του Αντώνη Ν. Παπαβασιλείου
Δεν πέρασαν ούτε καν είκοσι ημέρες.Τα Γρεβενά είχαν υποδεχθεί με ευφροσύνη τον νέο τους Επίσκοπο, την Κυριακή 2 Νοεμβρίου. Με μελωδίες της παράδοσής μας γαμήλιες.
Γράψαμε τότε στο πρωτοσέλιδο άρθρο, έκπληκτοι και χαρούμενοι συνάμα: “Σαν το ορθρινό της ιεράς πρόθεσης κάλεσμα, τελείται μια προσκομιδή, μια σύναξη των πάντων «η καταλλαγή των καρδιών μας»”.
Και τώρα μετράμε βήματα μαρτυρίας:
Οι πρώτες λειτουργίες με λόγια απλά αλλά ζυγισμένα, να αγκαλιάζουν και να στηρίζουν.
Η άμεση επίσκεψη στο Μοναστήρι της Ζάβορδας, το προσκύνημα στον Άγιο Νικάνορα, να υπογραμμίζει την σημασία που δίνεται στον μοναχισμό.
Η έκπληξη στο παζάρι της Παρασκευής. Ο Μητροπολίτης Δαβίδ, χωρίς κάμερες και φασαρίες, να περνάει από κάθε πάγκο, να χαιρετά από καρδίας τον κόσμο και να συνομιλεί στη γλώσσα του παρόντος.
Το βράδυ που το Επισκοπείο άνοιξε στον κόσμο, εγκαινιάζοντας πρωτόφαντες εβδομαδιαίες συνάξεις, διάλογο και αναζητήσεις από καρδιές που προβληματίζονται.
Και χθες το πρωί στο 1ο Γυμνάσιο Γρεβενών, δίπλα στα παιδιά, ένα βήμα πάντα μπροστά, να εκπλήττει με τον λόγο του. «Να χαίρεστε τη ζωή σας, σωστά».
Και στο τέλος να μοιράζει τι; «Εμπόδια λησμονιάς». Εικόνες της Παναγιάς, μαζί με το πατρικό χάδι.
Ναι. Χαράζεται ένα ορθρινό μονοπάτι με σταθερά βήματα ελπίδας.
-120x86.jpg)
