Ημερίδα για τις Μεταμοσχεύσεις: Να μη λειτουργήσει ο νόμος! -Τα πορίσματα

Πραγματοποιήθηκε η ημερίδα με θέμα «ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ: Δωρεά ή αφαίρεση ζωής;»

Το Σάββατο 20 Απριλίου 2013 στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (Σ.Ε.Φ.), πραγματοποιήθηκε η ημερίδα με θέμα «ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ: Δωρεά ή αφαίρεση ζωής;» που διοργάνωσε η Εστία Πατερικών Μελετών και η Ενωμένη Ρωμηοσύνη, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας.
Η Ημερίδα ξεκίνησε λίγο μετά τις 4:00 το απόγευμα και ολοκληρώθηκε περί τις 10:00 το βράδυ με μεγάλη συμμετοχή κόσμου (η αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» ήταν καθόλη τη διάρκεια κατάμεστη, αλλά και πλήθος κόσμου παρακολούθησε με αμείωτο ενδιαφέρον την Ημερίδα από τη Διαδικτυακή Τηλεόραση της Πειραϊκής Εκκλησίας). Οι παριστάμενοι στην αίθουσα υποδέχοταν θερμά τους εισηγητές και τις θέσεις που αυτοί ανέπτυξαν στις ομιλίες τους.

Την έναρξη της Ημερίδας πραγματοποίησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ο οποίος και σύντομα παρουσίασε τη θέση της Εκκλησίας σε σχέση με τον πρόσφατο νόμο περί μεταμοσχεύσεων. Ακολούθησε η “Χορωδία Εν Ψαλτηρίω” ψάλλοντας επίκαιρα τροπάρια. Την Ημερίδα χαιρέτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γλυφάδος κ.κ. ΠΑΥΛΟΣ, εκπρόσωπος του σωματείου Ενωμένη Ρωμηοσύνη και εκπρόσωπος του ΙΝΚΑ Πειραιά, ενώ μεταξύ των εισηγήσεων υπήρξε και χαιρετισμός υπό του κου Αθανασίου Αβραμίδη,Καρδιολόγου, Καθηγητή Παθολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών.

Κατόπιν οι εισηγητές έλαβαν τη θέση τους στο βήμα και πραγματοποίησαν τις εισηγήσεις τους σύμφωνα με το πρόγραμμα.

Εισηγήσεις παρουσίασαν οι: π. Ιωάννης Κοκάκης, Ιατρός Ογκολόγος με θέμα “Μεταμοσχεύσεις:ένα θετικό βήμα ή ένας επιστημονικός καιάδας;”, διδα Κίκιλη κόρη του κ. Παναγιώτη Κίκιλη, Ιατρού Νεφρολόγου, Διευθυντή της  μονάδας αιμοκάθαρσης νοσοκομείου Καλύμνου με θέμα “Η θετική πλευρά των μεταμοσχεύσεων”, κ. Εμμανουήλ Παναγόπουλος, FACS, Αμ. Επ.Καθηγητής Χειρ/κής, τ. Συν/τής Δ/ντής Χειρ/κής Κλινικής – Νοσοκομείο Άγιος Σάββας με θέμα “Διασώζεται σήμερα ο εγκεφαλικός θάνατος;”, κ. Κωνσταντίνος Καρακατσάνης, καθηγητής Πυρηνικής Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με θέμα “Ο εγκεφαλικός θάνατος και οι μεταμοσχεύσεις ανθρωπίνων οργάνων, π. Ιωάννης Φωτόπουλος, Νομικός-Θεολόγος με θέμα “Μεταμοσχεύσεις: θέσεις και αντιθέσεις”, κ. Χαράλαμπος Άνδραλης, Δικηγόρος με θέμα “Εικαζόμενη συναίνεση από Νομική άποψη” και ο π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος, Δρ. Θεολογίας-Δρ. Οικονομικών με θέμα “Πλάνες και ψεύδη γύρω από το θέμα των μεταμοσχεύσεων, Θεολογική προσέγγιση”.

Τα πορίσματα 

Ακολούθησε συζήτηση και ανάγνωση των πορισμάτων της Ημερίδα από τον π. Βασίλειο Κοκολάκη. Κατόπιν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας έκλεισε την Ημερίδα ψάλλοντας μαζί με τους παριστάμενους τον Εθνικό Ύμνο.

Μετά, λοιπόν, τις εισηγήσεις των εκλεκτών ομιλητών διεξήχθη ευρύς και ελεύθερος διάλογος εκ του  οποίου προέκυψαν τα ακόλουθα πορίσματα:

1.    Ο αναγκαστικός Νόμος 3984/11 περί εικαζόμενης συναίνεσης που ψηφίσθηκε με καταφανή καταπάτηση του κανονισμού της Βουλής, από ελαχίστους βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου και μάλιστα σε περίοδο δεινής οικονομικής και γενικότερης σαρωτικής κρίσεως έφερε την εικαζόμενη συναίνεση στην πιο σκληρή μορφή της, αφού κάθε άνθρωπος θεωρείται πλέον δωρητής οργάνων αν δεν έχει προβεί νωρίτερα σε έγγραφη άρνηση.
Ο Ν. 4075/2012, που ακολούθησε μετά τις αντιδράσεις για την καταφανώς αντισυνταγματική και επικίνδυνη διάταξη της εικαζόμενης συναίνεσης, προσέθεσε την προϋπόθεση της συγκατάθεσης της οικογένειας του δότη, θέτοντας έναν όρο αόριστο και επιδεχόμενο ερμηνείας, αφού δεν προσδιορίζει ακριβώς τα πρόσωπα που δικαιούνται να συναινέσουν στην αφαίρεση των οργάνων του οικείου τους, όπως συμβαίνει με τον σήμερα ισχύοντα νόμο 2737/1999.

Από συνταγματικής απόψεως, και οι δύο νόμοι των μεταμοσχεύσεων αντιτίθενται στα μη αναθεωρητέα άρθρα 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του συντάγματος, καθώς θίγουν τον πυρήνα της αξίας του προσώπου, η οποία ακολουθεί τον άνθρωπο και μετά θάνατον, ενώ επιπλέον καταστρατηγούν την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, με την ανελεύθερη εκβίαση της βουλήσεως του ανθρώπου σχετικά με το αν επιθυμεί η όχι τη δωρεά των οργάνων του.
Αλλά και σε σχέση με την Ευρωπαική Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, συνιστά παράβαση του άρθρου 2 της εν λόγω Διεθνούς Συμβάσεως, οποιαδήποτε αυθαίρετη υποκατάσταση της συναίνεσης ενός ανθρώπου που λόγω έλλειψης των αισθήσεών του δεν έχει τη δυνατότητα να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με αυτήν, ειδικά για ένα τόσο σοβαρό θέμα που κυμαίνεται μεταξύ ζωής και θανάτου.

Οι κίνδυνοι που παρουσιάζονται με αυτές τις πρακτικές, είναι τεράστιοι και προφανέστατοι. Γεμίζουμε ερωτηματικά και υποψίες, αναλογιζόμενοι το πλήθος των μεταναστών η των μοναχικών ανθρώπων, που θα μπορούν να γίνουν άθελά τους «εθελοντές δότες», χωρίς να βρίσκεται κάποιος επίσημα οικείος τους για να αρνηθεί την αφαίρεση των οργάνων τους.
Μετά από τα συνεχή απάνθρωπα, αντικοινωνικά, αντεθνικά και αντίχριστα σχέδια της Νέας Εποχής που στανικά μας επιβάλλονται, δεν είναι σε θέση η  επίμονα πιεζόμενη από την Τρόικα κυβέρνηση να πείσει τον Ελληνικό λαό ότι ο ως άνω Νόμος δεν αποσκοπεί και στη βιολογική του εξόντωση, καταλλήλου βεβαίως ευκαιρίας δοθείσης.
Φρονούμε ότι ο Νόμος δεν θα πρέπει να εφαρμοσθεί, όπως δεν εφαρμόσθηκε στη Γερμανία μετά από σφοδρές αντιδράσεις του Γερμανικού λαού.

2.    Η έννοια του εγκεφαλικού θανάτου (ΕΘ) δημιουργήθηκε το 1968, μερικούς μήνες μετά την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς,  από την ad hoc επιτροπή του Harvard, η οποία καθόρισε και τα κριτήρια για την διάγνωσή του, ταυτίζοντας το μη αναστρέψιμο κώμα, που είναι κατάσταση ζωής, με τον θάνατο.  Είναι εξαιρετικά σημαντικό να γίνη αντιληπτό ότι οι λόγοι, οι οποίοι ώθησαν την προαναφερθείσα επιτροπή να μεταβάλει τον ορισμό του θανάτου ήταν:
α) η υποβοήθηση των ιατρών να αίρουν τη θεραπευτική υποστήριξη από τους ασθενείς, στους οποίους δεν υπάρχει προοπτική επιβιώσεως («μάταιον της φροντίδος») και
β) η μη ύπαρξη των οποιωνδήποτε αντιρρήσεων λήψεως ζωτικών οργάνων από τους «εγκεφαλικώς νεκρούς» ασθενείς. Πως θα μπορούσαν εξάλλου;  Γεγονός το οποίο μας επιτρέπει ανεπιφύλακτα να χαρακτηρίσουμε τους προαναφερθέντες λόγους χρησιμοθηρικούς. Αργότερα οι υποστηρικτές του ΕΘ προσπάθησαν να δώσουν και μία βιολογική βάση-εξήγηση της ταυτίσεως του ΕΘ με τον θάνατο, υποστηρίζοντας ότι ο εγκέφαλος   αποτελεί το κύριο συντονιστικό όργανο που συντονίζει τη λειτουργία των άλλων οργάνων και επομένως η καταστροφή του συνεπάγεται τον αποσυντονισμό της λειτουργίας του οργανισμού και οδηγεί στο θάνατο.

Το 1998 το οικοδόμημα του ΕΘ κλονίστηκε από τη δημοσίευση μελέτης του καθηγητού Shwemon, ο οποίος έδειξε ότι ο ρόλος του εγκεφάλου δεν είναι εκείνος του κεντρικού  ρυθμιστή χωρίς τον οποίον το σώμα χάνει την ενότητά του και σταματά να αποτελεί ένα ζωντανό οργανισμό.  Με την πάροδο του χρόνου η αντιπαράθεση προς τον ΕΘ μεγάλωνε, παρόλο που στα χρόνια αυτά ο ΕΘ σταδιακά κατοχυρωνόταν νομοθετικά σε όλον τον δυτικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος. Όλο αυτό το διάστημα στη διεθνή Ιατρική, Βιοηθική και Ιατρονομική βιβλιογραφία υπάρχει πλειάδα άρθρων και βιβλίων που αντιμάχονται τον ΕΘ με ιατρικά και βιοηθικά επιχειρήματα.  Βαρύνουσα σημασία έχουν ασφαλώς οι δημοσιεύσεις, συμφώνως προς τις οποίες η πληροφόρηση του κοινού για το θέμα του «εγκεφαλικού θανάτου» χαρακτηρίζεται από σκόπιμες ανακρίβειες και αναλήθειες!

3.    Οι διοργανωτές και όλοι όσοι συνεργάσθηκαν για την  ημερίδα αυτή, αλλά και οι χιλιάδες των συνέδρων είμαστε υπέρ των Μεταμοσχεύσεων. Οι μεταμοσχεύσεις από ζωντανούς δότες οργάνων, αποτελούν την ιδανική περίπτωση χριστιανικής προσφοράς και αγαπητικής αυτοθυσίας, εν πλήρει ελευθερία στην απόφαση δωρεάς. Διεθνώς, πραγματοποιούνται οι εξής μεταμοσχεύσεις από υγιείς-ζωντανούς δότες: νεφρού, ήπατος, παγκρέατος, πνευμόνων και η μεταμόσχευση-μετάγγιση μυελού των οστών. Τα αποτελέσματα των μεταμοσχεύσεων αυτών είναι ευεργετικά για τους ασθενείς και συνήθως δεν αποτελούν σοβαρή απειλή για τη ζωή και την υγεία των δοτών. Οι νεώτερες εξελίξεις στην τεχνολογία και τα φάρμακα υπόσχονται ένα ακόμη καλύτερο μέλλον στις μεταμοσχεύσεις από ζώντα δότη ενώ ειδικά για τα νεφρικά μοσχεύματα οι μελέτες δείχνουν σχεδόν διπλάσια επιβίωση σε σχέση με τις λεγόμενες «πτωματικές» μεταμοσχεύσεις. Ο νέος νόμος του 2011 επιτρέπει σε κάθε ενδιαφερόμενο να προσφέρει κάποιο όργανό του ανεξαρτήτως βαθμού συγγενείας, απελευθερώνοντας έτσι τις πηγές μοσχευμάτων.

4.     Ευρέως έγινε γνωστό αυτές τις ημέρες ότι κάποια Ελληνίδα γιατρός, ονόματι Ελένη Αντωνιάδου, κατασκεύασε τραχεία από βλαστοκύτταρα του ιδίου του πάσχοντος. Προσανατολίζονται κάποιοι ιατρικοί κύκλοι προς αυτήν την κατεύθυνση κατασκευής οργάνων χωρίς δότες (without doners). Γιατί να μην ευνοηθεί και γιατί να μη χρηματοδοτηθεί αυτή η έρευνα, αφού ήδη έχει ορατά και πραγματικά τα πρώτα επιτεύγματά της; Όργανα χωρίς δότες και μάλιστα χωρίς «πτωματικούς» δότες.

5.    Η Ιερά Σύνοδος  της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν έχει δηλώσει κατάφαση σε όλο το εύρος των δραστηριοτήτων του μεγάλου θέματος των μεταμοσχεύσεων. Το κείμενο «Βασικές θέσεις επί της Ηθικής των μεταμοσχεύσεων» της επιτροπής Βιοηθικής της Ιεράς Συνόδου (2001) δεν μπορεί να αποτελέσει τη βάση για ορθόδοξη τοποθέτηση της Εκκλησίας μας, γιατί στερείται ορθοδόξων θεολογικών κριτηρίων και δέχεται απροϋπόθετα τα ψευδοεπιστημονικά κριτήρια του εγκεφαλικού θανάτου επιχειρώ¬ντας την υποταγή της Εκκλησίας στα κελεύσματα της κοσμικής εξουσίας και την αποδοχή του ρόλου της ως προπαγανδιστή των εγκληματικών μεταμοσχεύσεων. Δεν είναι δυνατόν ένας ή δύο εκ των υψηλοβάθμων κληρικών να χειρίζονται και να αποφασίζουν μόνοι τους για τόσο μεγάλα θέματα, όπως των μεταμοσχεύσεων, που άπτονται της ζωής και της σωτηρίας των ορθοδόξων Ελλήνων πολιτών τόσο κατά την διάρκεια του επιγείου βίου όσο και μετά το πέρας αυτού στην προοπτική της αιωνίου ζωής.  Πάπες, δόξα τω Θεώ, δεν έχουμε στην Ορθόδοξη Ελλάδα.  Ούτε έχουμε ακόμα διαφθαρεί ιδεολογικά, πνευματικά και ψυχολογικά από τις μηδενιστικές υπαρξιακές νοοτροπίες και τακτικές των ανατολικών θρησκειών.

6.    Γιά εμάς τους Χριστιανούς που πιστεύουμε στην αλήθεια της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, στις αγιοπνευματικές εμπειρίες των Αγίων Πατέρων μας, η ανθρώπινη ζωή έχει μοναδική και ανεπανάληπτη αξία. Γι᾿αυτό και το δεύτερο πρόσωπο της Παναγίας Τριάδος, ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού σαρξ εγένετο διά την ημετέραν σωτηρίαν. Φεύγοντας από τον παρόντα κόσμο δεν άφησε κάτω την ανθρώπινη φύση Του, αλλά αναλαμβανόμενος εις ουρανούς την πήρε άφθαρτη, αναστημένη, ανακαινισμένη, ολόκληρη μαζί Του. Καθήμενος εκ δεξιών του Πατρός συγκάθηται αιωνίως και η ανθρώπινη φύση Του. Ολόκληρη η ανθρώπινη φύση Του δεν χωρίσθηκε από τη θεότητά Του, αλλά συνέπαθε ολόκληρος υπέρ του κόσμου, για να αγιάσει όλη μας τη ζωή εν τη σαρκί Του. Ο Κύριος ως πρότυπο, αρχέτυπο, ως νέος Αδάμ μας θέλει ολόκληρους σωματικώς και ψυχικώς δικούς Του.

Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς διδάσκει πως η ψυχή δεν βρίσκεται σε ένα μόνο συγκεκριμένο μέρος εντός του σώματος ή στον εγκέφαλο, αλλά παντού σε όλο το σώμα, το οποίο συνέχει και ζωοποιεί.

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης λέει ότι αν τραυματισθεί ή αν υποστεί κάποια σοβαρή βλάβη ο εγκέφαλος του ανθρώπου, η ενέργεια του νού συμμαζώνεται μέσα στην καρδιά, ενώ η ψυχή συνεχίζει να ενεργεί στα υπόλοιπα μέρη του σώματος. Ενωμένος ο νούς με την καρδιά ζούν το θαύμα της αγίας ενότητας εν Χριστώ, πράγμα για το οποίο αγωνίζονταν όλοι οι Άγιοι Ησυχαστές.

Εκείνες οι οριακές στιγμές που είναι ή θεωρείται κάποιος εγκεφαλικά νεκρός, είναι πολύ κρίσιμες. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τις επιτρέπει ο Μεγαλοδύναμος για την αιώνια σωτηρία μας, για την αιώνια σχέση μας μαζί Του.

Προσπαθούν όλοι οι αγωνιστές μοναχοί και οι μοναχές και όλοι οι συνειδητοί Χριστιανοί  είτε με το κομποσχοίνι είτε χωρίς αυτό να ενώσουν το νού με την καρδιά λέγοντας αδιαλείπτως τη νοερά προσευχή. Έτσι ζούν  το θαύμα του θείου έρωτος και του θείου φωτισμού με τις άκτιστες ενέργειες του εν Τριάδι Θεού.
Ίσως η αγαθότατη πρόνοια του Παναγάθου Κυρίου μας να παραχωρεί τραυματισμούς σοβαρούς που χαρακτηρίζονται βάσει των νεοεποχήτικων μετρήσεων ως νέκρωση του εγκεφάλου για να γίνει αυτή η συμμάζωξη του εκκοσμικευμένου και παραπλανημένου συγχρόνου ανθρώπου, να έρθει «εις εαυτόν και εις Κύριον», αφαιρούμενος από τη ματαιότητα για όσο καιρό κρίνει ο Σταυρωθείς για χάρη μας, ο Αναστάς και Αναληφθείς Κύριος, ώστε μέσα στην ύστατη ευκαιρία που δίνει ο Κύριος για μετάνοια να αξιοποιήσουμε τον τραυματισμό και από το τραύμα ανακαινισμένοι να πετάξουμε στην αιώνια μετ᾿ Αυτού ζωή.

Συνεπεία των ανωτέρω προτάθηκε η συμπλήρωση της υπεύθυνης δήλωσης άρνησης δωρεάς οργάνων από όλους μας και η έγκαιρη αποστολή της στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων.  Όχι μόνο για να διασφαλίσουμε τα ζωτικά μας όργανα από αυθαίρετη αφαίρεσή τους, αλλά και για να δείξουμε την αντίθεσή μας σε τέτοιου είδους μεθοδεύσεις.

Καθολικό αίτημα προς όλα τα Κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου και τα μέλη τους είναι να κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες για να μη λειτουργήσει ο νόμος 3984/11 περί των Μεταμοσχεύσεων με την πρόβλεψη της εικαζόμενης συναίνεσης και τις άλλες συνέπειές του ακόμη και αυτές που δεν μπορούν να προβλεφθούν.