Ι.Μ. ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ – Με λαμπρότητα πανηγύρισε ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Παντελεήμονος της λουτροπόλεως των Καμένων Βούρλων.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Όρθρο και ακολούθως τέλεσε την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, πλαισιούμενος από τον πολιό Προϊστάμενο του Ναού, Αρχιμ. π. Χριστοφόρο Κολοκυθά, και άλλους πατέρες της περιοχής και διακόνους, ενώ το Ιερό Αναλόγιο διηκόνησε ο Διευθυντής του Ωδείου της Ιεράς Μητροπόλεως «Γερμανός ο Μελωδός» Δρ. κ. Ανδρέας Ιωακείμ, μετά της συνοδείας του.
Στο κήρυγμά του ο κ. Συμεών χαρακτηριστικά ανέφερε: «Απευθυνόμαστε με το Απολυτίκιο του Αγίου σε έναν ιατρό και ιαματικό πατέρα της Εκκλησίας μας, απευθυνόμεθα σε έναν άνθρωπο, ο οποίος υπήρξε λαμπρός επιστήμων και θεράπων της ιατρικής επιστήμης, σπούδασε στα χρόνια του, στους καιρούς του, στον μέγιστο και κάλλιστο βαθμό που μπορούσε την επιστήμη της ιατρικής και προσέφερε το χάρισμα του αυτό από επιστημονική ευσυνειδησία και υπευθυνότητα αλλά και πολλή πολλή αγάπη, αγάπη και προς το χάρισμα του, αλλά κυρίως αγάπη προς τους αποδέκτες του χαρίσματος, γιατί τα χαρίσματα, τα οποία έχουμε δεν τα έχουμε μόνο για να αισθανώμεθα εμείς χρήσιμοι, ωφέλιμοι ή σημαντικοί στη ζωή μας αλλά γιατί μέσα από τα χαρίσματά μας προσφέρουμε αγάπη, προσφέρουμε ευεργεσία, προσφέρουμε χαρά, προσφέρουμε βοήθεια, δίνουμε τη δυνατότητα να δημιουργούμε σχέσεις κοινωνίας και αγάπης με τους αδελφούς μας, με την υπόλοιπη κοινωνία. Έτσι κι ο Άγιος Παντελεήμων αυτό ακριβώς έπραξε στον επίγειο βίο του. Χάρισε την ιατρική του γνώση και την ιατρική του επιστήμη στην αγάπη των πολλών και κυρίως των αδυνάτων.
Και δεν έμεινε μόνο σε αυτό το χάρισμα αλλά όντας άνθρωπος πιστός, όντας άνθρωπος προσευχής, όντας άνθρωπος ο οποίος εμπνεόταν από το Ευαγγέλιο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού φανέρωσε και υπέγραψε την αγάπη του προσώπου του προς το Χριστό και με το αίμα της ύπαρξής του. Έγινε μάρτυρας της Εκκλησίας γιατί δεν δέχθηκε να αρνηθεί την αγάπη του προς το Χριστό, δεν δέχτηκε να συμβιβαστεί, δεν δέχτηκε να οπισθοχωρήσει, δεν δέχτηκε να κάνει καμία έκπτωση και καμία συνδιαλλαγή αλλά έμεινε πιστός και ακέραιος μέχρι τέλος σε αυτήν την διαθήκη της αγάπης, η οποία τον ένωνε με το Χριστό, τον ένωνε με την κοινωνία των αδελφών του, τον ένωνε με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ζωής του.
Όμως εμείς, ψέλνοντας το Απολυτίκιο κατά έναν παράδοξο τρόπο θα περίμενε κανείς πρώτιστα να του ζητήσουμε τη σωματική υγεία, τη σωματική θεραπεία, θα περίμενε κανείς αυτό που πρώτιστα να του ζητήσουμε μέσα από τον ύμνο τον αφιερωμένο στο πρόσωπό του θα ήταν η υγεία του σώματος, η θεραπεία από τις ασθένειες, η επιτυχής πρόληψη από τις ασθένειες.
Κι εμείς τι του ζητάμε; Πταισμάτων άφεσιν. «Ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταις ψυχαίς ημών». Εμείς ζητούμε από τον Άγιο Παντελεήμονα την άφεση των πταισμάτων, γιατί πολύ απλούστατα για μας η κατεξοχήν υγεία είναι η άφεση των πταισμάτων, η κατεξοχήν ίαση πληγών, οι οποίες ταλανίζουν, βασανίζουν τη ζωή μας, τις σχέσεις μας και εν τέλει και το σώμα μας είναι η ύπαρξις των πταισμάτων.
Τα πταίσματα είναι αυτά τα οποία δυναμιτίζουν την καθημερινότητά μας. Τα πταίσματα είναι αυτά που αρρωσταίνουν την ύπαρξή μας. Θα πρέπει κάποιος άνθρωπος να έχει αποκτηνωθεί πλήρως ώστε να νιώθει υγιής όταν είναι στεναχωρημένος, θα πρέπει να έχει κάποιο ειδικό πρόβλημα αν υπάρχει κάποιος άνθρωπος που όταν είναι λυπημένος, όταν είναι θλιμμένος, όταν είναι βασανισμένος νιώθει όμορφα, κοιμάται ήσυχα, όλα δουλεύουν ρολόι στον οργανισμό του.
Ο άνθρωπος ο φυσιολογικός που διασώζει την ανθρωπιά μέσα του οδυνάται, υποφέρει, υποφέρει και το σώμα του όταν υποφέρει η ψυχή του, δε μπορεί να ησυχάσει όταν είναι πικραμένος, στεναχωρημένος, όταν έχει υποστεί μία διασάλευση στις ανθρώπινες σχέσεις του. Ο άνθρωπος ο φιλότιμος όταν έχει βλάψει τον αδελφό του, όταν έχει στεναχωρήσει το διπλανό του, αν έχει υγεία πάνω του σημαίνει ότι δε μπορεί να ησυχάσει, δε μπορεί να ηρεμήσει αν δεν αποκαταστήσει αυτές τις σχέσεις, αυτή την ολοκληρωτική υγεία η οποία βρίσκεται στην άφεση των πταισμάτων, στην άφεση των παραπτωμάτων.
Τελικά η συγχώρεσις είναι η πραγματική υγεία. Η συγχώρεση είναι η πραγματική δύναμη να βαδίσει κανείς προς το μέλλον και να μην μείνει εγκλωβισμένος στο παρελθόν. Ο Χριστός ήρθε για να μας δώσει άφεση πταισμάτων, «συγγνώμη εκ του τάφου ανέτειλε» και οι Άγιοι της Εκκλησίας και ιδίως οι ιατροί Άγιοι της Εκκλησίας κατεξοχήν έρχονται κοντά μας για να μας βοηθήσουν να γιατρευτούμε από αυτές τις πληγές, οι οποίες ταλαιπωρούν την ύπαρξή μας.
Οι σχέσεις δοκιμάζονται όταν ερχόμαστε κοντά ο ένας στον άλλον γι’ αυτό και το μεγαλύτερο δοκιμαστήριο ανθρώπινων σχέσεων είναι η οικογένεια, είναι το σπίτι, είναι η συνεργασία, είναι η παρέα, είναι ο συνεταιρισμός. Εκεί δοκιμάζονται οι σχέσεις. Στο κοινόβιο. Στο μοναχισμό δοκιμάζονται οι σχέσεις, εκεί, μέσα στην καθημερινότητα που τρως φαγητό από το ίδιο πιάτο, που κοιμάσαι και ξημερώνεις στον ίδιο χώρο, εκεί, μέσα στην ενορία που είναι οι συνεφήμεριοι, που είναι οι συνεργάτες, καθημερινά, στο γραφείο, παντού, σε κάθε διακονία, σε κάθε χώρο.
Άρα λοιπόν νομίζω ότι είναι πολύ σοφή η προσευχή της Εκκλησίας μας στον Άγιο Παντελεήμονα όπου ζητά πταισμάτων άφεση, πρώτιστα των δικών μας πταισμάτων και δεύτερον τη δυνατότητα και την αρχοντιά να συγχωρούμε κι εμείς τα πταίσματα των άλλων γιατί δυστυχώς πολλές φορές ενώ είμαστε πολύ επιεικείς με τον εαυτό μας, τον δικαιολογούμε πάρα πολύ εύκολα, τον καλύπτουμε πάρα πολύ εύκολα, δυστυχώς είμαστε πολύ σκληροί με τους άλλους. Απαιτούμε να μας προσκυνήσουν, απαιτούμε πολλές φορές να τους ξεφτιλίσουμε, να τους διαπομπεύσουμε προκειμένου να έρθουν πιο κοντά, απαιτούμε να κάνουν βήματα, να το δουν οι άλλοι ότι τους ταπεινώσαμε, ότι κερδίσαμε λες και η ζωή είναι ένας πόλεμος τέτοιου είδους, μία μάχη εντυπώσεων και όχι μία παλαίστρα αγάπης, ένα ζυμωτήριο όπου κανείς χτυπιέται σαν το χταπόδι καθημερινά, για να βρει τον εαυτό του και να συναντήσει τον άλλο.
Γι’ αυτό είναι μεγάλο δώρο οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Είναι μεγάλο δώρο η προσευχή, είναι μεγάλο δώρο η δυνατότητα όλοι εμείς οι διαφορετικοί μεταξύ μας, οι απόλυτα διαφορετικοί, όλοι εμείς οι μοναδικοί, αυτές οι απέραντες μοναδικότητες, να βρισκόμαστε «επί το αυτό» με την ίδια προοπτική και τον ίδιο στόχο, με την ίδια επιθυμία και με την ίδια λαχτάρα να αθληθούμε στην αγάπη.
Η Εκκλησία για αυτό υπάρχει. Όχι για να ερχόμαστε εδώ και να παραμένουμε κλεισμένοι στην ατομικότητά μας, εγκλωβισμένοι στον εαυτό μας μέσα σε μία κατήφεια, μέσα σε μία κακομοιριά, μέσα σε μία μιζέρια αλλά για να ανοίξει η καρδιά μας, για να ακούσουμε τη φωνή της Εκκλησίας που πριν λίγο μας είπε: «Αγαπήσωμεν αλλήλους ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν». Τι λόγος συγκλονιστικός! «Αγαπήσω σε, Κύριε, η ισχύς μου» απαντάει ο άνθρωπος «Κύριος στερέωμά μου σκέπη και καταφυγή μου και ρύστης μου».
Η αγάπη είναι το κίνητρο, η αγάπη είναι όμως κι ο σκοπός, η αγάπη είναι και ο στόχος, η αγάπη είναι η προοπτική μας. Γεννηθήκαμε για να αγαπάμε.
Αυτή την αγάπη μαζί να την κάνουμε προσευχή, να την κάνουμε τραγούδι, να τη βάζουμε στο στόμα μας από το πρωί μέχρι το βράδυ. Με την αγάπη να ξυπνάμε, με την αγάπη να κοιμόμαστε και ας μπει πρώτα στα χείλη μας έστω και από τα χείλη μας θα φτάσει και στην καρδιά μας. Ας γίνει η αγάπη το λεξιλόγιό μας, ας γίνει αγάπη η τροφή μας, ας είναι η αγάπη το ποτό μας, ας γίνει η αγάπη η διασκέδαση μας, ας γίνει η αγάπη το στολίδι μας, ας είναι η αγάπη η έξοδός μας, ας γίνει η αγάπη το χόμπι μας, ας γίνει η αγάπη το επάγγελμά μας, ας γίνει η αγάπη το Είναι της ύπαρξής μας».
Τον Σεβασμιώτατο κ. Συμεών προσεφώνησε εκφράζοντας υιικές και ευγνώμονες ευχαριστίες για την πατρική του αγάπη και αγκαλιά τόσο προς το πρόσωπό του, όσο και προς όλο το πλήρωμα της Ενορίας των Καμένων Βούρλων, ο Γέροντας π. Χριστοφόρος.
Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μεταξύ των πιστών και των παραθεριστών, οι οποίοι κατακλύζουν την λουτρόπολη των Καμένων Βούρλων αυτή την εποχή, παραβρέθηκαν: οι Βουλευτές Φθιώτιδος κ. Ιωάννης Οικονόμου και κ. Ιωάννης Σαρακιώτης, ο Αντιπεριφερειάρχες Π.Ε. Φθιώτιδος κ. Ηλίας Σανίδας και κ. Ηλίας Καλτσάς, ο Δήμαρχος Καμένων Βούρλων κ. Ηλίας Κυρμανίδης με μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, ο Διοικητής του Α.Τ. Καμένων Βούρλων κ. Απόστολος Στεργιόπουλος, εκπρόσωποι του Στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας, καθώς και εκπρόσωποι άλλων φορέων και συλλόγων του τόπου.
