Του Ποσειδών Γιαννακή
Μια από τις πιο γραφικές φιγούρες της Μυτιλήνης, o άστεγος Μαρίνος, δεν υπάρχει πια. Έσβησε το πρωί της περασμένης Τρίτης 28 Οκτωβρίου 2014, στα 55 του χρόνια, σε ένα παγκάκι, πίσω από το Δημοτικό Θέατρο, όπου έβρισκε καταφύγιο τον τελευταίο καιρό.
Βεβαίως, η Πολιτεία έφτασε λίγο αργότερα… στην εξέδρα, στο μπροστινό μέρος του Δημοτικού Θεάτρου, απολαμβάνοντας την παρέλαση.
Ιδιαίτερα αγαπητός στην τοπική κοινωνία, o φιλήσυχος, ο ευσεβής Μαρίνος, ποτέ δεν κακολόγησε κανέναν. Άστεγος έμεινε, πριν 10 περίπου χρόνια, όταν έχασε τη μητέρα του, την οποία υπεραγαπούσε.
Έκτοτε, μια έρημη ψυχή, περιφερόταν άσκοπα στους δρόμους. Δεν είχε μόνιμο ουρανό. Κοιμόταν όπου έβρισκε, σε παγκάκια, κάτω από υπόστεγα, ενώ για το φαγητό του απευθυνόταν σε διάφορα μαγειρεία, καθώς και στην Μητρόπολη. Απλός, ταπεινός, προτιμούσε τη μοναξιά του. Υπερήφανος όπως ήταν, δε ζητούσε χρήματα. Προτιμούσε τη φτώχεια από τα πλούτη. Συχνά, τον συναντούσε κανείς στο παγκάκι, δίπλα στο περίπτερο της Περιφέρειας, να ζωγραφίζει. Ζωγράφιζε, πάνω σε χαρτόνια και σανίδια που έβρισκε στα σκουπίδια, όμορφους ανθρώπους, χαρούμενα παιδιά… τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι!
Καλό ταξίδι, Μαρίνο.
Σε αποχαιρετώ με ένα ποίημα…
Άστεγος Άγγελος (28η Οκτωβρίου 2014)
Υπό τους ήχους επιβλητικών εμβατηρίων
ξεψύχησε ο άστεγος Μαρίνος
καταβεβλημένος από το κρύο και την απονιά
Ίσιος άνθρωπος, απείραχτος
φίλος τ’ Άη Γιάννη του Ρώσου
ξεψύχησε, αφού πρώτα με υψωμένη τη γροθιά φώναξε
ΟΧΙ!!!
Δεν είναι αδίκημα
Δεν είναι ντροπή
να είσαι άστεγος.
