Μαρτυρία: Π.Κλ.*
Άγιος Παΐσιος: Τον Ιανουάριο του 2004, έχασα στην γέννα ένα γιο μου. Τον αεροβάπτισα Νικόλαο. Ο Άγιος [άγιος Παΐσιος] σε ενύπνιο, μου έδειξε που βρίσκεται.
Βρεθήκαμε σ’ ένα παραδεισένιο τοπίο. Γαλάζιο φως, τρούλοι Εκκλησιών.
Το παιδί μου είπε, «βλέπεις, πατέρα, τι καλά που είμαι»;
Τον Σεπτέμβριο του 2007, την νύκτα προ της εκταφής του γιου μου Νικολάου, στην Μονή Καλαμίου Αργολίδος, είδα σε ενύπνιο τον Άγιο άφθαρτο πάνω σε μία μαρμάρινη πλάκα.
Κι ενώ απορούσα, πως μετά 13 χρόνια είναι τόσο ζωντανος, σηκώνεται, με κτυπά όπως πάντα στο κεφάλι. Μου κόβεται η ανάσα από την έκπληξη.
Και μου λέει:
«Πήγαινε, να κάνης αυτό που είναι να κάνης. Θα είμαι μαζί σου, δεν θα καταλάβης τίποτα. Βιάσου, θα βρης κατακλυσμό μπροστά σου. Θα είμαι εκεί. Βιάσου, γιατί τώρα περιμένω μια μάννα με το άρρωστό της παιδί».
Την ώρα της εκταφής έβρεχε παντού, εκτός από το σημείο του παιδικού τάφου.
Δεν κατάλαβα πόνο.
(Στην πορεία προς την Μονή κατακλυσμός, δεν έβλεπα μπροστά μου).
Όλα έγιναν, όπως μου τα είχε πει την προηγούμενη νύκτα.
* Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο βρίσκεται στο βιβλίο που αναφέρεται πιο κάτω.
Από το βιβλίο ο «Όσιος Παΐσιος, Μαρτυρίες, περιστατικά, διδαχές» των εκδόσεων Ενωμένη Ρωμηοσύνη
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)/pemptousia.gr
