Ι.Μ. ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ – Μέγας Τρισαρχιερατικός Πανηγυρικός Εσπερινός τελέσθηκε απόψε στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου Οσίου Αγάθωνος, στις χιονισμένες παρυφές της Όρους Οίτη για την μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου.
Στον Πανηγυρικό Εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ. Ειρηναίος, συγχοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Προδρόμου και του οικείου Ποιμενάρχου, Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών.
Τους Αγίους Αρχιερείς και τις συνοδείες τους υποδέχθηκαν με θέρμη και ιδιαίτερη αγάπη, ο Άγιος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αρχιμ. π. Γερμανός Γιαντσίδης, ο Άγιος Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. του Οικουμενικού Θρόνου π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος, οι Πατέρες της Αδελφότητος, καθώς και άλλοι κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως.
Η Ιερά Ακολουθία του Εσπερινού μεταδόθηκε απευθείας από τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου, καθώς και σε παγκόσμια εμβέλεια μέσω δορυφόρου της Hellas Sat.
Τα Ιερά Αναλόγια στελέχωσαν πολυμελείς χοροί καθηγητών, μαθητών και αποφοίτων του Ωδείου της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος «Γερμανός ο Μελωδός» υπό τον Διευθυντή Δρ. κ. Ανδρέα Ιωακείμ.
Ο χοροστατών Μητροπολίτης Φλώρινης κ. Ειρηναίος κήρυξε τον Θείο Λόγο, ευχαριστώντας αρχικά τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Συμεών για την τιμητική πρόσκληση και την γνήσια αδελφική αγάπη και με λόγους μεστούς θεολογικών νοημάτων αναφέρθηκε στον τιμώμενο Όσιο Βησσαρίωνα σημειώνοντας:
«Ερχόμαστε σήμερα και εμείς σε ένα Μοναστήρι ως προσκυνητές πάνω από όλα, για να τιμήσουμε τη μνήμη ενός ιδιαίτερου ξεχωριστού και σύγχρονου Αγίου.
Όταν μπήκα στο μοναστήρι και ερχόμενος από τη Φλώρινα προετοίμαζα τη σκέψη μου για το κήρυγμα, που μου είχε δώσει την εντολή ο Σεβασμιώτατος σήμερα να απευθύνω σε όλους σας, προσκυνώντας όμως το
Σκήνωμα τόσο ζωντανό και ζεστό πνευματικά, η σκέψη μου άλλαξε και όσο η Ακολουθία κυλούσε και μέσα από την Υμνολογία της, ένιωθα τον λόγο του Χριστού, ο οποίος λέει πως όποιος πεθάνει για το όνομα μου θα ζήσει εις τον αιώνα, αφού πιστεύει σε μένα: «ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται». Κράτησα στη σκέψη μου πρώτο αυτό και δεύτερο αυτό που είπε ο Σεβασμιώτατος ότι ο ταπεινός θα υψωθεί και είμαστε σήμερα όλοι εδώ και έχουμε και την δυνατότητα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας να είμαστε και σε όλο τον κόσμο όχι εμείς, ο Άγιος μας, ένας άνθρωπος που μέχρι τη στιγμή που η πρόνοια του Θεού τον έκανε επικαιρότητα, δεν τον ήξερε κανένας έξω από τη Φθιώτιδα, ένας άνθρωπος που έζησε αθόρυβα και διακριτικά, πνευματικά και αγιαστικά για όλο τον κόσμο, ένας, απλός παππούλης, ιερέας, ηλικιωμένος, που όμως σήμερα καταλαβαίνουμε ότι ήταν πολύ νεότερος από μας, πολύ δυνατότερος από μας και κυρίως πολύ αγιότερος από εμάς, επειδή έφερε μέσα στην ψυχή του και στη σκέψη του την ελπίδα και την βεβαιότητα ότι ο Χριστός είναι ζωντανός και αναστημένος και ότι μέσα από την ένωσή του με το Χριστό θα μπορούσε και ο ίδιος, όπως όλοι μας, να εισέλθουμε στην αιώνια και αληθινή ζωή, στόχος και σκοπός της ζωής του καθενός μας.
Σήμερα οι άνθρωποι έχουμε διαφορετικά πρότυπα και κριτήρια στη ζωή μας, τα οποία μας κατευθύνουν σε έναν τρόπο υλιστικό και καπιταλιστικό, για να την αντιμετωπίζουμε. Τα πρότυπά μας είναι οι άνθρωποι που αποκτούν νωρίς και μάλιστα χωρίς κόπο, χρήματα, δόξα, αναγνωρισιμότητα ενώ η Εκκλησία μας φαίνεται ένας τόπος παράλογος, ένας τρόπος ζωής, που δεν ταυτίζεται με την καθημερινότητα και προβάλλει τρόπους ζωής πως σήμερα δυστυχώς οι άνθρωποι τα θεωρούν απαρχαιωμένα και πολλοί και σκοταδιστικά.
Και έρχεται λοιπόν ένας απλός άνθρωπος μέσα από τον μοναχισμό, μέσα από την ασκητική του ζωή, να μεταφέρει σε μας κάποια μηνύματα και όποιος δεν τα κατανοήσει, όποιος δεν τα αποδεχθεί, όποιος δεν τα ζήσει ή τα θεωρήσει ψευδή μπορεί να πάει να δει το Λείψανο του για να το προσκυνήσει, αλλά κυρίως να καθίσει κάποιες ώρες και στιγμές, να δει οι προσκυνητές τι πόνο αφήνουν, τι σκέψεις τοποθετούν στο Λείψανό του και τι μυστικά του λεν στο αυτί του για τις δυσκολίες της ζωής τους.
Έτσι λοιπόν σήμερα αν ρωτήσουμε έναν νέο άνθρωπο τι είναι ο μοναχός, τι προσφέρει ο μοναχισμός θα πει πρώτον, ότι είναι άνθρωποι ακοινώνητοι οι μοναχοί ή οι μοναχές και ότι πολλές φορές φοβούνται τις δυσκολίες της ζωής. Και εδώ έρχεται ο Όσιος Βησσαρίων να δώσει την πρώτη απάντηση στο ερώτημα. Ο μοναχός ονομάζεται έτσι όχι γιατί είναι αριθμητικά μόνος, αλλά απομακρύνεται και μένει μόνος του μέσα στο κελί του, μέσα στο ναό του, μέσα στη λατρεία έχοντας δίπλα του στην καρδιά του και στη σκέψη του ολόκληρο τον κόσμο. Γιατί; Γιατί και μέσα στο κελί των τεσσάρων τοίχων προσεύχεται για όλους εμάς, που εκείνη την ώρα μπορεί να κοιμόμαστε, μπορεί να εργαζόμαστε, μπορεί να διασκεδάζουμε, μπορεί να κινδυνεύουμε, αλλά εκείνου η προσευχή μπορεί να κατευθύνει την ζωή μας και να φέρει την προστασία του Χριστού.
Πολλές φορές κάποιοι άνθρωποι λένε ότι οι μοναχοί είναι δειλοί, κρύβονται μέσα στα μοναστήρια και τι κάνουνε; Δεν αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της ζωής!
Τι αστεία σκέψη! Και γιατί το λέω αυτό; Επειδή ο μοναχός είναι ήρωας, επειδή ο μοναχός εδώ στη μονή του Αγάθωνος έχει τη δύναμη του Λεωνίδα, του Αθανασίου Διάκου και όλων των Ηρώων και των Αγίων της τοπικής κοινωνίας, γιατί έχει να αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο εχθρό, το σκληρότερο εχθρό, τον δυνατότερο, που είναι ο διάβολος. Όλα όσα γίνονται έξω στην κοινωνία αντίθετα και ζημιογόνα για την ψυχή μας έχουν αυτόν ως πρωτεργάτη. Άρα λοιπόν όταν ο μοναχός καλείται να παλέψει με τον εαυτό του σημαίνει ότι είναι ήρωας και βάζει τη ζωή του και την ψυχή του και τη θυσιάζει καθημερινά για να στερεώνεται η κοινωνία.
Είναι πάλι κάποιοι άνθρωποι και εδώ θα σταματήσω τις ερωτήσεις για να μην κουράσω, που λεν πως μοναχοί γίνονται οι άνθρωποι που δεν έχουν καλή ψυχική υγεία. Μοναχοί γίνονται οι άνθρωποι μετά από κάποια απογοήτευση, είτε αυτή είναι ερωτική, είτε είναι επαγγελματική, είτε οποιαδήποτε αστοχία και αποτυχία της ζωής τους κι αν έρθει κάποιος μέσα σε ένα μοναστήρι, όχι τα πρόσωπα που δείχνει η τηλεόραση για να κάνει τηλεθέαση, κάποιοι άνθρωποι που έρχονται για να θεραπευτούν ίσως για ένα μικρό χρονικό διάστημα, αν έρθει λοιπόν κάποιος εδώ τότε θα καταλάβει ότι ο μοναχός είναι ένα πρόσωπο χαρούμενο, ένα πρόσωπο κοινωνικό, ένα πρόσωπο που ακόμη και δίπλα του να σταθούμε μεταφέρουμε μέσα στη σκέψη και στην καρδιά μας αυτή τη χαρά που πηγάζει από την εν Χριστώ ζωή, επειδή είναι απλός, είναι αληθινός, είναι συναισθηματικός. Αλλά η αγάπη του δεν είναι ερωτική προς τους ανθρώπους, δηλαδή δεν είναι σχέση για να πάρει κάτι από τον άλλο άνθρωπο, είναι σχέση πνευματικά αγαπητική και σχέση η πνευματικά αγαπητική σημαίνει ότι είναι θυσιαστική, θυσιάζει λοιπόν στον εαυτό του για να ζούμε εμείς ευτυχισμένοι, ευλογημένοι και ασφαλείς μέσα στη ζωή μας».
Κλείνοντας τον λόγο του ο κ. Ειρηναίος σημείωσε:
«Αυτές λοιπόν τις σκέψεις ήθελα να τις εκφράσω και να τις μοιραστώ μαζί σας βλέποντας το Σκήνωμα του Αγίου Βησσαρίωνος. Δεν έχω ξαναδεί τόσο ζωντανό, να το πω ιατρικά, «πτώμα». Αν κάποιος μπορεί να το εξετάσει θα καταλάβει ότι αυτό το σώμα του Αγίου και ο ίδιος ο Άγιος και κυρίως ο Χριστός μας έδωσε εδώ στη Φθιώτιδα έναν δυνατό Άγιο, του οποίου η παρουσία είναι και σωματική και είναι και σωματική για να μπορούμε εμείς που ίσως τα πνευματικά μας μάτια να μην είναι τόσο δυνατά, να μην βλέπουν κάποια πράγματα, να τα βλέπουμε έστω και με τα ορατά, να βλέπουμε ότι αυτός ο απλός άνθρωπος σήμερα και για όλη τη ζωή τη δική μας, αλλά και εις τους αιώνας των αιώνων θα τιμάται εδώ και κάθε κάτοικος της Λαμίας και της Φθιώτιδος θα έχει καμάρι τον Άγιο Βησσαρίωνα επειδή είναι συμπατριώτης του, επειδή είναι συνοδοιπόρος του και επειδή είναι προστάτης του.
Ερχόμαστε λοιπόν και εμείς από το Ρέθυμνο και από τη Φλώρινα να αφήσουμε τις σκέψεις όλου του ποιμνίου στο Σκήνωμα του Αγίου, τους προβληματισμούς μας, τις ανησυχίες μας έτσι ώστε ο Άγιος, του οποίου το σώμα είναι ζωντανό να ζωντανέψει και τη δική μας διάθεση και σκέψη για να λύσει τα προβλήματα και επιπλέον ερχόμαστε για να διδαχθούμε από τον αγώνα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου σας, από τα έργα του και από την ζωή του και πάνω από όλα από την αγάπη και τη θυσία του για όλους εσάς.
Να χρησιμοποιήσετε όλοι αυτό το ισχυρό πνευματικό όπλο που έχετε και λέγεται Όσιος Βησσαρίων ο Αγαθωνίτης και ας πάρουμε από την ζωή του την απλότητά του, την ταπείνωσή του, την διακριτικότητά του και τη μεγάλη του αγάπη για την τοπική κοινωνία και την Εκκλησία που είστε όλοι εσείς».
Ακολούθως στο Μεγάλο Συνοδικό της Μονής ο Δήμαρχος Λαμιέων κ. Πανουργιάς Παπαϊωάννου και ο Αντιπεριφερειάρχης της Π.Ε. Φθιώτιδας κ. Ηλίας Σανίδας προσεφώνησαν τους Αγίους Αρχιερείς, τους καλωσόρισαν στον Δήμο Λαμιέων και στην Στερεά Ελλάδα και τους απένειμαν αναμνηστικά δώρα.
Στις Ιερές Ακολουθίες μεταξύ των πιστών παραβρέθηκαν: ο Δήμαρχος Λαμιέων κ. Πανουργιάς Παπαϊωάννου, ο Αντιπεριφερειέρχης Π.Ε. Φθιώτιδος κ. Ηλίας Σανίδας, η Εισαγγελέας Πρωτοδικών Λαμίας κ. Συμέλα Καρακασίδου, ο Διοικητής του ΚΕΥΠ Ταξίαρχος Ευάγγελος Κατσάρας, ο Αστυνομικός Διευθυντής Φθιώτιδος Ταξίαρχος Χρήστος Μουτσώκος, ο Διοικητής της 7ης ΕΜΑΚ Αρχιπύραχος Χρήστος Πλουμάκης, η Περιφερειακή Διευθύντρια Εκπαιδεύσεως Στερεάς Ελλάδος κ. Ελένη Μπενιάτα, η τ. Βουλευτής Φθιώτιδος κ. Ελένη Μακρή, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Σεραφείμ Πρέντζας, Αντιδήμαρχοι και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, καθώς εκπρόσωποι του Λιμενικού Σώματος, φορέων και συλλόγων του τόπου.
