(Ρατσιστής ο ελεύθερος φιλόξενος χριστιανός Έλληνας; Καί βέβαια αλλού το πάνε!)
Του πρεσβύτερου Αθανασίου Μηνά -με τη συνεργία της ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΩΣ του Χρήστου Παπασωτηρίου του Ιωάννου, Δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω
Σε συνέχεια των λόγων ανωτάτου αστυνομικού διευθυντού σε κανάλι της τηλεόρασης πριν 2-3 χρόνια, που χωρίς ντροπή συνέστησε στους Έλληνες πολίτες τα απαίσια και πρωτάκουστα «Όταν έρχονται εναντίον σας ή στα σπίτια σας λαθρομετανάστες να σας ληστέψουν, μην προβάλλετε καμμία αντίσταση, μήπως κινδυνέψει και η ζωή σας…!!!», έρχεται τώρα επικουρικά και η Βουλή των Ελλήνων να νομοθετήσει και την ατιμωρησία και ασυδοσία αυτών των υβριστών, βιαστών και ληστών των Ελλήνων συμπατριωτών μας και μάλιστα, των ανυπεράσπιστων παίδων, παιδισκών, γερόντων καθώς και των Ελληνίδων γυναικών, αγάμων ή εγγάμων.
Υποθάλπεται δηλ. η ατιμωρησία από την παράνομη ανοχή των διωκτικών Αρχών, οι οποίες κατά παράβαση καθήκοντος δεν φροντίζουν για την παραδειγματική σύλληψη και τιμωρία των παρανομούντων και ήδη στις πλέον κεντρικές περιοχές του κράτους, όπως οι πλατείες Συντάγματος και Ομονοίας, η περιοχή της οδού Πατησίων και σε απόσταση 500 μέτρων από τα Δικαστήρια Πρωτοδικών της πρωτευούσης, έξωθεν του Πρωτοδικείου Αθηνών και του Συμβουλίου Επικρατείας. Σημειώνεται ότι σε προηγμένες κοινωνίες δυτικού τύπου η απόλυτος τήρησις και εφαρμογή του νόμου εις βάρος των παρανομούντων, ανεξαρτήτως της φυλής στην οποία ανήκουν, αποτρέπει δραστικά την ψυχολογική καλλιέργεια της ξενοφοβίας και κατά συνέπειαν αποτελεί βασική προϋπόθεση για την αντιμετώπιση και του φαινομένου του ρατσισμού, αφού ο ρατσισμός σε τέτοιες ευνομούμενες κοινωνίες παρίσταται εντελώς αδικαιολόγητος και κινούμενος μόνον επί τη βάσει του φυλετικού μίσους και της μισαλλοδοξίας.
Επομένως, αν υφίσταται σήμερα ξενοφοβία μεταξύ των Ελλήνων, οι οποίοι αντιμετώπισαν ανθρωπιστικώς και εμερίμνησαν επιδεικνύοντες απόλυτη αλληλεγγύη προς τους ενδεείς και τάλαινας αλλοδαπούς συνανθρώπους και δη παραχωρούντες τροφήν, στέγην και εργασίαν, οφείλεται στην, κατά τα κοινώς γνωστά, εκτεταμένην βαρείαν παραβατικότητα ορισμένων αλλοδαπών λαθρομεταναστών, πλείστοι των οποίων επιδίδονται σε αυτόφωρες παράνομες πράξεις, φανερά, υπό τα όμματα πάντων, αλλά πρωτίστως οφείλεται στην κατά παράβασιν υπηρεσιακού καθήκοντος παράλειψιν και απροσδόκητον αδιαφορίαν των διωκτικών Αρχών ως προς την πάταξιν του οργανωμένου εγκλήματος.
Ο νόμος αυτός δεν έχει θεσπισθεί για την προστασία των Ελλήνων πολιτών – ως έχει υποχρέωση η Βουλή των Ελλήνων να νομοθετεί βάσει του Συντάγματος της Χώρας, – από τους κάθε λογής λαθραίους ξενόφερτους ρατσιστές, αλλά αντίθετα για να προσφέρει άσυλο και ατιμωρησία σε όλους αυτούς, τους συγκεκριμένους, όταν κλέπτουν, βασανίζουν, βιάζουν ή και σκοτώνουν ανυπεράσπιστους Έλληνες πολίτες, ακόμα και αστυνομικούς!!!!!!!
Σας φαίνεται απίστευτο; Κι’όμως!!! Παρακολουθήστε τα ΜΜΕ και μάθετε τι ακριβώς εννοούν όταν αναφέρονται στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Δηλαδή, αντί η Βουλή των Ελλήνων να νομοθετήσει αντιρατσιστικό νομοσχέδιο προσβλέποντας στην υπεράσπιση των Ελλήνων πολιτών, ως η υποχρέωσις αυτή απορρέει από το Σύνταγμα της Χώρας, – συμφώνως προς το άρθρον 1 παρ. 3, «Άπασαι αι εξουσίαι πηγάζουν εκ του λαού και υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους, ασκούνται δε καθ’ ον τρόπον ορίζει το Σύνταγμα» – κινείται δυστυχώς αντίθετα· δηλαδή, στην κατεύθυνση της προστασίας των ξενόφερτων ρατσιστών ληστών και εγκληματιών που νυχθημερόν επιβουλεύονται την τιμή και την αξιοπρέπεια των Ορθοδόξων Ελλήνων, τους οποίους αποκαλούν άπιστους.
Εδώ είναι ανάγκη να δούμε τι ακριβώς είναι ο ρατσισμός με βάση το Διεθνές Δίκαιο, την Ευρωπαική Νομοθεσία και τη Χάρτα των Η.Ε. «Ρατσισμός, λοιπόν, σημαίνει όταν ο ένας ή οι πολλοί επιτίθενται σε κάποιον ή κάποιους εξαιτίας της διαφοράς στην εθνότητα, τη φυλή, τη γλώσσα και τη θρησκεία».
Η διεθνής Σύμβασις της 7ης Μαρτίου 1966 περί «καταργήσεως πάσης μορφής φυλετικών διακρίσεων», η οποία και συνιστά την φερομένην ως βάσιν του προτεινομένου νόμου, βάσει του προοιμίου της διαβουλεύσεως του Υπουργείου Δικαιοσύνης, κυρωθείσα διά του Νομοθετικού Διατάγματος υπ’ αριθ. 494 της 3ης Απριλίου 1970 (ΦΕΚ 77 Α΄) ορίζει εις τας παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 1 επί λέξει τα εξής: «1. Εν τη παρούση Συμβάσει, ο όρος φυλετική διάκρισις υπονοεί πάσαν διάκρισιν, εξαίρεσιν, παρεμπόδισιν η προτίμησιν βασιζομένην επί της φυλής, του χρώματος, της καταγωγής η της εθνικής η εθνολογικής προελεύσεως με τον σκοπόν η το αποτέλεσμα εκμηδενίσεως η διακινδυνεύσεως της αναγνωρίσεως, απολαύσεως η ασκήσεως υπό όρους ισότητος, των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών εις τον πολιτικόν, οικονομικόν, κοινωνικόν, μορφωτικόν η οιονδήποτε άλλον τομέα του δημοσίου βίου.
Το ίδιο, επίσης, έγκλημα προσπαθούν να εισαγάγουν στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, όταν με δόλιο τρόπο και μεθοδευμένα προσπαθούν να εντάξουν σ’αυτό και τον επάρατο κιναιδισμό. Λες και ο κιναιδισμός έχει σχέση ή αποτελεί οντότητα που διακρίνεται σε ξεχωριστή φυλή, εθνότητα, γλώσσα και θρήσκευμα, έτσι όπως αυτά αναφέρονται στο Διεθνές Δίκαιο.
Ο γενετήσιος προσανατολισμός αφορά στο κάθε άτομο μεμονωμένως, αποτελεί στοιχείο της προσωπικής και ιδιωτικής του ζωής και επ’ ουδενί δύναται να προσδιορίσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάποιας εθνικής μειονότητος η εθνοτικής ομάδος. Επομένως δεν δύναται να αποτελέσει κριτήριο προσβολής κανενός ατομικού δικαιώματος εις βάρος ενός ατόμου ανήκοντος σε κάποια μειονότητα η εθνοτική ομάδα. Ακριβώς επειδή είναι πρακτικώς αδύνατον να προσδιορισθή μία μειονότητα η εθνοτική ομάδα επί τη βάσει ενός κριτηρίου, πουθενά στα ως άνω νομικά κείμενα δεν αναφέρεται ο γενετήσιος προσανατολισμός η οι ερωτικές ιδιαιτερότητες ως αιτία της ρατσιστικής βίας η των φυλετικών διακρίσεων.
Αντιθέτως, ρητώς στην απόφαση – πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρωπαικής Ενώσεως αναφέρεται πως κατεξοχήν κριτήριο για την ύπαρξη φυλετικών διακρίσεων εις βάρος κάποιας εθνοτικής ομάδος είναι η θρησκεία, η οποία κατά τη σχετική νομική διατύπωση χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την ρατσιστική επίθεση εις βάρος των μελών μίας μειονότητος.
Καί για του λόγου το αληθές, συμφώνως τω άρθρω 1 της κοινοτικής Αποφάσεως – Πλαισίου υπ’ αριθ. 2008/913/ΔΕΥ/ του Συμβουλίου της Ευρωπαικής Ενώσεως της 28ης-11-2008, ήτις συνιστά εσωτερικόν δίκαιον, και υπό τον άκρως χαρακτηριστικόν τίτλον «εγκλήματα ρατσισμού και ξενοφοβίας» ορίζονται τα εν λόγω εγκλήματα και προβλέπονται τα ακόλουθα: «Κάθε κράτος λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα, ώστε να εξασφαλίσει ότι τιμωρούνται οι ακόλουθες εκ προθέσεως τελούμενες πράξεις: α΄) η δημόσια υποκίνηση βίας η μίσους που στρέφεται κατά ομάδας προσώπων η μέλους ομάδας, που προσδιορίζεται βάσει της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενεαλογικών καταβολών η της εθνικής η εθνοτικής καταγωγής…»
Με βάση αυτή την αλήθεια γεννάται αίφνης το ερώτημα: «Ποιός είναι ρατσιστής; Ο Έλληνας, που ανά πάσαν στιγμήν όταν κάποιος αλλόθρησκος ή αλλοεθνής ή ετερόγλωσσος κινδυνεύει, ερχόμενος λαθραία στην ελληνική επικράτεια, εν τούτοις αυτή τον προστατεύει, τον ταίζει, τον φιλοξενεί, κινητοποιώντας ακόμα και αυτόν τον κρατικό μηχανισμό; Ή ετούτος ο λαθραίος, που θεωρεί άπιστο και εχθρό αυτόν που τον φιλοξενεί, δηλαδή τον ευεργέτη του, επειδή διαφέρει στην εθνότητα, στη γλώσσα και στο θρήσκευμα»; Ας δώσουν οι 300 της Ελληνικής Βουλής την απάντηση!!!
Σημαντική επίσης και κραυγαλέα παράλειψη του προτεινομένου νόμου είναι η απουσία και της παραμικράς ακόμη μνείας στα συστηματικά και οργανωμένα εγκλήματα πολέμου, κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονιών εις βάρος των Ελλήνων της Κύπρου, του Πόντου, της Κωνσταντινουπόλεως και της Ιωνίας τόσο από το επίσημο τουρκικό κράτος όσο και από τον σκοπίμως υποκινηθέντα τουρκικό λαό.
Εμείς, λοιπόν, οι βαπτισμένοι και μυρωμένοι Έλληνες εκ προοιμίου αγαπάμε την πατρίδα μας αλλά και κάθε άνθρωπο, αφού όλοι είναι κατ᾿ εικόνα και καθ᾿ ομοίωσιν του Θεού δημιουργημένοι· επομένως δεν έχουμε την ανάγκη ενός αντιρατσιστικού νόμου. Αλλού σαφώς και το πάνε.
Εμείς οι βαπτισμένοι και μυρωμένοι Έλληνες εκ προοιμίου δεν φοβόμαστε τους ξένους «ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με»(Ματθ. κε΄, 35), αφού στο πρόσωπο του κάθε άλλου βλέπουμε τον Χριστό. Αυτό που φοβόμαστε είναι ο Θεός και η αμαρτία που μας κάνει ξένους προς τον Θεό και μας οδηγεί στην απώλεια της ψυχής μας. Η φιλοξενία εξάλλου του Έλληνα είναι χαρακτηριστική από τα πανάρχαια χρόνια. Αλλά και σήμερα ¨αγκαλιάζουμε¨ τους πάντες, τους βάζουμε στα σπίτια μας, τους δίνουμε εργασία, τους βαπτίζουμε, τους παντρεύουμε…Κι᾿ όταν δεν μπορούμε να τους φιλοξενήσουμε, δεν είναι επειδή δεν θέλουμε, αλλά επειδή υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες και συνταγματικά όρια, που δεν μπορούμε να τα παραθεωρήσουμε.
Το να πολεμά όμως κάποιος μια κακή ξένη νοοτροπία και γενικά το κακό που απειλεί τον άνθρωπο ψυχοσωματικώς, δεν είναι ρατσισμός ούτε ξενοφοβία. Δεν ταυτίζουμε την αμαρτία με τον αμαρτωλό άνθρωπο.Το ψέμα με τον ψεύτη, την κλοπή με τον κλέφτη, την διαστροφή με τον διεστραμμένο.
Ο καλός γιατρός θα πολεμήσει την ασθένεια, όχι τον ασθενή.
Ο καλός δάσκαλος θα πολεμήσει την τεμπελιά, την αδιαφορία, την αδυναμία του μαθητή, όχι το μαθητή.
Ο καλός δικηγόρος θα πατάξει την αδικία, όχι τον αδικούντα.
Ο ορθόδοξος θα καταδικάσει την αίρεση, όχι τον αιρετικό.
Μήπως όλοι οι προαναφερθέντες χαρακτηρίζονται ρατσιστές επειδή καυτηριάζουν τα κακώς κείμενα; Ω του παραλόγου!
Σεβασμός στον άνθρωπο ναί. Όχι στα πάθη του.
Αδελφοί μου Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι καιροί ου μενετοί. «Ήδη δε η αξίνη προς την ρίζαν των δένδρων κείται· παν ούν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται»(Ματθ.,γ΄,10). Ας μείνουμε, λοιπόν, ακέραιοι χωρίς καμμία έκπτωση, ακραιφνείς στις ελληνικές μας ρίζες και στην Αγία Ορθόδοξη Παράδοσή μας, έτσι όπως μας τα παρέδωσαν οι ήρωες και οι Άγιοι της Ελληνικής μας πατρίδος. Αλλοίμονον, ας μη καταντήσουμε αφελείς και ανόητοι. Ας μη βάζουμε τα φίδια τα δηλητηριώδη μέσα στον κόρφο μας, στην καρδιά μας.
Είναι και βέβαια αλήθεια αυτό που έντονα ακούγεται στις μέρες μας από στόματα αγίων γερόντων, ότι «Αυτός που, σ’αυτή τη σατανοκίνητη, ανήθικη και βλάσφημη Νέα Εποχή, παραμένει πιστός άχρι θανάτου στην Αγία Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση και ομολογήσει τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, Μόνο και Μοναδικό Σωτήρα και Μεσσία[1], θα συγκαταριθμηθεί με τους μεγαλύτερους Μάρτυρες όλων των αιώνων. Χρειάζεται διάκριση σε όλα, ώστε να ξεχωρίζουμε τα νοήματα και τους λόγους από που προέρχονται· από τον Παράκλητο ή αντίθετα, από τον Εωσφόρο και τα όργανά του[2]; Χρειαζόμαστε τώρα περισσότερο παρά ποτέ εγρήγορση, υπομονή, άσκηση, αγνότητα, ώστε να δυνηθούμε να αντιμετωπίσουμε επιτυχώς τα επερχόμενα δεινά, πείνα, δίψα, διωγμό, εξορία, φυλακή, μαρτύριο. Όποιος δεν ετοιμάζεται γι’αυτά, έχει έλλειμα Ορθοδόξου Πίστεως και βιοτής».
Ο έχων νούν Χριστού ψηφισάτω τους λόγους τούτους. Αμήν.
……………………………..
[1] «Δεύτε λαοί υμνήσωμεν, και προσκυνήσωμεν Χριστόν, δοξάζοντες αυτού την εκ νεκρών ανάστασιν· ότι αυτός εστιν ο Θεός ημών, ο εκ της πλάνης του εχθρού, τον κόσμον λυτρωσάμενος.»(Στιχηρό Αναστάσιμο, Ήχος α΄)
[2] Τωβ. 5,9 « και εισελθών είπε τω πατρί· ιδού εύρηκα ος συμπορεύσεταί μοι. ο δε είπε· φώνησον αυτόν προς με, ίνα επιγνώ ποίας φυλής εστι και ει πιστός του πορευθήναι μετά σού.»
Ο Τωβίας επανήλθεν στο σπίτι του και είπε προς τον πατέρα· “ιδού, ευρήκα άνθρωπον, ο οποίος θα έλθη μαζή μου”. Ο πατήρ είπε προς τον υιόν· “φώναξέ τον να έλθη εδώ, δια να γνωρίσω καλά από ποίαν φυλήν κατάγεται αυτός και αν είναι αξιόπιστος να ταξιδεύση μαζή σου”.
Τωβ. 5,10 « και εκάλεσεν αυτόν, και εισήλθε, και ησπάσαντο αλλήλους» Ο Τωβίας τον εκάλεσε και εκείνος εισήλθεν στον οίκον του Τωβίτ. Ο Τωβίτ και ο ξένος αλληλοεχαιρετήθησαν.
Τωβ. 5,11 « και είπεν αυτώ Τωβίτ· αδελφέ, εκ ποίας φυλής και εκ ποίας πατριάς ει συ; υπόδειξόν μοι.»
Είπεν εις αυτόν ο Τωβίτ· “αδελφέ, από ποίον φυλήν και από ποίαν πατριάν είσαι συ; Πες μου το”.
Τωβ. 5,12 « και είπεν αυτώ· φυλήν και πατριάν συ ζητείς η μίσθιον, ος συμπορεύσεται μετά του υιού σου; και είπεν αυτώ Τωβίτ· βούλομαι, αδελφέ, επιγνώναι το γένος σου και το όνομα.»
Εκείνος του απήντησε· “φυλήν και πατριάν ζητείς η ένα μισθωτόν συνοδοιπόρον, ο οποίος θα συμπορευθή μαζή με το παιδί σου;” Ο Τωβίτ του απήντησε· “αδελφέ, θέλω να μάθω το γένος και το όνομά σου”. (Τωβίτ, 5:9-12) \
 Νομοσχέδιο){kind=link}