Στο ευαίσθητο θέμα της Παιδείας αναφέρθηκε χθες ο Οικουμενικός Πατριάρχης με αφορμή και τα εγκαίνια του νέου σχολείου στη Μενεμένη.
Ο κ. Βαρθολομαίος με λίγα λόγια εξήγησε τι είναι η “ορθή παιδεία”:
“Ποία όμως είναι η ορθή παιδεία; Ποία η αληθής μόρφωσις; Ασφαλώς είναι εκείνη η οποία έχει ως βάσιν αμετακίνητον την ψυχοσωματικήν ιδιότητα του ανθρώπου και ως σκοπόν την σύμμετρον και αρμονικήν ανάπτυξιν. Ορθή παιδεία είναι εκείνη, η οποία αντιμετωπίζει και καλλιεργεί τον άνθρωπον ως ενιαίαν προσωπικότητα και προωθεί αυτόν εις τον τελικόν αυτού προορισμόν, την ευημερίαν και προσφοράν εις τον κόσμον αλλά και την απόλαυσιν της ανωτέρας ζωής πλησίον του Ιησού Χριστού.
Συνεπώς, και η ευθύνη των φορέων της αγωγής, γονέων και διδασκάλων, είναι μεγάλη, διότι είσθε Θεού «συνεργοί», το δε έργον σας αποτελεί «μυσταγωγίαν» και αληθή ιερουργίαν. Δεν υπάρχει ανωτέρα «τέχνη» και δυσκολώτερον «επάγγελμα» από του γονέως και του διδασκάλου.
Ο Ιερός Χρυσόστομος εις ειδικήν ομιλίαν του περί ανατροφής των τέκνων παρουσιάζει τον άπλαστον και αδιαμόρφωτον κόσμον του παιδιού με νεοιδρυθείσαν πολιτείαν από την οποίαν λείπει η οργάνωσις και η νομοθεσία. Πρέπει να θεσπισθούν οι κατάλληλοι και αναγκαίοι νόμοι οι οποίοι να ρυθμίζουν την ζωήν και τας σχέσεις των πολιτών και να προστατεύουν αυτούς από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς, ώστε να διαβιούν με τάξιν, ειρήνην και ασφάλειαν. Διαφορετικά, χωρίς τους νόμους και τους κανονισμούς, απαυγάσματα και καρπούς της παιδείας, θα επικρατή η αναρχία και η παρανομία. Νομοθέτης και Βασιλεύς της ψυχικής πολιτείας του παιδιού είσθε πρωτίστως οι γονείς, ο πατήρ και η μήτηρ, οι οποίοι πρέπει να χαράξητε εις την ψυχήν του παιδιού τους αιωνίους ηθικούς νόμους, βάσει των οποίων θα αναπτυχθή και θα εξελιχθή εις τέλειον και ωλοκληρωμένον άνθρωπον.
Ο Απόστολος Παύλος προτρέπει τους γονείς: «Οι πατέρες εκτρέφετε τα τέκνα υμών εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», η δε παιδεία και νουθεσία Κυρίου αρχίζει από της παιδικής ηλικίας, οπότε αρχίζει ο σωματικός και ψυχικός μετασχηματισμός του παιδιού. Οι γονείς πρέπει να εγκύψητε επάνω εις το παιδί, όπως ο αγαλματοποι-ος επάνω εις το άμορφον μάρμαρον, διά να σμιλεύσητε το ήθος και τον χαρακτήρα του.”
Και ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας :
“Εν κατακλείδι, ας επικαλεσθώμεν την ευλογίαν και την βοήθειαν της μεγαλυτέρας ποιμαντικής φυσιογνωμίας της συγχρό-νου Ελλάδος, του Αγίου Νεκταρίου, γράφοντος: «Η ελπίς της Εκκλησίας και του Έθνους είναι οι νέοι». Οι νέοι μας όμως έχουν αισθανθή ότι η Εκκλησία είναι η ελπίς, ότι η Εκκλησία έχει ελπίδα, ότι η Εκκλησία φέρνει την ελπίδα; Πως ένας νέος θα μάθη την ελπίδα; Εις το εναγώνιον αυτό ερώτημα των νέων ας επιστρα-τεύσωμεν όλας μας τας δυνάμεις, ώστε να δώσωμεν ελπίδα εις την νέαν γενεάν και διά του εγκαινιασθέντος σχολείου τούτου, το οποίον είθε να αποτελέση “καταγώγιον αρετής”