Βεροίας Παντελεήμων: «Ζούμε σε κόσμο κατ᾽ όνομα χριστιανικό, που δε δια­φέρει πολύ από τον ειδωλολα­τρι­κό» (ΦΩΤΟ)

Το Σάββατο 16 Απριλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα, επί τη μνήμη των αγίων αυταδέλφων παρθενομαρτύρων Αγάπης, ΕΙρήνης και Χιονίας, ιερό Ναό αγίου Δημητρίου στο Αρκοχώρι Νάουσας.

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τίμησε ευεργέτες της ενορίας που πρόσφατα ανακαινίστηκε με τη μέριμνα του πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου π. Στυλιανού Μακρή. Ακολούθησε επίσκεψη και σε άλλες εκκλησίες του γραφικού αυτού ορεινού χωριού.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

«Παρθενίας έσοπτρα … νοερώς ηστράψατε … την Εκκλησίαν αγλαίζουσαι, νύκτα δε των νο­ση­μα­­των απελαύνουσαι», ψάλλει η Εκκλησία μας σήμερα προς τιμήν των τριών αγίων μαρτύρων Αγά­πης, Ειρήνης και Χιονίας, που τιμά σήμερα και των οποίων τη μνήμη πανηγυρίζει ιδιαιτέρως η ενορία σας.

Και όσα ψάλλει προς τιμήν τους ο ιερός υμνογράφος δεν είναι υπερβολές ούτε ρητορικά σχη­ματα. Είναι η αλήθεια και η πι­στη της Εκκλησίας μας. Είναι η πραγμα­τι­κότητα την οποία ζούμε καθημερι­να και βιώνουμε μέσα στην Εκ­κλησία, η ζωή της οποίας είναι η ζωή των αγίων της.

Γιατί τι ήταν, αδελφοί μου, οι τρεις εορταζόμενες αγίες; Τρεις νεα­ρες κοπέλες ήταν, που ξε­χω­ρι­ζαν όμως από τις συνομί­ληκές τους, γιατί αυτές πίστευαν στον Χριστό. Και πίστευαν στον Χριστό σημαίνει ότι ζούσαν και σύμφωνα με το ευαγ­γε­λιο και τις εντολές του Χριστού. Διότι εκείνη την επο­χη, την εποχή των διωγμών, δεν ήταν οι άνθρω­ποι χριστιανοί, επει­δη έτυχε να βαπτισθούν χριστιανοί. Ήταν χρι­στια­νοί, γιατί είχαν επιλέξει να πι­στεύουν στον Χριστό, γνωρίζο­ντας τις δυσκο­λίες και τους κινδύ­νους, γνωρί­ζοντας ότι παραβίαζαν τις εντολές του αυτοκράτορα και τους νόμους του κράτους και κιν­δύνευαν να συλληφθούν και να οδηγηθούν στο μαρτύριο.

Και όμως αυτές οι τρεις νεαρές υπάρξεις είχαν επιλέξει τον Χρι­στο. Είχαν διαλέξει να είναι μαζί του και να ζούν όπως Εκείνος ή­θε­­­λε, αδιαφορώντας για τις αυ­στη­ρες απαγορεύσεις των νόμων. Και αυτή τους η επιλογή τις έκανε να ξεχωρίζουν και να διακρίνο­νται ανάμεσα στις συνομίληκες τους. Τις έκανε να ξεχωρίζουν, γιατί η ζωή τους ήταν απλή και κα­θαρή· γιατί η αναστροφή τους δεν είχε καμία σχέση με την α­μαρτία και τα έργα της αμαρτίας, με τις διασκεδάσεις και τις κο­σμι­κες απολαύσεις που έτερπαν τους ανθρώπους της εποχής τους.

Και στην καθαρή τους ψυχή έλα­μ­πε το φως του Χριστού. Ήταν «παρθενίας έσοπτρα, όπως γράφει ο ιερός υμνογράφος». Ήταν σαν τον καθρέφτη που αντανακλά το φως και το μεταδίδει σε όλο το πε­ριβάλλον. Έτσι έλαμπαν και αυ­τες, όπως ζητά ο Χριστός από τους μαθητές του «ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώ­πων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά ερ­γα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς».

Και δεν έλαμπαν μόνο το φως του Χριστού, αλλά δόξασαν και τον Θεό, διότι όταν τις συνέλαβαν ως χριστιανές, η Αγάπη, η Ειρήνη και η Χιονία δεν αρνήθηκαν την πι­στη τους. Ομολόγησαν με θαρ­ρος το όνομά του, αρνήθηκαν όλες τις προσφορές και τις υποσχέσεις του ηγεμόνος και υπέμειναν με καρ­τερία τα βασανιστήρια και τον μαρτυρικό θάνατο. Και ενώ θα πε­ρίμενε κανείς με τον θάνατό τους να σβύσει το φως τους, το φως αυ­το δυνάμωσε περισσότερο και έγι­νε φως που φωτίζει την Εκ­κλη­σία, όπως ψάλλει ο ιερός υμνο­γράφος. Διότι, αδελφοί μου, το φως που ακτινοβολούσαν οι τρεις αγίες δεν ήταν φως αν­θρω­πινο και εγκό­σμιο που εξαντλείται και σβύνει με τον θάνατο. Ήταν το φως της πι­στεως και της αγά­πης στον Χρι­στο, ήταν το φως του Χριστού που όχι μόνο δεν σβυ­νει αλλά ενισχύ­εται με το μαρ­τύριο και παραμένει για να φωτίζει την Εκκλησία και τον κόσμο, και να εκ­διώ­κει «τη νυ­κτα των νοσημά­των» κατά τον ιερό υμνογράφο.

Και είναι αλήθεια αυτό, όχι μόνο γιατί τα ιερά λείψανα των αγίων της Εκκλησίας μας αποτελούν πη­γη ακένωτη της θείας χάριτος και θαυματουργούν, θεραπεύοντας τους ανθρώπους που προστρέχουν σ᾽ αυτά και επικαλούνται τις πρε­σβεί­ες τους από τα σωματικά και ψυχικά νοσήματα και ασθενήματα, αλλά και γιατί με το παράδειγμα της ζωής τους φωτίζουν, αδελφοί μου, και τη δική μας ζωή.

Ζούμε σε ένα κόσμο που παρότι είναι κατ᾽ όνομα χριστιανικός, δεν δια­φέρει πολύ από τον ειδωλολα­τρι­κο κόσμο στον οποίο ζούσαν οι τρεις εορταζόμενες μάρτυρες. Και όπως εκείνες έμειναν σταθερές στην πίστη τους, έμειναν σταθερές στην αγάπη τους στον Χριστό, χω­ρις να επηρεασθούν και χωρίς να κλονισθούν από όσα συνέ­βαι­ναν γύρω τους, έτσι και εμείς, αδελφοί μου, μπορούμε και πρέπει να μεί­νουμε σταθεροί στην πίστη μας και την αγάπη μας στον Χρι­στο. Να μην επηρεαζόμαστε από την προσπάθεια που γίνεται συνει­δητά ή ασυνείδητα να αλ­λοι­ωθεί η πι­στη με το πρόσχημα του «εκ­συγ­χρο­νισμού» της κοινω­νίας και του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε. Για την Εκκλησία και για όσους πι­στεύουν πραγμα­τικά ο «Ιησούς» είναι «χθες και ση­μερον ο αυτός και εις τους αιώ­νας» και δεν έχει ανάγκη εκ­συγ­χρονισμού και προ­σαρ­μογής.

Γι᾽ αυτό και εμείς ας παραμέ­νου­με εδραίοι και αμετακίνητοι στην πίστη, όπως οι εορταζόμενες αγίες Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία, και ας ομολογούμε με τη ζωή μας το όνομα του Χριστού, για να έχουμε τη χάρη του και το φως του στη ζωή μας.