Στη Μητρόπολη Αθηνών τελέστηκε η Χειροτονία του Επισκόπου Ωρεών Φιλόθεου Θεοχάρη, Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου, από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, παρουσία δεκάδων Μητροπολιτών.
Συγκινημένος ο νέος Επίσκοπος αναφέρθηκε στην οικογένειά του και στους ανθρώπους που γνώρισε στην Εκκλησία κάνοντας ιδιαίτερες αναφορές στα όσα έζησε δίπλα τους.
Από την πλευρά του, ο Αρχιεπίσκοπος σημείωσε πως ο Επίσκοπος Φιλόθεος είναι ένας Ιεράρχης με πολλές γνώσεις και του επισήμανε πως είτε στις χαρές είτε στις λύπες να σκέφτεται την Αγία Τράπεζα.
Ο λόγος του Επισκόπου Φιλόθεου:
Μακαριώτατε πάτερ και δέσποτα,
Σεβασμιώτατοι πατέρες,
Η παρούσα ώρα της εις Επίσκοπον χειροτονίας μου ενώπιον της Εκκλησίας, αποτελεί για μένα μια ακόμη προσωπική πείρα της επεμβάσεως του Αγίου Θεού στη ζωή μου και μια ακόμη επιβεβαίωση ότι όντως «η δύναμίς (Του) εν ασθενεία τελειούται (Β΄ Κορ. 12, 9).
Ομολογώ τις σωτηριώδεις επεμβάσεις του Κυρίου μας από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι και σήμερα, τις οποίες αποδίδω όλες, όχι στην δική μου αξία, αλλά στην δική Του πατρική συγκατάβαση και στον ανεξάντλητο πλούτο της Χάριτός Του, τον οποίον απλόχερα κληροδοτεί σε όποιον αγωνίζεται να ζει μέσα στο Σώμα Του, την Αγία Εκκλησία και από αυτή τη σχέση να λαμβάνει δώρα, χαρίσματα, την ίδια τη ζωή.
Ομολογώ ότι από αυτή τη σχέση με την Εκκλησία του Τριαδικού Θεού, στην οποία χάριτι Θεού όλοι γεννηθήκαμε και ανατρεφόμαστε κοινωνούντες αλλήλοις εν τω συνδέσμω της ειρήνης, η ζωή μου όλη, από τα παιδικά μου χρόνια, υπήρξε και υπάρχει μια διαρκής Πεντηκοστή, αφού μέσα στο Σώμα του Χριστού και πάντοτε σε σχέση με τους αδελφούς μου, πολλές φορές έζησα -ζήσαμε, κατ᾿ ακρίβεια- την ευλογία από τις αστραπές και τους κεραυνούς των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος: στις Λειτουργίες και στα Μυστήρια, που κατά την τόσο συγκλονιστική έκφραση του Αγίου Νικολάου Καβάσιλα είναι «οι θύρες της ακτίστου Θείας Χάριτος», στις Ακολουθίες της Εκκλησίας, στην ψαλτική, στις συζητήσεις και συναναστροφές, στη μελέτη, στα ποιμαντικά καθήκοντα και στην εκκλησιαστική διοίκηση, αλλά και στις στιγμές με τους φίλους τις τόσο πολύτιμες, στο γέλιο, στη χαρά, στο τραγούδι και στο παιχνίδι, όπως και στην επαφή με τη φυσική δημιουργία, αλλά και στις ώρες τις δύσκολες του πόνου και της ασθένειας, ακόμη και στις στιγμές του πλεονασμού της αμαρτίας -και της μοναξιάς και ακοινωνησίας που εκείνη προξενεί-, όπου, όμως, υπερπερισσεύει η πάντοτε επανορθωτική Χάρις του Θεού (Ρωμ. 5, 20), σε κάθε τι, μικρό ή μεγάλο, ευχάριστο ή δυσάρεστο, που η πρόνοια και η αγάπη του Θεού επέτρεψε να ζήσω.
Ομολογώ ότι σ᾿ αυτά και σε πολλά περισσότερα που δεν γίνεται ν᾿ αναφερθούν τώρα, στα απλά πράγματα της καθημερινότητος, έζησα και ζω τα αληθινά και τα σπουδαία της σχέσης μου με το Θεό και τους αδελφούς μου, έστω κι αν η αδυναμία μου η προσωπική μ᾿ έκανε και με κάνει πολλές φορές, να χάνω τα απλά και να καταγίνομαι με περιττές λεπτομέρειες, παραμένοντας εγκλωβισμένος στην ψευδή αίσθηση της αυτάρκειας και στην απαίτηση για αυτοζωή, από τα οποία, Χάριτι Θεού, όχι ο εαυτός μου, αλλά η αγάπη των πατέρων και αδελφών μου πολλές φορές με λύτρωσε και με «εξήγαγε εις αναψυχήν» (Ψαλμ. 65, 11).
Όλα τα παραπάνω δεχθείτε τα, σας παρακαλώ, ως προέκταση της Ομολογίας ενός υποψηφίου Επισκόπου, ο οποίος αγωνίζεται να παραμένει πιστός, έστω κι αν αμαρτάνει, να μην εγκαταλείπει τον αγώνα, έστω κι αν αισθάνεται ότι πολλές φορές οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν.
Μ᾿ αυτά τα βιώματα πορεύομαι σήμερα προς το Θυσιαστήριο, για να με προχειρίσει η Θεία Χάρις, διά των τιμίων Χειρών Σας, Μακαριώτατε, και των περί Υμάς Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων, στην επισκοπική διακονία.
Σας ευχαριστώ, Μακαριώτατε, διότι με πολλή πατρική αγάπη επιβλέψατε στην αναξιότητά μου και με θεωρήσατε ικανό πολλών και μεγάλων δωρεών στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Με πατρική αγάπη με καλέσατε στην Ιερά Σύνοδο, διορίζοντάς με αρχικά Γραμματέα στη Συνοδική Επιτροπή Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως, στη συνέχεια Γραμματέα – Πρακτικογράφο του ιερού Συνοδικού σώματος και κατόπιν αναθέτοντάς μου την πρωτεύθυνη θέση του Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου, με όσα αυτές οι διακονίες συνεπάγονται καλά και αγαθά.
Η αγάπη αυτή, όμως, υπέρ εκ περισσού εκδηλώθηκε στην προ ημερών συνελθούσα σεπτή Ιεραρχία, όταν με προτείνατε ως Βοηθό Επίσκοπό Σας στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, ζητώντας να συμμεριστώ, μαζί με τους άλλους Βοηθούς Επισκόπους Σας και τον σύλλογο τους Πρεσβυτερίου, την ποιμαντική ευθύνη του λαού του Θεού της Ιεράς Αρχιεπισκοπής.
Αυτή η εμπιστοσύνη με την οποία με περιβάλλετε, και για την οποία θα Σας είμαι διά βίου ευγνώμων, αντιλαμβάνομαι ότι συνεπάγεται τεράστια ευθύνη γιατί είναι πολύ μεγάλη, και γι᾿ αυτό από καρδίας Σας ευχαριστώ, ενώ ταυτόχρονα Σας διαβεβαιώνω ότι θα αγωνιστώ με όλες τις δυνάμεις μου, κυρίως, όμως, στηριζόμενος στη Χάρη του Θεού, να παραμείνω πιστός και φρόνιμος οικονόμος έναντι Υμών, του πατρός και Αρχιεπισκόπου μου και να μη σταθώ αχάριστος έναντι των θείων Δωρεών, οι οποίες δι᾿ Υμών και της περί την Υμετέρα Μακαριότητα σεπτής Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, τελεσιουργούνται υπό της Χάριτος του Θεού, στην ελαχιστότητά μου.
Σας διαβεβαιώνω, ακόμη, ότι θα προσπαθήσω ώστε, κατά το δικό Σας πρότυπο, η Αγία Τράπεζα και το Συνοδικό διακόνημα να ευρίσκονται σε μία συνεχή κατάσταση διαλόγου και αντιδόσεως χαρισμάτων.
Ευχαριστώ όλους τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς, μέλη της σεπτής Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, γιατί στην πρόταση του Μακαριωτάτου έδωσαν το σύμψηφό τους και με προσφέρουν σήμερα στο χορό των Επισκόπων, διαβεβαιώνοντάς τους ότι θα παραμένω πιστός σε κάθε τι που μπορεί να υπηρετήσει τον συνοδικό θεσμό και τα δίκαια της Εκκλησίας.
Στρέφομαι με βαθύτατο σεβασμό προς το μαρτυρικό Φανάρι, την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία και την Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητα, τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας κ. Βαρθολομαίο, τον Οποίον εκ καρδίας θερμότατα ευχαριστώ για την πολλαπλώς εκδηλωθείσα πάλαι τε και επ᾿ εσχάτων αγάπη Του προς την ευτέλειά μου, κραταιά ένδειξη της οποίας είναι και η σημερινή παρουσία του Πανοσιολογιωτάτου Υπογραμματέως της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κ. Γρηγορίου.
Ένα «ευχαριστώ» είναι μικρό προς τον σεπτό Γέροντά μου, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδος κ. Χρυσόστομο. Μικρό αλλά και τόσο ουσιαστικό, εκφραστικό της αγάπης του γιού προς τον πατέρα του, που του χάρισε και του χαρίζει αγαθά, μα κυρίως ζωή και περίσσευμα ζωής.
Αισθάνομαι, όμως, χρέος οφειλής να αναφερθώ ιδιαιτέρως και σε πρόσωπα Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων, οι οποίοι με ευεργέτησαν πολυμερώς και πολυτρόπως, ιδίως κατά το διάστημα της διακονίας μου στην Ιερά Σύνοδο, οπότε και είχα την ευλογία της συνεργασίας μαζί τους. Ευχαριστώ τον πρύτανη της σεπτής Ιεραρχίας Μητροπολίτη Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ, τον Μητροπολίτη Κορίνθου κ. Διονύσιο με τον οποίο συνδέθηκα με ακατάλυτους δεσμούς από τα παιδικά μου χρόνια και πολλαπλώς με ευεργέτησε και ευεργετεί, τους Μητροπολίτες Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο, Καισαριανής κ. Δανιήλ, Ύδρας κ. Εφραίμ, Σύρου κ. Δωρόθεο, Μεσογαίας κ. Νικόλαο, Πατρών κ. Χρυσόστομο, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, Τριφυλίας κ. Χρυσόστομο, Ιλίου κ. Αθηναγόρα, Περιστερίου κ. Κλήμη, Φθιώτιδος κ. Συμεών, Λαρίσης κ. Ιερώνυμο, Θερμοπυλών κ. Ιωάννη, Φαναρίου κ. Αγαθάγγελο, καθώς και τους νεοχειροτονηθέντες πατέρες και αδελφούς Καλαβρύτων κ. Ιερώνυμο και Λήμνου κ. Ιερόθεο, όπως και τον Μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου κ. Ανδρέα, Ιεράρχη της Εκκλησίας της Κρήτης και σεβαστό μου Καθηγητή στις μεταπτυχιακές σπουδές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που με συγκινεί πολύ με την σημερινή παρουσία του.
Μνημονεύω αξιοχρέως τον αοίδιμο Μητροπολίτη Χαλκίδος κυρό Χρυσόστομο τον Α΄, ο οποίος μου έδειξε πολλή αγάπη, με προχείρησε Αναγνώστη και στο πρόσωπό του αντίκρυσα πρώτη φορά Επίσκοπο στη ζωή μου και γι᾿ αυτό ο Τίμιος Σταυρός που φέρω στο στήθος μου, όπως και το ιερό Εγκόλπιο, το οποίο θα μου φορέσετε στη Χειροτονία, Μακαριώτατε, τα οποία σ᾿ Εκείνον ανήκουν, αποτελούν ξεχωριστή ευλογία για μένα. Ας έχω την αγία ευχή Του.
Ομοίως μνημονεύω, τόσο τον αοίδιμο Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κυρό Παύλο, τον οποίο γνώρισα μικρό παιδάκι σε δύσκολες οικογενειακές στιγμές, όσο και τον μακαριστό Μητροπολίτη Ιωαννίνων κυρό Θεόκλητο, που «μυστικώ τω τρόπω» με οικοδόμησε πνευματικά, και εξακολουθεί να με οικοδομεί μέσα από τους δικούς του ανθρώπους, όντας βέβαιος ότι αμφότεροι συγχαίρουν τούτη την ώρα από τη αντίπερα όχθη της ζωής, την Βασιλεία του Θεού.
[irp posts=”525081″ name=”Εκλογή νέων Επισκόπων από την Ιεραρχία”]
Τους σεβαστούς πατέρες και εκλεκτούς Συνοδικούς Γραμματείς ιδιαιτέρως ευχαριστώ για την συναντίληψη, την αγάπη και την πρόθυμη συνδιακονία μας στα Γραφεία της Ιεράς Συνόδου και επιτρέψτε μου να ευχηθώ, ώστε να δώσει σύντομα ο Θεός κατά την καρδία ενός εκάστου, όπως ευχαριστώ και όλους τους εργαζομένους σε όλες τις Συνοδικές Υπηρεσίες για την άψογη συνεργασία μας.
Τους αδελφούς και συλλειτουργούς Ιερείς και Διακόνους, τους μοναχούς και τις μοναχές της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων με πολλή συγκίνηση ευχαριστώ για την κοινή συνοδοιπορία και αδελφοσύνη στο πνευματικό γεώργιο της κατά τον Εύριπον Εκκλησίας. Η ώρα δεν επιτρέπει άλλες ξεχωριστές αναφορές, παρά μόνον στους επί κεφαλής των πατέρων, εκλεκτούς και πολυσεβάστους αυταδέλφους Αρχιμ. Νικόδημο και Αρχιμ. Νικηφόρο Ευσταθίου, Πρωτοσύγκελλο και Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο, αντιστοίχως, του Γεροντός μας κ. Χρυσοστόμου, με τους οποίους μοιραστήκαμε κοινές αγωνίες, κοινούς προβληματισμούς και κυρίως συνδεθήκαμε με δεσμούς διά βίου αγάπης. Ιδιαιτέρως η ευρύχωρη καρδιά του αδελφού μου π. Νικοδήμου υπήρξε πολλές φορές για μένα «οικία, ιμάτιον, τροφή»…
Για την μητέρα μου Παρασκευή ο,τι και αν πω είναι λίγο. Κάνω τον λόγο προσευχή και δέομαι διά παντός για εκείνη, όπως και για τον αοίδιμο πατέρα μου Δημήτριο, αλλά και για όλους τους κατά σάρκα συγγενείς μου, ζώντες και κεκοιμημένους.
Μνημονεύω με αισθήματα ευχαριστίας και όλους τους κατά καιρούς δασκάλους και Καθηγητές μου, οι οποίοι κατέβαλαν κόπους για μένα, ενώ ταυτόχρονα ευχαριστώ και τον πιστό λαό της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος, πλησίον των οποίων μαθήτευσα μέσα από το μοίρασμα της χαράς και του πόνου στο «κοινόν» της ζωής και γεύθηκα την ευλογία της ωριμότητος, που έρχεται μέσα από την κοινωνία και τη σχέση.
Είναι κι άλλοι… και λίγοι… και πολλοί… κι αμέτρητοι… καθένας και καθεμιά που δεν μνημονεύω εις επήκοον, αλλά μυστικώς, σαν τα λόγια της αγάπης που πολλές φορές δεν λέγονται με τα χείλη, αλλά βλέπονται στα μάτια και κρατιούνται στην καρδιά και γίνονται αναφορά ευχαριστίας και προσευχής ενώπιον Εκείνου που ξέρει… γιατί μόνο Εκείνος ξέρει, αληθινά αγαπά και προσφέρει και προσφέρεται για χάρη όλων…
Μακαριώτατε,
Αποκαλύπτομαι ενώπιον του Θρόνου της Χάριτος. Ο «ετάζων καρδίας και νεφρούς» ενός εκάστου Κύριος γνωρίζει και βλέπει ποιος είμαι. Παρακαλώ να εύχεσθε ώστε, με τις πρεσβείες της Γοργοεπηκόου Θεοτόκου και των προστατών μου Αγίων, Νικολάου του εν Μύροις, Ιωάννου του Ρώσου, Δαυίδ του Γέροντος, Ιακώβου του νέου και Φιλοθέου του πρεσβυτέρου, να δίδω πάντοτε θέσιν τη Θεία Χάριτι και να παραμένω εν εγρηγόρσει στην αφοσίωση και τη λατρεία του ζώντος Θεού και στην διακονία του πιστού λαού Του.
«Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω»!
Δέσποτα άγιε ευλόγησον!
Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης/Eurokinissi
){kind=link}