Πνευματικοί χωρίς ηθική

του πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Είναι πια κοινή διαπίστωση ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι έχουν αρνηθεί τους ηθικούς φραγμούς και συνάπτουν σχέσεις για σαρκικές ηδονές, χωρίς κανένα δισταγμό. Σήμερα όλα επιτρέπονται, αρκεί να περνούν καλά οι άνθρωποι. Καί όταν δεν συμβαίνει αυτό, διαλύουν την σχέση, για να δημιουργήσουν σύντομα μία νέα σχέση. Ακόμα και εντός του γάμου παρατηρούνται σχέσεις με τρίτα πρόσωπα. Δεν το έχουν σε τίποτε να συνάπτουν διπλές σχέσεις και να μολύνουν το γάμο τους.

Όλα αυτά σε παλιότερες εποχές ήταν σπάνιες περιπτώσεις, ενώ σήμερα τείνουν να γίνουν γενικός κανόνας. Ιδιαίτερα οι νέοι δεν επιλέγουν την αγνότητα και δεν θέλουν να ακούσουν ότι οι σαρκικές σχέσεις είναι απαγορευμένες και η Εκκλησία μιλάει για το ι. μυστήριο του γάμου και την τεκνογονία. Καί μέσα σε αυτή την ανηθικότητα, έρχονται από το χώρο της Εκκλησίας υποστηρικτές της! Εννοώ τους μοντέρνους πνευματικούς, που ακολουθούν το ρεύμα της εποχής και δεν θέλουν να στενοχωρήσουν τα πνευματικά τους τέκνα, γι᾽ αυτό ανέχονται τις ερωτικές σχέσεις τους με τη δικαιολογία ότι πρόκειται στο μέλλον να παντρευτούν!

Είναι προκλητική η τακτική τους και φανερώνει το θράσος τους να διορθώνουν τη χριστιανική ηθική και να ερμηνεύουν κατά τις προσωπικές τους επιθυμίες τις εντολές του Θεού!

Με αυτό το χαλαρό τρόπο αντιμετωπίζουν και πολλά άλλα θέματα, που επίσης είναι σοβαρά και δεν επιδέχονται διαστρεβλώσεις. Αυτούς τους κληρικούς η Εκκλησία πρέπει να τους τιμωρεί, γιατί αν η εγκράτεια και η αγνότητα, που είναι εντολές του Θεού, θεωρούνται ξεπερασμένες, τότε τι μένει όρθιο; Εάν ικανοποιούνται όλα τα αμαρτωλά πάθη του ανθρώπου με την ευλογία του πνευματικού πατρός, τότε για ποιόν πνευματικό αγώνα μιλάμε και ποιές αρετές πρέπει να αποκτήσουμε; Αλήθεια, σκοπός του πνευματικού πατρός είναι να διευκολύνει τη διάπραξη της αμαρτίας ή να την καταπολεμεί;

Με τον ίδιο απαράδεκτο τρόπο οι συγκεκριμένοι αυτοί πνευματικοί αντιμετωπίζουν και το βδελυρό αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας, που δεν απουσιάζει και από μερικούς αναξίους κληρικούς. Το θεωρούν φυσικό και μη κολάσιμο. Μιλάνε για αδυναμία, την οποία η Εκκλησία δέχεται και δεν καταδικάζει!

Εδώ θέλω να θυμίσω ότι ο Γέροντας Παίσιος ήταν σαφώς αντίθετος με τους συγκεκριμένους πνευματικούς και αντιδρούσε ζωηρά. Σε κάποια ομάδα προσκυνητών, οι οποίοι τον ρώτησαν, αν επιτρέπεται να διατηρούν φιλικές σχέσεις με νέες και συγχρόνως να έχουν μυστηριακή ζωή, είπε: «Γιά πέστε μου. Είστε άγγελοι; Δείξτε μου τα φτερά σας. Αν είστε άγγελοι, τότε ναί, να το κάνετε αυτό που ρωτάτε. Αν όμως είστε νέοι που εύκολα πέφτετε, όπως και είστε, κρατήστε την καθαρότητά σας και την προσοχή σας. Κρατήστε την αγνότητά σας. Μη κάνετε αυτά που κάνουν τόσοι νέοι. Πηγαίνουν στις αγρυπνίες και από το ένα χέρι κρατούν το κομποσχοίνι και από το άλλο τη νέα φίλη τους. Έτσι δεν ωφελούν οι αγρυπνίες».

Οι πνευματικοί πρέπει να είναι προσεκτικοί και να μη ανοίγουν «νέους δρόμους», καταργώντας τη χριστιανική ηθική. Να είναι πατέρες προς σωτηρίαν και όχι προς απώλειαν.