Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης -Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ
«Γενεά άπιστος καί διεστραμμένη»
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ: Εφέτος η δεύτερη ημέρα τής εορτής τής Παναγίας μας, 16η Αυγούστου, συνέπεσε νά είναι Κυριακή, καί διαβάσθηκε στήν Λειτουργία περικοπή από τό Κατά Ματθαίον Άγιο Ευαγγέλιο, η οποία διηγείται τό θαύμα τής θεραπείας τού σεληνιαζομένου (=επιληπτικού) νέου, ασθένεια πού οφειλόταν σέ επήρεια δαιμονική1.
Ο πατέρας τού παιδιού άκουσε γιά τίς πάμπολλες θεραπείες σέ κάθε είδος ασθενείας πού επιτελούσε ο Χριστός, αλλά καί οι μαθητές του εν ονόματι τού Χριστού, καί έφερε απελπισμένος τόν γιό του, γιά νά απαλλαγεί από τήν φοβερή ασθένεια, η οποία πολλές φορές σέ κρίσεις παροξυσμού τόν έρριχνε στίς φωτιές καί στά νερά, γιά νά καεί καί νά πνιγεί. Συνέβη όμως ο Χριστός μέ τούς τρείς Αποστόλους νά απουσιάζουν στό όρος Θαβώρ, όπου έγινε η ένδοξη Μεταμόρφωσή Του. Κάτω οι υπόλοιποι εννέα μαθητές υποδέχθηκαν τόν άρρωστο νέο, περικυκλωμένοι από πλήθος Ιουδαίων, αλλά καί από Γραμματείς καί Φαρισαίους, οι οποίοι μαζί μέ τό Ιουδαϊκό ιερατείο αμφισβητούσαν τήν θεότητα τού Χριστού καί απέδιδαν τίς θεραπείες τών ασθενών σέ μαγικές δαιμονικές δυνάμεις2. Εκμεταλλευόμενοι λοιπόν οι άπιστοι Ιουδαίοι τήν απουσία τού Χριστού παρέσυραν καί τόν πατέρα τού άρρωστου παιδιού στήν απιστία καί επηρέασαν, φαίνεται, καί τούς εννέα Αποστόλους ως πρός τό άν μπορούσαν καί αυτοί νά θεραπεύουν ασθένειες, μολονότι τούς είχε εφοδιάσει μέ αυτήν τήν δύναμη ο Χριστός, όταν τούς απέστειλε στό κήρυγμα, από τό οποίο, όταν επέστρεψαν, διηγούνται ενθουσιασμένοι τά θαύματα πού επιτέλεσαν3.
Αντιμετωπίζοντας τήν απιστία αυτή τών Ιουδαίων καί τού πατέρα τού ασθενούς ο Χριστός προέβη σέ μία αυστηρή καί επιτιμητική επίπληξη, η οποία εντυπωσιάζει γιά τήν αυστηρότητα καί τήν απαξιωτική αποτίμηση εκείνης τής γενεάς τών Ιουδαίων. Τούς χαρακτήρισε, άπιστους καί διεστραμμένους: «Ώ γενεά άπιστος καί διεστραμμένη! Έως πότε έσομαι μεθ’ υμών; Έως πότε ανέξομαι υμών;»4. Η φιλανθρωπία Του πάντως ενίκησε τήν οργή του, διότι αμέσως μετά εθεράπευσε τόν ασθενή νεαρό καί τόν απέδωσε υγιή στόν άπιστο πατέρα του.
Δέν ήταν άλλωστε όλοι οι άνθρωποι τής γενεάς εκείνης άπιστοι καί διεστραμμένοι. Από τήν γενεά εκείνη προήλθε η αγιωτέρα όλων τών αγίων όλων τών εποχών, η Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία εξ αιτίας τής υπερβάλλουσας καθαρότητας έγινε η αιτία τής ενανθρωπήσεως τού Θεού καί τής σωτηρίας μας. Από τήν γενεά εκείνη προήλθε ο «μείζων εν γεννητοίς γυναικών», ο Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος, ο χορός τών Αγίων Αποστόλων, ο ουρανοβάμων Απόστολος Παύλος, ο πρωτομάρτυς Στέφανος, οι Άγιες Μυροφόρες γυναίκες, η Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτιδα καί πλήθος άλλο Αγίων. Από Ιουδαίους αυτής τής γενεάς απαρτίσθηκαν οι πρώτες χριστιανικές κοινότητες, πού αυξήθηκαν καί επληθύνθηκαν μέ τήν αθρόα προσέλευση στόν Χριστιανισμό τών πρώην ειδωλολατρών καί τών προγόνων μας Ελλήνων, ενώ ο πρώην εκλεκτός λαός τού Θεού, οι Ιουδαίοι, καθοδηγούμενος από ένα ανάξιο ιερατείο, άπιστο καί διεστραμμένο, καί από λογίους καί θεολόγους τής κακιάς ώρας, αποκλείσθηκαν από τήν βασιλεία τού Θεού καί τήν διά τού Χριστού σωτηρία.
Έχοντας αυτήν τήν εικόνα καί τήν απαξιωτική αποτίμηση τού Χριστού γιά τήν άπιστη καί διεστραμμένη γενιά τών Ιουδαίων, πού τήν εκπροσωπούσαν κυρίως τό Ιερατείο καί οι συνδεόμενοι καί συνεργαζόμενοι μέ αυτό θεολόγοι, δηλαδή οι Γραμματείς καί Φαρισαίοι, διερωτάται κανείς άν θά έλεγε ο Χριστός τά ίδια καί γιά τό σημερινό Ιερατείο καί τούς σημερινούς θεολόγους, πλήν ολίγων εξαιρέσεων, όπως συνέβαινε άλλωστε εκείνη τήν εποχή. Γιατί τί άλλο πράττουν σήμερα ακόμη καί σέ συνοδικό επίπεδο οι «ορθόδοξοι» επίσκοποι, όταν κηρύσσουν «έτερον ευαγγέλιον» μέ τό νά αθωώνουν τίς αιρέσεις καί τά σχίσματα στήν ψευδοσύνοδο τού Κολυμπαρίου καί στό ψευδοαυτοκέφαλο τών Ουκρανών σχισματικών, όταν γυμνή τή κεφαλή» ελλαδίτης επίσκοπος, ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, διακηρύσσει, ότι άν οι Χριστιανοί τής επαρχίας του έλεγαν καί έπρατταν αντίθετα μέ τό Ευαγγέλιο, αυτός θά συμφωνούσε μαζί τους5, χωρίς η υπνώττουσα καί μεροληπτούσα εκκλησιαστική δικαιοσύνη νά τόν καλέσει σέ απολογία; Όταν μέ τήν συνεργασία υψηλών εκκλησιαστικών κύκλων τό επί αιώνες διδασκόμενο στά σχολεία μάθημα τών Θρησκευτικών μέ ορθόδοξη εκκλησιαστική κατεύθυνση μετατράπηκε σέ συγκρητιστικό, διαθρησκειακό μείγμα, σέ διαθρησκειακή σούπα μέ όλες τίς πλάνες καί τίς αιρέσεις, προσφερόμενη υποχρεωτικά στά ανήμπορα νά τήν απορρίψουν παιδιά, ενώ απορρίφθηκε η καθαρότητα καί αποκλειστικότητα τής μοναδικής εν Χριστώ καί διά τού Χριστού σωτηρίας, ο επιούσιος άρτος τής χριστιανικής αλήθειας καί ζωής; Όταν οι σαρκικές διαστροφές μέ αυθάδεια υπερηφανεύονται καί διεκδικούν οι ανήθικες ηθική δικαίωση, αγνοώντας, συκοφαντώντας καί υβρίζοντας τήν ευαγγελική καί πατερική διδασκαλία, καί νομοθετούνται σύμφωνα συμβίωσης ομοφυλοφίλων, αλλαγές φύλων από τήν ηλικία τών 15 ετών καί σεξουαλική αγωγή από τά νηπιαγωγεία, μέ όλες αυτές τίς διαστροφές, μέ σιωπώσα τήν Ιεραρχία καί φοβούμενη μήπως αποκαλυφθούν καί οι εντός τού σώματός της διαστροφές, όπως συνέβη τό 2005; Όταν συμφωνεί η εκκλησιαστική ηγεσία γιά πρώτη φορά στήν ιστορία μέ τό κλείσιμο τών ναών, όταν βλασφημείται τό αγιώτατο καί ύψιστο μυστήριο τής Θείας Ευχαριστίας, προσβάλλεται η ιερότητα τών ναών καί αμφισβητείται η θεραπευτική καί ιαματική ενέργεια τής Χάριτος τού Αγίου Πνεύματος, τού Χριστού, τής Παναγίας, τών Αγίων, καί η παντοδυναμία τού Θεού; Όταν περιτυλίσσονται μέ απαγορευτικές κορδέλλες καί ταινίες οι Άγιες Εικόνες, γιά νά μή τίς ασπάζονται οι πιστοί ή όταν μετά από κάθε ασπασμό καθαρίζονται μέ απολυμαντικό, δέν έχομε μία νέα εικονομαχία, θεοτοκομαχία καί αγιομαχία, αφού αρνούμαστε τήν θεραπευτική καί ιαματική ενέργεια πού μεταδίδουν οι Άγιοι στίς εικόνες τους; Όταν αντί τής μιάς Αγίας Λαβίδας μέ τήν οποία επί αιώνες κοινώνησαν καί κοινωνούν εκατομμύρια πιστών, χωρίς κανένα κίνδυνο μόλυνσης, καί μάλιστα τών ιερέων, πού καταλύουν στό τέλος τό εναπομένον υπόλοιπο τού Αγίου Ποτηρίου, συνιστάται τώρα καί εφαρμόζεται από «ορθοδόξους» επισκόπους καί ιερείς η χρήση πολλών ατομικών λαβίδων; Όταν μετά καί από πολλά άλλα, «ών ουκ έστιν αριθμός», φθάσαμε καί στήν τελευταία κορύφωση τής βλασφημίας, νά μάς υποχρεώσουν κατά τήν εορτή τής Παναγίας στίς 15 Αυγούστου, λίγο πρίν καί λίγο μετά, νά φορούμε υποχρεωτικά τήν μάσκα στούς ναούς, διακηρύσσοντας έτσι έμπρακτα καί φανερά μέ δική μας αυτουργία τήν απιστία καί τήν ολιγοπιστία μας, τήν εικονομαχία, θεοτοκομαχία καί αγιομαχία μας, τήν αίρεση τής μόλυνσης από τά ιερά καί τά θεία; Απομένει τίποτε άλλο, πού θά προσφέραμε στόν Διάβολο, ο οποίος πανηγυρίζει γιά τήν απιστία καί τήν διαστροφή μας;
Είναι βέβαιο πώς ο Χριστός επαναλαμβάνει οργισμένος εν τή δικαιοσύνη Του τό «Ώ γενεά άπιστος καί διεστραμμένη, έως πότε έσομαι μεθ’ υμών, έως πότε ανέξομαι υμών;», έστω καί άν εν τή φιλανθρωπία Του εξακολουθεί νά μάς ευεργετεί, όπως ευεργέτησε τόν άπιστο πατέρα, θεραπεύοντας τόν επιληπτικό γιό του, καί τό σύνολο τών Ιουδαίων μέ τίς αμέτρητες θεραπείες ασθενών καί άλλες θαυματουργίες, εισπράττοντας τελικώς τόν σταυρό καί τόν θάνατο από αγνώμονες καί αχαρίστους, οι οποίοι καί στίς ημέρες μας αυτό επιδιώκουν, νά δυσφημήσουν καί συκοφαντήσουν τήν Εκκλησία, νά σταυρώσουν τήν Εκκλησία, πού είναι ο Χριστός, ο εις τούς αιώνας επεκτεινόμενος, οι νέοι θεοκτόνοι, θεομάχοι καί εκκλησιομάχοι. Είναι συγκλονιστικό τό παράπονο τού Χριστού γιά τόν αγαπημένο του λαό, γιά τούς ομοεθνείς του Ιουδαίους, πού ακούμε στίς ακολουθίες τής Μεγάλης Παρασκευής, παράπονο τώρα καί γιά μάς τούς πρώην αλλοεθνείς καί ξένους τής επαγγελίας, τώρα όμως αδελφούς τού Χριστού καί μέλη τού σώματός Του, τής Εκκλησίας, καί μετόχους τής βασιλείας τών ουρανών καί τής σωτηρίας. Αξίζει νά παραθέσουμε τόν σχετικό ύμνο, γιατί φέτος, οι περισσότεροι δέν τόν άκουσαν, επειδή οι ναοί ήσαν κλειστοί τήν Μ. Παρασκευή καί πικράναμε καί εμείς τόν Εσταυρωμένο, χωρίς νά βιώσουμε, όπως κάθε χρόνο, τά Άγια Πάθη καί τήν Ζωοποιό Σταύρωση, όπως καί τήν ένδοξή Του Ανάσταση:
«Τάδε λέγει Κύριος τοίς Ιουδαίοις· Λαός μου, τί εποίησά σοι, ή τί σοι παρηνώχλησα; τούς τυφλούς σου εφώτισα, τούς λεπρούς σου εκαθάρισα, άνδρα όντα επί κλίνης ηνωρθωσάμην. Λαός μου, τί εποίησά σοι, καί τί μοι ανταπέδωκας; αντί τού μάννα χολήν· αντί τού ύδατος όξος· αντί τού αγαπάν με, σταυρώ με προσηλώσατε. Ουκέτι στέγω λοιπόν· καλέσω μου τά έθνη, κακείνά με δοξάσουσι, σύν τώ Πατρί καί τώ Πνεύματι· καγώ αυτοίς δωρήσομαι, ζωήν τήν αιώνιον».
Εκάλεσε τότε στή θέση τών θεομάχων Ιουδαίων τά έθνη, τούς ειδωλολάτρες, καί πρώτους τούς Έλληνες, γιά νά αποτελέσουν τόν νέο εκλεκτό λαό τού Θεού. Στήν θέση τής άκαρπης ιουδαϊκής Συναγωγής πού τήν εξήρανε6, βλάστησε καί φούντωσε η πολύκαρπη καί καλλίκαρπη Εκκλησία, η οποία κατά τήν διαβεβαίωση τού Θεανθρώπου ιδρυτή της θά μείνει ακατάλυτη στούς αιώνες, «καί πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής»7, δέν θά υπάρξει διάδοχη κατάσταση καί άλλη Νέα Εποχή καί Νέα Τάξη, διότι η Νέα Εποχή καί η Καινή Κτίση υπάρχει μόνο μέσα στήν Εκκλησία. Οι άπιστοι, οι ολιγόπιστοι καί οι διεστραμμένοι τής δήθεν Νέας Εποχής καί τής Νέας Τάξης, καί όσοι υποτάσσονται στά κελεύσματα καί στίς εντολές τους, θά αποκοπούν ως ξερά κλήματα από τήν άμπελο τής Εκκλησίας καί θά ριφθούν εις τό πύρ τό αιώνιο: «Πάν κλήμα εν εμοί μή φέρον καρπόν, αίρει αυτό, καί πάν τό καρπόν φέρον καθαίρει αυτό, ίνα πλείονα καρπόν φέρη Εάν μή τις μείνη εν εμοί, εβλήθη έξω ως τό κλήμα καί εξηράνθη, καί συνάγουσιν αυτά καί εις πύρ βάλλουσι καί καίεται»8.
2. «Πεποικιλμένη» από απίστους καί βλασφήμους η μνήμη τής Παναγίας
Μού δόθηκε εφέτος η δυνατότητα κατά τήν εορτή τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου, επειδή συμμετείχα σέ αγρυπνία από τό βράδυ τής παραμονής, νά παρακολουθήσω στήν οθόνη τής τηλεόρασης τήν μετάδοση τής πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας πού τελέσθηκε σέ δύο από τά μεγαλύτερα θεομητορικά προσκυνήματα, στήν Ευαγγελίστρια τής Τήνου καί στήν Παναγία Σουμελά στό όρος Βέρμιο τής Βεροίας. Είχαν προλάβει οι νέοι εικονομάχοι καί εκκλησιομάχοι τής νεοεποχίτικης κυβέρνησης νά αυστηροποιήσουν τά μέτρα προστασίας μας από τόν Κορωνοϊό υποχρεώνοντας μέ κοινή υπουργική απόφαση νά φορούν οι πιστοί μάσκα, όχι μόνον εντός τών ναών, αλλά καί έξω από τούς ναούς καί νά μή γίνουν λιτανείες τής εικόνας τής Παναγίας.
Τό περασμένο Πάσχα έκλεισαν τούς ναούς, καί απαγορεύθηκε η περιφορά τού Επιταφίου. Τώρα ήταν δύσκολο νά κάνουν τό ίδιο γιά τό Πάσχα τού Καλοκαιριού, τήν Κοίμηση τής Παναγίας, μέ ανοικτό τόν τουρισμό, τά εστιατόρια, τά καφεποτεία καί αναψυκτήρια, τίς παραλίες, τίς ποικίλες συνάξεις μέ τούς συνωνιστισμούς καί τά γλέντια. Έτσι δέν έκλεισαν τούς ναούς, βρήκαν όμως καί πάλι τρόπους νά βεβηλώσουν τά ιερά καί τά θεία, εξισώνοντας τούς ιερούς ναούς, τίς ιερές συνάξεις, τίς ιερές λειτουργίες, μέ τά ποικίλα κοσμικά ιδρύματα καί καταστήματα. Ό,τι ισχύει γιά όλες τίς συνάξεις, στίς διάφορες κοσμικές, πολιτικές, αθλητικές, εμπορικές εκδηλώσεις, ισχύει καί γιά τούς ναούς. Δέν αναγνωρίζουν ιερά καί θεία καί όσια, ούτε τήν θαυματουργική ενέργεια τού Χριστού, τής Παναγίας, τών Αγίων· οι ναοί είναι κοινοί χώροι, όπως όλοι οι χώροι καί μπορεί καί μέσα σ’ αυτούς νά μεταδοθεί ο Κορωνοϊός. Ακόμη καί μέ τή Θεία Κοινωνία μεταδίδεται μέ τόν ασπασμό τών ιερών εικόνων, μέ τό χειροφίλημα τών ιερέων, μέ τό αντίδωρο κ.ά.
Αυτά όλα σημαίνουν πλήρη αποϊεροποίηση τού κράτους καί εκκοσμίκευση, όπως συμβαίνει στά περισσότερα δυτικά κράτη. Σημαίνουν όμως καί αποϊεροποίηση καί εκκοσμίκευση τής Εκκλησίας; Στήν τελευταία αναθεώρηση τού Συντάγματος δέν πέρασαν τά περί χωρισμού εκκλησίας καί πολιτείας, καί η πολιτεία δέχεται ότι εξακολουθεί ακόμη νά είναι χριστιανικό κράτος, όχι ουδέτερο καί ανεξίθρησκο, καί νά σέβεται τά δόγματα, τούς ιερούς κανόνες καί τίς παραδόσεις τής Εκκλησίας, καί νά μή επεμβαίνει στά εσωτερικά της. Η εντός τών ιερών ναών παρουσία τών πιστών καί γενικώς ο χώρος τών ιερών ναών ανήκει στήν αποκλειστική αρμοδιότητα τής Εκκλησίας. Δέν μπορεί λοιπόν η Διοικούσα Εκκλησία νά επιτρέπει στήν πολιτεία νά εισέρχεται νομοθετικά μέσα στούς ναούς καί νά τούς αποϊεροποιεί καί νά τούς εκκοσμικεύει προσβάλλοντας τήν διδασκαλία της περί τού μυστηρίου τής Θείας Κοινωνίας, τών Αγίων Εικόνων, καί τής γενικής ιερότητας τών ναών. Στά σκαλοπάτια τών ναών τελειώνει η αρμοδιότητα τών πολιτικών. Είναι γνωστές από τήν εκκλησιαστική ιστορία περιπτώσεις δυναμικών επισκόπων καί ιερέων πού απαγόρευσαν σέ παρανομήσαντες βασιλείς καί άρχοντες νά εισέλθουν εντός τών ιερών ναών.
Σέ προηγούμενα κείμενά μας δείξαμε μέ βάση τήν Αγία Γραφή καί τήν Πατερική Παράδοση ότι όλα τά μέτρα πού ελήφθησαν από τήν κυβέρνηση, καί δυστυχώς έγιναν δεκτά από τήν διοίκηση τής Εκκλησίας, αποτελούν προσβολή τών δογμάτων καί τής ιερότητας τών ναών9. Αυτό φάνηκε ολοκάθαρα κατά τίς μεταδοθείσες από τήν τηλεόραση Θείες Λειτουργίες στήν Ευαγγελίστρια τής Τήνου καί στήν Παναγία Σουμελά στήν Βέροια. Υπήρξεν εν πρώτοις απόλυτος συντονισμός καί προγραμματισμός, ωσάν νά υπάρχει κάποια αόρατη αρχή, ένα αόρατο κέντρο, πού σχεδιάζει καί δίνει εντολές γιά τήν εφαρμογή τού σχεδίου. Ένας αόρατος αντίχριστος σκηνοθέτης πού κατευθύνει τό έργο. Καί στούς δύο ναούς οι κρατικοί καί λοιποί αξιωματούχοι φορούσαν όλοι ανεξαιρέτως μάσκες· ιστορική περίπτωση μασκοφορίας καί ιστορική πρωτιά υποταγής όχι στόν Θεό, αλλά σέ εντολές ανθρώπων. Ουδέποτε διδαχθήκαμε στήν δισχιλιετή ιστορία σέ περίπτωση λοιμώξεων νά φορέσουμε μάσκες μέσα στούς ναούς καί δέν έχουμε παραδείγματα Αγίων, πού νά φόρεσαν μάσκες. Ούτε ο Χριστός ούτε οι Άγιοι όλων τών εποχών, φόρεσαν ποτέ μάσκες. Τίς θαυματουργές εικόνες καί στούς δύο ναούς πλαισίωναν τιμητικά δεξιά καί αριστερά ένας νέος καί μία νεάνιδα μέ τοπικές ενδυμασίες, φορώντας καί αυτοί μάσκες, πού μόνο τιμή δεν προσέδιδαν στήν Παναγία, αφού στήν πράξη αμφισβητούσαν τήν Χάρη καί τήν ιαματική Της δύναμη. Είναι σάν νά έλεγαν, όπως καί οι άλλοι μασκοφόροι: «Παναγία μας, είμαστε δίπλα σου ή μέσα στόν ναό σου, αλλά φοράμε μάσκες, γιατί δέν πιστεύουμε ότι μπορείς νά μάς προστατεύσεις από τόν Κορωνοϊό», σέ αντίθεση μέ όσα ψάλλουμε στίς Παρακλήσεις τής Παναγίας10. Τό ίδιο σκηνικό καί η ίδια ασέβεια, απιστία καί ολιγοπιστία καί κατά τήν προσκύνηση τών δύο θαυματουργών εικόνων από τό πλήθος τών προσκυνητών, πού εφέτος βέβαια ήσαν πολύ ολιγώτεροι από τά προηγούμενα χρόνια. Περνούσαν στή σειρά ο ένας πίσω από τόν άλλο, φορώντας ασεβώς μάσκα μέσα στόν ναό, καί τό χειρότερο ήταν ότι οι περισσότεροι ασπάζονταν μέ τήν μάσκα τίς εικόνες -άν αυτό μπορεί νά θεωρηθεί ασπασμός- εντεταλμένα δέ πρόσωπα μετά από κάθε μασκοφίλημα εσπόγγιζαν μέ απολυμαντικό τήν αγία εικόνα. Δέν ισχύει εδώ απολύτως τό τροπάριο τής Μικρής Παράκλησης πού λέγει ότι πρέπει νά βουβαθούν παιδαγωγικά, νά μείνουν άλαλοι, νά χάσουν τήν φωνή τους όσοι δέν προσκυνούν μέ τά χείλη τους τήν σεπτή εικόνα τής Θεοτόκου; «Άλαλα τά χείλη τών ασεβών τών μή προσκυνούντων τήν εικόνα σου τήν σεπτήν». Ναί, οι μασκοφόροι δέν προσκύνησαν τήν εικόνα, προσκύνησαν τόν φόβο τού ιού καί τήν θεά υγεία.
Εφέτος λοιπόν στά μεγάλα προσκυνήματα, αλλά καί σέ άλλους ναούς, όπου οι επαρχιούχοι επίσκοποι καί οι υποταγμένοι ιερείς υπακούουν όχι στόν Θεό καί στούς Αγίους, αλλά στούς κοσμικούς άρχοντες, η μνήμη τής Παναγίας δέν ήταν «πεποικιλμένη τή θεία δόξη», όπως ψάλλουμε στόν εμπνευσμένο πρώτο ειρμό τών καταβασιών πού συνέγραψε ο θεοφώτιστος Άγιος Κοσμάς ο Μελωδός τόν 8ο αιώνα. Δέν ήταν στολισμένη από τήν πίστη, τήν ευσέβεια, τήν αφοσίωση, τήν ολοκληρωμένη τιμή πρός τό πρόσωπο τής Υπεραγίας Θεοτόκου, καί στήν άπειρη θαυματουργική καί ιαματική της δύναμη, τήν καταγεγραμμένη καί αποδεδειγμένη μέ πλήθος θαυμάτων. Ήταν πεποικιλμένη ασεβώς, κακοστολισμένη, από τήν ασέβεια, τήν απιστία, τήν βλασφημία, τήν ολιγοπιστία τών ποικίλων μασκοφόρων καί τήν ένοχη σύμπραξη αρχιερέων καί ιερέων αναξίων, πού φέρουν καί μεγαλύτερη ευθύνη, ως διδάσκαλοι καί φρουροί τής Ορθοδοξίας. Όταν ο οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος χοροστατών καί ενδεδυμένος τά ιερά άμφια φοράει μέσα στόν ναό μάσκα, καί σέ άλλη χώρα «ορθόδοξοι» ιερείς μεταλαμβάνουν τούς πιστούς φορώντας οι ίδιοι μάσκες, τί μηνύματα εκπέμπουν πρός τούς ακατήχητους καί φοβισμένους πιστούς11;
Ο αναφερθείς ειρμός τού Αγίου Κοσμά διαψεύσθηκε όχι μόνο ως πρός τό «πεποικιλμένη τή θεία δόξη», αλλά καί ως πρός τό «πάντας συνηγάγετο πρός ευφροσύνην τούς πιστούς». Κατά κοινή ομολογία καί παραδοχή στά μεγάλα προσκυνήματα εφέτος πήγαν ολίγοι προσκυνητές καί αυτοί όχι χαρούμενοι, αλλά φοβισμένοι από τά ληφθέντα εκφοβιστικά καί αποτρεπτικά μέτρα, πού δέν ήσαν «πρός ευφροσύνην», αλλά πρός θλίψη καί στενοχώρια.
Αγωνιούσαν καί ανησυχούσαν καί εθύμωναν οι εκκλησιομάχοι, εικονομάχοι καί λειψανομάχοι καί εκφράζονταν απαξιωτικά καί πικρά, όταν έβλεπαν τόν πιστό καί ορθόδοξο λαό νά σχηματίζει ουρές χιλιομέτρων, προκειμένου νά προσκυνήσουν τμήμα τού Τιμίου Σταυρού, τήν Αγία Ζώνη τής Θεοτόκου, τήν εικόνα «Άξιον Εστί» από τό Άγιο Όρος, ή άλλες θαυματουργές εικόνες καί άγια λείψανα. Αυτή η κοσμοσυρροή, πού ήταν πρός δόξαν Θεού καί τών Αγίων Του, διότι «θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις Αυτού»12, ενοχλούσε καί στενοχωρούσε τόν Διάβολο καί τούς υποτακτικούς του. Τώρα μέ πρόσχημα τόν Κορωνοϊό εκδικούνται τούς πιστούς καί ευσεβείς. Έκλεισαν τούς ναούς επί πολύ καιρό καί δέν γιορτάσαμε τή Σταύρωση, δέν λιτανεύσαμε τούς Επιταφίους, δέν ψάλλαμε στούς ναούς τό Χριστός Ανέστη, μείναμε ακοινώνητοι καί αλειτούργητοι, διωγμένοι καί εξόριστοι από τούς ναούς, τούς οίκους τού Θεού καί τών Αγίων, καί τώρα μέ τίς μάσκες μάς αναγκάζουν νά βλασφημήσουμε τό Θεό αμφισβητώντας τήν πανσθενουργό Του άκτιστη Χάρη, πού υπάρχει μόνιμα στούς ναούς, στά ιερά μυστήρια, στίς εικόνες καί στά λείψανα τών Αγίων. Μεγάλα τά κέρδη τού Διαβόλου καί τών οργάνων του καί απύθμενο τό μίσος του εναντίον τών απροσκύνητων. Όσοι επίσκοποι καί ιερείς έγιναν καί είναι συνειδητά όργανα τού Διαβόλου δύσκολα θά αντιδράσουν καί θά αντισταθούν, δύσκολα θά αποκηρύξουν τόν Σατανά καί τά έργα του. Όσοι όμως από ελαφρότητα, δειλία, πνευματική αγνωσία, επικίνδυνη καί παρεξηγημένη υπακοή συμμορφώνονται πρός τίς εντολές τού υπεναντίου, τουλάχιστον νά σκεφθούν ότι αυτοκαταργούνται οι ίδιοι καί καταργούν καί τήν Εκκλησία, όπως θέλει ο Διάβολος, αφού τής στερούν τό βασικό της γνώρισμα νά είναι ταμιούχος καί διαχειριστής τής Θείας Χάριτος, η οποία σύν τοίς άλλοις θεραπεύει τά νοσήματα τών ψυχών καί τών σωμάτων. Ήδη πολλοί πιστοί μπροστά στήν απιστία καί ολιγοπιστία τών ταγών τής Εκκλησίας διερωτώνται γιατί νά επιστρέψουν στίς εκκλησίες, αφού οι ίδιοι οι ποιμένες αμφισβητούν καί απορρίπτουν τίς άκτιστες καί θεραπευτικές ενέργειες τού Αγίου Πνεύματος. Φορούν πολλοί από αυτούς μάσκες καί προτρέπουν καί τούς πιστούς νά μασκοφορούν μέσα στούς ναούς, διανέμουν τό αντίδωρο τυλιγμένο μέ προστατευτικό χαρτί, μερικοί φορούν καί γάντια, αποσύρουν τό χέρι τους, όταν οι πιστοί επιχειρούν νά τό ασπασθούν, περιτυλίγουν μέ απαγορευτικές ταινίες τίς ιερές εικόνες καί τίς απολυμαίνουν, απολυμαίνουν ακόμη καί τά Ιερά τών Ναών, καί σέ πολλές περιοχές τής «ορθόδοξης» (;) Διασποράς εισάγουν τή χρήση πολλών ατομικών λαβίδων, αντί τής μιάς Αγίας Λαβίδος, γιατί δέχονται ότι μέ τόν καθιερωμένο τρόπο μετάδοσης τής Θείας Κοινωνίας μεταδίδονται λοιμώξεις καί ασθένειες. Δέν είμαστε μακριά από τήν καθιέρωση καί αποδοχή τής παπικής καί προτεσταντικής όστιας. Επί αιώνες στήν Δύση ο Παπισμός καί ο Προτεσταντισμός δέν κατόρθωσαν, λόγω αιρετικών αποκλίσεων καί τής συνακολούθης απώλειας τού Αγίου Πνεύματος νά προφυλάξουν τήν Ευρώπη καί τήν Αμερική από τήν αποχριστιάνιση καί τήν εκκοσμίκευση. Οι ναοί άδειασαν, διότι δέν υπάρχει πλέον εις αυτούς η άκτιστη Χάρη τού Αγίου Πνεύματος, είναι αχαρίτωτοι. Καί επειδή τό ιερατείο δέν μπορεί πλέον νά τούς συντηρήσει, τούς πωλεί σέ τιμή ευκαιρίας, καί στή θέση τους φυτρώνουν κέντρα άσκησης τής Γιόγκα καί ισλαμικά τεμένη. Άν λοιπόν οι «ποιμένες» δέν αντιλαμβάνονται πού μάς οδηγεί ο άρχων τού αιώνος τούτου, λόγω πνευματικής ανοίας καί τύφλωσης, δέν διαθέτουν τουλάχιστον ούτε τό αίσθημα τής αυτοσυντήρησης, καί μάλιστα οι νεώτεροι εξ αυτών;
3. Δέν ανήκουν όλοι οι ιερείς καί οι λαϊκοί στήν άπιστη γενιά καί διεστραμμένη
Στό πρώτο μέρος τού άρθρου μας είδαμε ότι κατά τήν εποχή τής επί γής παρουσίας τού Κυρίου Ιησού Χριστού, παρά τήν απιστία καί διαστροφή τού Ιερατείου καί τών θεολόγων τής εποχής, τών Γραμματέων καί Φαρισαίων, τά οποία αυστηρά επέκρινε καί καυτηρίασε, δέν εγκατέλειψε τό φιλάνθρωπο σχέδιό του νά ιδρύσει τήν Εκκλησία ως εργαστήριο σωτηρίας, χρησιμοποιώντας από τόν ίδιο τόν ιουδαϊκό λαό τούς μή απίστους καί μή διεφθαρμένους, τούς πιστούς καί εναρέτους, τήν Παναγία Μητέρα Του εν πρώτοις, «τήν τιμιωτέραν τών Χερουβείμ καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ», τούς Αγίους Αποστόλους καί τό πλήθος τών εξ Ιουδαίων πιστών. Καί τώρα θά κρατήσει μέχρι συντελείας τών αιώνων ως εργαστήριο σωτηρίας τήν Εκκλησία Του, διότι εκτός τών αναξίων ποιμένων, τών απίστων καί διεστραμμένων, υπάρχουν καί οι ολίγοι δυνατοί καί ομολογητές, πού δέν έκαμψαν γόνυ στό νέο Βάαλ, στό νέο είδωλο τής θεάς υγείας, δέν αποδέχονται τήν νέα εικονομαχία, θεοτοκομαχία, αγιομαχία, τήν νέα αίρεση τής μόλυνσης από τά ιερά καί τά θεία. Καί από τήν πλευρά τών ιεροκανονικώς αποτειχισμένων καί μή μνημονευόντων τούς αιρετίζοντες επισκόπους καί από τήν πλευρά τών μνημονευόντων υπήρξε ενιαίο μέτωπο αντίστασης κατά τής βλάσφημης μασκοφορίας μέσα στούς ιερούς ναούς. Ιερομόναχοι εντός καί εκτός τού Αγίου Όρους καί πολλοί έγγαμοι ιερείς υψώνουν τείχη ευσεβείας καί Ορθοδοξίας, προπηλακιζόμενοι, οδηγούμενοι σέ αστυνομικά τμήματα καί συκοφαντούμενοι13. Δέν θέλουν ούτε θά επιτρέψουν, μέ τήν βοήθεια τού Θεού, τής υπερμάχου Θεοτόκου καί τού πλήθους τών Αγίων, τούς εντός τών τειχών προβατόσχημους λύκους νά κατασπαράξουν τό ποίμνιο. Τό «Ώ γενεά άπιστος καί διεσταμμένη» τού Χριστού τό επανέλαβε κατόπιν καί ο ουρανοβάμων Απόστολος Παύλος, μέγας ομολογητής καί μεγαλομάρτυς, όταν περί τό τέλος τής θαυμαστής ιεραποστολικής του δράσεως κάλεσε στήν ελληνική Μίλητο τούς πρεσβυτέρους τής ελληνικής Εφέσου, πού τώρα λόγω τών αμαρτιών μας επέτρεψε ο Θεός νά κατέχονται από τούς Μουσουλμάνους τού δικτάτορα Ερντογάν, ο οποίος ξαναμιαίνει τήν Αγία Σοφία καί τήν Μονή τής Χώρας. Είπε λοιπόν στό τότε Ιερατείο τής περιοχής προφητικά ο Μέγας Απόστολος ότι πρέπει νά προσέχουν καί νά προστατεύουν τό ποίμνιο, στό οποίο τό Άγιο Πνεύμα τούς τοποθέτησε ως επισκόπους, γιά νά ποιμαίνουν τήν Εκκλησία, τήν οποία απέκτησε μέ τό ίδιο του τό αίμα. Γνωρίζω, τούς είπε, ότι μετά τήν αναχώρηση μου θά εισβάλουν στήν Εκκλησία λύκοι άγριοι, πού δέν θά λυπούνται τό ποίμνιο. Αλλά καί από σάς τούς ίδιους θά εμφανισθούν κληρικοί πού θά διαστρέφουν τήν αλήθεια, «λαλούντες διεστραμμένα», γιά νά παρασύρουν τούς πιστούς μέ τό μέρος τους14.
Όσοι λοιπόν αντέδρασαν καί αντιδρούν στήν βλάσφημη μασκοφορία μέσα στούς ιερούς ναούς, γιά νά μή κυριαρχήσουν οι Ορθολογιστές καί οι Νεοβαρλααμίτες, πού αρνούνται τήν άκτιστη Χάρη καί τήν θαυματουργική ενέργεια τού Αγίου Πνεύματος, δέν θά παρασυρθούν από τούς «βαρείς λύκους» καί προβατόσχημους, ούτε από όσους θεολογούν «διεστραμμένα». Θέλουν νά αποφύγουν τήν θεία εγκατάλειψη, νά μή συντελέσουν στήν αποχριστιάνιση τών ορθοδόξων λαών, όπως συνέβη στήν παπική καί προτεσταντική Δύση. Γιόρτασαν, όπως πάντα, τήν σεπτή Κοίμηση τής Θεοτόκου καί έψαλαν χαρούμενοι τό «Πεποικιλμένη τή θεία δόξη η ιερά καί ευκλεής Παρθένε, μνήμη σου, πάντας συνηγάγετο πρός ευφροσύνην τούς πιστούς». Δέν φοβούνται τίς διώξεις καί τά πρόστιμα, όταν πρόκειται νά ακολουθήσουν τίς εντολές τού Ευαγγελίου καί τά δόγματα τής Εκκλησίας. Τρείς φορές ο Χριστός, όταν απέστειλε τούς Αποστόλους στό κήρυγμα «ως πρόβατα εν μέσω λύκων»15, τούς ενθάρρυνε νά μή φοβούνται: «Μή ούν φοβηθήτε αυτούς. Ουδέν γάρ εστι κεκαλυμμένον, ό ουκ αποκαλυφθήσεται, καί κρυπτόν, ό ου γνωσθήσεται Καί μή φοβηθήτε από τών αποκτεννόντων τό σώμα, τήν δέ ψυχήν μή δυναμένων αποκτείναι Ουχί δύο στρουθία ασσαρίου πωλείται; Καί έν εξ αυτών ου πεσείται επί τήν γήν άνευ τού πατρός υμών. Υμών δέ καί αι τρίχες τής κεφαλής πάσαι ηριθμημέναι εισί. Μή ουν φοβηθήτε· πολλών στρουθίων διαφέρετε υμείς»16. Άν ο Κορωνοϊός δέν είχε στήν Ελλάδα καί σέ άλλες ορθόδοξες χώρες τήν καταστροφική εξάπλωση πού είχε στήν αλλόθρησκη Ανατολή καί στήν αιρετική Δύση, αυτό οφείλεται κυρίως εις τό ότι μέ τίς πρεσβείες τής Θεοτόκου, τής «Ζωοδόχου πηγής» τών απείρων θαυμάτων, περιόρισε ο Θεός τήν εξάπλωσή της, καί θά τήν είχε εξαφανίσει τελείως, άν έλειπαν τό βλάσφημο κλείσιμο τών ναών, η κατασυκοφάντηση τής Θείας Κοινωνίας καί η προσβολή τής ιερότητας τών ναών μέ τίς μάσκες, τίς ταινίες στίς εικόνες καί στά καθίσματα καί τίς συνεχείς απολυμάνσεις. Επιφυλασσόμενοι νά αναφερθούμε προσεχώς στήν θαυματουργική δύναμη τής Παναγίας, παραθέτουμε δύο κείμενα μόνον· τό απολυτίκιο τής «Ζωοδόχου Πηγής», ποίημα τού μεγάλου εκκλησιαστικού ποιητού καί λογίου τού 11ου αιώνος, ως καί αγίου (5 Οκτωβρίου), Ιωάννου Μαυρόποδος, επισκόπου Ευχαΐτων τού Πόντου, ο οποίος, ως γνωστόν, συνέστησε τήν εορτή τών Τριών Ιεραρχών καί συνέγραψε καί τήν ακολουθία τής εορτής. Ο μεγάλος αυτός θεοτοκόφιλος υμνογράφος έγραψε γιά τήν Παναγία εβδομήντα δύο (72) κανόνες. Τό απολυτίκιο έχει ως εξής:
«Ο ναός τής πηγής σου, αειπάρθενε Δέσποινα, ουρανίων χαρίτων καί θαυμάτων πεπλήρωται. Εν τούτω γάρ τεράστια φοβερά τελούνται καί σωμάτων καί ψυχών θεραπεύονται τά πάθη, καί τών δαιμόνων φάλαγγες διώκονται. Δόξα τή παρουσία σου Αγνή! Δόξα τή επισκέψει σου, δόξα τή πρός ημάς απείρω φιλευσπλαχνία σου!».
Στόν κανόνα επίσης τής Υπεραγίας Θεοτόκου, πού ψάλλεται στήν αρχή τής ακολουθίας τού Μικρού Αγιασμού, μεταξύ άλλων υπάρχουν καί τά ακόλουθα τροπάρια:
«Ο ναός σου Θεοτόκε, ανεδείχθη ιατρείον νοσημάτων άμισθον, καί θλιβομένων ψυχών παραμύθιον».
«Τίς προστρέχων τώ ναώ σου Θεοτόκε, ου λαμβάνει ταχέως τήν ίασιν, ψυχής τε ομού καί τού σώματος, άχραντε;»
1. Ματθ. 17, 14-23.
2. Ματθ. 12, 24: «Οι δέ Φαρισαίοι ακούσαντες είπον· ούτος ουκ εκβάλλει τά δαιμόνια ει μή εν τώ Βεελζεβούλ, άρχοντι τών δαιμονίων».
3. Ματθ. 10, 8: «Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε· δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε». Λουκ. 10, 17: «Υπέστρεψαν δέ οι εβδομήκοντα μετά χαράς λέγοντες· Κύριε καί τά δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τώ ονόματί σου».
4. Ματθ. 17, 17.
5. Επί λέξει εδήλωσε σέ δημοσιογράφο: «Ακόμα καί άν αυτό πού οι Χριστιανοί μας θεωρούν σωστό, ακόμα καί άν είναι αντίθετο μέ τό Ευαγγέλιο, εγώ θά υπερασπιστώ αυτό πού λένε οι Χριστιανοί μας Οι Χριστιανοί μας έφτιαξαν τό Ευαγγέλιο, δέν έφτιαξε τό Ευαγγέλιο τήν Εκκλησία».
6. Βλ. στίχους πρό τού Συναξαρίου τής Αγίας καί Μεγάλης Δευτέρας: «Τήν Συναγωγήν, συκήν, Χριστός Εβραίων, καρπών άμοιρον πνευματικών εικάζων, αρά ξηραίνει, ής φύγωμεν τό πάθος».
7. Ματθ. 16, 18.
8. Ιω. 15, 2 καί 6.
9. Από τά πέντε συνολικά κείμενά μας πού έχουν δημοσιευθεί όλα στό Διαδίκτυο, τώρα δέ καί στό περιοδικό Θεοδρομία 22 (2020) 154-226 μνημονεύουμε τά δύο: «Έργο τού Διαβόλου τό κλείσιμο τών Ναών από τήν Ιερά Σύνοδο», Θεοδρομία 22 (2020) 162-172 καί «Προσβολή τών δογμάτων τής Εκκλησίας καί τής ιερότητας τών ναών μέ πρόσχημα τόν κορωνοϊό», Θεοδρομία 22 (2020) 191-215.
10. Βλ. Μικρό Παρακλητικό Κανόνα: «Νοσούντα τό σώμα καί τήν ψυχήν επισκοπής θείας καί προνοίας τής παρά σού, αξίωσον μόνη Θεομήτορ, ως αγαθή αγαθού τε λοχεύτρια».
«Χαλεπαίς αρρωστίαις καί νοσεροίς πάθεσιν, εξεταζομένω Παρθένε, σύ μοι βοήθησον· τών ιαμάτων, γάρ, ανελλιπή σε γινώσκω, θησαυρόν, Πανάμωμε, τόν αδαπάνητον».
«Εν κλίνη νύν ασθενών κατάκειμαι, καί ουκ έστιν ίασις τή σαρκί μου· αλλ’ η Θεόν καί Σωτήρα τού κόσμου καί τόν λυτήρα τών νόσων κυήσασα, σού δέομαι τής αγαθής· Εκ φθοράς νοσημάτων ανάστησον».
11. Βλ. Μανου Χατζηγιαννη, Όταν οι πατριάρχες φορούν μάσκες τί πρέπει νά κάνουν οι ιερείς; Διαδίκτυο 18-8-2020. Επίσης, Ρουμανία Μετέδωσαν τήν Θ. Κοινωνία μέ πλαστικά κουταλάκια μιάς χρήσης, φορώντας μάσκα, Διαδίκτυο, 19 Αυγούστου 2020.
12. Ψαλμ. 67, 36.
13. Μνημονεύουμε ενδεικτικά τόν ιερομόναχο Ιγνάτιο τής Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου Πτολεμαΐδος, η οποία υπό τήν γενναία καί ανυποχώρητη στάση καί ανδρειοσύνη τού Γέροντος ηγουμένου π. Μαξίμου τού Καραβά τιμά τούς αγώνες καί τή μνήμη τού μεγάλου αγωνιστή καί ομολογητή τών καιρών μας, αγίου Αυγουστίνου Καντιώτη. Τήν ομολογία τού Γέροντος Χρυσοστόμου Τέτσιου, τής Σκήτης τού Αγίου Αντωνίου Μετεώρων. Τού γενναιότατου π. Μιχαήλ Κουκουβά, υπερπολύτεκνου ιερέα τής Καλύμνου, καί πολλών άλλων. Τελικώς καί επαινετικώς καί τήν «Καταγγελία-διαμαρτυρία Αγιορειτών Πατέρων επί τών επιβληθέντων μέτρων, λόγω τού covid-19 στήν αυτοδιοίκητη Αγιορειτική Πολιτεία» (Ιστοσελίδα ΑΚΤΙΝΕΣ, 24 Αυγούστου 2020). Ούτε τό Περιβόλι τής Παναγίας σεβάσθηκαν οι βλάσφημοι τής Κυβέρνησης, μέ ανοχή δυστυχώς τής Ιεράς Κοινότητος καί τής Ιεράς Επιστασίας.
14. Πράξ. 20, 28-30: «Προσέχετε ούν εαυτοίς καί παντί τώ ποιμνίω, εν ώ υμάς τό Πνεύμα τό Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν τήν εκκλησίαν τού Κυρίου καί Θεού, ήν περιεποιήσατο διά τού ιδίου αίματος. Εγώ γάρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά τήν άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μή φειδόμενοι τού ποιμνίου· καί εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα τού αποσπάν τούς μαθητάς οπίσω αυτών».
15. Ματθ. 10, 16.
16. Ματθ. 10, 26-31.
