Μητρ. Βεροίας: Δεν μπορούμε να λέμε ότι πι­στεύ­­­ουμε στον Θεό, αλλά στη συνέχεια να ζούμε όπως νομίζουμε(ΦΩΤΟ)

Την Κυριακή 14 Φεβρουαρίου ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε αρχιερατική θεία Λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο στον ιερό ναό αγίου Μηνά Ναούσης.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

«Γενηθήτω σοι ως θέλεις».

Έναν από τους πιο συγκλονιστι­κούς διαλόγους του Χριστού, τους οποίους μας παραδίδουν οι ιεροί ευαγγελιστές, ακούσαμε, αδελφοί μου, στο σημερινό ευαγγελικό ανά­­­γνωσμα. Τον διάλογο με την Χα­­ναναία, μία γυναίκα που δεν ήταν Ισραηλίτισσα, κι όμως ζη­του­­­σε από τον Χριστό ένα θαύμα. Ζητούσε τη θεραπεία της θυγατέ­ρας της που βρισκόταν υπό την επήρεια του διαβόλου. Ζητούσε το έλεός του με τρόπο πιε­­στικό, τρε­χοντας πίσω από τον Χριστό και φω­νάζοντας σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι μαθητές του ενοχλήθηκαν και του ζήτησαν να της κάνει τη χάρη για να απαλ­λαγούν από την παρουσία της.

Ο Χριστός όμως που την άκουε και που ήξερε, ως παντογνώστης, το πρόβλημά της, ανθίσταται. Όχι γιατί δεν την συμπονά, όχι γιατί δεν θέλει να τη βοηθήσει, αλλά για­τι θέλει να αναδείξει περισσό­τε­ρο τη δύναμη της πίστεώς της. Γι᾽ αυτό και προβάλλει ως επιχεί­ρη­μα ότι ήρθε στον κόσμο μόνο για «τα απο­λωλότα πρόβατα οι­κου Ισρα­ηλ».

Και όμως η Χαναναία επιμέ­νει, ακόμη και όταν ο Χριστός αρ­νεί­ται να ανταποκριθεί στο αίτημά της και της λέγει ότι δεν είναι κα­λο να πάρει κανείς τον άρτο από τα παι­διά του και να τον ρίξει στα κυνάρια. Επιμένει και στο τέλος κερδίζει. Κάμπτει τη φαινομενική σκληρότητα του Χρι­στού, που σκο­πο έχει να διδάξει πως ο Θεός ευ­χαρίστως υπακούει τα τέκνα του, όταν εμπιστεύονται την αγά­πη του, όταν επικαλούνται το έλε­ος του. Επιμένει και στο τέλος λαμ­βάνει η Χαναναία όχι μόνο τη θε­ρα­πεία της θυγατέρας της αλλά και τον έπαινο της δικής της πι­στε­­ως. Ακούει τον Χριστό να την εγκωμιάζει λέγοντας: «ω γυ­ναι, με­γάλη σου η πίστις· γενη­θήτω σοι ως θέλεις».

Ποιος μεγαλύτερος έπαινος από αυτόν για την Χαναναία, αλλά και ποιο μεγαλύτερο μάθημα για ο­λους μας, αδελφοί μου, από το μα­θημα της πίστεως. Και ο Χριστός το επαναλαμβάνει συ­χνα στους μα­θητές του, γιατί θε­λει να το αφο­­μοιώσουν. Θέλει να κατανοή­σουν το νόημα της πι­στεως, που δεν είναι άλλο από την απόλυτη και αδιάκριτη εμπιστο­συ­νη στον Θεό.

Και δεν έχει άδικο που το επα­ναλαμβάνει, γιατί ακό­μη και εμείς που λέμε ότι πι­στεύ­ουμε στον Θεό, δεν έχουμε αυτό το μέγεθος και αυ­τη την ποιότητα της πίστεως που θέλει ο Θεός να έχουμε. Γιατί η πίστη δεν είναι μία λογική προ­σέγγιση του Θεού, δεν είναι μία ταύτιση με μία θρησκεία ή με μία δι­δασκαλία που διδα­χθη­καμε κα­πο­τε στην οικογένεια ή σχολείο μας. Δεν είναι πίστη, γε­νι­κη και αφη­ρημένη, σε μία υπέρ­τα­τη δυ­ναμη ούτε ακόμη και στον Θεό, έτσι όπως ορίζεται και περι­γράφεται από τη διδασκαλία της Εκ­κλησίας μας. Πίστη είναι ο προ­σω­πικός σύνδεσμος του αν­θρω­που με τον Θεό. Πίστη είναι η εναρ­μο­νιση της ζωής μας με τις εντολές και το θέλημα του Θεού. Πίστη ει­ναι η από­λυτη παράδοσή μας στο θέλη­μα του.

Δεν μπορούμε να λέμε ότι πι­στεύ­­­ουμε στον Θεό, αλλά στη συ­νέχεια να ζούμε όπως νομίζουμε· να λέμε ότι πιστεύουμε στον Θεό και στη συνέχεια να εφαρ­μόζουμε τις εν­τολές του επιλεκτικά. Δεν μπο­ρού­με να λέμε ότι πιστεύουμε στον Θεό αλλά στη συνέχεια να υπα­κούουμε σε άλλα κελεύσματα, αντίθετα προς το θέλημά του.

Δεν μπορούμε να λέμε ότι πι­στεύ­ουμε στον Θεό και στη συνέ­χεια να αναζητούμε βοήθεια αλ­λού, να καταφεύγουμε σε προ­σω­πα που δεν έχουν σχέση με τον Θεό και να περιμένουμε τη βοή­θειά τους.

Και ακόμη δεν μπορούμε να λέμε ότι πιστεύουμε στον Θεό, αλλά τον παρακαλούμε με μισή καρδιά για όσα μας απασχολούν. Να τον πα­ρα­καλούμε μία φορά και να περιμέ­νουμε να ανταποκριθεί στο αίτημά μας. Να τον παρακαλούμε μία φορά και στη συνέχεια να απο­γοητευόμα­στε, όταν βλέπουμε ότι δεν μας το εκπληρώνει και να αρ­χι­ζουμε να κλο­­νιζόμαστε και να αμφιβάλλου­με.

Ας διδαχθούμε σήμερα, αδελφοί μου, από το παράδειγμα της Χα­να­ναίας. Ας διδαχθούμε από την πι­στη και την επιμονή της. Ας διδα­χθούμε από την εμπι­στοσύνη της στον Θεό, και ας μα­θουμε και ε­μείς να τον εμπιστευό­μαστε από­λυ­τα ως τον μόνο δυνατό να μας δώσει τη λύση στα προβλήματα που μας απασχολούν. Ας μάθουμε να αναθέτουμε στην αγάπη του τη ζωή μας, αποδει­κνυ­οντας την πι­στη μας με την υπακοή μας στις εν­τολές του. Ας μάθουμε να στρε­φο­μαστε στον Θεό και να διεκδι­κούμε με την πίστη μας τη βοή­θειά του για ο,τι μας απασχολεί είτε προσωπικά ει­τε συλλογικά στην κρίσιμη αυτή εποχή και για την πατρίδα μας και για τον κο­σμο.

Και να είμαστε βε­βαιοι ότι ο Θεός δεν θα παρα­βλε­ψει τα αιτήματά μας, αλλά θα ανταμείψει την πι­στη και την επιμονή μας με το θαύμα του, και θα ακούσουμε και εμείς, όπως και η Χαναναία, το «γε­νηθήτω σοι ως θέλεις».