Του Ζιμπάμπουε Σεραφείμ
Η Μεγάλη Δεσποτική Εορτή των Θεοφανείων, της Βαπτίσεως του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού είναι αφορμή να προβληματισθούμε για το νόημα τη ζωής και να προσπαθήσουμε να ζούμε σύμφωνα με τις Θείες Εντολές για την εν Χριστώ σωτηρία μας για να επικρατήσει στο κόσμο η αγάπη και η ειρήνη και η αλληλοστήριξη μεταξύ μας για ένα καλύτερο κόσμο.
Εκ μέρους του Αλεξανδρινού Προκαθημένου μας Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β’, κληρικών και λαϊκών, σας ευχαριστούμε από τη Ζιμπάμπουε και την Αφρική που δεν μας ξεχνάτε και μας βοηθάτε με την εισφορά σας και τις προσευχές σας.
Ένα από τα παιδιά που μας βοηθήσατε να σπουδάσει στην Κένυα, στις ΗΠΑ και στην Νότιο Αφρική είναι και ο πρόωρα κοιμηθείς εν Χριστώ άγιος Αδελφός Επίσκοπος Κισούμου και Δυτικής Κένυας μακαριστός Αθανάσιος Ακούντας που έφερε το όνομα του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου, Πατριάρχου Αλεξανδρείας, ορφανό παιδί όπως κι ο άγιος Αθανάσιος, αποφοίτησε με τη βοήθεια σας την Πατριαρχική μας Σχολή στην Ναϊρόμπι “Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ’, στη συνέχεια αποφοίτησε από τη Θεολογικη Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη και αργότερα πήρε με διάκριση το Δοκτοράτο του στο Πανεπιστήμιο Γουνίσα της Νοτίου Αφρικής. Σ’ αυτή τη μεγάλη του πν υματική πορεία ποτέ του δεν σταμάτησε να είναι πολυμερώς και πολυτρόπως δραστήριο μέλος της Ιεραποστολικής μας διακονίας. Ως φοιτητής στη Ναϊρόμπι πριν 22 έτη ήταν πάντα δίπλα μου στις αχανείς εκτάσεις της τεράστιας εκείνης της εποχής της Ιεράς Μητροπόλεως Κένυας και Ειρηνουπόλεως για να καταγράφει τις ποιμαντικές μου επισκέψεις με κύρια αναφορά τις προτεραιότητες της καλύτερης οργάνωσης της Ιεραποστολικής μας διακονίας, από τα ξημερώματα μέχρι τα μεσάνυκτα γυρίζαμε σε μέρη που δεν υπήρχαν ακόμη δρόμοι και όταν επιστρέφαμε στο μέρος π ου θα διανυκτερεύμαμε έπρεπε τις πρόχειρες σημειώσεις του να τις καταγράψει κάτω για να μη ξεχάσουμε τίποτα. Έγινε άξιος με τις ευλογίες του μακαριστού Πατριάρχου μας Πέτρου να τον χειροτονήσω Αρχιδιάκονο μου.
Στις περιοχές που είχαμε τότε ποιμαντική ευθύνη να διακονουμε στην Ανατολική Αφρική, στον ίδιο χώρο σήμερα λειτουργούν πέντε Μητροπόλεις και τρεις Επισκοπές. Κι όταν βρέθηκα στην Νότιο Αφρική, επειδή λόγω του Απαρχάϊτ που απαγορευόταν η Ιεραποστολή από το καθεστώς των ολίγων λευκών που καταδυνάστευαν την χώρα, με τις ευλογίες του ατριάρχου μας μακαριστού Πέτρου τον κάλεσα μόλις ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Αμερική να έρθει κοντά μου για να ξεκινήσουμε την Ορθόδοξη Ιεραποστολή στο τοπικο πληθυσμό. Τον χειροτόνησα πρεσβύτερο και το έργο του με τη βοήθεια και τη πρόνοιια του Θεου ξεκίνησε με μεγάλη επιτυχία. Κανονίσαμε να ζει σε μέρος ανάμεσα στον τοπικό πληθυσμό κι όταν οργάνωσε τους πρώτους πυρήνες με τη βοήθεια του αγαπητού μας Διακόνου π. Στίβεν, με τις ευλογίες του Πατριάρχου μας Θεοδώρου Β’ τον μετέθεσα στην νεοσύστατη Εκκλησιαστική μας Σχολή Πατριάρχης Πέτρος Ζ όπου άρχισαν να φοιτούν νεαρά παιδιά από χώρες της Νοτιοτέρας Αφρικής (Νότιος Αφρική, Ζιμπάμπουε, Αγκόλα και Μοζαμβίκη). Ταυτόχρονα, εκτός από τα διδακτικά του καθήκοντα ολοκλήρωσε με επιτυχία και τη Διδακτορική του Διατρβή στο Πανεπιστήμιο Γουνίσσα της Νοτίου Αφρικής, εκπροσωπούσε το Πατριαρχείο μας στο Παναφρικανικό Συμβούλιο των Εκκλησιών, στο Νοτιαφρικανικό διαθρεισκιακό Ινστιτούτο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής και στην Επιτροπή Ιεραποστολής του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Διακόνησε ακόμη με τις ευλογίες του Πα ριάρχου μας Θεοδώρου Β’ σε μια από τις πιο σημαντικές Ιεραποστολικές ενορίες μας στην Νότιο Αφρική, στην ενορία του Αγίου Νικολάου της Ιαπωνίας, μεγάλης Ιεραποστολικής μορφής του 19ου αιώνα, όπου μπορούσαν όλες οι φυλές της γης να εκκλησιάζονται όπως στην αρχαία Εκκλησία χωρίς εθνικές και φυλετικές διακρίσεις.
Δικαίως ο Μακαριώτατος Πατριάρχης μας κ.κ. Θεόδωρος Β’ τον πρότεινε το 2015 όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου με τη θεία Πρόνοια του Θεού να εκλεγεί παμψηφεί για την νεοσύστατη Ιερά Επισκοπή Κισσούμου κα Δυτικής Κένυας όπου ξεκίνησε την οργάνωση του Ιεραποστολικού έργου του Πατριαρχείου μας με πολλές δυσκολίες αλλά με μεγάλη επιτυχία και ευλογία Θεού. Όταν με συνόδευε πριν 22 έτη στους χώρους της Επισκοπής που ο Θεός του εμπιστεύθηκε με τις ευλογίες του Πατριάρχου μας Θεοδώρου Β’ είχαμε χειροτονήσει 50 ιθαγενείς κληρικούς από τις τοπικές φυλές που τους γνώριζε όλους από παιδιά ο νεαρός τότε Αρχιδιάκονος Αθανάσιος, κι όταν ανάλαβε την νεοσύστατη αυτή Επισκοπή που οργάνωσε μεταξύ αρκετών νέων Μητροπόλεων και Επισκοπών ο Πατριάρχης μας Θεόδωρος Β’ για τη καλύτερη οργάνωση κα δράση της Ιεραποστολικής μας διακονίας, ο νεαρός Επίσκοπος Αθανάσιος δεν βρέθηκε σε άγνωστο μέρος, άριστος γνώστης των ιδιαιτεροτήτων και των δυσκολιών της αχανούς αυτής γεωγραφικής νεοσύστατης Επισκοπής σε τρία έτη έκανε θαύματα, χειροτόνησε νέους ιθαγενείς κληρικούς, ξεπερνώντας τους εκατό, οργάνωσε το Επισκοπείο του και τις υπηρεσίες του εκ του μηδενός, άρχισε το κτίσιμο μικρών κλινικών και σχολείων και ιερών Ναών, μα πάνω απ’ όλα παρέμεινε απλός διάκονος όλων των ανθρώπων όπως ήταν μικρό παιδί, να είναι δίπλα σε όλους, στηρίζοντας φτωχούς και ασθενείς και χήρες, άπορα και ορφανά παιδιά.
Πάντοτε είχε την αγάπη και την στήριξη των Πατριαρχών που διακόνησε, του μακαριστού Πέτρου Ζ’ και του νύν Πατριάρχου μας Θεοδώρου Β’ που τον ανέδειξε και του έδωσε την ευκαιρία να διακονήσει το Πατριαρχείο μας ως Επίσκοπος σε μια από τις μεγαλύτερες Επισκοπές του Θρόνου στην Αφρική. Μας έβγαλε όλους ασπροπρώσοπους. Το μυστικό του ήταν η βαθιά του πίστη στο Θεό, η μεγάλη του ευσέβεια, η μεγάλη του ταπείνωση αλλά και η υπακοή του στον Πατριάρχη του και η αγάπη του για το Πατριαρχείο μας. Μας φυγε πριν να κλείσει τα πενήντα του χρόνια, μεγάλη η απώλεια, δεν γνωρίζουμε τις βουλές του Θεού. Για μας είναι μια από τις μεγάλες εκκλησιαστικές μορφές που ανέδειξε το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής ανάμεσα στον τοπικό Αφρικανικό πληθυσμό με μεγάλη προσφορά στο χώρο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής. Ελπίζω σύντομα να δημοσιεύσουμε μερικές από τις μελέτες του και μάλιστα τη πολύ ενδιαφέρουσα Διδακτορική του Διατριβή για να τον κρατάμε ζωντανό ανάμεσα μας με την αξιόλογη θεολιγική του συνδρομή για όλους μας. Ο Θεός ν α αναπαύει τη ψυχή του. Να προσευχώμαστε όλοι μας ο Μακαριώτατος Προκαθήμενος μας κ.κ. Θεόδωρος Β’ να προτείνει εις τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου μας να εκλέξουμε άξιο διάδοχο του κληρικό από τον τοπικό πληθυσμό της Αφρικής για να συνεχίσει επάξια το μεγάλο Ιεραποστολικό του έργο. Ευχαριστώ το Θεό, που έστω κι ο τελευταίος των Επισκόπων, και μάλιστα ανάξιος, με τις ευλογίες των Πατριαρχών μας του μακαριστού Πέτρου Ζ’ και του νυν Πνευματικού μας Πατρός Πατριάρχου Θεοδώρου Β’ , για τη μεγάλη ευλογία και τιμή να είμαι ο Αρχιερέας που έγινα το όργανο της πρόνοιας του Θεού να τον κυνηγήσω από μικρό να διακονήσει την Εκκλησία μας, να χειροτονηθεί ως ένας εκ των πρώτων άγαμων ιθαγενών κληρικών μας που η πρόνοια του Θεού θα τον αναδείκνυε με την διακονία του και την αυταπάρνηση του και την αγάπη του σε μεγάλη άγια εκκλησιαστική μορφή του Πατριαρχείου μας που δικαίως και επαξίως ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος κ.κ. Θεόδωρος Β’ τον χειροτόνησε εις Επίσκοπο όπου έστω και για μία τριετία κατάφερε να αλλάξει τον Ιεραποστολικό χάρτη του Πατριαρχείου μας στην Επισκοπή που ανέλαβε να δακονήσει κάνοντας θαύματα, αφήνοντας μας το παράδειγμα του ως φως Χριστού για να μας καθοδηγεί όλους μας. Ο Θεός να τον αναπαύει.
“Περίλυπος εστίν η ψυχή μου αείμνηστε Θεοφιλέστατε αγαπητέ μου άδελφέ άγιε Κισσούμου και Δυτικής Κένυας Αθανάσιε”. Το μυστήριο του θανάτου, μη σταματήσεις εις τους ουρανούς να δέεσαι και δι’ ημάς τους αμαρτωλούς να μας καταξιώσει ο Θεός να συνεχίσουμε το μεγάλο σου έργο στο χώρο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής. Ευχαριστούμε τον Θεό και δοξολογούμε την Αγία Τριάδα για το δώρο που μας έδωσε μέσα από τη διακονία του αδελφ ού Επισκόπου Αθανασίου προσευχόμενοι στον Ύψιστο Θεό να μας αξιώνει να ακολουθούμε το δικό του άγιο παράδειγμα της ταπείνωσης και της αυταπάρνησης και της αγάπης να διακονούμε τους αδελφούς μας όπως πάντοτε έκανε κι αυτός. Τρία έτη ο Ιησούς Χριστός με τη διακονία του και τη Σταυρική του Θυσία άλλαξε τον κόσμο σε πρό Χριστού και μετά Χριστόν εποχή. Ο Επίσκοπος Αθανάσιος ζούσε τόσο πολύ κοντα στο Χριστό ως γνήσιος μαθητής του που αξιώθηκε το μεγάλο Στέφανο της δόξης, σε τρία έτη διακονίας ως Αρχιερέας Χριστού να μεταμορφώσει την νεοσύστατη Ε πισκοπή που του εμπιστεύθηκε με πολύ αγάπη ο Μακαριώτατος Πατριάρχης μας Θεόδωρος Β’ σε πνευματικό στολίδι του Πατριαρχείου μας όπου η αγάπη και η φιλανθρωπία και η αλληλοστήριξη έγιναν υπόθεση και μέρος της ζωής όχι μόνο των Ορθοδόξων ιθαγενών αλλά όλων των φυλών της αχανούς έκτασης της περιοχής της Δυτικής Κένυας(έχει ενορίες που βρίσκονται περισσότερα από 500 χιλιόμετρα από το Επισκοπείο). Ο Θεός να τον αναπαύει.
Ο Θεός να μας ελεεί όλους μας όπου και να ζούμε να αισθανόμαστε όπως ο ταπεινός Επίσκοπος Αθανάσιος την παρουσία του Χριστού μ ροστά μας και νάμαστε σίγουροι ότι είναι δύσκολο να θυμώσουμε με τους ανθρώπους που συναντάμε κι ακόμη πιο δυσκολο να αδικήσουμε κάποιο κι ακόμη το πιο σημαντικό να μη είμαστε προετοιμασμένοι όταν νοιώθουμε τη παρουσία του Χριστού μπροστά μας να μη προχωρήσουμε αμέσως αν βοηθήσουμε όσο μπορούμε τους ανθρώπους που συναντάμε, όπως έκανε σ’ όλη του ζωή ο ταπεινός δούλος του Θεού ο πρώτος Επίσκοπος της Επισκοπής Κισσούμου και Δυτικής Κένυας Αθανάσιος Ακούντας. Αιωνία αυτού η μνήμη.
Χρόνια πολλά και ευλογημένο το νέο έτος
Μετ’ ευχών και ασπ ασμών αγάπης
+ο Ζιμπάμπουε Σεραφείμ
