Την Ωραιότητα της Παρθενίας σου: Στο άκουσμά του σκιρτούν οι καρδιές, δακρύζουν τα μάτια και αγάλλεται η ψυχή, νομίζεις ότι αρχαγγελικές σάλπιγγες ακούονται παντού.
Με ευλάβεια και σεμνότητα και υμνούν την Πλατυτέρα των ουρανών.
Οι Θεολόγοι Την αποκαλούν «μεθόριον (σύνορον) κτίστου καὶ κτίσεως», «τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ».
Οι φιλόλογοι αποκαλούν, τον Κύριον Άλφα, την Μητέρα του Κυρίου, Ωμέγα.
Οι Ρήτορες αποκαλούν την Θεομήτορα «έμψυχον επίλογον και ανακεφαλαίωσιν πάντων των αρετών και των χαρισμάτων».
Μαθηματικοὶ ονομάζουν τὴν του Θεού Μητέρα «πλούτον των εαυτών αναλογιών».
Οι Γεωμέτρες αποκαλούν την Θεομήτορα «κύκλον» καὶ «κέντρον».
Οι Αστρονόμοι αποκαλούν Αυτὴν «έναστρον σφαίραν».
Οι Οπτικοὶ Την ονομάζουν μέγα καὶ θαυμάσιον τηλεσκόπιον, διὰ μέσου του οποίου απεκαλύφθησαν οι βουλές του Θεού εις τους ανθρώπους δια την σωτηρίαν τους.
Οἱ Μηχανικοὶ θεωρούν τὴν Θεομήτορα «υπομόχλιον».
Διότι ο Δημιουργὸς του σύμπαντος κόσμου, διά μέσου της Αειπαρθένου Μαρίας, μετέβαλλεν την κτίσιν όλη, εκ της φθοράς εις την αφθαρσίαν.
Οι Φυσικοὶ αποκαλούν την Θεοτόκον «υπερφυὲς θαύμα θαυμάτων», εις τον Ύμνον του Όρθρου των Χριστουγέννων ψάλλομεν: «όπου Θεός βούλεται, νικάται της φύσεως τάξις», δηλ. όπου θέλει ο Θεός νικώνται οι νόμοι της φύσεως.
Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας την ονομάζει «το σεμνόν κειμήλιον της Οικουμένης».
Πώς να μην είναι η Ωραιότης του κόσμου;
Με τους καρπούς, που έφερε στους ανθρώπους, έγινε: Η «κλίμαξ, δι’ ης κατέβη ο Θεός και η γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν».
