Ευαγγέλιο: ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Ζ´ 31 – 37 – 31 Και πάλιν εξελθών εκ των ορίων Τύρου και Σιδώνος ήλθε προς την θάλασσαν της Γαλιλαίας ανά μέσον των ορίων Δεκαπόλεως.
32 και φέρουσιν αυτώ κωφόν μογιλάλον και παρακαλούσιν αυτόν ίνα επιθή αυτώ την χείρα. 33 και απολαβόμενος αυτόν από του όχλου κατ’ ιδίαν έβαλε τους δακτύλους αυτού εις τα ώτα αυτού, και πτύσας ήψατο της γλώσσης αυτού, 34 και αναβλέψας εις τον ουρανόν εστέναξε και λέγει αυτώ· Εφφαθά, ο εστι διανοίχθητι.
35 και ευθέως διηνοίχθησαν αυτού αι ακοαί και ελύθη ο δεσμός της γλώσσης αυτού, και ελάλει ορθώς. 36 και διεστείλατο αυτοίς ίνα μηδενί είπωσιν· όσον δε αυτός αυτοίς διεστέλλετο, μάλλον περισσότερον εκήρυσσον. 37 και υπερπερισσώς εξεπλήσσοντο λέγοντες· Καλώς πάντα πεποίηκε· και τους κωφούς ποιεί ακούειν και τους αλάλους λαλείν.
Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Ζ´ 31 – 37
31 Και πάλιν αφού εβγήκεν από τα σύνορα της Τύρου Σιδώνος, ήλθε προς την νοτιοανατολικήν ακρογιαλιάν της θαλάσσης της Γαλιλαίας διά μέσου των συνόρων της Δεκαπόλεως. 32 Και φέρουν εις αυτόν κάποιον κωφόν, που δεν ηδυνατο να ομιλήση, και τον παρακαλούν να βάλη επ’ αυτού την χείρα του.
33 Και αφού τον επήρεν από το πλήθος ιδιαιτέρως, διά να δώση εις τον κωφάλαλον να καταλάβη, τι επρόκειτο να του κάμη, ώστε να διεγερθή η πίστις του, η οποία θα διηυκόλυνε το θαύμα της θεραπείας του, έβαλεν ο Ιησούς τα δάκτυλά του εις τα αυτιά του αρρώστου και αφού έπτυσε, με το άκρον του δακτύλου του αλειμμένον με τον σίελον του ήγγισε την γλώσσαν του αρώστου. 34 Και αφού εσήκωσε τα μάτια του εις τον ουρανόν, εστέναξεν εκ συμπαθείας προς τα βάσανα των ανθρώπων, και είπε προς αυτόν· Εφφαθά, το οποίον μεταφραζόμενον σημαίνει διανοίχθητι.
35 Και αμέσως ήνοιξαν τα αυτιά του και ελύθη το δέσιμον της γλώσσης του και ωμίλει καθαρά και ελεύθερα. 36 Και τους παρήγγειλε να μη είπουν τίποτε εις κανένα διά το θαύμα τούτο. Όσον όμως αυτός έδιδε τέτοιες παραγγελίες, τόσον περισσότερον διεκήρυττον εκείνοι τα θαυμαστά έργα του. 37 Και εθαύμαζεν ο κόσμος πάρα πολύ και έλεγαν· Σωστά και λαμπρά τα έκαμεν όλα. Και εις τους κωφούς δίνει την ακοήν και τους κάνει να ακούουν και εις τους αλάλους δίνει την δύναμιν να ομιλούν.