Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Κυριακή 19 Δεκεμβρίου το βράδυ στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας τελέστηκε η καθιερωμένη Αρχιερατική Ιερά Αγρυπνία με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου.
Στην Ιερά Αγρυπνία προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.
Κατά τη διάρκεια της Ιεράς Αγρυπνίας τέθηκε σε προσκύνηση η τιμία κάρα του Αγίου Ιγνατίου που φυλάσσεται ως πολύτιμος θησαυρός στην Ιερά Μητρόπολη μας.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ξένον μαρτυρίου στάδιον ιερώς ανύσας, ξένην παρά πάντας τούς προηθληκότας ανδρείαν επεδείξω».
Εορτάζει η Αγία μας Εκκλησία τή μνήμη ενός από τούς παλαιοτέρους ιεράρχες καί μάρτυρές της, ενός μαθητού τών αγίων αποστόλων, τού αγίου Ιγνατίου τού Θεοφόρου, επισκόπου Αντιοχείας. Καί τήν εορτάζουμε ιδιαιτέρως στήν Ιερά Μητρόπολή μας, καθώς έχουμε τή μεγάλη ευλογία νά κατέχουμε ως ανεκτίμητο πνευματικό κειμήλιο τή σεπτή καί χαριτόβρυτη κάρα του.
Επίσκοπος στή μεγαλούπολη τής Αντιοχείας, εκεί όπου η Εκκλησία τού Χριστού αριθμούσε από τά πρώτα χρόνια αρκετά μέλη, ήταν ο άγιος Ιγνάτιος. Δέν επαναπαύθηκε όμως σέ αυτά, αλλά μέ ζήλο καί παρρησία, μέ πόθο καί αγάπη γιά τόν Χριστό δίδασκε τό ευαγγέλιό του καί καλούσε τούς ανθρώπους στήν αλήθεια τού Χριστού.
Η αγάπη του γιά τό ποίμνιό του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε τίποτε δέν θά μπορούσε νά τόν χωρίσει από αυτό, μόνο ο διωγμός, τόν οποίο κήρυξε ο αυτοκράτορας Τραϊανός εναντίον τών χριστιανών, τό επέτυχε. Ο ζηλωτής επίσκοπος βρέθηκε στό στόχαστρο τών διωκτών τού Χριστού εξαιτίας τής φήμης καί τής δράσεώς του καί αποφασίσθηκε νά μεταφερθεί στή Ρώμη γιά νά απολογηθεί ενώπιον τού αυτοκράτορος. Έτσι ο άγιος Ιγνάτιος πήρε τόν δρόμο τού μαρτυρίου.
Τό μαρτύριό του όμως δέν ήταν συνηθισμένο. «Ξένον μαρτυρίου στάδιον ιερώς ανύσας», σημειώνει ο ιερός υμνογράφος. Δέν αποκεφαλίσθηκε, αλλά ρίχθηκε ως βορά τών αγρίων θηρίων. Ήταν μαρτύριο τρομακτικό καί πολυώδυνο, σέ τέτοιο βαθμό πού δέν μπορεί νά τό συλλάβει ο ανθρώπινος νούς.
Όμως ο άγιος Ιγνάτιος δέν δειλίασε καί δέν φοβήθηκε ενώπιον τών θηρίων. Έδειξε πρωτοφανές καί ασυνήθιστο θάρρος καί ξεπέρασε όλους τούς πρό αυτού μάρτυρες στήν ανδρεία καί τήν καρτερία μέ τήν οποία τό αντιμετώπισε.
Από πού όμως αντλούσε αυτή τή δύναμη ένας ανίσχυρος άνθρωπος γιά νά αντιμετωπίσει τά ανήμερα θηρία; Καί μάλιστα, όταν πολλοί προσπαθούσαν νά τόν βοηθήσουν, εκείνος παρακάλεσε νά τόν αφήσουν, γιά νά συναντήσει νωρίτερα τόν Κύριό του.
Τήν απάντηση μάς τήν δίδει ο ιερός υμνογράφος. Ήταν ο πόθος τού Χριστού, μάς λέγει, πού έφλεγε σάν φωτιά τήν ψυχή του. «Τώ πόθω πυρούμενος τού ανενδότου εραστού, όστις ως πύρ τήν σήν ανήπτε ψυχήν». Ήταν η αγάπη του γιά Εκείνον πού έγινε άνθρωπος γιά τή σωτηρία μας, πού θυσιάσθηκε επί τού Σταυρού γιά νά μάς ελευθερώσει από τήν αμαρτία.
Καί ήταν τόσο μεγάλη καί τόσο δυνατή αυτή η αγάπη του πρός τόν Χριστό, ώστε ήταν αδύνατο νά αρνηθεί τόν Χριστό, ήταν αδύνατο νά δειλιάσει μπροστά σέ οποιοδήποτε μαρτύριο γιά χάρη του. Γι’ αυτό καί υπέμεινε αυτό τό φοβερό καί ασύλληπτο μαρτύριο μέ απαράμιλλη γενναιότητα καί τόλμη, καί αισθανόταν χαρά, γιατί αξιωνόταν νά μαρτυρήσει γιά τήν αγάπη τού Χριστού καί νά ζήσει αιώνια μαζί του, όπως επιθυμούσε.
Αυτή η αγάπη, αυτός ο πόθος γιά τόν Χριστό, πού υπερέβαινε οποιαδήποτε ανθρώπινη αγάπη καί έφλεγε τήν ψυχή τού αγίου Ιγνατίου, θά πρέπει νά φλέγει καί τήν ψυχή τού κάθε πιστού καί τήν ψυχή τού καθενός μας. Άλλωστε τί λέγει ο Κύριος; «Ο φιλών πατέρα ή μητέρα ή τέκνα ή υιούς ή θυγατέρας υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος». Έτσι γιά τόν άγιο Ιγνάτιο τά πάντα ήταν σκύβαλα, ήταν σκουπίδια, γιά νά κερδίσει τόν Χριστό.
Καί μπορεί εμείς νά μήν αντιμετωπίζουμε διωγμούς ή μαρτύρια, όπως ο εορταζόμενος άγιος, έχουμε όμως ανάγκη από αυτή τή φλόγα τής αγάπης γιά τόν Χριστό, η οποία, όταν πυρπολεί τήν ψυχή τού ανθρώπου, κατακαίει τά πάθη καί τίς αδυναμίες, εξαφανίζει τόν εγωισμό καί τόν ατομισμό, αποδιώκει τήν κενοδοξία, τή ματαιοδοξία καί τήν αυταρέσκεια, απομακρύνει τή ραθυμία καί τή νωθρότητα, καί γίνεται η κινητήρια δύναμη γιά νά αγωνισθούμε μέ περισσότερο ζήλο, νά προσευχηθούμε μέ μεγαλύτερη προθυμία, νά νηστεύσουμε μέ περισσότερη διάθεση, νά αποφύγουμε τίς παγίδες τού πονηρού μέ μεγαλύτερη ευκολία.
Καί αυτή τήν αγάπη γιά τόν Χριστό μπορούμε νά καλλιεργήσουμε καί εμείς τήν ψυχή μας, μελετώντας τή ζωή καί τόν λόγο του, μετέχοντας στά ιερά μυστήρια τής Εκκλησίας μας καί αποφεύγοντας επιδράσεις καί επιρροές πού μάς απομακρύνουν από τόν Χριστό καί τήν αγάπη του, πού ελκύουν τό νού καί τήν ψυχή μας σέ πρόσωπα καί πράγματα πού δέν έχουν σχέση μέ τόν Χριστό.
Άς καλλιεργήσουμε αυτή τήν αγάπη πρός τόν Χριστό, προσφέροντας τήν αγάπη μας καί πρός τούς αδελφούς μας, ιδιαιτέρως αυτές τίς εόρτες ημέρες, καί άς μήν διστάσουμε νά κάνουμε καί μία μικρή θυσία, όποια ο καθένας μας νομίζει, γιά χάρη τού Χριστού, μιμούμενοι έστω καί κατ’ ελάχιστο, τόν άγιο Ιγνάτιο τόν Θεοφόρο τόν οποίο τιμούμε σήμερα.
Έτσι θά πλησιάσουμε καί εμείς περισσότερο τόν Χριστό καί θά μπορέσουμε νά αισθανθούμε καί νά ζήσουμε τή γέννησή του όχι σάν μία συνηθισμένη εορτή, αλλά σάν μία ευκαιρία νά τόν υποδεχθούμε στήν ψυχή μας γιά νά μάς αναγεννήσει καί νά μάς σώσει.
Ο άγιος Ιγνάτιος ονομάζεται Θεοφόρος, γιατί ήταν, όπως ακούσαμε καί στό Ευαγγέλιο, εκείνο τό μικρό παιδί τό οποίο κράτησε ο Χριστός στά χέρια του καί είπε, άν δέν γίνετε σάν τά παιδία, δέν θά εισέλθετε στή βασιλεία τών ουρανών.
Έτσι, λοιπόν, καί εμείς άς γίνουμε απλοί στήν καρδιά σάν τά παιδιά, καί άς γίνουμε καί εμείς, όχι σάν τόν άγιο Ιγνάτιο Θεοφόροι, αλλά Χριστοφόροι, γιατί θά έχουμε τόν Χριστό μέσα μας, μέ τό Σώμα του καί τό Αίμα του πού θά κοινωνούμε. Καί θά είμαστε καί Χριστοφόροι καί Θεοφόροι, άν πράγματι αγαπήσουμε τόν Χριστό, άν μετέχουμε στό μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας, έτσι όπως ζητά ο Χριστός, μέ καθαρή τήν καρδιά, όπως ήταν η καρδία τού αγίου Ιγνατίου, ο οποίος ποθούσε νά είναι τό συντομότερο κοντά στόν Χριστό.
Εμείς δέν έχουμε βέβαια λιοντάρια, υπάρχουν άλλα λιοντάρια πού μάς τρώνε καί μάς καταστρέφουν, είναι ο εγωισμός μας, είναι τά πάθη μας, είναι όλα αυτά τά οποία είναι χειρότερα θηρία. Εκείνα τά θηρία τόν οδήγησαν στόν Χριστό, εμάς μάς απομακρύνουν. Γι’ αυτό «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου», γιά νά γίνουμε καί εμείς καί Χριστοφόροι καί Θεοφόροι μέ τή χάρη τού Θεού καί τού αγίου Ιγνατίου.
