάτω παραθέτουμε ένα δείγμα επιστολής του, πού απέστειλε σέ συνάδελφό του, ο οποίος είχε μικρό βαθμό στό δικαστικό σώμα. Έγραφε:
Εν Τροιζήνι τή 19η Δεκεμβρίου 1985
Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ κύριε.
Χαίρετε πάντοτε.
Επί τοίς Ονομαστηρίοις εύχομαι εκ βάθους καρδίας, όπως ο δοτήρ παντός αγαθού Κύριος καί Θεός ημών χαρίζη εις Υμάς καί εις άπαντα τά μέλη τής οικογενείας Σας έτη πολλά, ευτυχίαν, υγείαν, χαράν, προκοπήν βίου, αρίστευσιν εν παντί καί απόκτησιν τών αιωνίων αγαθών. Νά εισέλθωμεν εις τόν Παράδεισον.
Συγχωρήσατε, παρακαλώ, τήν αργοπορία μου, η οποία οφείλετε κυρίως εις αμέλειάν μου.
Ιδιαιτέραν χαράν προεκάλεσαν εις εμέ η επιστολή Σας καί αι μεσταί υψηλών νοημάτων καί εννοιών ευχαί Σας. Ευχαριστώ θερμότατα δι όλα. Επιθυμώ δέ, όπως προσεύχεσθε εις τόν Κύριον νά μέ στηρίξη καί ενισχύη.
Κατά τάς Αγίας ταύτας ημέρας τών Χριστουγέννων άς ανυμνώμεν εν ευφροσύνη.
«Χριστός γεννάται δοξάσατε.
Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε.
Χριστός επί γής υψώθητε.»
Αισθάνομαι τήν ανάγκην νά επαναφέρω εις τήν μνήμην Σας τμήματα τής εις τήν γενέθλιον ημέραν τού Σωτήρος αναφερομένης ομιλίας τού Ιερού Χρυσοστόμου: «Δεύτε ούν, εορτάσωμεν, δεύτε πανυγηρίσωμενΣήμερον γάρ ο χρόνιος ελύθη δεσμός, ο διάβολος ησχύνθη, οι δαίμονες εδραπέτευσαν, ο θάνατος ελύθη, παράδεισος ηνεώχθη, η κατάρα ηφανίσθη, η αμαρτία εκποδών γέγονεν, η πλάνη απηλάθη, η αλήθεια επανήλθε, καί τής ευσεβείας ο λόγος πανταχού διεσπάρη καί έδραμεν η τών άνω πολιτεία εν τή γή εφυτεύθη, άγγελοι μετά ανθρώπων κοινωνούσι, καί άνθρωποι μετά αγγέλων αδεώς διαλέγονται. Διά τί; Επειδή Θεός επί γής ήλθε, καί άνθρωπος εν ουρανώ πάντα αναμίξ γέγονε. Ήλθε γάρ επί τής γής, όλος ών εν ουρανοίς Θεός ών, γέγονεν άνθρωπος, ουκ αρνησάμενος τό είναι Θεός Είδες πλούτον εν πενία πολλή; πώς πλούσιος ών δι ημάς επτώχευσε; πώς ούτε κλίνην, ούτε στρωμνήν είχεν, αλλ επί ξηράς έρριπτο φάτνης; Ώ πενία πλούτου πηγή ώ πλούτε άμετρε, πενίας πρόσχωμα φέρων. Εν φάτνη κείται καί τήν οικουμένην σαλεύει εν σπαργάνοις εμπλέκεται, καί τά τής αμαρτίας διαρρήσσει δεσμά.Τί είπω, ή τί λαλήσω;»
Μεγίστην χαράν θά προσφέρη εις τούς Πατέρας καί εμέ η επίσκεψή Σας.
Εάν δέν επελύθη εισέτι τό θέμα σας, θά μέ ηυχαρίστη νά γνωρίσω διά νά καταβληθή προσπάθεια πρός επιτυχή έκβασιν.
Μετ απείρου εκτιμήσεως χαιρετώ
Μοναχός Γεράσιμος Σκορδιάς».
*
Όπως επί πλέον πληροφορηθήκαμε από έγκυρη πηγή τής Μονής τής μετανοίας του, ο π. Γερμανός ήταν: «Συνεπέσταστος ως δικαστής. Ακριβέστατος ως Μοναχός. Προσήλθε στήν Μονή σέ ηλικία 52 ετών. Προχωρημένη ηλικία γιά έναρξη μοναχικού βίου. Κι όμως ο π. Γερμανός απετέλεσε τήν εξαίρεση τού κανόνα. Διότι ξεκίνησε μέ φρόνημα αρχαρίου. Ο καταξιωμένος δικαστής ως νέος δόκιμος. Ο άξιος κριτής κάθισε ως ταπεινός μαθητής. Κίνητρο τού π. Γερμανού γιά τήν είσοδό του στήν μοναχική ζωή ήταν η δίψα γιά συνεχή λατρεία τού Θεού καί η επιθυμία τής αφάνειας. Περιμένε τήν ώρα καί τήν στιγμή πού θά άφηνε τήν δόξα τού Δικαστού γιά τό «λάθε βιώσας» τού Μοναχού. Θά τό είχε κάνει νωρίτερα. Όμως τόσο ο πνευματικός του π. Επιφάνιος, όσο καί ο άγιος Πορφύριος τού συνέστησαν νά παραμείνη γιά ορισμένο διάστημα στήν δικαστική υπηρεσία.
Καί ως λαϊκός είχε πνεύμα θυσίας γιά νά ξεκουράσει τούς άλλους. Τό χάρισμα αυτό κορυφώθηκε στήν μοναχική του ζωή. Προσευχή γιά όλο τόν κόσμο. Ακούραστη υπομονή στήν ακρόαση τών ανθρώπων μέ τά ποικίλα προβλήματα πού ένοιωθαν μεγάλη εμπιστοσύνη στόν ενάρετο αρχοντάρη. Είχε ένα μεγάλο τετράδιο. Όποιος τού έλεγε τό πρόβλημά του, έγραφε τό όνομά του, ως καί τά ονόματα ολοκλήρου τής οικογενείας του. Μέ αυτό τό τετράδιο χτυπούσε συνεχώς τήν πόρτα τού ελέους τού Θεού.
Στήν προσωπική του ζωή λιτότατος. Στό φαγητό, τήν ενδυμασία, τά πράγματα τού κελλιού του. Όλα απλά καί παλαιά. Τό ράσο, τό κομποσχοίνι, η αγία Γραφή καί οι λόγοι τών Πατέρων ήταν ο πραγματικός θησαυρός του. Σέ τίποτε υλικό δέν κόλλησε η καρδιά του. Αυτός πού ως δικαστής διαχειριζόταν τόν σεβαστό προσωπικό του μισθό, τώρα ρωτούσε καί γιά τό ένα ευρώ! «Αφιλαργυρίας τώ κόσμω θησαυρούς εναπέθετο». Όταν χρειαζόταν νά ακουμπήσει χρήματα ένοιωθες ότι τού ήταν κάτι εντελώς ξένο καί αδιάφορο. Βάρος από τό οποίο βιαζόταν νά απαλλαγεί. Αληθινός κήρυκας τής ελεημοσύνης. Πρώτα μέ τήν ζωή του. Μετά μέ τόν λόγο του. Τήν συνιστούσε θερμά σέ όλους. Κάποιους τούς ξάφνιαζε. Ίσως καί νά τούς «τρόμαζε» ο ενθουσιασμός του γιά τήν ελεημοσύνη. Όλοι από κοντά του αναχωρούσαν θετικά προβληματισμένοι.
Ορισμένοι από ευχαριστία καί εκτίμηση τού έκαναν κάποια μικρά δώρα, κάλτσες, παντόφλες, ζακέτες, μπαστούνι κλπ. Όλα τά άφηνε στό Ηγουμενείο. Εάν ο Ηγούμενος έκρινε νά τού δώσει κάτι, τό έπαιρνε μέ ευγνωμοσύνη. Συχνά όμως δέν τό χρησιμοποιούσε αρκούμενος στά παλαιά».
*
Τώ όντι, ο π. Γερμανός ήταν μία οσιακή μορφή τού αιώνα μας. Βίωνε ειλικρινώς τό «λάθε βιώσας». Όσοι τόν έβλεπαν, αισθανόντουσαν μέ τά μεγάλα του μάτια πού σέ κύτταζε, ότι είναι κάτι τό ξεχωριστό. Η ιλαρότητα τού προσώπου του κυριολεκτικά σέ ενέπνεε. Ο ίδιος βέβαια έκρυβε τά χαρίσματά του καί η ταπεινοφροσύνη στόλιζε τήν προσωπικότητά του. Είναι γεγονός ότι η Χριστοκεντρικότητα διεπότιζε ολάκερη τήν βιοτή του από λαϊκός. Προσευχόταν γιά όλους καί γιά όλα. Ήταν άνθρωπος τής σιωπής, τής προσευχής, τής ζωντανής λατρείας τού Θεού. Αληθώς, ήταν μία καλλιεργημένη, αγιασμένη μορφή, χωρίς θόρυβο καί προβολή. Εκοιμήθη προετοιμασμένος πνευματικά, γαλήνια, αγιασμένα. Μάλιστα πρό τής τελευτής του τίς δύο προηγούμενες ημέρες κατάλαβαν οι αδελφοί μοναχοί πού ήσαν δίπλα του ότι «έβλεπε καταστάσεις». Έλεγε πρίν τήν κοίμησή του: «Χαίρομαι, χαίρομαι. Καί χαίρεται μαζί όλη η κτίσις. Γιατί ένα μέλος από τόν κόσμο αυτό πορεύεται πρός τόν ουρανό».
Τώρα ο π. Γερμανός βρίσκεται στό κήπο τού Παραδείσου μαζί μέ τούς αγγέλους. Άς έχουμε τήν ευχή του.
