Κοπή Βασιλόπιτας Ιερομονάχων, Μοναχών και Μοναζουσών της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας

Ι.Μ.Βεροίας: Στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας πραγματοποιήθηκε η κοπή Βασιλόπιτας των Ιερομονάχων, Μοναχών και Μοναζουσών της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.

Στην αρχή εψάλησαν επίκαιροι ύμνοι από την αδελφότητα της Ιεράς Μονής Αγίας Κυριακής Λουτρού και στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων ευλόγησε τη Βασιλόπιτα και απηύθυνε πατρικό χαιρετισμό.

Ακολούθησε ομιλία από την Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Παναγίας Μικροκάστρου Γερόντισσα Θεολογία με θέμα : «τι σοι προσενέγκωμεν, Χριστέ» και η σύναξη ολοκληρώθηκε με κέρασμα στο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής, όπου κάλαντα έψαλλε η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας.

την εκδήλωση προλόγισε και παρουσίασε ο Αρχιμ. Πρόδρομος Γκιρτζαλιώτης, Υπεύθυνος του Γραφείου Γάμων, Βαπτίσεων και Διαζυγίων της Ιεράς Μητροπόλεως μας και τίμησαν με την παρουσία τους ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Αθανάσιος και ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Δρυοβόνου Αρχιμ. Στέφανος μετά της συνοδείας του.

Η ομιλία του Μητροπολίτης Βεροίας
Ο Σεβασμιώτατος κ. Παντελεήμων ευχαρίστησε την Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Παναγίας Μικροκάστρου Γερόντισσα Θεολογία που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της Ιεράς Μητροπόλεως και ανέφερε μεταξύ άλλων :

με πολλή χαρά σας καλωσορίζω στη Μοναχική Σύναξη του νέου χρόνου, την οποία έχει καθιερώσει από ετών η Ιερά μας Μητρόπολη ως μία ευκαιρία οικογενειακής, θα έλεγα, συναντήσεως όλων των μοναχών και των μοναζουσών της επαρχίας μας, και εύχομαι από καρδιάς προς όλους σας ο νέος χρόνος να είναι πλούσιος από την ευλογία και τη χάρη του Θεού και καρποφόρος πνευματικά τόσο για τον καθένα προσωπικά όσο και τη διακονία σας.

Εάν ημέρες αυτές των εορτών είναι ημέρες χαράς και ευκαιρίας συναντήσεως για όλους τους αν­θρώπους, θα πρέπει να είναι πολύ περισσότερο ημέρες χαράς για μας, που με τη χάρη του Θεού ζούμε αυτές τις εόρτιες ημέρες μέσα στην Εκκλησία, στην οποία συντελείται το θαύμα που εορτά­ζουμε, το μέγα θαύμα της θείας οικονομίας, της ενανθρωπήσεως του Χριστού για τη σωτηρία μας.

Είναι ημέρες μεγάλης χαράς, αν αναλογισθούμε πόσο μεγάλο είναι το δώρο που μας προσέφερε ο Χρι­στός με τη γέννησή του, πόσο ση­μα­ντικό είναι ότι Εκείνος «πλού­σιος ων, επτώχευσε, ίνα ημείς τη εκείνου πτωχεία πλουτήσωμεν», και πόσο αυτό το δώρο του Θεού προς εμάς τους ανθρώπους δεν συγκρίνεται με κανένα από τα δώρα τα οποία ανταλλάσσουμε οι άνθρωποι αυτές τις ημέρες με τους οικείους και τους φίλους μας.

Συχνά οι άνθρωποι ζούμε τη χαρά και αυτών των ημερών ακόμη ως μία εξωστρεφή πραγματικότητα. την συναρτούμε με τους ανθρώ­πους, τα φώτα, τη μουσική, το τραπέζι, τα δώρα και τις ευχές που ανταλλάσσουμε. και δεν είναι φυσικά κακό, η μάλ­λον είναι κάτι φυσικό. Γιατί ο άνθρωπος είναι και ύλη, είναι και σώμα, και όλα αυτά ευφραί­νουν την υλική υπόσταση του αν­θρώπου και του προξενούν δικαιο­λογημένα χαρά.

αν όμως περιορισθούμε σ’ αυτήν τη χαρά, τότε περιορίζουμε και αδι­κούμε τη σημασία και την αξία των εορτών, αλλά αδικούμε και τον εαυτό μας. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σάρκα, είναι και ψυχή, και επομένως η χαρά θα πρέπει να αφορά και την ψυχή. θα πρέπει η χαρά να μην συναρτάται μόνο από τα εξω­τε­ρικά χαρμόσυνα πράγμα­τα και τις εκδηλώσεις, αλλά να είναι και εσωτερική χαρά, να ζήσουμε και τη χαρά των εορτών μέσα στην ψυχή μας, γιατί μόνο αυτή η χαρά θα μας μείνει, όταν η εξωτερική χαρά παρέλθει, όταν οι συνθήκες που δημιουργούν την εξωτερική χαρά εκλείψουν.

το γνωρίζουμε όλοι : η εσωτερική χαρά είναι η χαρά του Χριστού, για την οποία ο ίδιος υπόσχεται ότι κα­νείς δεν πρόκειται να μας την αφαι­ρέσει, λέγοντας προς τους μαθητές του : «και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ’ υμών».

Aυτό υπό μία όμως προϋπόθεση, ότι δηλαδή εμείς οι ίδιοι δεν θα αδιαφορήσουμε γι’ αυτήν την εσω­τε­ρική και ουσιαστική χαρά που μας προσφέρουν αυτές οι ημέρες των μεγάλων δεσποτικών εορτών και του νέου έτους. Γιατί πολλές φορές μας επηρεάζει η εξωτερική χαρά, μας επηρεάζουν όσα ζούμε μαζί τους ανθρώπους, μαζί με τους αδελφούς μας, και ξεχνούμε ότι υπάρχει και η εσωτερική χαρά. μας επηρεάζει πολλές φορές ακό­μη και η κούραση από τις ετοι­­μα­σίες, και ξεχνούμε ότι το νόημα των εορτών δεν είναι οι ετοιμασίες για να ζήσουμε τις εορτές αλλά η μετοχή μας σ’ αυτές, είναι το βίωμα αυτό που δεν πρέπει να χάσουμε για κανένα λόγο.

η εμπειρία της εσωτερικής χαράς συνδέεται όμως και με τη στροφή στον εαυτό μας, προς τον έσω μας άνθρωπο, με την περισυλλογή.

οι ποιμένες άκουσαν τους αγγέ­λους που υμνούσαν τον γεννη­θέντα Χριστό έξω από το σπήλαιο της Βηθλεέμ, αλλά δεν παρέμειναν εκεί, συμμετέχοντας στη χαρά και την υπερκόσμια πανήγυρη που έβλεπαν να εκτυλίσσεται με τους αγγέλους και τον αστέρα. δεν το έκαναν αυτό. Αντίθετα παρακίνη­σαν ο ένας τον άλλο για να φθά­σουν στο σπήλαιο και να μπουν μέσα, για να δουν και να προσκυ­νή­σουν τον Μεσσία και Λυτρωτή του κόσμου, για να αισθανθούν την πάντα νουν υπερέχουσαν χαρά της συναντήσεως με τον τεχθέντα Χρι­στό.

και εάν οι ποιμένες και οι μάγοι έσπευσαν στο σπήλαιο για να προ­σκυ­νήσουν τον Χριστό, εμείς έχουμε το δικό μας σπήλαιο, την ψυχή μας, στην οποία γεννάται ο Χριστός. Εκεί έχουμε τη δυνα­τό­τητα να συναντήσουμε τον Χριστό, εφό­σον δεν περιορίσουμε τον εαυ­τό μας στην εξωτερική χαρά, αλλά επι­διώ­ξουμε και την εσωτερική την οποία προσφέρει η περισυλ­λο­γή, η συγκέ­ντρωση στον εαυτό μας, η συνειδητοποίηση του τι σημαί­νουν για εμάς όλα αυτά τα γεγο­νότα που εορτάσαμε και εορτάζου­με, τι ση­μαίνει το δώρο που μας προσέφερε ο Χριστός με την εναν­θρώπησή του.

και ακόμη να αισθανθούμε τη χαρά που μας δίδει το γεγονός ότι δεν δεχόμεθα μόνο τα δώρα του Χριστού, αλλά μπορούμε να προσ­φέ­ρουμε σε Εκείνον και τα δικά μας δώρα, τα δώρα της ψυχής μας και της αγάπης μας.

«τι σοι προσενέγκωμεν, Χριστέ ; » διερωτάται ο ιερός υμνογράφος αλλά και η αποψινή εκλεκτή μας ομιλήτρια, η Γερόντισσα Θεολογία, καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Μικροκάστρου Σιατίστης.

Αυτό είναι το ερώτημα που πρέπει να προβληματίσει και εμάς, που είμεθα μοναχοί, που λέμε ότι έχουμε αφιερώσει τον εαυτό μας και την ύπαρξή μας στον Χριστό και την Εκκλησία του. Αρκεί άραγε αυτή η εφάπαξ προσφορά μας η χρειάζεται και κάτι άλλο, κάτι που θα ανανεώνεται συνεχώς ;

ας ακούσουμε τη Γερόντισσα Θεο­λογία και ας προβληματι­σθού­με όλοι μας, ιδιαιτέρως καθώς ευ­ρι­σκόμεθα στην αρχή της νέας χρο­νιάς.

πριν να καλέσω τη Γερόντισσα στο βήμα, θα ήθελα να την ευχαριστήσω από καρδίας για την προθυμία και την αγάπη με την οποία ανταποκρίθη­κε στην πρόσκλησή μου και να της ευχηθώ η χάρη του Θεού να την ενισχύει και να τη φωτίζει, ώστε να καθοδηγεί και τις ψυχές που της εμπιστεύθηκε ο Θεός δια της Εκ­κλησίας στη σωτηρία, και να έχει και εκείνη και όλες οι αδελφές της Ιεράς της Αδελφότητος πλού­σια την ευλογία του Θεού στη μο­να­χική τους ζωή και να προοδεύ­ουν δι’ αυτής καθημερινά.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΚ ΕΔΩ