Ευαγγέλιο: ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΔ´ 3 – 35 – 3 Καθημένου δε αυτού επί του όρους των ελαιών προσήλθον αυτώ οι μαθηταί κατ’ ιδίαν λέγοντες· Ειπέ ημίν πότε ταύτα έσται, και τί το σημείον της σής παρουσίας και της συντελείας του αιώνος;
4 και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Βλέπετε μή τις υμάς πλανήση. 5 πολλοί γάρ ελεύσονται επί τώ ονόματί μου λέγοντες, εγώ ειμι ο Χριστός, και πολλούς πλανήσουσι. 6 μελλήσετε δε ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων· οράτε, μη θροείσθε· δεί γάρ πάντα γενέσθαι, αλλ’ ούπω εστί το τέλος. 7 εγερθήσεται γάρ έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και έσονται λιμοί και σεισμοί κατά τόπους· 8 πάντα δε ταύτα αρχή ωδίνων. 9 τότε παραδώσουσιν υμάς εις θλίψιν και αποκτενούσιν υμάς, και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου. 10 και τότε σκανδαλισθήσονται πολλοί και αλλήλους παραδώσουσι και μισήσουσιν αλλήλους. 11 και πολλοί ψευδοπροφήται εγερθήσονται και πλανήσουσι πολλούς, 12 και διά το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών. 13 ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται. 14 και κηρυχθήσεται τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη εις μαρτύριον πάσιν τοις έθνεσι, και τότε ήξει το τέλος. 15 Όταν ούν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως το ῥηθέν διά Δανιήλ του προφήτου εστώς εν τόπω αγίω – ο αναγινώσκων νοείτω – 16 τότε οι εν τη Ιουδαία φευγέτωσαν επί τα όρη, 17 ο επί του δώματος μη καταβαινέτω άραι τα εκ της οικίας αυτού, 18 και ο εν τώ αγρώ μη επιστρεψάτω οπίσω άραι τα ιμάτια αυτού. 19 ουαί δε ταις εν γαστρί εχούσαις και ταις θηλαζούσαις εν εκείναις ταις ημέραις. 20 προσεύχεσθε δε ίνα μη γένηται η φυγή υμών χειμώνος μηδέ σαββάτω. 21 έσται γάρ τότε θλίψις μεγάλη, οία ου γέγονεν απ’ αρχής κόσμου έως του νύν ουδ’ ου μη γένηται. 22 και ει μη εκολοβώθησαν αι ημέραι εκείναι, ουκ αν εσώθη πάσα σάρξ· διά δε τους εκλεκτούς κολοβωθήσονται αι ημέραι εκείναι.
23 τότε εάν τις υμίν είπη, ιδού ώδε ο Χριστός η ώδε, μη πιστεύσητε· 24 εγερθήσονται γάρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε πλανήσαι, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς. 25 ιδού προείρηκα υμίν. 26 εάν ούν είπωσιν υμίν, ιδού εν τη ερήμω εστί, μη εξέλθητε, ιδού εν τοις ταμείοις, μη πιστεύσητε· 27 ώσπερ γάρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου· 28 όπου γάρ εάν η το πτώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί. 29 Ευθέως δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες πεσούνται από του ουρανού, και αι δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται. 30 και τότε φανήσεται το σημείον του υιού του ανθρώπου εν τώ ουρανώ, και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί της γης και όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. 31 και αποστελεί τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και επισυνάξουσι τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών. 32 Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. όταν ήδη ο κλάδος αυτής γένηται απαλός και τα φύλλα εκφύη, γινώσκετε ότι εγγύς το θέρος· 33 ούτω και υμείς όταν ίδητε ταύτα πάντα, γινώσκετε ότι εγγύς εστιν επί θύραις. 34 αμήν λέγω υμίν, ου μη παρέλθη η γενεά αύτη έως αν πάντα ταύτα γένηται. 35 ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι.
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΒ´ 15 – 46
15 Τότε πορευθέντες οι Φαρισαίοι συμβούλιον έλαβον όπως αυτόν παγιδεύσωσιν εν λόγω. 16 και αποστέλλουσιν αυτώ τους μαθητάς αυτών μετά των Ηρωδιανών λέγοντες· Διδάσκαλε, οίδαμεν ότι αληθής εί και την οδόν του Θεού εν αληθεία διδάσκεις, και ου μέλει σοι περί ουδενός· ου γάρ βλέπεις εις πρόσωπον ανθρώπου· 17 ειπέ ούν ημίν, τί σοι δοκεί; έξεστι δούναι κήνσον Καίσαρι η ού· 18 γνούς δε ο Ιησούς την πονηρίαν αυτών είπε· Τί με πειράζετε, υποκριταί; 19 επιδείξατέ μοι το νόμισμα του κήνσου. οι δε προσήνεγκαν αυτώ δηνάριον. 20 και λέγει αυτοίς· Τίνος η εικών αύτη και η επιγραφή; 21 λέγουσιν αυτώ· Καίσαρος· τότε λέγει αυτοίς· Απόδοτε ούν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τώ Θεώ. 22 και ακούσαντες εθαύμασαν, και αφέντες αυτόν απήλθον. 23 Εν εκείνη τη ημέρα προσήλθον αυτώ Σαδδουκαίοι, οι λέγοντες μη είναι ανάστασιν, και επηρώτησαν αυτόν 24 λέγοντες· Διδάσκαλε, Μωσής είπεν, εάν τις αποθάνη μη έχων τέκνα, επιγαμβρεύσει ο αδελφός αυτού την γυναίκα αυτού και αναστήσει σπέρμα τώ αδελφώ αυτού. 25 ήσαν δε παρ’ ημίν επτά αδελφοί· και ο πρώτος γαμήσας ετελεύτησε, και μη έχων σπέρμα αφήκε την γυναίκα αυτού τώ αδελφώ αυτού· 26 ομοίως και ο δεύτερος και ο τρίτος, έως των επτά. 27 ύστερον δε πάντων απέθανε και η γυνή. 28 εν τη ούν αναστάσει τίνος των επτά έσται η γυνή; πάντες γάρ έσχον αυτήν. 29 αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Πλανάσθε μη ειδότες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού· 30 εν γάρ τη αναστάσει ούτε γαμούσιν ούτε εκγαμίζονται, αλλ’ ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισι.
31 περί δε της αναστάσεως των νεκρών ουκ ανέγνωτε το ῥηθέν υμίν υπό του Θεού λέγοντος, 32 εγώ ειμι ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ; ουκ έστιν ο Θεός Θεός νεκρών, αλλά ζώντων. 33 και ακούσαντες οι όχλοι εξεπλήσσοντο επί τη διδαχή αυτού. 34 Οι δε Φαρισαίοι ακούσαντες ότι εφίμωσε τους Σαδδουκαίους, συνήχθησαν επί το αυτό, 35 και επηρώτησεν είς εξ αυτών, νομικός, πειράζων αυτόν και λέγων· 36 Διδάσκαλε, ποία εντολή μεγάλη εν τώ νόμω; 37 ο δε Ιησούς έφη αυτώ· Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου· 38 αύτη εστί πρώτη και μεγάλη εντολή. 39 δευτέρα δε ομοία αυτή· αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. 40 εν ταύταις ταις δυσίν εντολαίς όλος ο νόμος και οι προφήται κρέμανται. 41 Συνηγμένων δε των Φαρισαίων επηρώτησεν αυτούς ο Ιησούς 42 λέγων· Τί υμίν δοκεί περί του Χριστού; τίνος υιός εστι; λέγουσιν αυτώ· Του Δαυίδ. 43 λέγει αυτοίς· Πως ούν Δαυίδ εν Πνεύματι Κύριον καλεί αυτόν λέγων, 44 είπεν ο Κύριος τώ Κυρίω μου, κάθου εκ δεξιών μου έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου; 45 ει ούν Δαυίδ καλεί αυτόν Κύριον, πως υιός αυτού εστι; 46 και ουδείς εδύνατο αυτώ αποκριθήναι λόγον, ουδέ ετόλμησέ τις απ’ εκείνης της ημέρας επερωτήσαι αυτόν ουκέτι.
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΓ´ 1 – 39
1 Τότε ο Ιησούς ελάλησε τοις όχλοις και τοις μαθηταίς αυτού 2 λέγων· Επί της Μωσέως καθέδρας εκάθισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. 3 πάντα ούν όσα εάν είπωσιν υμίν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε· λέγουσι γάρ, και ου ποιούσι. 4 δεσμεύουσιν γάρ φορτία βαρέα και επιτιθέασιν επί τους ώμους των ανθρώπων, τώ δε δακτύλω αυτών ου θέλουσι κινήσαι αυτά. 5 πάντα δε τα έργα αυτών ποιούσι προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις, πλατύνουσι γάρ τα φυλακτήρια αυτών και μεγαλύνουσι τα κράσπεδα των ιματίων αυτών, 6 φιλούσι δε την πρωτοκλισίαν εν τοις δείπνοις και τας πρωτοκαθεδρίας εν ταις συναγωγαίς 7 και τους ασπασμούς εν ταις αγοραίς και καλείσθαι υπό των ανθρώπων, ῥαββί ῥαββί. 8 υμείς δε μη κληθήτε ῥαββί· είς γάρ υμών εστιν ο διδάσκαλος, ο Χριστός· πάντες δε υμείς αδελφοί εστε. 9 και πατέρα μη καλέσητε υμών επί της γής· είς γάρ εστιν ο πατήρ υμών, ο εν τοις ουρανοίς. 10 μηδέ κληθήτε καθηγηταί· είς γάρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός. 11 ο δε μείζων υμών έσται υμών διάκονος. 12 όστις δε υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται, και όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται. 13 Ουαί δε υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κατεσθίετε τας οικίας των χηρών και προφάσει μακρά προσευχόμενοι· διά τούτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα. 14 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· υμείς γάρ ουκ εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχομένους αφίετε εισελθείν. 15 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι περιάγετε την θάλασσαν και την ξηράν ποιήσαι ένα προσήλυτον, και όταν γένηται, ποιείτε αυτόν υιόν γεέννης διπλότερον υμών. 16 Ουαί υμίν, οδηγοί τυφλοί, οι λέγοντες· ός αν ομόση εν τώ ναώ, ουδέν εστιν, ός δ’ αν ομόση εν τώ χρυσώ του ναού οφείλει. 17 μωροί και τυφλοί! τίς γάρ μείζων εστίν, ο χρυσός η ο ναός ο αγιάζων τον χρυσόν; 18 καί· ός αν ομόση εν τώ θυσιαστηρίω, ουδέν εστιν, ός δ’ αν ομόση εν τώ δώρω τώ επάνω αυτού, οφείλει.
19 μωροί και τυφλοί! τί γάρ μείζον, το δώρον η το θυσιαστήριον το αγιάζον το δώρον; 20 ο ούν ομόσας εν τώ θυσιαστηρίω ομνύει εν αυτώ και εν πάσι τοις επάνω αυτού· 21 και ο ομόσας εν τώ ναώ ομνύει εν αυτώ και εν τώ κατοικήσαντι αυτόν· 22 και ο ομόσας εν τώ ουρανώ ομνύει εν τώ θρόνω του Θεού και εν τώ καθημένω επάνω αυτού. 23 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι αποδεκατούτε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον, και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν· ταύτα δε έδει ποιήσαι κακείνα μη αφιέναι. 24 οδηγοί τυφλοί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες! 25 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας. 26 Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισον πρώτον το εντός του ποτηρίου και της παροψίδος, ίνα γένηται και το εκτός αυτών καθαρόν. 27 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οίτινες έξωθεν μέν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν δε γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας. 28 ούτω και υμείς έξωθεν μέν φαίνεσθε τοις ανθρώποις δίκαιοι, έσωθεν δέ μεστοί εστε υποκρίσεως και ανομίας. 29 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι οικοδομείτε τους τάφους των προφητών και κοσμείτε τα μνημεία των δικαίων, 30 και λέγετε· ει ήμεν εν ταις ημέραις των πατέρων ημών, ουκ αν ήμεν κοινωνοί αυτών εν τώ αίματι των προφητών. 31 ώστε μαρτυρείτε εαυτοίς ότι υιοί εστε των φονευσάντων τους προφήτας.
32 και υμείς πληρώσατε το μέτρον των πατέρων υμών. 33 όφεις, γεννήματα εχιδνών! πως φύγητε από της κρίσεως της γεέννης; 34 διά τούτο ιδού εγώ αποστέλλω προς υμάς προφήτας και σοφούς και γραμματείς, και εξ αυτών αποκτενείτε και σταυρώσετε, και εξ αυτών μαστιγώσετε εν ταις συναγωγαίς υμών και διώξετε από πόλεως εις πόλιν, 35 όπως έλθη εφ’ υμάς πάν αίμα δίκαιον εκχυνόμενον επί της γης από του αίματος Άβελ του δικαίου έως του αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου, όν εφονεύσατε μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου. 36 αμήν λέγω υμίν ότι ήξει ταύτα πάντα επί την γενεάν ταύτην. 37 Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, η αποκτέννουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν! ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου όν τρόπον όρνις επισυνάγει τα νοσσία εαυτής υπό τας πτέρυγας, και ουκ ηθελήσατε. 38 ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος. 39 λέγω γάρ υμίν, ου μή με ίδητε απ’ άρτι έως αν είπητε, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΔ´ 3 – 35
3 Και ενώ αυτός εκάθητο εις το όρος των Ελαιών, τον επλησίασαν οι μαθηταί ιδιαιτέρως και είπαν· Ειπέ μας, πότε θα γίνουν όλα αυτά και ποίον είναι το σημάδι, που θα προαναγγέλλη την ένδοξόν σου παρουσίαν και το οριστικόν τέλος του κόσμου αυτού; 4 Και απεκρίθη ο Ιησούς και τους είπε· Προσέχετε να μη σας πλανήση κανείς. 5 Διότι θα έλθουν πολλοί, που θα διεκδικούν και θα οικειοποιούνται το όνομα του Μεσσίου, το οποίον είναι ιδικόν μου, και θα λέγουν· εγώ είμαι ο Χριστός.Και θα πλανήσουν πολλούς. 6 Μέλλετε δε να ακούετε πολέμους και ειδήσεις περί πολέμων, που θα γίνωνται εις άλλας χώρας.Προσέχετε, μη ταράσσεσθε νομίζοντες, ότι αυτά είναι σημάδια, που προαναγγέλλουν το τέλος, διότι σύμφωνα με τας βουλάς της θείας προνοίας πρέπει όλα αυτά να γίνουν, αλλ’ ακόμη δεν είναι ούτε το τέλος του κόσμου ούτε η καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της, που προεικονίζει και προτυπώνει την συντέλειαν του κόσμου. 7 Διότι θα σηκωθή το ένα έθνος κατά του άλλου έθνους, και το ένα βασίλειον κατά του άλλου βασιλείου και θα συμβούν πείνες και μολυσματικοί επιδημίαι και σεισμοί εδώ και εκεί. 8 Όλα δε αυτά είναι αρχή πόνων και δεινών. 9 Τότε θα σας παραδώσουν εις θλίψεις και δοκιμασίας.Και θα θανατώσουν μερικούς από σάς, και θα σας μισούν όλα τα έθνη δι’ εμέ, επειδή θα πιστεύετε εις το όνομά μου. 10 Και τότε θα σκανδαλισθούν και θα κλονισθούν εις την πίστιν πολλοί.Και θα παραδώσουν ο ένας τον άλλον εις τους απίστους άρχοντας και θα μισήσουν ο ένας τον άλλον. 11 Και θα αναφανούν πολλοί ψευδοπροφήται και θα παρασύρουν εις τας πλανεμένας διδασκαλίας των πολλούς. 12 Και επειδή θα πληθύνη η κακία και η φαυλότης, θα ψυχρανθή η προς τον Θεόν και τον πλησίον αγάπη του πλήθους των συνήθων και κατ’ όνομα Χριστιανών. 13 Εκείνος δε που θα δείξη υπομονήν μέχρι τέλους των δοκιμασιών αυτών, αυτός και μόνον θα σωθή. 14 Και θα κηρυχθή το ευαγγέλιον αύτό της βασιλείας εις όλην την οικουμένην, διά να είναι το κήρυγμα τούτο έλεγχος δι’ όλα τα έθνη, όσα δεν θα πιστεύσουν, ώστε να μη δύνανται να προφασισθούν, ότι δεν προσεφέρθη και εις αυτούς το ευαγγέλιον.Και τότε θα έλθη το τέλος του κόσμου, του οποίου εικών και προτύπωσις θα είναι το επικείμενον τέλος των Ιεροσολύμων. 15 Αλλά το τέλος του κόσμου θα βραδύνη ακόμη.Η εικών όμως και η προτύπωσις του τέλους αυτού, δηλαδή η καταστροφή των Ιεροσολύμων, πλησιάζει.Σας δίδω λοιπόν τα σημεία, που θα προαναγγέλλουν τον σύντομον ερχομόν της καταστροφής αυτής.Θα ίδητε πρώτον το μισητόν και βέβηλον σίχαμα, που θα προκαλέση την ερήμωσιν και την καταστροφήν της Ιερουσαλήμ, και το οποίον ελέχθη προφητικώς διά του προφήτου Δανιήλ, να στέκεται εις άγιον τόπον.Κάθε αναγνώστης άς το νοιώση και άς λάβη τα μέτρα του.Άς εννοήση, ότι το σίχαμα αυτό θα είναι πρώτον μέν οι ζηλωταί και οι ξιφοφόροι, που θα καταλάβουν το ιερόν και θα το βεβηλώσουν με τας δολοφονίας των και τα άλλα κακουργήματά των, ύστερα δε και τα ρωμαϊκά στρατεύματα, που θα έλθουν να συμπληρώσουν την βεβήλωσιν αυτήν. 16 Όταν λοιπόν θα ίδητε την βεβήλωσιν αυτήν του ιερού να αρχίζη, τότε εκείνοι που θα κατοικούν εις τας πόλεις της Ιουδαίας, άς φεύγουν εις τα βουνά διά να κρυβούν εκεί. 17 Και εκείνος που είναι επάνω εις το ηλιακωτόν του σπιτιού, άς μη καταβή διά να πάρη από το σπίτι του τα πράγματά του, αλλ’ άς φύγη το ταχύτερον. 18 Και εκείνος που με μόνον το υποκάμισον εργάζεται εις το χωράφι, άς μη γυρίση οπίσω διά να πάρη και τα εξωτερικά του ενδύματα. 19 Αλλοίμονον δε εις τας εγκύους και εις εκείνας, που θα θηλάζουν μικρά παιδιά κατά τας ημέρας εκείνας, διότι θα είναι πολύ δύσκολον εις αυτάς και να τρέξουν διά να σωθούν, αλλά και να εύρουν τα απαραίτητα διά τον στηριγμόν του οργανισμού των. 20 Κάνετε δε την προσευχήν σας να μη γίνη η φυγή σας εις χειμωνιάτικην κακοκαιρίαν, η οποία θα σας γίνεται εμπόδιον εις την φυγήν· ούτε να συμπέση η φυγή εις ημέραν Σαββάτου, που απαγορεύεται να βαδίσετε δρόμον μακρυνόν. 21 Πρέπει δε εις την φυγήν σας να μη εμποδίζεσθε από τίποτε.Διότι τότε θα είναι θλίψις μεγάλη, τέτοια που δεν έχει γίνει από την αρχήν του κόσμου έως τώρα, ούτε θα γίνη ποτέ παρομοία. 22 Και αν δεν ωλιγόστευεν ο αριθμός των ημερών εκείνων, δεν θα εσώζετο κανείς άνθρωπος.Αλλά διά τους εκλεκτούς, διά τους οποίους ο Θεός θα προνοήση να μη ταλαιπωρηθούν πολύ, θα ολιγοστεύσουν αι ημέραι εκείναι. 23 Τότε, εάν σας είπη κανείς· Νά, εδώ είναι ο Χριστός η εδώ, μη πιστεύσητε. 24 Διότι θα αναφανούν ψευδομεσσίαι και ψευδοπροφήται και θα δείξουν σημάδια μεγάλα και έργα καταπληκτικά, ώστε να πλανήσουν, εάν θα είναι δυνατόν, και αυτούς τους εκλεκτούς. 25 Ιδού σας τα προείπα, ώστε να μη χωρή δικαιολογία διά την τυχόν αποπλάνησίν σας.
26 Εάν λοιπόν σας είπουν· Ιδού εις την έρημον είναι ο Μεσσίας, μη βγήτε εις συνάντησίν του.Εάν πάλιν σας είπουν, ιδού ο Χριστός είναι μέσα εις τα ιδιαίτερα δωμάτια, μη πιστεύσητε. 27 Διότι ούτε κρυμμένος εις δωμάτια, ούτε εις μέρος ερημικόν θα παρουσιασθή ο Μεσσίας, αλλά καθώς η αστραπή βγαίνει από το ανατολικόν σημείον του ορίζοντος και φαίνεται αμέσως έως το αντίθετον δυτικόν σημείον, έτσι θα γίνη και η παρουσία του υιού του ανθρώπου.Θα γίνη αμέσως παντού και εις όλους αισθητή. 28 Διότι εκεί όπου είναι το νεκρόν πτώμα, εκεί θα μαζευθούν και οι αετοί διά να χορτασθούν από αυτό.Με άλλα λόγια.Όταν η σαπίλα του κόσμου φθάση εις το απροχώρητον, τότε θα έλθη άφευκτος και εις όλους φανερά η εξ ουρανού κρίσις και τιμωρία. 29 Αμέσως δε ύστερα από την θλίψιν και τάς δοκιμασίας των ημερών εκείνων, όταν πλέον θα πλησιάζη η συντέλεια του κόσμου, ο ήλιος θα χάση την λάμψιν του και θα σκοτισθή, και η σελήνη δεν θα δώση το φως της και τα άστρα θα πέσουν από τον ουρανόν και όλος ο κόσμος θα γίνη καινούργιος, και αι ουράνιαι δυνάμεις των αγγέλων, αι συγκρατούσαι ήδη την τάξιν του σύμπαντος, θα σαλευθούν και θα μετακινηθούν και από την βαθείαν των συγκίνησιν δι’ όσα θα συμβαίνουν κατά την δευτέραν παρουσίαν, αλλά και διότι η παρούσα μορφή του κόσμου θα παρέλθη διά να ανακαινισθή το σύμπαν. 30 Και τότε θα φανή εις τον ουρανόν το σημείον, που θα προαναγγέλλη την εντός ολίγου έλευσιν και παρουσίαν του υιού του ανθρώπου.Και τότε θα θρηνήσουν όλαι αι φυλαί της γής, όσαι δεν επίστευσαν και θα ίδουν τον υιόν του ανθρώπου να έρχεται καθισμένος εις τα σύννεφα του ουρανού με δύναμιν και συνοδείαν αγγέλων και με δόξαν πολλήν. 31 Και θα αποστείλη τους αγγέλους του με σάλπιγγα που θα σημαίνη δυνατά και θα μαζεύσουν τους εκλεκτούς του από τα τέσσαρα σημεία του ορίζοντος, από τα οποία πνέουν οι τέσσαρες άνεμοι, από την μίαν άκρην του ορίζοντος έως την άλλην άκρην. 32 Από δε την συκιάν μάθετε την ομοιότητα· όταν πλέον ο κλάδος της γίνη απαλός και βγούν τα φύλλα, γνωρίζετε, ότι το θέρος είναι πλησίον. 33 Έτσι και σείς· όταν ίδητε να συμβαίνουν όλα αυτά τα σημεία, που σας προείπα, να γνωρίζετε, ότι πλησιάζει εις την πόρταν, έφθασε και θα εμφανισθή αμέσως η κρίσις του Θεού, που θα τιμωρήση την απιστίαν των Ιουδαίων διά καταστροφής της Ιερουσαλήμ. 34 Αληθώς σας λέγω, δεν θα περάση η γενεά αυτή προτού γίνουν όλα αυτά και προτού πραγματοποιηθή και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ και όσα περί πολέμων και ψευδομεσσιών και ψευδοπροφητών σας προείπον. 35 Ο ουρανός και η γή, που σας φαίνονται τόσον μόνιμα και στερεά, θα περάσουν και θα εκλείψουν, οι λόγοι μου όμως δεν θα περάσουν, αλλά θα επαληθεύσουν επακριβώς.
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΒ´ 15 – 46
15 Τότε αφού επήγαν οι Φαρισαίοι εις τον τόπον των συσκέψεών τους, συνεφώνησαν να τον πιάσουν εις παγίδα με λόγον. 16 Και του αποστέλλουν τους μαθητάς των μαζί με εκείνους, που ανήκον εις το κόμμα του Ηρώδου, και του είπαν· Διδάσκαλε, γνωρίζομεν, ότι είσαι ειλικρινής και αληθής και διδάσκεις με την αλήθειαν και χωρίς ψέματα τον δρόμον του Θεού και δεν σε μέλει για τίποτε· διότι δεν επηρεάζεσαι από σκέψεις και ιδέας ανθρώπων, ούτε χαρίζεσαι εις πρόσωπα. 17 Ειπέ μας λοιπόν, ποίαν γνώμην έχεις; Επιτρέπεται η δεν επιτρέπεται να δώσωμεν κεφαλικόν φόρον εις τον Καίσαρα και να αναγνωρίσωμεν έτσι ότι είμεθα υποτελείς και δούλοι του Καίσαρος; Εσκόπευαν δε οι Φαρισαίοι η να κινήσουν κατ’ αυτού την οργήν του πλήθους, εάν επέτρεπε την πληρωμήν του φόρου, η να τον καταγγείλουν διά των Ηρωδιανών ως επαναστάτην, εάν απηγόρευε την πληρωμήν του φόρου. 18 Ο Ιησούς όμως αντελήφθη την πονηρίαν τους και είπε· διατί με εκθέτετε εις πειρασμόν, ώ υποκριταί; 19 Δείξατέ μου το νόμισμα, με το οποίον πληρώνεται ο φόρος.Αυτοί δε του έφεραν ένα δηνάριον, το οποίον ως νόμισμα ρωμαϊκόν έφερεν επάνω την εικόνα και την επιγραφήν του Καίσαρος. 20 Και τότε δεικνύων το νόμισμα τους λέγει· Ποίου είναι αυτή η εικόνα και η επιγραφή; 21 Λέγουν εις αυτόν· του Καίσαρος.Τότε τους είπε· Δώσατε λοιπόν οπίσω εις τον Καίσαρα εκείνα, που ανήκουν εις τον Καίσαρα· και εις τον Θεόν δώσατε εκείνα, που ανήκουν εις τον Θεόν.Εις τον Καίσαρα και εις τους άρχοντας ανήκουν οι φόροι και ο σεβασμός και η υποταγή εις τους νόμους, εφ’ όσον δεν παραβλάπτουν ταύτα την ευσέβειαν.Η ψυχή σας όμως και ολόκληρον το εσωτερικόν σας και ο εαυτός σας όλος ανήκουν εις τον Θεόν. 22 Και όταν ήκουσαν την απάντησιν, εθαύμασαν και αφού τον άφησαν, έφυγαν. 23 Κατ’ εκείνην την ημέραν τον επλησίασαν οι Σαδδουκαίοι, οι οποίοι έλεγαν, ότι δεν υπάρχει ανάστασις νεκρών, και τον ηρώτησαν 24 λέγοντες· Διδάσκαλε, ο Μωϋσής είπεν· Εάν κανείς αποθάνη χωρίς να αποκτήση παιδιά, πρέπει να νυμφευθή ο αδελφός του την γυναίκα του και να γεννήση απόγονον εις τον αδελφόν του. 25 Ήσαν δε μεταξύ μας επτά αδελφοί.Και ο πρώτος, αφού ήλθεν εις γάμον, απέθανε και επειδή δεν είχε παιδιά, αφήκε την γυναίκα του εις τον αδελφόν του· 26 Κατά τον ίδιον τρόπον και ο δεύτερος και ο τρίτος ενυμφεύθησαν την αυτήν γυναίκα, μέχρις ού και οι επτά έλαβον αυτήν. 27 Ύστερον δε από όλους απέθανε και η γυνή. 28 Κατά την ανάστασιν λοιπόν ποίου σύζυγος εκ των επτά θα είναι η γυνή; Διότι όλοι την είχαν γυναίκα. 29 Ο δε Ιησούς απεκρίθη και τους είπε· Πλανάσθε και δεν γνωρίζετε ούτε τας Γραφάς, αι οποίαι δεν υποστηρίζουν υλιστικάς και παχυλάς αντιλήψεις περί αναστάσεως, όπως φαντάζεσθε την ανάστασιν σείς, αύτε την δύναμιν του Θεού, διά την οποίαν τίποτε δεν είναι αδύνατον η δύσκολον. 30 Πλανάσθε δε και δεν εννοείτε το αληθές νόημα των Γραφών, διότι δεν ξεύρετε, ότι εις την ανάστασιν ούτε οι άνδρες έρχονται εις γάμον, ούτε αι γυναίκες δίδονται εις γάμον, αλλ’ είναι όλοι σαν άγγελοι Θεού εις τον ουρανόν. 31 Διά την ανάστασιν δε των νεκρών δεν ανεγνώσατε εκείνο, που σας ελέχθη από τον Θεόν, ο οποίος εις καιρόν, που πρό πολλού είχον αποθάνει οι τρείς πατριάρχαι, είπεν· 32 Εγώ είμαι ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ; Δεν είναι ο Θεός, Θεός νεκρών, που κατάντησαν εις ανυπαρξίαν, όπως φαντάζεσθε σείς, αλλ’ είναι Θεός ζωντανών.Και οι πατριάρχαι λοιπόν, μολονότι είναι πεθαμένοι, ζούν. 33 Και όταν ήκουσαν αυτά το πλήθος του λαού εκυριεύθησαν από έκπληξιν και βαθύν θαυμασμόν διά την διδαχήν του.
34 Οι δε Φαρισαίοι, όταν ήκουσαν, ότι απεστόμωσε τους Σαδδουκαίους, εμαζεύθησαν εις το αυτό μέρος όπου ήτο και ο Ιησούς μετά των Σαδδουκαίων, 35 και ένας από αυτούς νομοδιδάσκαλος ηρώτησε δοκιμάζων αυτόν, σαν ποίαν απόκρισιν θα έδιδε, και λέγων· 36 Διδάσκαλε, ποία εντολή είναι η πιό μεγάλη μέσα εις τον νόμον; 37 Ο δε Ιησούς του είπεν· Οφείλεις να αγαπάς Κύριον τον Θεόν σου με όλην σου την καρδίαν, ώστε αυτόν εξ ολοκλήρου να ποθής, και με όλην σου την ψυχήν, ώστε ολόκληρος η θέλησίς σου εις αυτόν να είναι παραδομένη, και με τον νούν σου ολόκληρον, ώστε αυτόν πάντοτε να σκέπτεσαι. 38 Αυτή είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή. 39 Δευτέρα δε εντολή ομοία προς αυτήν είναι· Να αγαπάς τον πλησίον σου, όπως αγαπάς τον εαυτόν σου. 40 Εις αυτάς τας δύο εντολάς όλος ο νόμος και η διδασκαλία των προφητών στηρίζονται. 41 Ενώ δε ήσαν συναγμένοι οι Φαρισαίοι, τους ερώτησεν ο Ιησούς 42 λέγων· Τί ιδέαν έχετε περί του Μεσσίου, που θα αναδειχθή και θα χρισθή τοιούτος από αυτόν τον Θεόν; Τίνος απόγονος είναι; Λέγουν εις αυτόν· Είναι απόγονος του Δαβίδ. 43 Λέγει εις αυτούς· Πως λοιπόν ο Δαβίδ εμπνεόμενος από το Άγιον Πνεύμα τον αποκαλεί Κύριον, όταν λέγη: 44 Είπεν ο Κύριος και Θεός εις τον Κύριόν μου Χριστόν· Κάθησε επί του θρόνου μου εις τα δεξιά μου, μέχρις ότου θέσω τους εχθρούς σου σαν άλλο υποστήριγμα, που θα ακουμπούν και θα πατούν επάνω τα πόδια σου.Αλλ’ οι πάπποι ποτέ δεν καλούν τα εγγόνια και τρισέγγονα των κυρίους των.Ούτε στέκει ποτέ οι πρόγονοι να προσφωνούν τους απογόνους των κυρίους. 45 Εάν λοιπόν ο Δαβίδ τον αποκαλή Κύριον, πως είναι υιός και απόγονός του; Αυτό σημαίνει ότι ο Μεσσίας δεν είναι μόνον υιός του Δαβίδ, αλλά και υιός του Θεού και ως τοιούτος είναι και κύριος του Δαβίδ. 46 Και κανείς δεν ημπόρεσε να του αποκριθή ούτε λέξιν, ουδέ ετόλμησε κανείς από την ημέραν εκείνην να τον ερωτήση πλέον.
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΓ´ 1 – 39
1 Τότε ο Ιησούς ωμίλησε προς τα πλήθη του λαού και τους μαθητάς του, 2 και είπεν επί του διδασκαλικού θρόνου του Μωϋσέως εκάθισαν οι νομοδιδάσκαλοι. 3 Όλα λοιπόν, όσα επί τη βάσει του νόμου θα σας είπουν αυτοί να τα φυλάττετε, φυλάττετε και πράττετε αυτά.Μη πράττετε όμως σύμφωνα προς τα έργα των και το παράδειγμά των.Διότι λέγουν μέν και διδάσκουν την αλήθειαν του νόμου, δεν πράττουν όμως σύμφωνα με αυτήν. 4 Με άλλα λόγια, σφικτοδένουν φορτώματα βαρειά και δυσκόλως βασταζόμενα και τα επιβάλλουν εις τους ώμους των ανθρώπων, αυτοί όμως δεν θέλουν ούτε με το δάκτυλό τους να τα κινήσουν.Με τας ιδικάς των δηλαδή γνώμας και παραδόσεις μετέβαλαν τον νόμον εις βαρύ φορτίον, το οποίον φορτώνουν εις τους άλλους, ενώ αυτοί ούτε κάν το εγγίζουν, διότι ευρίσκουν τρόπους να ξεφεύγουν αυτοί από τας υποχρεώσεις αυτάς, που επιβάλλουν εις τους άλλους. 5 Πράττουν δε όλα τα έργα των διά να τους βλέπουν οι άνθρωποι και τους επαινούν.Διότι τα φυλακτά, που κρεμούν εις τας χείρας των η δένουν εις τα μέτωπά των, τα κατασκευάζουν πλατειά και μεγαλώνουν τις άκρες των φορεμάτων τους, ώστε να γίνωνται περίβλεπτοι ως άνθρωποι ευσεβείς, εις τους οποίους τα φυλακτά και τα κράσπεδά των τους υπενθυμίζουν διαρκώς τον νόμον του Θεού. 6 Αγαπούν δε την πρώτην θέσιν εις τα δείπνα και τα πρώτα καθίσματα εις τας συναγωγάς, 7 και τους ευλαβείς χαιρετισμούς εις τας αγοράς και θέλουν να τους φωνάζουν οι άνθρωποι, διδάσκαλε, διδάσκαλε. 8 Σείς δε μη ονομασθήτε από τους ανθρώπους ραββί· διότι ένας είναι ο διδάσκαλός σας, ο Χριστός· όλοι δε σείς είσθε αδελφοί. 9 Και πατέρα σας με κύρος και εξουσίαν απεριόριστον και απόλυτον μη καλέσητε εις την γήν.Διότι ένας είναι ο Πατήρ σας, εκείνος που είναι εις τους ουρανούς. 10 Ούτε καθηγηταί να κληθήτε, διότι ένας είναι ο καθηγητής σας, που με την διδασκαλίαν του σας οδηγεί εις την σωτηρίαν, ο Χριστός. 11 Εκείνος δέ, που μεταξύ σας είναι μεγαλύτερος εις την γνώσιν και εις το αξίωμα, πρέπει να υπηρετή τους άλλους, γινόμενος με κάθε τρόπον χρήσιμος και ωφέλιμος εις αυτούς. 12 Εκείνος όμως, που θα υψώση τον εαυτόν του μεταχειριζόμενος τους άλλους ως κατωτέρους του, θα ταπεινωθή και θα εξευτελισθή.Και εκείνος, που θα ταπεινώση τον εαυτόν του γινόμενος διά της χριστιανικής αγάπης δούλος και υπηρέτης των άλλων, θα ανυψωθή από τον Θεόν και θα δοξασθή. 13 Αλλοίμονον δε εις σάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι κατατρώγετε τα σπίτια και την περιουσίαν των χηρών, σείς που με πρόσχημα ευλαβείας διά σκοπούς συμφεροντολογικούς κάμνετε μακράς προσευχάς· δι’ αυτό θα λάβετε μεγαλυτέραν καταδίκην από τους άλλους αδίκους και κλέπτας.
14 Αλλοίμονόν σας, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι με την διεστραμμένην διδασκαλίαν σας, που επισκοτίζει και νοθεύει το περιεχόμενον του νόμου, κλείετε την θύραν της βασιλείας των ουρανών πρό των ανθρώπων.Αλλοίμονόν σας, διότι και σείς δεν εισέρχεσθε, αλλ’ ούτε και εκείνους, που έχουν την διάθεσιν να εισέλθουν, τους αφίνετε να έμβουν. 15 Αλλοίμονόν σας, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι περιέρχεσθε την θάλασσαν και την γην διά να προσελκύσετε έστω και ένα μόνον προσήλυτον και από ειδωλολάτρην να τον κάμετε Ιουδαίον.Και όταν γίνη, τον κάνετε παιδί της γεέννης, άξιον να ριφθή εις αυτήν πολύ περισσότερον από ό,τι είσθε σείς. 16 Αλλοίμονόν σας, οδηγοί του λαού τυφλοί, οι οποίοι λέγετε· Αν τυχόν κανείς ορκισθή εις τον ναόν, δεν είναι τίποτε αυτό· Εκείνος όμως που θα ορκισθή εις τον χρυσόν του ναού, είναι υποχρεωμένος να τηρήση τον όρκον του. 17 Μωροί και τυφλοί ! Σας αξίζουν αι ονομασίαι αυταί, διότι ποίος είναι ανώτερος κατά την ιερότητα, ο χρυσός η ο ναός, που αγιάζει τον χρυσόν; 18 Λέγετε ακόμη και τούτο· Εκείνος, που τυχόν θα ορκισθή εις το θυσιαστήριον, δεν είναι τίποτε ο όρκος αυτός.Εκείνος όμως, που θα ορκισθή εις το δώρον, που ετέθη επί του θυσιαστηρίου, δεσμεύεται από τον όρκον του. 19 Είσθε μωροί και τυφλοί· διότι, τί είναι μεγαλύτερον εις ιερότητα, το δώρον η το θυσιαστήριον, που αγιάζει το δώρον; 20 Εκείνος λοιπόν, που ωρκίσθη εις το θυσιαστήριον, ορκίζεται εις αυτό και συγχρόνως εις όλα που είναι επ’ αυτού. 21 Και εκείνος, που ωρκίσθη εις τον ναόν, ορκίζεται εις αυτόν και εις τον Θεόν, που κατοικεί εις τον ναόν. 22 Και εκείνος, που ορκίζεται εις τον ουρανόν, ορκίζεται εις τον θρόνον του Θεού, (διότι εις την Γραφήν ο ουρανός λέγεται θρόνος του Θεού), αλλ’ ορκίζεται συγχρόνως και εις τον Θεόν, που κάθηται επί του θρόνου αυτού. 23 Αλλοίμονόν σας, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι δίδετε δεκάτην και από τον δυόσμον ακόμη και από το άνηθον και από το κύμινον, και αφήκατε τα σπουδαιότερα του νόμου, δηλαδή την δικαίαν κρίσιν και την ευσπλαγχνίαν και την τιμιότητα, που κάμνει τον άνθρωπον αξιόπιστον.Ενώ έπρεπε πρωτίστως τας τελευταίας αυτάς αρετάς να πράττετε και να ασκήτε, κατά δεύτερον δε λόγον να μη αφίνετε και εκείνα. 24 Οδηγοί τυφλοί, που στραγγίζετε από τον οίνον το κουνούπι ως ακάθαρτον κατά τον νόμον, καταπίνετε όμως την γκαμήλα, που και αυτή κατά τον νόμον είναι ακάθαρτος.Εις τα μικρά μόνον δίδετε ολόκληρον την προσοχήν σας, εις καιρόν που χωρίς τύψιν κάνετε μεγάλα και χονδρά αμαρτήματα. 25 Αλλοίμονόν σας, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι καθαρίζετε την εξωτερικήν επιφάνειαν του ποτηρίου και της πιατέλλας, μέσα δε είναι αυτά γεμάτα από τροφάς, που προέρχονται από αρπαγήν και αδικίαν. 26 Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισε πρώτον εκείνο, που είναι μέσα εις το ποτήριον και εις την πιατέλλαν, φροντίζων να μη προέρχεται τούτο εξ αδικίας και αρπαγής, διά να γίνη και το απ’ έξω του ποτηρίου και της πιατέλλας καθαρόν.Διαφορετικά, όσον και αν καθαρίζης τα σκεύη αυτά, μένουν ακάθαρτα και μολυσμένα. 27 Αλλοίμονόν σας, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι ομοιάζετε προς τάφους ασβεστωμένους, οι οποίοι απ’ έξω μέν φαίνονται ωραίοι και κατάλευκοι, από μέσα όμως είναι γεμάτοι από κόκκαλα αποθαμένων και από κάθε ακαθαρσίαν. 28 Έτσι και σείς, απ’ έξω μέν φαίνεσθε εις τους ανθρώπους δίκαιοι, από μέσα όμως είσθε γεμάτοι από υπόκρισιν και από κάθε παράβασιν του νόμου.
29 Αλλοίμονόν σας, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι οικοδομείτε τους τάφους των προφητών και στολίζετε τα μνήματα των δικαίων, 30 και λέγετε· Εάν εζούσαμεν εις τας ημέρας των πατέρων μας, δεν θα εγινόμεθα συνεργοί και συνένοχοί των εις τον φόνον των προφητών. 31 Ώστε σείς οι ίδιοι μαρτυρείτε διά τον εαυτόν σας, ότι είσθε απόγονοι εκείνων, που εφόνευσαν τους προφήτας και έχετε κληρονομικότητα κακήν, από την οποίαν όμως δεν εφροντίσατε να απαλλάγητε. 32 Συμπληρώσατε λοιπόν και σείς εκείνα, που λείπουν ακόμη από όσα έκαμαν οι πρόγονοί σας, ώστε να φθάσετε εις το ακρότατον όριον της κακίας. 33 Φίδια, γεννήματα οχιών, γεμάτοι κακίαν και θανατηφόρον δηλητήριον, το οποίον εκληρονομήσατε και από τους προγόνους σας, πως είναι δυνατόν να φύγετε από την καταδίκην, που θα σας ρίψη εις την γέενναν; 34 Δι’ αυτό ιδού εγώ κάνω την τελευταίαν προσπάθειαν να σας σώσω και σας αποστέλλω προφήτας και σοφούς και γραμματείς, τους αποστόλους μου δηλαδή και τους διαδόχους των, που θα είναι φωτισμένοι και σοφισμένοι από το Άγιον Πνεύμα και την διδασκαλίαν μου.Και άλλους από αυτούς θα φονεύσετε και θα σταυρώσετε· και άλλους από αυτούς θα μαστιγώσετε εις τας συναγωγάς σας και θα τους διώξετε από την μίαν πόλιν εις την άλλην, 35 διά να πέση επάνω σας η ευθύνη και η καταδίκη διά κάθε δίκαιον αίμα, που εχύθη άδικα εις την γήν, από το αίμα του δικαίου Άβελ, έως το αίμα του Ζαχαρίου του υιού του Βαραχίου, που τον εφονεύσατε μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου, και έτσι εγίνατε ένοχοι όχι μόνον του εγκλήματος του φόνου, αλλά και της ασεβούς βεβηλώσεως του ναού, τον οποίον εβάψατε με αίμα ανθρώπου δικαίου. 36 Αλήθεια σας λέγω, ότι όλα αυτά τα δεινά θα πέσουν εις την γενεάν αυτήν. 37 Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, δυστυχισμένη και ταλαίπωρε πόλις, σύ που φονεύεις τους προφήτας και λιθοβολείς εκείνους που ο Θεός σου απέστειλε! Πόσας φοράς ηθέλησα να συμμαζεύσω τα παιδιά σου με στοργήν παρομοίαν προς εκείνην, με την οποίαν περιμαζεύει η όρνιθα τα πουλιά της κάτω από τα πτερά της, και δεν ηθελήσατε. 38 Ιδού εγκαταλείπεται προς τιμωρίαν και καταστροφήν σας η πόλις σας με τον ναόν της έρημος και απροστάτευτος από τον Θεόν. 39 Διότι σας λέγω, ότι δεν θα με ίδετε πλέον από τώρα, έως ότου συνέλθετε εις τον εαυτόν σας και πιστεύσετε, οπότε συγκαταριθμούμενοι εις τα μέλη της Εκκλησίας μου θα είπετε δι’ εμέ· Ευλογημένος είναι αυτός, που έρχεται εις το όνομα του Κυρίου ως αντιπρόσωπός του και απεσταλμένος του.
