Το μαρτυρικό και ακριτικό νησί της Χίου είχε την από Θεού ευλογία να υποδεχθή με επισημότητα, αλλά προπαντός με ευλάβεια και αισθήματα πνευματικής αγαλλιάσεως και ευφροσύνης, Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, το οποίον, ως θησαυρός τιμαλφέστατος, φυλάσσεται και τιμάται στην Ιερά, Βυζαντινή και Σταυροπηγιακή Μονή Παναγίας του Κύκκου Κύπρου.
Οπως αναφέρει ανακοίνωση της Μητρόπολης Χίου: “Η έλευση στη Χίο του Ιερού Λειψάνου εξεφράσθη ως διακαής ιερός πόθος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ιερού Ναού Αγ. Ιωάννου Προδρόμου Πυραμάς, τον οποίον πόθον επεκρότησε και ενίσχυσεν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκος, με την συνδρομή του εκ Πυραμάς και εγκατεστημένου στην Κύπρο κ. Δημητρίου Μιχ. Χειλά, προκειμένου να εορτασθή με κάθε πνευματική έξαρση η Ιερά Πανήγυρις του Αγ. Ιωάννου στο χωριό τους.
Προς τούτο, εζητήθη και εχορηγήθη η κανονική εκκλησιαστική άδεια τόσον του υπευθύνου και αρμοδίου Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρου, όσον και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Μετά την ολοκλήρωση των διαδικασιών αυτών, ως και τον καταρτισμό των εορταστικών Εκδηλώσεων, ήλθεν η περιπόθητη ημέρα, 27 Αυγούστου, της μετακομιδής του Ιερού Λειψάνου του Τιμίου Προδρόμου, το οποίον μετέφερεν εκ Κύπρου στη Χίο, με την ευλογία του Πανιερωτάτου κ. Νικηφόρου, ο Πανοσιολ. Αρχιμ. κ. Αγαθόνικος Κυκκώτης, Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως Κύκκου και Τηλλυρίας και Έφορος της Ιεράς Μονής Παναγίας του Κύκκου, συνοδευόμενος από τον κ. Μιχαήλ Δημοσθένους.
Η Επίσημη Υποδοχή έγινε στην είσοδο του προαυλίου του Ι. Μητροπολιτικού Ναού Χίου από τον Χίου κ. Μάρκο, με την συμμετοχή του Ιερού Κλήρου της Χίου, των Αρχών της νήσου, πλήθους λαού, τιμητικού αγήματος και της Φιλαρμονικής της 96 Α.Δ. Τ. Ε.
Το Ιερόν Λείψανον, εντός βαρυτίμου λειψανοθήκης, ετοποθετήθη στο μέσον του Ι. Μητροπολιτικού Ναού επί προσκυνηταρίου διακοσμημένου με σχοίνον και γιασεμιά.
Ακολούθησε Δέησις και η θερμή και θαυμασία σε περιεχόμενο προσφώνηση του Σεβασμιωτάτου Χίου στον κατάμεστο από πλήθη πιστών Ιερό Μητροπολιτικό Ναό, κατά την οποίαν είπε:
Δοξολογούμεν εν όλη καρδία την Τρισήλιον Θεότητα, τον Αναρχον Πατέρα, τον τα πάντα δημιουργήσαντα δι’ Υιού, συνεργεία του Αγίου Πνεύματος, και τον Συνάναρχον τω Πατρί Υιόν και Λόγον, δι’ ου τον Πατέρα εγνώκαμεν και τον Πνεύμα το Άγιον επεδήμησεν εν κόσμω και το ακτιστοσυμπλαστουργοσύνθρονον, νημερτές, Πάνταρχον και Παντουργόν Άγιον Πνεύμα, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον και εν Υιώ αναπαυόμενον,
Ότι ηξίωσεν ημάς να υποδεχώμεθα σήμερον επί την ηλίου δύσιν, καταυγασθέντες φως ιλαρόν, φως ανέσπερον, φως Χριστού φαίνον πάσι, τα τίμια και χαριτόβρυτα λείψανα του «μείζονος εν γεννητοίς γυναικός» κατά την ασφαλή και αληθή προφορικήν συστατικήν επιστολήν του Θείου της Εκκλησίας Δομήτορος, Τιμίου, Ενδόξου Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, του αξιωθέντος διά της χοικής χειρός αυτού να αφθή την ακήρατον κορυφήν του Δεσπότου Χριστού, ούτινος το υποπόδιον των ποδών ουκ εσμέν άξιοι προσκυνήσαι.
Δοξολογούμεν και υμνούμεν και μακαρίζομεν την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ και Ενδοξωτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, το μεθόριον κτιστού και ακτίστου, την Θεόν μετά τον Θεόν, την κατέχουσαν τα δευτερεία της Τριάδος, Κυρίαν Θεοτόκον, την έφορον και προστάτιδα της γεραράς, Σεβασμίας, Βασιλικής και Σταυροπηγιακής, Ιεράς Μονής της Παναγίας του Κύκκου, προ της σεπτής εικόνας της οποίας, ην αγιογράφησεν η καλλίγραφος δεξιά, του Αγίου, Ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά, έκυψαν τας κορυφάς αυτών, τα δένδρα των ορέων της Κύπρου, ότι εμεσίτευσεν προς τον Υιόν της και Θεόν τοιαύτης χάριτος και δωρεάς εις την ακριτικήν νήσον ημών.
Και τιμώμεν κατά την τάξιν και την διδασκαλίαν της Εκκλησίας τον λύχνον τον καιόμενον και φαίνοντα, τον ευαγγελιζόμενον και τοις εν Άδη, την ενανθρώπισιν του Υιού και Λόγου του Θεού, ούτινος η Ιερά Κεφαλή τυγχάνει αγγέλοις αιδέσιμος, τον Τίμιον Πρόδρομον, τον παριστάμενον επί του Δεσποτικού Θρόνου του Χριστού, δεόμενον εις την αιώνιον ζωήν.
Ευχαριστούμεν εκ βάθους καρδίας τον αγαπητόν εν Χριστώ αδελφόν Πανιερώτατον Μητροπολίτην Κύκκου και Τηλλυρίας κύριον Νικηφόρον, ότι αγαθυνόμενος ηυδόκησεν εις την ικανοποίησιν ευσεβεστάτου ημετέρου αιτήματος, διά την μετακομιδήν του τιμαλφεστάτου τούτου θησαυρού, του πνευματικού γαζοφυλακίου της καθ’ υμάς Ιεράς Μονής, εις τα χώματα της Μυροβόλου Χίου, εις τα οποία διά της ασκήσεώς του εκλέησε και εδρόσισε διά των ιδρώτων και των καμάτων του ο εν Αγίοις Πατήρ ημών Μακάριος, Αρχιεπίσκοπος Κορίνθου ο Νοταράς, αλείπτης πνευματικός του Αγίου Ενδόξου Νεομάρτυρος Πολυδώρου του Κυπρίου, ούτινος την Αγίαν μορφήν συναριθμούμεν μεταξύ των εν Χίω διαλαμψάντων Αγίων.
Ευχαριστούμεν τον ιδρυτήν της κατά Κύπρον συνεκλεκτής, Απόστολον Βαρνάβα, τον πνευματικόν Πατέρα του περιθριγκούντος την ημετέραν αναξιότητα Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου, ότι προμηθούμενος δωρίζει εις την ημετέραν τοπικήν Εκκλησίαν, αυτήν την ευλογημένην στιγμήν, το δώρον της ελεύσεως εκείνου, όστις αποτελεί το κεντρικόν πρόσωπον του προοιμίου του κατά Μάρκον Ευαγγελίου.
Και χαιρόμεθα και σεμνυνόμεθα και καυχόμεθα εν Κυρίω ότι η μετακομιδή αυτή γίγνεται από την Μεγαλόνησον του Έθνους ημών, του Ορθοδόξου Χριστιανικού και Ελληνικού, της Ρωμιοσύνης, της «συνότζαιρης» του κόσμου κατά τον ορισμόν του Εθνομάρτυρος Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού, την Μεγαλόνησον Κύπρον, την Κύπρον της σκέψεώς μας, την Κύπρον της προσευχής μας, την Κύπρον της καρδιάς μας, την Κύπρον της αείποτε ζώσης μνήμης μας και μηδέποτε λησμονιάς μας.
Μετακομίζεται το Ιερόν τούτο Σέμνωμα της Εκκλησίας, από την Νέαν Ιουστινιανήν των Βυζαντινών χρόνων, εις την έδραν της Αυτοκράτειρας Νεαμονίτισσας Παναγιάς του Κωνσταντίνου του Μονομάχου.
Μετακομίζεται το Άγιον της Εκκλησίας τούτο Κειμήλιον, από την πατρίδα των Εθνομαρτύρων Καραολή και Δημητρίου και του αναρριχητού εις τας κορυφάς της ελευθερίας Ευαγόρου Παλληκαρίδου, εις την πατρίδα την οποίαν ο Κωνσταντής Κανάρης ετίμησε διά του ηρωισμού του.
Μετακομίζεται το Άγιον τούτο Σέμνωμα από την πατρίδα του Εθνάρχου και ομοσκήνου υμών Μοναστού, Εθνάρχου Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου του Κυκκώτη και του «αξίου της πατρίδος» Γεωργίου Γρίβα Διγενή, εις την πατρίδα του Στρατηγού Γεωργίου Βορριά.
Και μετακομίζεται το Άγιον τούτο και σεπτόν φυλακτόν της Ορθοδόξου Πίστεως από την πατρίδα του νέου Λεωνίδου, του αειμνήστου Τάσου Παπαδοπούλου, εις την πατρίδα εις την οποίαν τιμάται ο πεσών κατά την τουρκικήν εισβολήν εις την Κύπρον, αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων Κατούντας.
Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!
Η προσκύνησις των Ιερών Λειψάνων εν Χριστώ αδελφέ, τυγχάνει κατά τους θεοφόρους και θεοκήρυκας Πατέρας της Εκκλησίας μας, αποτέλεσμα της θεολογικής διδασκαλίας της Πίστεώς μας και της προσδοκίας περί της αναστάσεως των νεκρών. Διότι η τιμή και η πρόκρισις και η αφθαρσία εν πολλοίς των Ιερών Λειψάνων δεικνύει ότι η ανθρωπίνη φύσις, και κατά το υλικόν, δεν επλάσθη προς την φθοράν, αλλά προς την αφθαρσίαν και την αιωνιότητα.
Παραλλήλως δεικνύει ότι καταδικάζοντες την μονοφυσιτικήν αίρεσιν, ιστάμεθα με ιδιαίτερον ενδιαφέρον, και προς την φροντίδα της δημιουργίας του τα πάντα εν σοφία δημιουργήσαντος Θεού, δηλονότι εκείνον το οποίον σήμερον ονομάζεται οικολογικόν πρόβλημα.
Διότι η χαριτόβρυτος επίνευσις του Θεού επί της φύσεως, ήντινα μετά θεολογικού ζήλου, η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κύριος Βαρθολομαίος, θεολογικώς κηρύττει εν τοις έθνεσι, τυγχάνει θεολογική και συνεπώς ψυχωφελής και πνευματική υποχρέωσις της καρδίας εκάστου ευσεβούς και ορθοδόξου Χριστιανού.
Και, τέλος, η προσκύνησις των Ιερών Λειψάνων των Αγίων της Πίστεώς μας, αποτελεί πηγήν χάριτος, πηγήν θεραπείας, διά πάντας τους προσερχομένους και αιτουμένους την υγείαν της ψυχής και του σώματος. Μέγας της Εκκλησίας και θεοκήρυξ πατήρ διδάσκει ότι, όπως τοποθετούντες τον σίδηρον επί του πυρός και εν συνέχεια απομακρύνοντες αυτόν, εξακολουθεί και μετά την απομάκρυνσίν του να διατηρή την θερμότητα της φλογός, ούτως και τα λείψανα των Αγίων, εν τοις οποίοις εσκήνωσεν η αγιασθείσα και θεοέραστος ψυχή, εξακολουθούν και μετά τον χωρισμόν της ψυχής από του σώματος να διατηρούν το πυρ της ευσεβούς πίστεως και της ελκύσεως της Θείας Χάριτος.
Όθεν, ομολογούμεν την χάριν, κηρύττομεν τον έλεον, ου κρύπτομεν την ευεργεσίαν και επαίροντες χείρας ικέτιδας προς τον επί θρόνου χερουβικού επαναπαυόμενον Θεόν, παρακαλούμεν όπως επιδαψηλεύη την χάριν Του εφ’ άπασαν την Οικουμένην, επί την Αγίαν αυτού Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησιαν, ην περιεποιήσατο και εστήριξεν τω Τιμίω Αυτού Αίματι, ιδιαίτατα δε, εν τη ώρα ταύτη, εν τη Αποστολική Εκκλησία της Κύπρου, την ιδρυθείσαν υπό τριών Αποστόλων, του Αποστόλου Βαρνάβα, του Θεοκήρυκος των Εθνών Αποστόλου Παύλου και του Αγίου, Ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου, αλλά και επί την ακριτικήν, αγιοτόκον και αγιοτρόφον, ηρωοτόκον και μυροβόλον, ναυπρύτανιν της παγκοσμίου Εμπορικής Ναυτιλίας και ναυσικλητήν δολιχήρετμον ολκάδα της Χιακής Εκκλησίας.
Ευλογημένη η παρουσία σας με την εμπνευσμένην και φιλάγιον προσπάθειαν του αγαπητού εν Χριστώ Χίου υιού κυρίου Δημητρίου Χειλά. Ευλογημένη η παρουσία σας εις την νήσον των Αγίων, Γέροντα, ερχόμενε από Νήσον Αγίων. Αμήν.
Στη συνέχεια, αντεφώνησεν ο Πανοσιολ. Έφορος της Ιεράς Μονής Κύκκου Αρχιμ. κ. Αγαθόνικος Κυκκώτης, ο οποίος εξέφρασε τους θερμούς και αδελφικούς χαιρετισμούς του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου κ. Νικηφόρου προς τον Σεβασμιώτατο Χίου κ. Μάρκο, ως και την τιμήν του να μεταφέρει την Χάρη και Προστασία της Παναγίας της Ελεούσας του Κύκκου μετά του Ιερού Λειψάνου του Αγ. Ιωάννου Προδρόμου, προς ευλογία, αγιασμό και ενίσχυση του πιστού λαού της Χίου.
Μετά ταύτα, εγένετο η προσκύνησις του Ιερού Λειψάνου υπό του Ιερού Κλήρου, των Αρχών και του λαού και επραγματοποιήθη Ιερά Αγρυπνία.
Το πρωί της 28ης Αυγούστου ετελέσθη ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία και προ και μετά την μεσημβρίαν εψάλησαν Ιεραί Παρακλήσεις του Αγίου Ιωάννου, ενώ πλήθη πιστών συνέρρεαν στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό προς προσκύνησιν και συμμετοχήν στις Ιερές Ακολουθίες.
Το απόγευμα, το Ιερόν Λείψανον μετεφέρθη προς προσκύνησιν από τις Μοναχές της Ιεράς Μονής Παναγίας “Βοηθείας” και από τους ασθενείς και το Ιατρικό και Νοσηλευτικό Προσωπικό του Νοσοκομείου “Σκυλίτσειο” της πόλεως, όπου το υπεδέχθησαν με μεγάλη ευλάβεια, συγκίνηση και ελπίδα.
Ακολούθως, το Ιερό Λείψανο μετεφέρθη στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγ. Ιωάννου Προδρόμου Πυραμάς, όπου ήδη ευρίσκετο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, ο οποίος υπεδέχθη το Ιερόν Λείψανον και ετέλεσε Μέγαν Αρχιερατικόν Εσπερινόν. Στη συνέχεια, επραγματοποιήθη Ιερά Αγρυπνία και την επομένη, 29 Αυγούστου, ετελέσθη Αρχιερατικός Όρθρος και Αρχιερατική Θ. Λειτουργία, ιερουργούντος του Χίου Μάρκου. Τον Θ. Λόγον εκήρυξεν ο Κήρυξ του Θ. Λόγου Αν/χης (ΠΖ) Δημήτριος Τσαφούλης, ο οποίος, με εμπνευσμένο λόγο, είπε:
«Τι εξήλθατε εις την έρημον θεάσασθαι; κάλαμον υπό ανέμου σαλευόμενον; Αλλά τι εξήλθατε ιδείν; άνθρωπον εν μαλακοίς ημφιεσμένον; Ιδού οι τα μαλακά φορούντες εν τοις οίκοις των βασιλέων εισίν. Αλλά τι εξήλθατε ιδείν; Προφήτην; Ναί, λέγω υμίν, και περισσότερον προφήτου. Ούτός εστιν περί ου γέγραπται, Ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου. Αμήν λέγω υμίν, ούκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του βαπτιστού». Δηλαδή: Τι βγήκατε να δείτε στην έρημο; Καλάμι που σαλεύει στον άνεμο; Αλλά τι βγήκατε τότε να δείτε; άνθρωπο ντυμένο με ρούχα πολυτελή; Εκείνοι που φορούν πολυτελή ρούχα, στα παλάτια των βασιλιάδων βρίσκονται. Αλλά τότε; τι βγήκατε να δείτε; Προφήτη; Σας λέγω, Ναί! Είναι μάλιστα περισσότερο κι από προφήτης. Γιατί αυτός είναι εκείνος για τον οποίο γράφτηκε: Δες! Εγώ στέλνω τον αγγελιοφόρο μου πριν από εσένα. Και αυτός θα προετοιμάσει τον δρόμο που θα διαβείς. Σας βεβαιώνω ότι καμιά γυναίκα δεν κυοφόρησε πιο σπουδαίο από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.
Και είναι πραγματικά σπουδαίος! Συγκαταλέγεται στη χορεία των μεγάλων Αγίων της Εκκλησίας, ως ο σπουδαιότερος όλων! Είναι ο περισσότερο τιμώμενος Άγιος στην Ορθόδοξη Ιερά Παράδοση, μετά την Υπεραγία Θεοτόκο.
Δεν είναι τυχαίο, που η Εκκλησία μας μόνο δύο αγίων γιορτάζει τη γέννηση.Της Πλατυτέρας των Ουρανών Παναγίας μας και του Ιωάννου του Προδρόμου.
Δεν είναι τυχαίο που η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο αναφέροντας το όνομά του μετά την Παναγία στις προσευχές και στις δεήσεις.
Δεν είναι τυχαίο που δίπλα και αμέσως δεξιά από τον Χριστό στην Ωραία Πύλη βρίσκεται η εικόνα του. Γιατί… Αυτός ήταν που προετοίμασε τον κόσμο να υποδεχτεί τον Μεσσία Ιησού, εξ ου και ο χαρακτηρισμός «Πρόδρομος». Αυτός ήταν που προέτρεψε να ετοιμάσουμε την οδό του Κυρίου. «…Ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού». Αναδείχθηκε ο ίδιος σε ένα είδος «ενσάρκου αγγέλου» για να ετοιμάσει την οδό του Κυρίου.
Αυτός ήταν που αναγνώρισε τον Μεσσία πρώτος λέγοντας «Ιδέ ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», «ο «αμνός του Θεού» που κουβαλάει στους ώμους του τις αμαρτίες όλου του κόσμου.
Αυτός που είχε το μοναδικό προνόμιο, να δεί με τα σωματικά του μάτια τον Μεσσία και να γίνει Πρόδρομος και Βαπτιστής του, γεγονός που τον ξεχωρίζει ανάμεσα σε όλους τους Προφήτες.
Ως βιβλικό πρόσωπο, βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Μοναδικός και «οριακός» ταυτόχρονα, γιατί με την παρουσία του και την αποστολή του διακρίνει, αλλά και συνδέει τον κόσμο της Παλαιάς με τον κόσμο της Καινής Διαθήκης. Συνδέει την προφητική «γνώση» με την ιστορική εμπειρία, την προσδοκία του παρελθόντος με την εκπλήρωση του παρόντος. Σε ένα παρόν που λαμβάνει την υψηλή αποστολή και κλήση να υπηρετήσει το αιώνιο σωτηριολογικό σχέδιο του Θεού.
Αλλά, αγαπητοί Χριστιανοί και Προσκυνητές, ο Άγιος δε θέλει παινέματα. Δεν αναζητά την υπέρβαση και δεν επιδιώκει την επιβεβαίωση μέσα από κολακείες και εγκωμιαστικά σχόλια και απόψεις. Αυτό, άλλωστε, δίδαξε με την ασκητική, τη σκληροτράχηλη βιοτή του. Ταπεινοφροσύνη, μετάνοια και αντίσταση σε υλικές, επιδερμικές, ιδιοτελείς και εν τέλει επίπλαστες απολαύσεις. Μία ζωή που εμφορούνταν από τη Χάρη του Θεού, καθοδηγούνταν από τη φλόγα του ανέσπερου φωτός, και της πραγματικά άφθαρτης υπόστασής του.
Αυτό πιστοποιεί με τον πιο κατηγορηματικό και αφοπλιστικό τρόπο, η παρουσία σήμερα των άφθαρτων, χαριτοβρύτων Ιερών Λειψάνων του, εκ της Βασιλικής και Σταυροπηγιακής Ιεράς Μονής Παναγίας του Κύκκου Κύπρου. Εδώ, στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Πυραμάς Χίου, σε ένα «ακριτικό» χωριό της ακριτικής νήσου μας, τελείται σήμερα η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία με τα αποτμήματα των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου να τίθενται στο κέντρο του Ναού, όπως στα πρώτα πρωτοχριστιανικά χρόνια που η Θεία Ευχαριστία τελούνταν επάνω στους τάφους των Μαρτύρων.
Εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας την αποτομή της τιμίας κεφαλής του. Γεραίρει τη μνήμη του. Τιμά με τη δέουσα θρησκευτική ευλάβεια και υπερηφάνεια το επίγειο τέλος του. Και ταυτόχρονα, μας παραπέμπει στο αειθαλές πνευματικό και ψυχικό σθένος του Αγίου, που εκπορευόμενο από την καταυγάζουσα πίστη του, καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο αυτή ανθίσταται αποκρούοντας τις βολές και τις επιβουλές όσων πασχίζουν ποικιλοτρόπως, πλην όμως μάταια, να βλάψουν αυτά που πρεσβεύει. Κατατμημένα τα ιερά λείψανά του. Συμπαγές, ωστόσο, το όραμα που μας παρέχει αβίαστα το παράδειγμά του.
Ένα παράδειγμα που ξεκίνησε ακόμα και από την περίοδο που η ευσεβής μητέρα του Ελισάβετ «συνείληφεν υιόν εν γήρει αυτής» κατά θαυμαστό τρόπο. Συγγενής με την Παρθένο Μαρία, σε μία συνάντησή τους, όντας και οι δύο κυοφορούσες,«εσκίρτησεν εν αγαλλιάσει το βρέφος εν τη κοιλία αυτής» και η Ελισάβετ «συνείληφεν υιόν εν γήρει αυτής» κατά θαυμαστό τρόπο. Συγγενής με την Παρθένο Μαρία, σε μία συνάντησή τους, όντας και οι δύο κυοφορούσες,«εσκίρτησεν εν αγαλλιάσει το βρέφος εν τη κοιλία αυτής» και η Ελισάβετ «επλήσθη Πνεύματος αγίου» και απεκάλυψε μετά τον ασπασμό, ότι η Μαρία θα γίνει με την κύηση και γέννηση «η μήτηρ του Κυρίου».
Ένα παράδειγμα, που συνεχίστηκε, μέχρι τα 30 του χρόνια, στην έρημο της Ιουδαίας όπου διήγαγε τη ζωή του. Με ρούχα από τρίχες καμήλας και τροφή που αποτελούσαν βλαστάρια χόρτων και άγριο μέλι. Ζωή ασκητική, η οποία ήταν αφιερωμένη στην προσευχή και την πνευματική ολοκλήρωση. Με την άσκηση και την αρετή απέκτησε όλα τα προσόντα του επιβλητικού και διαπρυσίου κήρυκα του Θείου λόγου.Η διδασκαλία του, που συνοψίζεται στη φράση «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των Ουρανών», ήταν ουσιαστικά η προετοιμασία της έλευσης του Ιησού Χριστού. Με το κήρυγμά του δημιουργούσε και ανατροφοδοτούσε πόθο μετανοίας, προκειμένου να εξουδετερωθεί κάθε αδιέξοδο στην ψυχή του ανθρώπου. Προσέφερε το Βάπτισμα της μετανοίας, το οποίο ανοίγει την πύλη για να έλθει στη συνέχεια το Βάπτισμα εν ύδατι και πνεύμα Αγίου που επιτελεί ο Κύριος για να παρέξει πνευματική Χάρη και άφεση αμαρτιών.
Ωστόσο, ο Πρόδρομος δεν είναι μονάχα ο κήρυκας της μετανοίας, δεν είναι μόνον ο προάγγελος της χαράς του ερχομού του Χριστού, αλλά είναι συγχρόνως και μία φωνή ελέγχου. Η φωνή του μετατρέπεται σε σάλπιγγα ελέγχου. Ταράζει τα ελώδη, τα λιμνάζοντα νερά της χλιδής και της διαφθοράς. Δεν μένει αδιάφορος και απαθής στη διεφθαρμένη ζωή. Καυτηριάζει την αλαζονική έπαρση και στηλιτεύει την ανήθικη σχέση των αιμομικτών, του Ηρώδη Αντύπα με τη γυναίκα του αδερφού του. Για αυτή του τη στάση, αλλά και για τη γενικότερη δράση και απήχηση που είχε στον εντόπιο πληθυσμό, ο μεγαλόστομος αυτός Προφήτης, ο Άγγελος της ερήμου συλλαμβάνεται και αποκεφαλίζεται. Είναι γεγονός ότι η θέα του χυμένου αίματος κάποιου αποκεφαλισμένου ανθρώπου μας προκαλεί αισθήματα αγανάκτησης, απέχθειας και αυθόρμητης καταδίκης της πράξεως.
Όμως για τους Αγίους και ειδικά για τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, η αποτομή και οι ρανίδες του αίματός του, προκαλούν αισθήματα ευσέβειας, αναζωογόνηση της πίστης, μετάδοση της Θείας Χάριτος. Η Τίμια Κάρα του Αγίου είναι κυριολεκτικά ένας θησαυρός, αφού μέσω αυτής μεταδίδεται η Θεία Χάρη σε κάθε έναν που θέλει να πιστεύει αληθινά στον Θεό. Τα μηνύματα που εκπέμπονται από τη ζωή και το τέλος του υψώνονται διαχρονικά, ανεξίτηλα, αυθεντικά, ανέπαφα. Ενσαρκώνουν το νόημα της αλήθειας του λόγου του Θεού.
Σήμερα, που όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, τα κέρατα του θηρίου στεφανώνονται, δηλαδή η αμαρτία επιβραβεύεται και σχεδόν νομιμοποιείται, που ανενδοίαστες αμαρτωλές πράξεις προσπαθούν, μάταια ωστόσο, να πλήξουν αυτά που πρεσβεύει η Ορθόδοξη πίστη, ο δρόμος της μετανοίας που κήρυξε ο Άγιος Ιωάννης είναι μονόδρομος.
Η μετάνοια, ωστόσο, δεν είναι κάτι που γίνεται μία φορά και τελειώνει. Είναι μία διαρκής στάση ζωής. Είναι η ασπίδα που μας προφυλάσσει για να μη φεύγει η Χάρη του Θεού από εμάς, να κατανικώνται οι δαιμονικές δυνάμεις και να ελευθερώνεται ο άνθρωπος από την κυριαρχία τους. Οφείλουμε να αντισταθούμε, να κυριαρχήσουμε στα πάθη μας και να επιλέξουμε τον δύσκολο, αλλά σπουδαίο δρόμο. Τον δρόμο που καταδικάζει το εφήμερο, το ουσιαστικά αδιάφορο και ευτελές.
Έχουμε τη βαθιά υποχρέωση να υποκλιθούμε στο τεράστιο ηθικό ανάστημα του Αγίου και να παραδειγματιστούμε από αυτό. Το παράδειγμα της θυσίας, η οποία αποτελεί τη μήτρα που κυοφορείται η δόξα, όπως ειπώθηκε με παρρησία στην 195η επέτειο της Σφαγής της Χίου το 1822. Γιατί, … το αγιοτόκο αυτό νησί γνωρίζει καλά τι σημαίνει θυσία, τι σημαίνει δόξα! Όπως, ωστόσο, το γνωρίζει κι ένα άλλο νησί. Νησί γλυκό, νησί πικρό, νησί τυραννισμένο κατά τον Ρίτσο. Ο ρυθμός της θάλασσας και τ’ ολάνθιστο κλωνάρι. Η Κύπρος μας.
Εκεί που φυλάσσεται ο ανεκτίμητος θησαυρός που με ευλάβεια προσκυνούμε σήμερα. Ο θησαυρός που μας θυμίζει ότι πρέπει να διατηρήσουμε τη χριστιανική μας γραμμή με κάθε κόστος! Μας θυμίζει, τέλος, το καθήκον του κάθε Χριστιανού να δώσει με τη ζωή του έμπρακτη μαρτυρία στον κόσμο για τον Σωτήρα Χριστό, «ότι ούτός εστιν ο Υιός του Θεού». Αμήν.
Πλήθη πιστών από την πόλι της Χίου και μάλιστα από τα χωριά της Αμανής προσήλθαν για να προσκυνήσουν το Ιερό Λείψανο.
Το απόγευμα της 29ης Αυγούστου εψάλη η Ιερά Παράκλησις του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου και το Ιερό του Λείψανο ανεχώρησε, με τις δέουσες εκκλησιαστικές τιμές, από το χωριό της Πυραμάς, που έζησε αυτή τη μοναδική και μεγάλη ευλογία, για να επανέλθει στην Ιερά Μονή Παναγίας του Κύκκου Κύπρου”.
){kind=link}