ΣΑΜΟΥ ΕΥΣΕΒΙΟΣ: Ο Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσέβιος, στο μήνυμά του για την Κυριακή της Ορθοδοξίας, αναφέρεται στη συμπλήρωση 1.700 ετών από τη σύγκληση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας, ενός ιστορικού γεγονότος που, όπως επισημαίνει, «μας υπενθυμίζει την αξία της Συνοδικότητας και της Ενότητας της πίστεώς μας».
Με λόγο εμπνευσμένο και βαθιά θεολογικό, ο Μητροπολίτης υπενθυμίζει πως η Εκκλησία, «εμπνεόμενη από το Άγιο Πνεύμα», διαφύλαξε ανόθευτη την πίστη, καταδικάζοντας την αίρεση του Αρείου και καθιερώνοντας τον όρο «Ομοούσιος τω Πατρί» για τον Χριστό. Τονίζει ακόμη τη σημασία της ακλόνητης στάσης των Πατέρων απέναντι στις προκλήσεις της εποχής τους, καλώντας τους πιστούς να σταθούν με την ίδια αφοσίωση και σήμερα: «Δεν είναι καιρός για διαμάχες και εγωισμούς πάνω σε ζητήματα της πίστεως και της ζωής μας. Δεν είναι καιρός για διαιρέσεις και ψυχρότητες μέσα στο σώμα της Εκκλησίας».
Αναφερόμενος στους Αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, οι οποίοι «μαρτύρησαν στην παγωμένη λίμνη της Σεβαστείας», ο Μητροπολίτης κ. Ευσέβιος τους προβάλλει ως παράδειγμα ακλόνητης πίστης, υπογραμμίζοντας ότι ο ρόλος κάθε γενιάς είναι η μετάδοση της Ορθόδοξης αλήθειας. Κλείνοντας το μήνυμά του, προτρέπει τους πιστούς να παραμείνουν «αμετακίνητοι στα δογματικά θέματα της πίστεως» και να πορεύονται με διάκριση, σύνεση και αγάπη, έχοντας πάντα ως πυξίδα τη σωτηρία των ψυχών.
Παρατίθεται το σχετικό μήνυμα:
Αγαπητοί μου Πατέρες και Αδελφοί,
Εφέτος συμπληρώνονται 1.700 έτη από τη σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου το έτος 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας, με τη συμμετοχή 318 Θεοφόρων Πατέρων. Η Ορθόδοξη Εκκλησία διαφύλαξε με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος τη συνοδικότητά της, την ενότητα της πίστεως και την ευχαριστιακή κοινωνία των κατά τόπους Εκκλησιών.
Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος αποφάνθηκε για διάφορα δογματικά, διοικητικά και εκκλησιολογικά ζητήματα.
Αφορμή για την σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου στάθηκαν τρία κυρίως ζητήματα: α) η αιρετική διδασκαλία του Αρείου, που έλεγε πως ο Χριστός δεν είναι Θεός, (όπως σήμερα διδάσκουν οι Χιλιαστές), β) ο καθορισμός του εορτασμού του Πάσχα και γ) η επανένταξη στο Σώμα της Εκκλησίας των πεπτωκώτων (lapsi), των Χριστιανών δηλαδή, οι οποίοι στις περιόδους των διωγμών από δειλία θυσίασαν στα είδωλα και «απέφυγαν» μεν τον μαρτυρικό θάνατο, αλλά αποκλείονταν και από την Σύναξη της Εκκλησίας.
Η Εκκλησία εμπνεόμενη από το Άγιο Πνεύμα, στο πρώτο ζήτημα παρέμεινε αμετακίνητη στο δόγμα Της για τον Υιό και Λόγο του Θεού, καταδικάζοντας εντελώς την αίρεση του Αρείου και καθιερώνοντας τον όρο «Ομοούσιος τω Πατρί» για τον Κύριο Ιησού Χριστό, συντάσσοντας και τα πρώτα επτά άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως: «Πιστεύω εις ένα Θεόν…έως το ουκ έσται τέλος», το οποίο είναι έργο της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου.
Στο δεύτερο ζήτημα η Εκκλησία συνέθεσε τις παραδόσεις Ανατολής και Δύσης και καθόρισε το Πάσχα να εορτάζεται από κοινού για όλους τους Χριστιανούς την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το πάσχα των Εβραίων.
Στο τρίτο ζήτημα, που είχε δημιουργήσει σχίσματα και διαιρέσεις αποφασίσθηκε η κατά το δυνατόν επιεικής αντιμετώπιση των πεπτωκότων και η κατόπιν μετανοίας η σταδιακή επανένταξή τους στο Σώμα του Χριστού με σκοπό τη σωτηρία τους.
Η συμπλήρωση 1.700 ετών από του ιστορικού αυτού Γεγονότος μας υπενθυμίζει την αξία της Συνοδικότητας και της Ενότητας της πίστεώς μας. Μας καλεί να διαφυλάξουμε ανόθευτη την πίστη μας και να διατηρήσουμε ακεραία την ενότητα της Εκκλησίας μας.
Η Ορθοδοξία είναι η αποκεκαλυμμένη εκ Θεού αληθινή πίστη.
Είναι η οδός της ενώσεως του ανθρώπου με τον Τριαδικό Θεό στο Σώμα του Ιησού Χριστού. Το πρόσωπο του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού Χριστού είναι η Σαρκωμένη παναλήθεια της Ορθοδοξίας μας.
Η πίστη μας διά μέσου των αιώνων δεν γνώρισε ούτε μεταρρύθμιση, ούτε αντιμεταρρύθμιση. Ακόμη κι όταν εμφανίσθηκαν αναγεννητικές τάσεις, αυτές απέβλεπαν στην επιστροφή στην παράδοση. Η Εκκλησία έχει τη μοναδική δυνατότητα να διασώζει και να διατηρεί πάντοτε νέο και αναλλοίωτο το Ορθόδοξο ήθος και φρόνημα και να το παραδίδει από γενιά σε γενιά μέχρις εμάς σήμερα, οι οποίοι πιστεύουμε ως οφείλουμε σε «ο,τι πανταχού, πάντοτε και υπό πάντων επιστεύθη», σύμφωνα και με τον ορισμό του οσίου Βικεντίου του εκ Λειρίνου, καθώς «αυτό είναι το αληθινό και για όλους σωτήριο.»
Αυτό δεν μπορούμε ούτε να το αλλοιώσουμε, ούτε να το νομοθετήσουμε εκ νέου.
Η πίστη μας δεν έχει σημαντικά και ασήμαντα, ουσιώδη και επουσιώδη. Όλα είναι ισόκυρα και αλληλένδετα για την σωτηρία μας.
Στο «Πιστεύω» το οποίο απαγγείλαμε τώρα όλοι, αλλά και στην Θεία Λειτουργία, ο Ιερεύς μας προτρέπει αμέσως μετά, λέγοντας: «Στώμεν καλώς. Στώμεν μετά φόβου. Πρόσχωμεν…». Δηλαδή με τις λέξεις του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, με τις οποίες συγκράτησε τα αγγελικά τάγματα και δεν ακολούθησαν τον Εωσφόρο στην πτώση του, μας εφιστά την προσοχή, ώστε να μην αλλοιώσουμε την ορθόδοξη πίστη και το φρόνημά μας, από παρακοή και εγωισμό και εκπέσουμε από την Εκκλησία, όπως ο Σατανάς από τον ουρανό.
Αγαπητοί μου Πατέρες και Αδελφοί,
Δεν είναι καιρός για διαμάχες και εγωισμούς πάνω σε ζητήματα της πίστεως και της ζωής μας. Δεν είναι καιρός για διαιρέσεις και ψυχρότητες μέσα στο σώμα της Εκκλησίας. Δεν είναι ώρα για έχθρες και μίση στην κοινωνία της γλυκυτάτης Πατρίδος μας. Ο πιστός Χριστιανός πρώτα και πάνω απ’ όλα πρέπει να είναι σημείο αναφοράς για την ειρήνη και την αγάπη στο σύγχρονο κόσμο, αλλιώς δεν μπορεί να υπάρχει ούτε ως φως, που θα φωτίζει και θα θερμαίνει τον κόσμο, ούτε ως αλάτι, που θα συντηρεί και θα νοστιμίζει τον κόσμο, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου στην επί του Όρους ομιλία Του.
Ως μέλη του Σώματος του Χριστού γνωρίζουμε, ότι ο μόνος αναμάρτητος είναι ο ΧΡΙΣΤΟΣ και άρα όλοι μας φέρουμε αναλογικώς ευθύνη για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, όπως ευθυνόμαστε δίχως άλλο και για την παράδοση και παραλαβή της πίστεως και της ζωής της Εκκλησίας μας, από γενιά σε γενιά, στις οικογένειες και την κοινωνία.
Εορτάζοντας σήμερα και την μνήμη των αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, που μαρτύρησαν στην παγωμένη λίμνη της Σεβαστείας το 320 μ.Χ., πέντε μόλις χρόνια πριν την σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, αντιλαμβανόμαστε το ρόλο κάθε γενιάς στην παράδοση και παραλαβή της πίστεως. Κυρίως όμως, μέσα από το ανδρείο φρόνημα που επέδειξε η μητέρα του ενός εξ αυτών, αντιλαμβανόμαστε και τον ρόλο των γονέων για τη μετάδοση της Ορθόδοξης Πίστης στα παιδιά και την κατά Χριστόν μόρφωση και παιδαγωγία, που οφείλουν να τους δίνουν. Ακόμη δε, πως χρειάζεται να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στα θέματα της Ορθόδοξης πίστης και ζωής, καθώς αμέτρητοι Αδελφοί πριν από εμάς, γνωστοί ή άγνωστοι, διέσωσαν την πίστη για χάρη μας και για τη σωτηρία μας ακόμη και με τη θυσία της ζωής τους, για τους οποίους σήμερα ψάλλουμε το «Αιωνία η μνήμη».
Σήμερα, ανατρέχοντας 1700 χρόνια στο ιστορικό μας παρελθόν διδασκόμαστε επίσης πως το σκάφος της Εκκλησίας του Χριστού, παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες, τα ανθρώπινα λάθη ή πιθανούς αδέξιους χειρισμούς, διατηρείται σε αλάνθαστη πορεία μέσα στη θάλασσα του κόσμου, διότι καθοδηγείται από την Χάρη του Θεού και διαφυλάσσεται αλώβητο, γιατί είναι του Χριστού, του μόνου αληθινού Θεού μας.
Ας φροντίσουμε λοιπόν, έχοντας το παράδειγμα των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων και παραλλήλως λαμβάνοντας το μήνυμα των Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, να διαπλέουμε το πέλαγος της ζωής μέσα σε αυτό το σκάφος της Εκκλησίας, μένοντας αμετακίνητοι στα δογματικά θέματα της πίστεως και διευθετώντας τα θέματα της ζωής μας με διάκριση, σύνεση, αγάπη και κυρίως επιείκεια, η οποία έρχεται ως αποτέλεσμα της προσευχής, της μετανοίας και της υπακοής μας στην Ορθόδοξη Εκκλησία και πάντοτε με σκοπό την σωτηρία τώνψυχών «υπέρ ων Χριστός απέθανε και ανέστη». Αμήν
Χρόνια πολλά!
Ευχέτης προς τον Κύριο για όλους σας
+ Ο Σάμου και Ικαρίας Ευσέβιος
-120x86.jpg)
