Έναρξη επιμορφωτικού σεμιναρίου για τους κληρικούς της Μητρόπολης Βεροίας

Ι.Μ.Βεροίας: Με ιδιαίτερη επιτυχία ξεκίνησε την Παρασκευή 24 Μαρτίου 2023 στη Βέροια, το νέο πιστοποιημένο και μοριοδοτούμενο επιμορφωτικό πρόγραμμα υπό τον τίτλο: «ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΣΕ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ(εξομολογητική)»…

που υλοποιείται από το Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως (Ι.Π.Ε.) της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, στο πλαίσιο της συγχρηματοδοτούμενης Πράξης «Προγράμματα Διά Βίου Μάθησης του Ανθρώπινου Δυναμικού της Εκκλησίας – Ανάπτυξη Ανοιχτών Διαδικτυακών Μαθημάτων» (κωδικός ΟΠΣ 5073422) του επιχειρησιακού προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση 2014-2020». Το ανωτέρω πρόγραμμα, όπως όλα τα προγράμματα του Ι.Π.Ε, προσφέρεται δωρεάν.

Με τις ευλογίες του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β΄, Προέδρου του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμορφώσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, συνεχίζεται και κατά την τρέχουσα ακαδημαϊκή περίοδο (2022-2023) η συνεργασία του Ι.Π.Ε. με τις Ιερές Μητροπόλεις και με άλλους φορείς της Ελληνικής Πολιτείας.

Κατά την εναρκτήρια αυτή συνάντηση του προγράμματος, που πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου του Νέου, πολιούχου Βεροίας, τον αγιασμό τέλεσε ο Διευθυντής του Ι.Π.Ε. Αρχιμ. Θεολόγος Αλεξανδράκης και στη συνέχεια τον λόγο έλαβε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως, Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας, ο οποίος ανέγνωσε το χαιρετισμό του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος και μετέφερε τις πατρικές ευχές και ευχαριστίες.

Ακολούθως ο Διευθυντής του Ι.Π.Ε. Αρχιμ. Θεολόγος Αλεξανδράκης έλαβε τον λόγο και μετέφερε τις ευλογίες του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου οραματιστού, ιδρυτού και Προέδρου του Ιδρύματος, ενώ δεν παρέλειψε να αναφέρει την άοκνη του μέριμνα μέσα στα πολυεύθυνα αρχιεπισκοπικά καθήκοντά του, για την αποστολή του Ι.Π.Ε., που σκοπό έχει την προσφορά στον κλήρο και τον λαό της Εκκλησίας.

Ευχαρίστησε επίσης τον Μητροπολίτη Βεροίας κ. Παντελεήμονα για την εκ νέου συνεργασία της Ιεράς Μητροπόλεως με το Ι.Π.Ε., δίνοντας με τον τρόπο αυτό την δυνατότητα στους κληρικούς της περιφερείας του, μέσω της διά βίου μάθησης και εκπαίδευσης, να επιμορφωθούν και να ενισχυθούν στην αντιμετώπιση των πρακτικών θεμάτων της ενοριακής ζωής, επ’ αγαθώ της τοπικής κοινωνίας. Ευχαριστίες εξέφρασε και στον συντονιστή του προγράμματος, Αρχιμ. Παύλο Σταματά, Αρχιερατικό Επίτροπο Αντιγονιδών, για την άριστη οργανωτική συνεργασία και την ομαλή διεξαγωγή του προγράμματος, το οποίο παρακολουθούν 38 κληρικοί της Αποστολικής Μητροπόλεως της Βεροίας.

Κατόπιν ανέπτυξε με την εισήγησή του το θέμα: «Η πνευματική υποστήριξη στην σύγχρονη κοινωνία», ενημερώνοντας τους παρισταμένους για τη θεματική και των λοιπών ενοτήτων, οι οποίες θα πραγματοποιηθούν προσεχώς, ενώ ακολούθησε εποικοδομητικός διάλογος με ουσιαστικές απορίες, στις οποίες ο π. Θεολόγος απαντούσε με πληρότητα και σαφήνεια, χαράσσοντας κατευθύνσεις.

Έπειτα απονεμήθησαν οι σχετικές βεβαιώσεις παρακολουθήσεως του προηγούμενου προγράμματος στους συμμετέχοντες και ακολούθησε εποικοδομητική συζήτηση για τα οφέλη του.

Μετά το πέρας των επιμορφωτικών συναντήσεων, ο Διευθυντής του Ι.Π.Ε., θα πραγματοποιήσει τον απολογισμό του προγράμματος και την προβλεπόμενη διαδικασία αξιολόγησης.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στον χαιρετισμό που ανέγνωσε εκ μέρους του ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως, Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας, εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς το πρόσωπο του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β’, Προέδρου του Δ.Σ. του Ι.Π.Ε. αναφέροντας μεταξύ άλλων: Η τετάρτη εβδομάδα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η οποία άρχισε με την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως και την οποία διανύουμε με τη χάρη του Θεού, είναι αφιερωμένη και φέτος, όπως κάθε χρόνο, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος στις ιερατικές κλήσεις. Αποβλέπει, δηλαδή, όπως διαβά­σαμε και στη σχετική Εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου, στο να ανακα­λυ­ψουμε μεταξύ των παιδιών και των νέων που ζούν και κινούνται στο περιβάλλον της Εκκλησίας, που διακονούν στους ιερούς ναούς μας, μεταξύ των παιδιών και των νέων που γνωρίζουμε ότι έχουν μυστηριακή ζωή, τις ιερατικές κλήσεις που φυτεύει ο Θεός στις ψυχές τους.

Παράλληλα να προσπαθήσουμε να ευαισθητοποιήσουμε παιδιά και νέους που έχουν έμφυτη ευλάβεια, καθαρότητα ζωής, αγάπη για τον Χριστό και την Εκκλησία, γι᾽ αυτή την κλήση, που μπορεί να ανακα­λύψουν τα ίδια μέσα στην ψυχή τους. Κι ακόμη στις περιπτώσεις που διακρίνουμε κάποια κλίση, κάποια αγαθή διάθεση ή και κα­ποιον προβληματισμό να βοηθή­σουμε και να στηρίξουμε αυτά τα παιδιά και τους νέους. Να τα βοη­θη­σουμε να καλλιεργήσουν και να προφυλάξουν αυτή την κλήση από τις επιδράσεις και τις επιρροές του κόσμου.

Η εβδομάδα αυτή των ιερατικών κλήσεων δεν αφορά όμως μόνο τους εν δυνάμει κληρικούς, δεν αφορά μόνο το χρέος που έχουμε ως κληρικοί και ως πατέρες πνευ­ματικοί, να καλλιεργήσουμε και να υποστηρίξουμε αυτές τις κλήσεις, είτε με τη συμπεριφορά μας και τη στάση μας, είτε με τις συμβουλές και τη βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε, είτε βεβαίως και με την καθοδήγηση που μπορούμε να δώσουμε μέσα από το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως.

Η εβδομάδα φορά και όλους εμάς, που είμαστε ήδη κληρικοί, ανεξάρ­τητα από το πόσα χρόνια είμαστε, γιατί η ιερατική κλήση την οποία αισθανθήκαμε, όταν αποφασίσαμε να προσέλθουμε στο ιερό Θυσια­στη­ριο και να αφιερώσουμε τον εαυτό μας στη διακονία του Θεού και της Εκκλησίας, δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ένα στιγμιαίο γεγονός, ούτε φυσικά μπορεί να είναι ένας παροδικός ενθουσια­σμος, που με το πέρασμα του χρο­νου έφυγε και δεν υπάρχει πιά.

Είναι φυσικό και ανθρώπινο βε­βαί­ως οι δυσκολίες, τα προβλή­ματα, οι πειρασμοί που πολλές φορές αντιμετωπίζουμε, τόσο στην καθημερινότητά μας όσο και στη διακονία μας, να μας κάνουν κάπο­τε να απογοητευόμαστε. Δεν θα πρέπει όμως να χάνουμε τον στόχο μας και να φθάνουμε στο σημείο να διακονούμε την Εκκλησία και τους ανθρώπους από υποχρέωση, από ανάγκη, ή ακόμη περισσσότερο να αδιαφορούμε για τα καθήκοντα και να παραμελούμε τις υποχρεώ­σεις μας τόσο ως προς την ιερατική μας διακονία όσο και προς τον εαυ­το μας.

Όμως ακόμη και εάν μας συμβεί κάτι τέτοιο, δεν θα πρέπει να το αφή­σουμε να διαρκεί και να χρο­νι­ζει. Αντίθετα, θα πρέπει να φρο­ντίζουμε και να προσπαθούμε όλοι μας να ανανεώνουμε διαρκώς την ιερατική κλήση μέσα στην ψυχή μας. Και όχι μόνο να μην την αφή­νουμε να ξεθωριάζει, αλλά να φρο­ντίζουμε να την διατηρούμε ζώσα και να την καλλιεργούμε, ώστε να είναι η κάθε ημέρα μας, η κάθε στιγμή της διακονίας μας είτε στο ιερό θυσιαστήριο είτε στα ιερά μυ­στήρια είτε στο ποιμαντικό και κατηχητικό έργο σαν την πρώτη ημέ­ρα της χειροτονίας μας, να είναι σαν να το κάνουμε για πρώτη φορά, όσα χρόνια και αν έχουν περάσει.

Αυτό γίνεται, όταν και εμείς το επι­διώκουμε και το φροντίζουμε. Γίνεται με τη χάρη του Θεού, με τη δική μας προσπάθεια και τον δικό μας αγώνα, με την προσευχή και τη μελέτη.

Η Εκκλησία μας δίδει, λοιπόν, και σε μας με την εβδομάδα των ιερατικών κλήσεων, την ευκαιρία να ανανεώσουμε και την προσω­πική μας κλήση. Να σκεφθούμε τι μπορούμε και τι πρέπει να κα­νου­με, ώστε η διακονία μας να είναι αντάξια της τιμής που μας έκανε ο Χριστός και η Εκκλησία, ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των αδελφών μας και της σωτηρίας τους, που είναι ο σκοπός της Εκ­κλησίας μας.

Η διακονία μας ως κληρικών και ως πνευματικών πατέρων, τόσο με τη συγκεκριμένη όσο και με την ευ­ρύτερη έννοια, δεν είναι στατική. Είναι διακονία με απαιτήσεις. Και οι απαιτήσεις προκύπτουν, εκτός των άλλων, από τις απαιτήσεις και τις ανάγκες των ανθρώπων που δια­κονούμε. Θα πρέπει να μπορού­με να αντιμετωπίσουμε κατά το δυνατόν όλες τις περιπτώσεις, για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που μας πλησιάζουν και ζητούν βοήθεια, συμβουλή, καθοδήγηση.

«Τοις πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα πάντως τινάς σώσω», γράφει ο ιδρυ­της της τοπικής μας Εκκλη­σίας, πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος, προς τους Κορινθίους. Και ο λόγος του αυτός θα πρέπει να ισχύει και για μας τους ιερείς. Θα πρέπει να γινόμαστε τα πάντα, για να οδηγήσουμε στη σωτηρία όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώ­πους.

Θέλοντας, λοιπόν, η Εκκλησία μας να βοηθήσει τους ιερείς στη διακονία τους έχει καθιερώσει από ετών Επιμοφωτικά Προγράμματα για τους κληρικούς της με διάφορα θέματα. Ήδη τα προηγούμενα χρο­νια έχουν πραγματοποιηθεί αρκε­τα τέτοια σεμινάρια και στην Ιερά Μητρόπολή μας και πολλοί από εσάς τα έχετε παρακολουθήσει.

Φέτος έχουμε τη χαρά και την ευ­καιρία να πραγματοποιείται στην Ιερά Μητρόπολή μας ένα ακόμη Επιμορφωτικό Σεμινάριο, που έχει ως αντικείμενο θέματα εξαιρετικά επίκαιρα και απολύτως αναγκαία και απαραίτητα να τα γνωρίζουμε όλοι, να γνωρίζουμε πως μπορού­με να διαχειρισθούμε ανάλο­γες περιπτώσεις και ποια είναι η θέση της Εκκλησίας μας επάνω σε αυτά, ώστε να μην αυτοσχεδιάζουμε και προκαλούμε σύγχυση στους αν­θρω­πους ή και τους σκανδαλίζου­με με την τυχόν λανθασμένη αντι­με­τώπισή μας.

Το θέμα του Επιμορφωτικού προ­γράμματος που θα διεξαχθεί φέτος στην Ιερά μας Μητρόπολη είναι «Συμβουλευτική σε σύγχρονα ζητή­ματα» (εξομολογητική).

Και μπορεί να αφορά ιδιαιτέρως εκείνους τους ιερείς που διακο­νούν το μυστή­ριο της ιεράς εξομο­λογήσεως και έχουν ευθύνη για τις κατευθύνσεις που δίνουν αλλά και τον τρόπο με τον οποίο αντιμε­τω­πίζουν όσα καταθέτουν οι αδελφοί μας μέσα στο ιερό αυτό μυστήριο, αφορά όμως και όλους τους κληρι­κούς, γιατί συχνά υπάρχουν θέμα­τα, που απασχολούν και προβλη­ματίζουν τους ανθρώπους, και τα οποία καλούμεθα να αντιμετωπί­σουμε ή και να τοποθετηθούμε σε αυτά, επειδή κάποιοι μας ρωτούν στην καθημερινή αναστροφή μας ή σε διάφορες συζητήσεις.

Ζούμε σε μία εποχή η οποία με­τα­βάλλεται ταχύτατα και αλλάζει με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς. Οι άνθρωποι βρισκόμαστε αντιμέτω­ποι με διάφορες προκλήσεις ή και τις επιδιώκουμε, προσπαθώντας να ξεπεράσουμε κάθε είδους όρια, και θεωρώντας ότι με τον τρόπο αυτό κατακτούμε την ελευθερία και τη δυνατότητα αυτοδιαθέσεως του εαυτού μας, πέρα και έξω από κανόνες που ίσχυαν για δεκαετίες.

Στην ταχύτατη αυτή μεταβολή και αλλαγή στην κοινωνία και στη νοοτροπία των ανθρώπων συμ­βαλ­λει αναμφίβολα και η ευκολία και η ταχύτητα στην επικοινωνία και τη διάδοση της πληροφορίας. Και ενώ κάποια ζητήματα αφο­ρούσαν παλαιότερα μεμονωμένες περιπτώσεις, τώρα αποτελούν, θα έλεγα, μέρος της καθημερινότητος όλων μας, είτε ζούμε στην πόλη είτε ζούμε ακόμη και στο πιο απο­μα­κρυσμένο χωριό. Δεν συμβαί­νουν μόνο στις περιπτώσεις που λαμ­βάνουν δημοσιότητα και ακού­με ή διαβάζουμε στις ειδήσεις και στο διαδίκτυο και προκαλούν θλι­ψη και ανησυχία. Καλούμεθα, λοι­πον, να τα διαχειρισθούμε πνευ­ματικά αλλά και σε ένα ευρύ­τερο πλαίσιο.

Στην εποχή μας σχέσεις σταθερές και παγιωμένες διαφοροποιούνται άρδην, όπως διαπιστώνουμε γύρω μας. Η οικογένεια, στη μορφή που την γνωρίζαμε και την οποία ευλο­γεί διά του γάμου η Εκκλησία μας, δεν είναι η μόνη μορφή σχέσεως που διεκδικεί αυτόν τον χαρακτη­ρισμό. Υπάρχουν διάφοροι άνθρω­ποι γύρω μας που ζούν ή θέλουν να ζήσουν σε μία «εναλλακτική» μορ­φη οικογένειας.

Δεν εννοώ φυσικά μόνο τη μονο­γονεική οικογένεια, η οποία από ετών αποτελεί μία μορφή οικογέ­νει­ας. Και εάν και σε σχέση με αυτήν δημιουργούνται συχνά θε­μα­τα και εντάσεις, πολύ περισσό­τερα θέματα και ζητήματα δημι­ουρ­γούνται με τις «εναλλακτικές» μορφές οικογένειας, με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, λόγω των πρότυπων που προβάλλει στον κοινωνικό περίγυρο, αλλά και με τη σχέση που ενδεχομένως έχει μία τέτοια «εναλλακτική» μορφή οικο­γε­νειας με την Εκκλησία και τα ιερά μυστήρια.

Και ας μην πεί κάποιος ότι οι περιπτώσεις αυτές δεν μας αφο­ρούν άμεσα, γιατί όσοι τις επιλέ­γουν τις περισσότερες φορές πιθα­νον να μην έχουν σχέση με την Εκκλησία. Δεν θα πρέπει όμως να το βλέπουμε έτσι, διότι οι «εναλ­λα­κτικές» μορφές οικογενείας ζούν στον κοινωνικό μας περίγυρο και είναι ενδεχόμενο να δημιουρ­γούν απορίες και προβληματι­σμούς και σε παιδιά και σε γονείς, με τους οποίους γνωρίζονται στο σχολείο ή στη γειτονιά, ή ακόμη σχετικά με το ζήτημα της μετοχής π.χ. στο μυστήριο της βαπτίσεως των παιδιών των «οικογενειών» αυτών.

Υπάρχουν όμως και άλλα συγ­χρο­να ζητήματα που αγγίζουν και απασχολούν τους ανθρώπους της εποχής μας και για τα οποία θα πρέπει να γνωρίζουμε πως μπο­ρούμε να τα διαχειρισθούμε. Είναι τα ζητήματα της βιοηθικής, είτε αυτά αφορούν την τεχνητή ή την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, είτε τις μεταμοσχεύσεις, είτε τη δωρεά οργάνων, είτε το πρόβλημα της ευθανασίας.

Είναι ακόμη θέματα που μας απα­σχολούσαν και παλαιότερα, αλλά δεν παύουν να είναι επίκαιρα και στις ημέρες μας, όπως το ζήτημα των εκτρώσεων και των πολλα­πλων επιπτώσεών τους, καθώς πλέον γνωρίζουμε πολύ περισ­σο­τε­ρα και από την επιστημονική διάσταση του θέματος.

Υπάρχουν ακόμη ζητήματα δια­φυλικών σχέσεων, προβλήματα εμ­φυλων σχέσεων και ταυτότητος των ανθρώπων, προβλήματα ενδο­οικογενειακής και ενδοσχολικής βίας, που δυστυχώς αυξάνουν ραγδαία και αφορούν όλους μας. Γι᾽ αυτό και είναι αναγκαίο και απαραίτητο να γνωρίζουμε πως θα τα προσεγγίσουμε ποιμαντικά, βοη­θώντας και τους άμεσα εμπλε­κομένους και το ευρύτερο περιβάλ­λον, στο οποίο ο αντίκτυπος δεν είναι καθόλου αμελητέος.

Και ακόμη καλούμεθα να διαχει­ρι­σθούμε προκλήσεις της σύγχρο­νης τεχνολογίας και εξελίξεως, όπως η τεχνητή νοημοσύνη, αλλά και θέματα αγωγής των παιδιών μέσα στην οικογένεια, του ρόλου των ατόμων της τρίτης ηλικίας και γενικότερα την ανάγκη της πνευ­ματικής υποστηρίξεως της κοινω­νίας μας, η οποία κλυδωνίζεται από την επίδραση όσων επιχειρούν να κλονίσουν έννοιες, όπως οι ηθικές αξίες και η πίστη στον Θεό, που αποτελούν στηρίγματα τα οποία έχει ανάγκη κάθε άνθρωπος στη ζωή του.

Όλα αυτά τα θέματα, τα οποία ακροθιγώς ανέφερα και τα οποία ενδιαφέρουν και αφορούν όλους μας, γιατί, εκτός των άλλων, αφορούν τους ανθρώπους μας και την κοινωνία μας, είναι κάποια από αυτά που θα συζητηθούν στο Επιμορφωτικό Σεμινάριο το οποίο θα πραγματοποιηθεί τις επόμενες ημέρες στην Ιερά Μητρόπολή μας.

Και εκφράζουμε τις θερμές ευχα­ριστίες μας και την ευγνωμοσύνη προς το Ίδρυμα Ποιμαντικής Επι­μορ­φω­σεως της Ιεράς Αρχιεπι­σκοπής Αθηνών και τον Διευθυντή του, πανοσιολογιώτατο αρχιμαν­δρίτη π. Θεολόγο Αλεξανδράκη, για τη διοργάνωση του Σεμιναρίου και στην Ιερά Μητρόπολή μας.

Ας αξιοποιήσουμε αυτή την ωραία και πολύτιμη ευκαιρία που μας προσφέρει η Εκκλησία μας, παρακολουθώντας το Σεμινάριο με πραγματικό ενδιαφέρον, γιατί είναι όντως ενδιαφέρον, αλλά και με τη διάθεση να αξιοποιήσουμε όσα θα μας προσφέρει στη διακονία μας, γιατί δεν δικαιολογούμεθα να μην τα γνωρίζουμε και να μην τα αξιοποιούμε, προκειμένου να βοη­θήσουμε τους αδελφούς μας, αλλά και προκειμένου να μην φανούμε «δούλοι οκνηροί» και βρεθούμε αναπολόγητοι ενώπιον του Κυρίου μας, ο οποίος δεν μας εμπιστεύ­θηκε το τάλαντο της ιερωσύνης για να το θάψουμε ή έστω να το καταθέσουμε στους τραπεζίτες, αλλά για να το αυξήσουμε εργαζό­μενοι προς δόξαν του και προς σωτηρία των αδελφών μας.