Απάντηση στην Τόνια Σωτηροπούλου για το νομοσχέδιο για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια.
Του Γιάννη Παπανικολάου-ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Πρόσφατα η ηθοποιός Τόνια Σωτηροπούλου έδωσε συνέντευξη στο κανάλι της Zoe Pre στο YouTube και αναφέρθηκε στο νομοσχέδιο για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, αλλά και στην τεκνοθεσία.
Η ηθοποιός αρχικά τόνισε: «Είναι ανωμαλία να μην είναι νόμιμο να μπορούν να παντρευτούν δύο άτομα του ίδιου φύλου».
Το ερώτημά μας είναι, εάν ο γάμος δύο ατόμων του ίδιου φύλου δεν είναι ανωμαλία, επομένως είναι ανωμαλία ο γάμος δύο ατόμων διαφορετικού φύλου; Αφού ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο «άρσεν και θήλυ» και τους έδωσε εντολή «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε». Έτσι διαιωνίστηκε το ανθρώπινο γένος μέχρι τις ημέρες μας.
Και στο κάτω-κάτω, Τόνια μου, έτσι γεννήθηκες και εσύ, σε αυτόν τον γάμο χρωστάς την ύπαρξή σου σήμερα.
Στη συνέχεια, η Τόνια Σωτηροπούλου τόνισε:
«Ποιο κράτος; Ποιος άνθρωπος; Ποιοι σε θεσμικές θέσεις μπορούν να κρίνουν αν εγώ έχω το δικαίωμα να ζήσω με όποιον άνθρωπο θέλω και να τον παντρευτώ; Για εμένα, στο μυαλό μου είναι ίσο».
Εδώ έχουμε μία αυθαίρετη γενίκευση. Δηλαδή μάς λές ότι έχω δικαίωμα να ζήσω και να παντρευτώ με όποιον άνθρωπο θέλω. Συγγνώμη, ο Αστικός Κώδικας απαγορεύει τον γάμο μεταξύ συγγενών εξ αίματος. Επομένως αυτό σημαίνει αυτόματα ότι υπάρχουν ηθικοί περιορισμοί στον γάμο. Δηλαδή δεν μπορώ να παντρευτώ με όποιον άνθρωπο θέλω.
Επίσης τί γίνεται εάν θέλω να παντρευτώ με ένα κορίτσι π.χ. 14 ετών; Πάλι με εμποδίζει η Πολιτεία, θεωρείται αποπλάνηση ανηλίκου, οι σεξουαλικές σχέσεις μαζί του θεωρούνται βιασμός και έχουμε πλήθος καταδικών. Επομένως δεν πρέπει να γενικεύουμε αυθαίρετα, αγαπητή Τόνια.
Αναφορικά με το «όχι» της Εκκλησίας στο εν λόγω νομοσχέδιο, η ίδια είπε:
«Αυτό με την εκκλησία με πλήγωσε πάρα πολύ, γιατί είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύω. Δεν πιστεύω στην εκκλησία, με την έννοια του φόβου, δεν φοβάμαι μη με τιμωρήσει ο Θεός, πιστεύω απλά ότι έτσι είναι η ζωή κι έχει και καλές και κακές στιγμές».
Η πίστη αυτή είναι αρκετή; Η αλήθεια είναι ότι και «οι δαίμονες πιστεύουν και φρίττουν», λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας.
Επομένως η απλή πίστη είναι μεν η αρχή και είναι ευπρόσδεκτη, αλλά δεν φτάνει. Θα πρέπει να δείξουμε έργα για να επιβεβαιώσουμε την πίστη μας. Χωρίς έργα η πίστη είναι νεκρή.
Και εν προκειμένω, πώς μπορείς να πιστεύεις στον Θεό και να μην πιστεύεις στον νόμο του; Γιατί μέσα στην Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή, ο Θεός με ποικίλους τρόπους μάς έδωσε ευθέως να καταλάβουμε ότι η σεξουαλική συνεύρεση δύο ατόμων του ίδιου φύλου (π.χ. η αρσενοκοιτία) είναι αμαρτία, και μάλιστα μεγάλη.
Θα αρκεστώ σε ένα μόνο παράδειγμα από τα πολλά: Στο Λευϊτικό, το τρίτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, ο Θεός παραδίδει λεπτομερείς λειτουργικές και ηθικές διατάξεις για τον λαό Του. Μεταξύ αυτών βρίσκεται και μια απερίφραστη αποδοκιμασία των ομόφυλων σεξουαλικών πράξεων: «Δεν πρέπει να πλαγιάσεις με άντρα όπως πλαγιάζεις με γυναίκα, είναι βδελυρό (Λευϊτικό 18:22).
Και για να μην υπάρχει αμφιβολία, λίγο παρακάτω το επαναλαμβάνει: «Αν κάποιος συνευρεθεί με άντρα όπως με γυναίκα, διαπράττουν και οι δύο πράξη βδελυρή» (Λευϊτικό 20:13).
Και για να μην έχουμε τον παραμικρό δισταγμό ότι η εντολή αυτή δεν καταργήθηκε, την επανέλαβε στην Καινή Διαθήκη μέσα από το στόμα του Αποστόλου Παύλου: «Μην έχετε αυταπάτες· στη βασιλεία του Θεού δεν θα έχουν θέση ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε εκθηλυμένοι ούτε αρσενοκοίτες ούτε πλεονέκτες ούτε κλέφτες ούτε μέθυσοι ούτε υβριστές ούτε άρπαγες» (Α΄ Κορινθίους 6:9-10).
Και στην προς Ρωμαίους επιστολή ο απόστολος μιλάει και για τις γυναίκες που διαπράττουν την ίδια αμαρτία (δεν έχουμε δηλαδή ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών στην αμαρτία):
«Οι γυναίκες αντικατέστησαν τις φυσικές σχέσεις με αφύσικες· το ίδιο και οι άντρες· άφησαν τη φυσική σχέση με τη γυναίκα και φλογίστηκαν με σφοδρό πάθος ο ένας για τον άλλο, διαπράττοντας ασχήμιες αρσενικοί μ’ αρσενικούς, και πληρώνοντας έτσι με το ίδιο τους το σώμα το τίμημα που ταίριαζε στην πλάνη τους (Ρωμαίους 1:25-27).».
Συνεπώς, Τόνια μου, δεν μπορείς να λές «πιστεύω», αλλά «δεν πιστεύω στον νόμο του Θεού». Αυτό σημαίνει ότι από την πίστη στον Θεό κάνεις μία επιλογή, διαλέγεις κάτι που σε συμφέρει ή που νομίζεις, και επομένως βρίσκεσαι σε «αίρεση», σε πλάνη, γιατί κατά λέξη «αίρεση» αυτό σημαίνει στα αρχαία, «επιλογή», διαλέγω κάτι. Δεν το λέμε αυτό για να σε καταδικάσουμε ως αιρετική, αλλά για να σε βοηθήσουμε να συνειδητοποιήσεις καλύτερα πού πιστεύεις, σε ποιον Θεό πιστεύεις.
Επίσης, η ηθοποιός πρόσθεσε: «Όταν ένας άνθρωπος που έχει επιλέξει να συνδεθεί επαγγελματικά και με τον Θεό και με τον κόσμο, έχοντας ένα χρίσμα του πνευματικού, δεν θα έπρεπε να προάγει το μίσος, θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα λένε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να αγαπάνε και να ερωτεύονται».
Αγαπητή Τόνια, δεν πρέπει να ταυτίζεις την αγάπη με την σαρκική σεξουαλική σχέση.
Ο Θεός έβαλε στον άνθρωπο τον έρωτα σαν κάτι θεϊκό, σαν κάτι που πρέπει να το δώσει στον Θεό, αλλά τελικά δίνεται σε έναν άνθρωπο. Για αυτό και πολλές φορές οι Πατέρες της Εκκλησίας, και μάλιστα οι μοναχοί, που δεν παντρεύονται, κάνουν λόγο για θείο έρωτα, παρομοιάζουν την αγάπη προς τον Θεό με τον ανθρώπινο έρωτα (στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ πιο δυνατό).
Η αγάπη αυτή που δίδαξε ο Χριστός και η Εκκλησία του δεν προϋποθέτει την σεξουαλική σχέση, είναι ανιδιοτελής και απροϋπόθετη.
Ένας χριστιανός, εάν θέλει να λέγεται χριστιανός, θα πρέπει να αγαπά όλο τον κόσμο και να διώξει κάθε μίσος από την καρδιά του.
Όμως άλλο αυτό και άλλο ο σαρκικός έρωτας. Ο Θεός ήταν και εδώ ξεκάθαρος από την αρχή, είπε στον άνθρωπο ότι μόνο με μία γυναίκα δικαιούται να συνάψει γάμο και να έχει σαρκική σχέση, για αυτό και στις Δέκα Εντολές που είναι η βάση μας, έδωσε δύο εντολές, όχι μία, Τόνια μου, δύο: «ου μοιχεύσεις», και «δεν θα επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου».
Ας αγαπάει όλο τον κοσμο, μόνο με έναν άνθρωπο του άλλου φύλου θα παντρευτεί.
Ο Θεός ήταν ξεκάθαρος.
Συνεπώς όταν η Εκκλησία λέει αυτά δεν προάγει το μίσος, γιατί απλούστατα ο Θεός, που μας έθεσε τους νόμους και τα όρια και έδωσε την Εκκλησία, δεν μπορεί να προάγει το μίσος, αλλά είναι ο δοτήρ της αγάπης.
Μιας αγάπης «αμάλαγης, με δίχως ασκημάδι».