Ευαγγέλιο: ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Α´ 1 – 25 – 1 Επειδήπερ πολλοί επεχείρησαν ανατάξασθαι διήγησιν περί των πεπληροφορημένων εν ημίν πραγμάτων, …
2 καθώς παρέδοσαν ημίν οι απ’ αρχής αυτόπται και υπηρέται γενόμενοι του λόγου, 3 έδοξε καμοί παρηκολουθηκότι άνωθεν πάσιν ακριβώς καθεξής σοι γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε, 4 ίνα επιγνώς περί ών κατηχήθης λόγων την ασφάλειαν.
5 Εγένετο εν ταις ημέραις Ηρώδου του βασιλέως της Ιουδαίας ιερεύς τις ονόματι Ζαχαρίας εξ εφημερίας Αβιά, και γυνή αυτώ εκ των θυγατέρων Ααρών, και το όνομα αυτής Ελισάβετ. 6 ήσαν δε δίκαιοι αμφότεροι εναντίον του Θεού, πορευόμενοι εν πάσαις ταις εντολαίς και δικαιώμασιν του Κυρίου άμεμπτοι. 7 και ουκ ην αυτοίς τέκνον, καθότι η Ελισάβετ ην στείρα, και αμφότεροι προβεβηκότες εν ταις ημέραις αυτών ήσαν. 8 Εγένετο δε εν τώ ιερατεύειν αυτόν εν τη τάξει της εφημερίας αυτού έναντι του Θεού,
9 κατά το έθος της ιερατείας έλαχε του θυμιάσαι εισελθών εις τον ναόν του Κυρίου· 10 και πάν το πλήθος ην του λαού προσευχόμενον έξω τη ώρα του θυμιάματος. 11 ώφθη δε αυτώ άγγελος Κυρίου εστώς εκ δεξιών του θυσιαστηρίου του θυμιάματος. 12 και εταράχθη Ζαχαρίας ιδών, και φόβος επέπεσεν επ’ αυτόν. 13 είπε δε προς αυτόν ο άγγελος· Μη φοβού, Ζαχαρία· διότι εισηκούσθη η δέησίς σου, και η γυνή σου Ελισάβετ γεννήσει υιόν σοι, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιωάννην· 14 και έσται χαρά σοι και αγαλλίασις, και πολλοί επί τη γενέσει αυτού χαρήσονται.
15 έσται γάρ μέγας ενώπιον του Κυρίου, και οίνον και σίκερα ου μη πίη, και Πνεύματος αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού, 16 και πολλούς των υιών Ισραήλ επιστρέψει επί Κύριον τον Θεόν αυτών. 17 και αυτός προελεύσεται ενώπιον αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου, επιστρέψαι καρδίας πατέρων επί τέκνα και απειθείς εν φρονήσει δικαίων, ετοιμάσαι Κυρίω λαόν κατεσκευασμένον.
18 και είπε Ζαχαρίας προς τον άγγελον· Κατά τί γνώσομαι τούτο; εγώ γάρ ειμι πρεσβύτης και η γυνή μου προβεβηκυία εν ταις ημέραις αυτής. 19 και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτώ· Εγώ ειμι Γαβριήλ ο παρεστηκώς ενώπιον του Θεού, και απεστάλην λαλήσαι πρός σε και ευαγγελίσασθαί σοι ταύτα. 20 και ιδού έση σιωπών και μη δυνάμενος λαλήσαι άχρι ής ημέρας γένηται ταύτα, ανθ’ ών ουκ επίστευσας τοις λόγοις μου, οίτινες πληρωθήσονται εις τον καιρόν αυτών.
21 και ην ο λαός προσδοκών τον Ζαχαρίαν, και εθαύμαζον εν τώ χρονίζειν αυτόν εν τώ ναώ. 22 εξελθών δε ουκ ηδύνατο λαλήσαι αυτοίς, και επέγνωσαν ότι οπτασίαν εώρακεν εν τώ ναώ· και αυτός ην διανεύων αυτοίς, και διέμενεν κωφός.
23 και εγένετο ως επλήσθησαν αι ημέραι της λειτουργίας αυτού απήλθεν εις τον οίκον αυτού. 24 Μετά δε ταύτας τας ημέρας συνέλαβεν Ελισάβετ η γυνή αυτού· και περιέκρυβεν εαυτήν μήνας πέντε, 25 λέγουσα ότι Ούτω μοι πεποίηκεν ο Κύριος εν ημέραις αίς επείδεν αφελείν τό όνειδός μου εν ανθρώποις.
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Α´ 57 – 68
57 Τη δε Ελισάβετ επλήσθη ο χρόνος του τεκείν αυτήν, και εγέννησεν υιόν. 58 και ήκουσαν οι περίοικοι και οι συγγενείς αυτής ότι εμεγάλυνε Κύριος το έλεος αυτού μετ’ αυτής, και συνέχαιρον αυτή. 59 Και εγένετο εν τη ημέρα τη ογδόη ήλθον περιτεμείν το παιδίον, και εκάλουν αυτό επί τώ ονόματι του πατρός αυτού Ζαχαρίαν. 60 και αποκριθείσα η μήτηρ αυτού είπεν· Ουχί, αλλά κληθήσεται Ιωάννης. 61 και είπον προς αυτήν ότι Ουδείς εστιν εν τη συγγενεία σου ός καλείται τώ ονόματι τούτω·
62 ενένευον δε τώ πατρί αυτού το τί αν θέλοι καλείσθαι αυτόν. 63 και αιτήσας πινακίδιον έγραψε λέγων· Ιωάννης εστί το όνομα αυτού· και εθαύμασαν πάντες. 64 ανεώχθη δε το στόμα αυτού παραχρήμα και η γλώσσα αυτού, και ελάλει ευλογών τον Θεόν. 65 και εγένετο επί πάντας φόβος τους περιοικούντας αυτούς, και εν όλη τη ορεινή της Ιουδαίας διελαλείτο πάντα τα ῥήματα ταύτα,
66 και έθεντο πάντες οι ακούσαντες εν τη καρδία αυτών, λέγοντες· Τί άρα το παιδίον τούτο έσται; και χείρ Κυρίου ην μετ’ αυτού. 67 Και Ζαχαρίας ο πατήρ αυτού επλήσθη Πνεύματος αγίου και προεφήτευσε λέγων· 68 Ευλογητός Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ, ότι επεσκέψατο και εποίησε λύτρωσιν τώ λαώ αυτού,
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Α´ 76 – 76
76 Και σύ, παιδίον, προφήτης υψίστου κληθήση· προπορεύση γάρ πρό προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς αυτού,
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Α´ 80 – 80
80 Το δε παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι, και ην εν ταις ερήμοις έως ημέρας αναδείξεως αυτού προς τον Ισραήλ.
Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Α´ 1 – 25
1 Επειδή, ως γνωστόν, πολλοί απεπειράθησαν να συναρμολογήσουν διήγησιν των γεγονότων και διδασκαλιών, που με βεβαιότητα είναι γνωστά εις ημάς τους πιστούς, 2 καθώς μας τα παρέδωσαν με την προφορικήν των διδασκαλίαν εκείνοι, που από την αρχήν του μεσσιακού έργου του Σωτήρος έγιναν αυτόπται μάρτυρες αυτού και υπηρέται του κηρύγματός του, 3 εφάνη και εις εμέ καλόν, ο οποίος έχω εξετάσει και παρακολουθήσει με προσοχήν και ακρίβειαν όλα εξ αρχής, όσα σχετίζονται προς το ευαγγέλιον, να σου γράψω ταύτα με την σειράν των, εκλαμπρότατε Θεόφιλε,
4 διά να γνωρίσης σαφώς και με ακρίβειαν την ασφαλή και βεβαίαν αλήθειαν των λόγων της πίστεως, τους οποίους διά ζώσης φωνής εδιδάχθης. 5 Έζησε κατά τας ημέρας του Ηρώδου του βασιλέως της Ιουδαίας κάποιος ιερεύς, που ελέγετο Ζαχαρίας, από την τάξιν των λειτουργών του ναού, η οποία κατήγετο από τον ιερέα Αβιά. Και η γυναίκα του ήτο από τους απογόνους του Ααρών, και το όνομά της ήτο Ελισάβετ.
6 Ήσαν δε και οι δύο ενάρετοι ενώπιον του Θεού, ο οποίος ερευνά και γνωρίζει τας καρδίας όλων, και επολιτεύοντο σύμφωνα με όλας εν γένει τας εντολάς και τα παραγγέλματα του Κυρίου, άμεμπτοι εις όλα και ελεύθεροι από κάθε σοβαράν ενοχήν.
7 Και δεν είχαν τέκνον, διότι η Ελισάβετ ήτο στείρα, επί πλέον δε και οι δύο ήσαν αρκετά προχωρημένοι εις τας ημέρας της ζωής των. 8 Ενώ δε ο Ζαχαρίας ετέλει ενώπιον του Θεού την ιερατικήν του λειτουργίαν κατά την σειράν της τάξεως και πατριάς των ιερέων, εις την οποίαν ανήκε, συνέβη το εξής: 9 Σύμφωνα προς την κρατούσαν μεταξύ του ιερατείου συνήθειαν του να εκλέγεται διά κλήρου ο ιερεύς, ο οποίος θα προσέφερε το θυμίαμα, έλαχεν εις τον Ζαχαρίαν ο κλήρος να έμβη εις τον ναόν του Κυρίου και να προσφέρη θυμίαμα επί του θυσιαστηρίου των θυμιαμάτων.
10 Και όλον το πλήθος του λαού ευρίσκετο συναθροισμένον και προσηύχετο εκεί έξω εις τα προαύλια του ναού την ώραν, που εκαίετο το θυμίαμα. 11 Εφανερώθη δε εις αυτόν άγγελος Κυρίου, ο οποίος εστέκετο εις τα δεξιά του θυσιαστηρίου, επί του οποίου έκαιαν το θυμίαμα. 12 Και εταράχθη ο Ζαχαρίας, όταν τον είδε, και φόβος εκυρίευσεν αυτόν. 13 Του είπε δε ο άγγελος· Μη φοβάσαι, Ζαχαρία. Τουναντίον χαίρε, διότι εισακούσθη από τον Θεόν η παράκλησις, την οποίαν πολλάς φοράς έως τώρα έκαμες. Και η γυναίκα σου η Ελισάβετ θα σου γεννήση τέκνον, και θα καλέσης το όνομά του Ιωάννην.
14 Και θα δοκιμάσης χαράν και αγαλλίασιν και πολλοί, όταν θα ακούσουν το προφητικόν κήρυγμά του, θα χαρούν διά την γέννησίν του. 15 Θα προκληθή δε η μεγάλη αυτή χαρά, διότι θα είναι πραγματικώς μέγας άνθρωπος, από αυτόν τον Κύριον ανεγνωρισμένος τοιούτος. Και δεν θα πίη οίνον η άλλο μεθυστικόν ποτόν. Και θα του δοθούν άφθονα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος από αυτόν ακόμη τον καιρόν, που θα είναι εις την κοιλίαν της μητέρας του. 16 Και πολλούς από τους απογόνους του Ισραήλ, που έχουν απομακρυνθή και αποπλανηθή από τον Θεόν με τας αμαρτίας των, θα τους επαναφέρη διά της μετανοίας εις τον ενανθρωπήσαντα Κύριον, τον Θεόν τους.
17 Και αυτός θα προπορευθή ενώπιον αυτού του θεανθρώπου Μεσσίου, με το αυτό προφητικόν χάρισμα του Πνεύματος και με την αυτήν παρρησίαν και άφοβον δραστηριότητα, την οποίαν είχε και ο Ηλίας. Και θα χρησιμοποιή ταύτα διά να ξαναγυρίση εις τα παιδιά τας καρδίας των πατέρων, που εψυχράνθησαν και έχασαν και αυτήν την φυσικήν στοργήν των, και να θερμάνη έτσι και σφίξη στενώτερον τους οικογενειακούς δεσμούς· ακόμη δε τους απειθείς και δυστρόπους να τους επαναφέρη εις τας σκέψεις και εις το φρόνημα των δικαίων, μεταβάλλων αυτούς εις εναρέτους. Και έτσι να ετοιμάση εις τον Κύριον λαόν θρησκευτικώς και ηθικώς προπαρασκευασμένον, ίνα υποδεχθή και εγκολπωθή αυτόν ως Σωτήρα.
18 Και είπεν ο Ζαχαρίας προς τον άγγελον· Με ποίον σημείον θα βεβαιωθώ περί αυτού, που μού λέγεις; Φαίνεται τούτο απίθανον και απίστευτον, διότι εγώ είμαι γέρων και η γυναίκα μου είναι περασμένης ηλικίας.
19 Και ο άγγελος απεκρίθη και του είπεν· Εγώ είμαι ο Γαβριήλ, που παραστέκομαι εμπρός εις τον Θεόν, διά να τον υπηρετώ ως ένας από τους αρχαγγέλους του. Και εστάλην από τον Θεόν να σου ομιλήσω και να σου φέρω τας χαροποιούς αυτάς ειδήσεις. 20 Και αφού ζητείς σημείον, ιδού, έχεις αυτό, όχι όμως όπως το θέλεις: Θα είσαι βωβός και δεν θα ημπορής να ομιλήσης μέχρι της ημέρας, που θα γίνουν αυτά, δηλαδή η γέννησις του παιδίου και η ονομασία αυτού. Και σου επιβάλλεται η τιμωρία αυτή, επειδή δεν επίστευσες εις τους λόγους μου, οι οποίοι θα πραγματοποιηθούν εξ ολόκλήρου εις τον καιρόν τους.
21 Και ο λαός εν τώ μεταξύ εξηκολούθει να περιμένη τον Ζαχαρίαν. Και ευρίσκοντο όλοι εις απορίαν, διότι εβράδυνε και ηργοπορεί ούτος μέσα εις τον ναόν. 22 Όταν δε ο Ζαχαρίας εβγήκεν από το θυσιαστήριον, δεν ηδύνατο να τους ομιλήση και να απαντήση εις όσους τον ηρώτων διά την αργοπορίαν του. Και εκατάλαβαν, δή είχεν ίδει οπτασίαν μέσα εις τον ναόν. Και αυτός εξηκολούθει να συνεννοήται με αυτούς διά νευμάτων και έμενε κωφός και άλαλος. 23 Και όταν συνεπληρώθησαν αι ημέραι, που ήτο υποχρεωμένος να λειτουργή εις τον ναόν, συνέβη να αναχωρήση από τα Ιεροσόλυμα και επήγεν εις το σπίτι του. 24 Ύστερα δε από αυτάς τας ημέρας έμεινεν έγκυος η σύζυγος του η Ελισάβετ, και επί μήνας πέντε έκρυπτεν επιμελώς τον εαυτόν της από συστολήν διά την εγκυμοσύνην της.
25 Αλλ’ όταν πλέον δεν ηδύνατο να κρυβή, έλεγεν εις αυτούς που την συνέχαιρον, ότι έτσι εις ηλικίαν περασμένην μου έχει κάμει το καλό αυτό ο Θεός κατά τας ημέρας αυτάς, που επέβλεψε με ευμένειαν διά να αφαιρέση την στείρωσιν και ατεκνίαν μου, η οποία μού έφερεν εντροπήν μεταξύ των ανθρώπων.
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Α´ 57 – 68
57 Εις την Ελισάβετ δε συνεπληρώθη ο χρόνος των εννέα μηνών διά να γεννήση αυτή και εγέννησε παιδί αρσενικόν. 58 Και ήκουσαν οι γείτονές της και οι συγγενείς της, ότι ο Κύριος έδειξε μέγα και θαυμαστόν το έλεος του εις αυτήν, εφ’ όσον εις τόσον προχωρημένην ηλικίαν της έδωκε τέκνον. Και έχαιρον και αυτοί μαζί της.
59 Και συνέβη την ογδόην ημέραν να έλθουν πάλιν οι συγγενείς και οι γείτονες διά να κάμουν περιτομήν εις το παιδίον. Και ελογάριαζαν να το ονομάσουν από το όνομα του πατρός του Ζαχαρίαν. 60 Και η μητέρα του παιδιού φωτιζομένη από το Πνεύμα του Θεού απεκρίθη και είπεν· Όχι· δεν θα το ονομάσετε Ζαχαρίαν, αλλά θα ονομασθή Ιωάννης. 61 Αλλ’ είπαν εκείνοι εις αυτήν· ότι δεν είναι κανείς εις την οικογένειάν σου, που να ονομάζεται με το όνομα αυτό. 62 Ηρώτων λοιπόν με νεύματα και σχήματα τον πατέρα του, σαν τι όνομα ήθελε να το ονομάσουν.
63 Και εκείνος, αφού εζήτησε μικρόν πίνακα, έγραψεν αυτάς ακριβώς τας λέξεις· Ιωάννης είναι το όνομά του. Και εθαύμασαν όλοι διά την παράδοξον συμφωνίαν του Ζαχαρίου με την Ελισάβετ.
64 Ήνοιξε δε αμέσως το στόμα του Ζαχαρίου και ελύθη η γλώσσα του και ωμίλει πλέον ελεύθερα δοξάζων και ανύμνων τον Θεόν.
65 Και όλους, όσοι κατοικούσαν εκεί τριγύρω, τους εκυρίευσε φόβος από το θαύμα αυτό και διεδόθησαν όλα τα συμβάντα αυτά, τα αναφερόμενα εις την ονομασίαν του παιδίου και εις την θαυμαστήν θεραπείαν της αφωνίας του πατρός του, εις ολόκληρον την ορεινήν περιοχήν της Ιουδαίας.
66 Και όσοι τα ήκουσαν τα έβαλαν μέσα εις την καρδίαν των και τα εχάραξαν βαθειά εις την μνήμην των λέγοντες· Ύστερα από όλα αυτά, που έγιναν εις την γέννησίν του, τί θα γίνη άραγε το παιδίον αυτό, εις το οποίον η πρόνοια του Θεού εδείχθη τόσον θαυμαστή; Και πράγματι η προστατευτική χείρ του Κυρίου ήτο μαζί του.
67 Και ο Ζαχαρίας ο πατέρας του επληρώθη με Πνεύμα Άγιον και επροφήτευσε διά την έλευσιν του Μεσσίου και διά την αποστολήν του παιδίου και είπεν·
68 Ας είναι ευλογημένος και δοξασμένος ο Κύριος, τον οποίον μόνοι από όλα τα έθνη εγνώρισαν και ελάτρευσαν οι Ισραηλίται και δι’ αυτό καλείται ιδικός των Θεός. Άς είναι δοξασμένος, διότι επεσκέφθη τον λαόν του και συνετέλεσε την απελευθέρωσιν του λαού του εκ των ορατών και αοράτων εχθρών.
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Α´ 76 – 76
76 Και σύ, παιδίον, θα αναδειχθής και θα αναγνωρισθής προφήτης του Υψίστου Θεού. Διότι θα προπορευθής εμπρός από τον ενανθρωπήσαντα Κύριον διά να ετοιμάσης τους δρόμους, διά των οποίων ο Κύριος θα πλησιάση προς σωτηρίαν ένα έκαστον από τους ανθρώπους.
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Α´ 80 – 80
80 Το δε παιδίον εμεγάλωνε σωματικώς και ισχυροποιούντο ηθικώς αι πνευματικαί του δυνάμεις υπό τον φωτισμόν και την ενίσχυσιν του Αγίου Πνεύματος. Και έμενεν εις τας ερήμους ζών μακράν των θορύβων του κόσμου μέχρι της ημέρας, που είχεν ορισθή από την θείαν πρόνοιαν διά την φανέρωσιν και ανάδειξίν του ως προφήτου και απεσταλμένου του Θεού εις τον Ισραηλιτικόν λαόν.
