Περί της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου

Τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών
κ.Χρυσοστόμου

Την Κυριακή των Απόκρεω, αναγινώσκεται στην Εκκλησία το Ευαγγέλιο της Κρίσεως (Ματθ. κε΄, 31-46). Αναφέρεται στην Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και στην κρίση ζώντων και νεκρών. Μιλάει επίσης για την αιώνια ζωή και την αιώνια κόλαση.

Το πρώτο που πρέπει να τονίσωμε είναι, περί της βεβαιότητος της  Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Η πρώτη παρουσία του Κυρίου μας έγινε με την σάρκωσή του εξ αγνών αιμάτων της Υπερευλογημένης Δέσποινας του Κόσμου. Ήλθε ταπεινά, «επτώχευσε δι’ ημάς, ίνα ημείς πλουτίσωμεν» (Β’ Κορ. η’. 9). Έγινε ο Θεός άνθρωπος, «ίνα τον άνθρωπον Θεόν απεργάσηται», κατά την διδασκαλία των Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

            Όμως μετά το Πάθος, την Ανάσταση και την ένδοξη Ανάληψή του εις Ουρανούς, ο Κύριος «ελεύσεται εν τη δόξη Αυτού». Αυτή την διαβεβαίωση παρέσχε στους Μαθητάς του λέγοντας: «Καί τότε φανήσεται το σημείον του υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί της γης και όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής∙ και αποστελεί τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και επισυνάξουσι τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ᾿ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών» (Ματθ. κδ΄, 30-31).

 Το δεύτερο είναι περί του χρόνου της Δευτέρας Παρουσίας. Το θέμα αυτό απασχολεί έντονα πολλούς ανθρώπους, και γι’ αυτό τον λόγο ασχολούνται με ποικίλους τρόπους, μάλιστα δε σε κάποιες περιπτώσεις εξετάζουν το ζήτημα μακράν του πνεύματος της Εκκλησίας και της ερμηνείας την οποία δίδουν οι θεοφώτιστοι Άγιοι Πατέρες.

            Η αναμονή της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου είναι υπόθεση χαράς, είναι ευλογία για τους αγίους, για τους ανθρώπους του Θεού. Στην πρώτη Χριστιανική εποχή αυτό το αίσθημα ήτο έντονο, ήτο πολύ δυνατό. Από τα βάθη της ψυχής τους προσηύχοντο για την φωτοφόρο και ένδοξη ημέρα του Κυρίου, εκφράζοντες αυτό τον πόθο με το «μαράν αθά» (Α’ Κορ. ιστ’. 22), δηλ. «έρχου Κύριε».

            Όμως ο χρόνος της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου παραμένει άγνωστος. Ο Κύριος περί αυτού μας δίνει με σαφήνεια να κατανοήσωμε ότι μόνο ο ουράνιος Πατήρ γνωρίζει περί της ημέρας και της ώρας: «Ουχ υμών εστί γνώναι χρόνους ή καιρούς» (Πραξ. α’. 7), και αλλού, «Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ει μη ο πατήρ μου μόνος». (Ματθ. κδ’. 36).

            Η Αγία μας Εκκλησία κάθε στιγμή την θεωρεί ως «εσχάτη»  και για τον λόγο αυτό καλεί σε εγρήγορση τους ανθρώπους. Το κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας πρέπει να αξιοποιήται κατά τρόπο πνευματικό, ώστε να αποφέρη καρπούς κατά Θεόν, ωφελίμους για μας, αλλά και για τους συνανθρώπους μας. Ο καλός αγώνας δεν γίνεται ένεκα του φόβου για τα έσχατα, ή λόγω του τρόμου της ελεύσεως του Κυρίου, αλλά για την χαρά της κοινωνίας με τον Θεό, για την αγάπη Εκείνου, ο οποίος εσταυρώθη δι’ ημάς και μας εφώτισε με την αλήθεια, όντας ο ίδιος το Φως και η Αλήθεια

            Η σωτηρία πραγματοποιείται στο «νυν», στο τώρα, αφού «ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας» (Β’ Κορ. στ’. 2).

·                     Όμως σχετικά με το θέμα αυτό, απ’ αρχής υπήρξε προσπάθεια —παρά την ρητή διαβεβαίωση του Κυρίου περί του αγνώστου της ημέρας της Δευτέρας Παρουσίας— να προσδιορισθή το τέλος του κόσμου.

            Ο Κύριος μας προειδοποιεί ότι «εγερθήσονται ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία και τέρατα προς το αποπλανάν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς» (Μαρκ. ιγ’. 22). Η διδασκαλία τους θα είναι πλάνη, και για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να τους ακολουθήσωμε.

            Μεταξύ των ποικίλων πλανών περί της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, θα σταθώ στην μεγάλη και διαβολική πλάνη των λεγομένων «Μαρτύρων του Ιεχωβά», οι οποίοι ως γνήσια τέκνα του διαβόλου (όπως όλοι οι αιρετικοί), διεστρέβλωσαν την διδασκαλία του ιερού Ευαγγελίου, ακολουθώντας τα ίχνη του αιρεσιάρχου και αναθεματισμένου Αρείου, ως και όλων των μετά από αυτόν θεομάχων και αρνητών της αγίας και αμωμήτου ημών πίστεως και της Αποστολικής και Πατερικής παραδόσεως της Αγίας μας Εκκλησίας.

            Εκτός από την άρνηση της πίστεως στον Τριαδικό Θεό, την ύβρη προς το πρόσωπο του Θεανθρώπου και προς το τρίτο πρόσωπο της Παναγίας Τριάδος, το Άγιο Πνεύμα, την άρνηση της τιμής προς την Θεοτόκο και τους Αγίους, ως και της σωστικής δυνάμεως των Αγίων Μυστηρίων, τουτέστιν στην παντελή διαστρέβλωση όσων εξ αποκαλύψεως κατέχομε, μπαίνουν στα επίπεδα των πνευματικών τρομοκρατών, αφού ορίζουν με το δικό τους τρόπο το τέλος του κόσμου.

            Βασικό δόγμα των «Μαρτύρων του Ιεχωβά» είναι ότι το 1914 έγινε η «Παρουσία του Κυρίου» και «η πλήρης εγκαθίδρυση της Βασιλείας του Θεού». Δηλαδή έγινε σύμφωνα με την διδασκαλία τους και την πλάνη τους, το πιο συγκλονιστικό γεγονός της ιστορίας του κόσμου, η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, χωρίς να πάρη «είδηση» ο κόσμος. Όμως όλοι γνωρίζομε ότι την ώρα αυτή θα ίδη «πας οφθαλμός». Το βιβλίο της Αποκαλύψεως μας πληροφορεί: «Ιδού έρχεται μετά των νεφελών, και όψεται αυτόν πας οφθαλμός και οίτινες αυτόν εξεκέντησαν, και κόψονται επ᾿ αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης. ναί, αμήν∙ ᾿Εγώ ειμι το Α και το Ω, λέγει Κύριος ο Θεός, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ» (Αποκ. Α΄, 7-8).

Αργότερα μάλιστα μίλησαν για το 1925, το 1975 κ.ο.κ. αλλάζοντας συνεχώς χρονολογίες.
Επειδή εσχάτως, ενεφανίσθησαν και πάλι και μέσα από φυλλάδια – πόρτα σε πόρτα – προσπαθούν να πλανήσουν, ως κατά καιρούς πράττουν, με τις σατανικές, αντιχριστιανικές και ανθελληνικές διδασκαλίες τους τους ανθρώπους, εφιστώμεν την προσοχή και συνιστώμεν την προσευχή και την εγρήγορση.

Εμείς ως τέκνα της Εκκλησίας πιστεύομε ότι θα έλθη ο Κύριος εν δόξη και θα κρίνη ζώντας και νεκρούς.«Καί πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς». Αυτό ομολογούμε στο Σύμβολο της πίστεως.

  Ένας εκ των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων αναφέρει περί της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου: «Διακηρύττουμε παρουσίαν του Χριστού όχι μόνο μίαν, αλλά και δευτέραν, ενδοξοτέραν της πρώτης. Η πρώτη αποτελούσε επίδειξη υπομονής, ενώ η ερχόμενη ( η δευτέρα) φέρει το στέμμα της Θείας Βασιλείας» και συνεχίζει. «Πράγματι στον Κύριο μας, έχομε διπλή γέννηση. Μία από τον πατέρα προαιωνίως και μία από την Παρθένο στους εσχάτους καιρούς. Έχομε διπλή κάθοδο. Η πρώτη είναι αφανής, η δευτέρα ένδοξος και επιφανής. Κατά την πρώτη παρουσία εσπαργανώθη στην φάτνη, κατά την Δευτέρα ενδύεται “φως ως ιμάτιον”. Στην πρώτη “υπέμεινε σταυρόν, αισχύνης καταφρονήσας”, στην Δευτέρα θα έλθη δορυφορούμενος από στρατιές Αγγέλων».

·                     «Τότε φανήσεται το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ». Ποιό θα είναι το σημείο της Δευτέρας παρουσίας του Κυρίου, ώστε να μη τολμήση καμμία ενάντια δύναμη να Τον μιμηθή; (Εδώ ο Άγιος εννοεί τις πονηρές δυνάμεις, τον διάβολο που ως έργο του έχει να παραπλανά τους ανθρώπους).

Το διακριτικό σημείο του Υιού του ανθρώπου, του Ιησού Χριστού δηλαδή, θα είναι ο Σταυρός. Το φωτοειδές σημείο του Σταυρού προηγείται του Βασιλέως, αναγγέλοντας αυτόν ο οποίος είχε τότε σταυρωθεί, ώστε να τον ίδουν οι Ιουδαίοι, οι οποίοι είχαν κεντήσει την πλευρά Του και είχαν συνωμοτήσει εναντίον Του.

Θα παραστούν ενώπιόν Του πάντες ζώντες και νεκροί. Αγγελική σάλπιγγα θα προσκαλέσει τους πάντες και πλήθος μέγα θα ευρεθή ενώπιόν του φρικτού βήματος του Κυρίου.
Ενώπιόν μας θα ευρίσκεται πλέον η Βασιλεία των Ουρανών, αλλά και το πυρ το αιώνιον.

Πως θα λάβωμεν την Βασιλείαν και πως θα αποφύγωμεν το πυρ;

 Καί πάλι η απάντηση δίδεται από τον ίδιο τον Κύριό μας: «Επείνασα», λέγει, «και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με» (Ματθ. κε, 35-36). Εάν τα πράξωμε όλα αυτά θα κερδίσωμε την αιώνια Βασιλεία. Εάν δεν τα πράξωμε θα κατακριθούμε.

Η συμβουλή του Αγίου Κυρίλλου είναι σαφής:

«Άρχισε αδελφέ μου από τώρα να εργάζεσαι, επίμενε στην πίστη και φρόντισε να μη κλεισθής έξω, αναβάλλοντας να αγοράσης έλαιον όπως αι μωρές παρθένες. Μη ξεθαρρευθείς επειδή κρατείς την λαμπάδα, αλλά φρόντισε να την κρατάς αναμμένη. Ας λάμψη το φως των καλών σου έργων έμπροσθεν των ανθρώπων και να  μη βλασφημήται εξ αιτίας σου ο Χριστός. Φόρεσε ένδυμα αφθαρσίας, διαπρέπων εις έργα αγαθά και όποια υπόθεση αναλάβης κατ’ οικονομίαν από τον Θεό, να την διαχειρισθής σωστά.
Σού ενεπιστεύθη χρήματα; Διαχειρίσου τα σωστά. Δεν είναι δικά σου, είναι δώρα Θεού και ανήκουν και στους άλλους.
Σού ενεπιστεύθη χάρισμα λόγου και διδασκαλίας; Οδήγησε με τον λόγο σου τις ψυχές των ακροατών.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι διαχειρίσεως. Φρόντισε λοιπόν αδελφέ μου να μη κατακριθής και κληρονομήσης το πυρ το αιώνιον.
Προσέξτε την πλάνη, όμως, κάποιοι λέγουν. Δεν είναι αλήθεια όλα αυτά. Δεν θα γίνη η Δευτέρα Παρουσία. Δεν υπάρχει Παράδεισος και αιώνια Κόλαση.
Μη πιστέψης τα λόγια αυτά. Μίσησε αυτή την πλάνη. Όλα αυτά εκπορεύονται από την κεφαλή του δράκοντος, από την γλώσσα του διαβόλου που θέλει να σε καταπιή.
Ο Κύριος δεν λέγει απλώς την αλήθεια. Ο Κύριος είναι η σαρκωμένη αλήθεια. Έχομε τις αποδείξεις της αγάπης του Θεού. Τον πλάνο και ψευδή διάβολο ας τον αποφύγωμε. Τον Κύριο ερχόμενο εν δόξη ας τον περιμένωμε».

Αδελφοί μου, τον τρόπο της εισόδου μας στην Βασιλεία του Θεού τον γνωρίζομε. Ας τηρήσωμε αυτά που μας ενεπιστεύθη ο Θεός και ας κρατήσωμε την παρακαταθήκη, ίνα κληρονόμοι ζωής αιωνίου γενόμεθα.