Μετά από 73 χρόνια, Γερμανίδες «ντοκιμαντερίστριες», επισκέφτηκαν το «Μαρτυρικό Χωριό» Καλή Συκιά, στο νότιο Ρέθυμνο, να «ερευνήσουν», όπως είπαν και να πληροφορηθούν, από βασανισμένους κατοίκους, τα αίσχη, τις θηριωδίες και τις βαρβαρότητες, που διέπραξαν στην διάρκεια της κατοχής οι συμπατριώτες τους Γερμανοί ναζί, αλλά και για τα ολοκαυτώματά τους, τα οποία προκάλεσαν σε βάρος αθώων πολιτών και οικογενειών, καθώς και το κάψιμο χωριών στην περιοχή.
Η στήλη μας είχε ασχοληθεί με το θέμα αυτό σε προηγούμενο άρθρο και με αφορμή αυτό μας εστάλη η παρακάτω επιστολή.
Η επιστολή που εστάλη στην στήλη: «Ακούω, βλέπω, γράφω, αδέσμευτα», από την πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου «Τσιλίβδικας», της Καλής Συκιάς, κυρίας Βασιλικής Μπαμιάκη – Κωστάκη, σχετικά με τα «Μαρτυρικά Χωριά» και τις θηριωδίες γερμανών ναζί, στο νότιο Ρέθυμνο Κρήτης και κάποια ντοκιμαντέρ τα οποία γερμανίδες «θυμήθηκαν» να γυρίσουν μετά από 73 χρόνια και με τίτλο « Η Γυναίκα στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου» έχει ως εξής:
“Αγαπητέ, φίλε Γιάννη και επίτιμο μέλος του εκπ/κού συλλόγου Καλής Συκιάς. Με ενδιαφέρον διαβάζω πάντα το άρθρο που δημοσιεύεις στην ηλεκτρονική εφημερίδα του φίλου και επίσης επίτιμου μέλους του εκπ/κού συλλόγου Καλής Συκιάς, Μανόλη Παντινάκη. Στο σημερινό άρθρο σου σε σχόλιο αναφέρεσαι σχετικά με το ντοκιμαντέρ που έχουν αρχίσει να γυρίζουν κάποια άτομα από την Γερμανία, όχι μόνο για την Καλή Συκιά αλλά και σε άλλα χωριά που υπέστησαν τις θηριωδίες των Ναζί.
Το δημοσίευμα του Μανόλη νομίζω είναι κατατοπιστικό για τον σκοπό που γυρίζεται, με θέμα την γυναίκα στα χρόνια του Β Παγκοσμίου πολέμου. Απορώ τι είναι εκείνο που σε ενοχλεί. Κανείς δεν καπηλεύεται ούτε τις προσπάθειες που έχετε κάνει με ιδιαίτερη ευαισθησία στην δημιουργία του ντοκιμαντέρ του ολοκαυτώματος της Καλής Συκιάς, ούτε αμφισβητεί κανείς την μακροχρόνια ιστορική, συγγραφική προσπάθεια του Μανόλη Παντινάκη.
Πρόταση του Μανόλη Παντινάκη είναι να τους δώσουμε αντίγραφο του ντοκιμαντέρ του ολοκαυτώματος της Καλής Συκιάς και αντίγραφα των επιστολών που έχετε λάβει από Μέρκελ, Μπαρόζο κλπ.
Με σεβασμό και ιδιαίτερο τρόπο έχομε εκφράσει ως τοπική κοινωνία την ευγνωμοσύνη μας για τις σημαντικές αυτές προσπάθειες σας, που ανέδειξαν μια πτυχή της τοπικής ιστορίας και μας θυμίζουν την ευθύνη χρέους και τιμής που πρέπει να αποδίδουμε με λόγο και πράξη, απέναντι στην εθελοθυσία των ηρωικών γυναικών του χωριού μας και όχι μόνο… Η ιστορική έρευνα είναι ελεύθερη να γίνεται, αρκεί να υπάρχει σεβασμός, καταγραφή αληθινή και όχι παραποίηση των ιστορικών γεγονότων.
«Τα κίνητρα της έρευνας»
Το κίνητρο της έρευνας, δόθηκε από Γερμανίδα φοιτήτρια Κοινωνιολογίας, που κατά την πραγματοποίηση του προγράμματος Εrasmus, στο πανεπιστήμιο Κρήτης, παρακολούθησε το μάθημα της Ιστορίας. Έκπληκτη έμαθε για τα γεγονότα της κατοχής και προσπάθησε να εμπλουτίσει τις γνώσεις της και μέσα από κοινωνικές γνωριμίες με άλλους φοιτητές και μέλη της τοπικής κοινωνίας. Η μητέρα της σκηνοθέτης και με την συνεργάτιδα της κινηματογραφήτρια αποφάσισαν να επισκεφτούν τα χωριά και να πάρουν συνεντεύξεις από τις ζώσες γυναίκες που έζησαν τις θηριωδίες των Ναζί για να δημιουργήσουν ντοκιμαντέρ με θέμα « Η γυναίκα στα χρόνια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου», να το προβάλλουν στην Γερμανία με στόχο την ενημέρωση του λαού, που δεν έχει διδαχθεί ποτέ μέσα από το σχολείο τι έχει γίνει. Το δεύτερο που τους προβλημάτισε, είναι το θέμα του κατοχικού δανείου που υποχρεώθηκε και πήρε η Ελλάδα…Αυτό μας είπαν είναι τραγικό….Ακούμε για αποζημιώσεις και κατοχικό δάνειο και θέλουμε να ερευνήσουμε, ήδη έχουν δημιουργήσει ντοκιμαντέρ με θέμα «Η γυναίκα στα χρόνια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου». Πιστεύω ότι αυτό που πρέπει να μας ενοχλεί και να μας προβληματίζει, είναι η απουσία σε βάθος αντίστοιχης έρευνας από έλληνες Ακαδημαϊκούς και επιστήμονες (ψυχολόγους, κοινωνιολόγους κλπ.) και να αναδείξουν σε πολυδιάστατο επίπεδο, τις σοβαρές επιπτώσεις που είχε και για τις επόμενες γενιές στην πατρίδα μας, η βιαιότητα του πολέμου, πέρα των υλικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου. Ζητώ συγγνώμη αν υπάρχει αντίστοιχο πόνημα και δεν το γνωρίζω.
«Ζωντανή Μνήμη»
Μέσα από τους σκοπούς του συλλόγου μας, είναι να κρατήσουμε ζωντανή την μνήμη αυτών που θυσιάστηκαν, υπερασπιζόμενοι πανάρχαιες αξίες: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. ΠΑΤΡΙΔΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ.
Αγαπητέ Γιάννη, είμαστε μια μικρή κοινωνία…Ελληνικότατη με αδυναμίες, ελλιπή παιδεία και μερική έλλειψη της κοινωνικής συνείδησης. Υπάρχει ανάγκη να αφουγκραζόμαστε και με επιείκεια να αλληλοαποδεχόμαστε ο ένας τον άλλο. Χρειάζεται επιμονή να διαφοροποιηθούμε από τα καινά δαιμόνια που έσπειρε η ιδέα της παγκοσμιοποίησης και με θάρρος και τόλμη να ανατρέξουμε στις ρίζες μας….. και ότι έχει επιζήσει ας γίνει ασπίδα στον αγώνα της καθημερινότητα μας.
Δεχόμαστε κριτική , ειδικά από άτομα που αγαπούν το χωριό μας γιατί θέλομε να βελτιωνόμαστε και μας δίδουν το κίνητρο της αυτοκριτικής. Δυσνόητα και ασαφή δεν τα πιάνουμε….. Η επίσκεψη δύο Γερμανίδων δημοσιογράφων στην Καλή Συκιά που είχαν έρθει συνοδευόμενες από εσάς, πριν 3 χρόνια περίπου, είχαν σκοπό με το ρεπορτάζ τους να ενημερώσουν από την πλευρά τους τον Γερμανικό λαό. Τι αλλάζει;
Για το ευχάριστο νέο που μετέφερες στο άρθρο σου, εύχομαι με υγεία και καλή διάθεση να τα απολαύσεις. Η ζωή οφείλει να θυμάται και ανθρώπους που νοιώθουν πατρίδα τους όλη την γη (Το Βούτση λίγο περισσότερο). Εσύ την διάβηκες μπαρουτο-καπνισμένος αλλά όρθιος. Κάθε καλό.
Με εκτίμηση
Η Πρόεδρος του Κοινωνικού Εκπ/κού Συλλόγου Καλής Συκιάς
«Ο Τσιλίβδικας»
Βασιλική Μπαμιάκη- Κωστάκη”
Για την αντιγραφή
Γιάννης Κανελλάκης
Υ.Γ. Αγαπητή κυρία Βασιλική Μπαμιάκη- Κωστάκη, σας ευχαριστώ για την επιστολή σας στην στήλη μου, σχετικά με τις Γερμανίδες και το ντοκιμαντέρ τους, που θέλουν να δημιουργήσουν στη Καλή Συκιά, για τις θηριωδίες των συμπατριωτών τους ναζί. Φυσικά οι βαρβαρότητες των ναζί έγιναν και σε άλλα χωριά του νότιου Ρέθυμνου και γενικά στην Ελλάδα. Θα ήθελα, λοιπόν, κυρία πρόεδρε του Πολιτιστικού Συλλόγου «Τσιλίβδικας», να σας επαναλάβω, αυτό που σας επισήμανα και σε προηγούμενο άρθρο μου σχετικά με τους γερμανοτραφείς ναζί: «Φοβού του Γερμανούς και (για αιώνες), ανθελληνισμό φέροντες!!!». Αυτά προς το παρόν… κυρία πρόεδρε!
