Συζήτηση με τον Οσιολογιώτατο Μοναχό Νεόφυτο Γρηγοριάτη για το θέμα της Ελληνορθοδόξου Μακεδονίας εν σχέσει με την Ελληνορθόδοξη Κύπρο. Μία εμπειρική εν Χριστώ και εν Ελληνισμώ οικουμενικώ απάντηση προς τους προδότες της Ρωμηοσύνης.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Κατ’αρχήν, επιθυμούμε να τονίσουμε ότι δεν είμαστε πρώτοι και αλάθητοι, όπως εσφαλμένως ισχυρίζεται ο αιρεσιάρχης Πάπας της Ρώμης, ούτε ανήκουμε σε διάφορες αιρετικές προτεσταντικές παρασυναγωγές, ούτε είμαστε μονοφυσίτες, ούτε οικουμενιστές, ούτε δεξιοί, ούτε αριστεροί, ούτε κεντρώοι, ούτε αναρχοφασίστες, ούτε αναρχοκομμουνιστές. Επίσης, δεν είμαστε ούτε μουσουλμάνοι, ούτε ινδουιστές, ούτε βραχμανιστές, ούτε βουδδιστές, ούτε ταοιστές, ούτε λοιποί αιρετικοί και σχισματικοί. Γι’αυτό και δεν θέλουμε να κάνουμε πλύση εγκεφάλου ή πραπαγάνδα ή να σας εκμεταλλευθούμε σωματικά, ψυχικά, πνευματικά, θεολογικά, εκκλησιαστικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά ή πολιτικά. Θέλουμε να καταθέσουμε ταπεινά, υιικά και ευσέβαστα στους Ρωμηούς Ορθοδόξους Έλληνες Μακεδόνες και Ελληνοκυπρίους και γενικά στους ενσυνειδήτους πιστούς Ορθοδόξους Χριστιανούς, την προσωπική εμπειρική εν Χριστώ και εν Ελληνισμώ οικουμενικώ απάντηση προς τους προδότες της Ρωμηοσύνης εν σχέσει με την Μακεδονία.
Αναφερόμαστε στην πολιτική απόφαση των περισσοτέρων Ελληνικών και Ελληνοκυπριακών κομμάτων να παραχωρήσουν οι Έλληνες μία σύνθετη ονομασία στην Δημοκρατία των Σκοπίων, που θα περιλαμβάνει το όνομα Μακεδονία. Δεν καταλαβαίνουμε ότι, αν τους παραχωρήσουμε το όνομα Μακεδονία, θα προχωρήσουν πιο πολύ στον αλυτρωτισμό, που τους διακατέχει, και θα ζητήσουν να πάρουν μετά από καιρό όλη την ελεύθερη Ελληνική Μακεδονία;
Πρόσφατα, ο Πρόεδρος της Καταλονίας της Ισπανίας είπε ότι πρέπει να δημιουργηθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρωπαικής Ενώσεως, κατά το πρότυπο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Αυτό θέλουν να κάνουν οι σκοτεινές δυνάμεις στα Βαλκάνια : Να γίνουν πολλά μικρά-μικρά κρατίδια ομόσπονδα, όπου θα κάνουν στρατιωτικές βάσεις παντού, για να προστατεύουν τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, και για να εμποδίσουν τους Ρώσσους να σλαυοποιήσουν την Βαλκανική χερσόνησο.
Κάποτε ερωτήσαμε τον άγιο Παίσιο Καππαδόκη Αγιορείτη : «Τι θα γίνει με το θέμα των Σκοπίων»; Αυτός είπε : «Μη φοβάστε! Κάποτε θα διαλυθούν τα Σκόπια. Αλλά, μέχρι να διαλυθούν, να φοβάστε τα φαρμακερά φίδια, που κρύβονται πίσω από τα Σκόπια. Να κάνουμε υπομονή και προσευχή και ενημέρωση σωστή και μέσα στην Ελλάδα και στις ξένες χώρες. Αν χρειασθεί, να γίνουν και συλλαλητήρια, για να έχουν ένα διαπραγματευτικό χαρτί οι πολιτικοί μας άρχοντες στις τυχόν συνομιλίες, που θα γίνονται κατά καιρούς».
Στην προσπάθειά μας, λοιπόν, να κάνουμε σωστή ενημέρωση, παρακαλέσαμε τον οσιολογιώτατο μοναχό Νεόφυτο Γρηγοριάτη να μας πεί λίγα λόγια για το θέμα της Ελληνορθοδόξου Μακεδονίας εν σχέσει με την Ελληνορθόδοξη Κύπρο.
Α΄ ΜΕΡΟΣ
Αυτός μας είπε περίπου τα εξής : «Όταν ήμουνα μικρός, 8-10 ετών, ο πρόπαππος μου, Κωνσταντίνος ο Μελαχρινός, και ο γυιός του, ο παππούς μου, Αναξαγόρας, από την μεριά του κατά σάρκα πατέρα μου, Κωνσταντίνου, μου έμαθαν δύο δημοτικά τραγούδια, τα οποία και αυτοί έμαθαν, όταν ήλθαν μαζί με δύο χιλιάδες (2.000) Ρωμηούς Ορθοδόξους Ελληνοκυπρίους εθελοντές στρατιώτες, για να πολεμήσουν για την απελευθέρωση της Ελληνικής Μακεδονίας και Θράκης το 1912-1913. Ήσαν ήρωες Μακεδονομάχοι τότε και μου είπε ο παππούς μου ότι : «Επολεμούσαμεν στην Έδεσσα, στην Φλώρινα, στην Καστοριά, στις Σέρρες και στην Καβάλα. Βέβαια, πολλοί Ελληνοκύπριοι εκουβαλούσαν με τα Κυπριώτικα γαιδούρια πυρομαχικά, πυροβόλα και όπλα από τα μετόπισθεν στην πρώτη γραμμή. Άλλοι σκοτώθηκαν εκεί και άλλοι επέζησαν. Εμείς εγλυτώσαμεν, αλλά τότε παίζαμε όλοι την ζωή μας κορώνα-γράμματα. Εθέλαμεν να ελευθερώσουμε, μαζί με τον υπόλοιπο Ελληνικό στρατό, την Μακεδονία και την Θράκη. Και μετά την απελευθέρωση αυτών των περιοχών, εζητήσαμεν από τον Βασιλέα Κωνσταντίνο και τον τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδος Ελευθέριο Βενιζέλο να μεσολαβήσουν στην Κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας να δώσει την Ελληνορθόδοξη Κύπρο στην Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, όπως το 1864 η Μεγάλη Βρετανία έδωσε στο νέο τότε ελληνικό κράτος την αποικία των Ελληνορθοδόξων Επτανήσων στον Άγγλο νέο βασιλέα της Ελλάδος Γεώργιο ως δώρο προς τους Έλληνες, επειδή διάλεξαν και εδέχθησαν ως νέο βασιλέα τους τον νεαρό Άγγλο πρίγκηπα Γεώργιο. Το αίτημά μας έγινε δεκτό από τον Βενιζέλο μόνο το 1915, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι σύμμαχοι Αγγλο-Γάλλοι πρότειναν στους άρχοντες της Ελλάδος να τους παραχωρήσουν την Κύπρο, με αντάλλαγμα η Ελλάδα να συμμαχήσει και να πολεμήσει με τους Αγγλο-Γάλλους εναντίον των Γερμανών. Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ήταν φιλογερμανός και δεν δέχθηκε, ο Βενιζέλος όμως δέχθηκε και συγκρούσθηκε με τον Κωνσταντίνο. Έτσι, διχασθήκαμε και στην Ελλάδα και στην Κύπρο σε Βασιλικούς και Βενιζελικούς, γεγονός που είχε ως συνέπεια την καταστροφή και τον ξερριζωμό των Ελλήνων Ορθοδόξων από την Μικρά Ασία, τον Πόντο, την Καππαδοκία, την Ανατολική Θράκη και την Ανατολική Ρωμυλία.
Γι’αυτόν τον λόγον, άγγονά μου Τζυρκάκο, λεβέντη μου (έγγονέ μου Κυριακέ), να μην γίνεις ποτέ αιτία διχασμού στην οικογένειά σου, στο σχολείο, στην Εκκλησία, στην ενορία και, όπου βρεθείς, να ενώνεις και όχι να χωρίζεις και να διαιρείς τους συγγενείς, τους φίλους σου, τους Ορθοδόξους Έλληνες Ρωμηούς. Δυστυχώς, η πολιτική και οι πολιτικοί σχεδόν συνολικά ένι βέρκα ξιμαρισμένη (είναι ραβδί ακάθαρτο, λερωμένο). Από όπου και να την πιάσεις, θα λερωθείς, τζιαί εν’ να ξιμαρίσης τζιαί τους άλλους. Μακρυά από τα διχαστικά πολιτικά και εκκλησιαστικά κόμματα και διαιρέσεις. «Η ισχύς εν τη ενώσει».
(Αυτά μου έλεγε και ο μακαριστός κατά σάρκα πατέρας μου, Κωνσταντίνος, όταν του ζήτησα να ανακατευθώ στα πολιτικά πράγματα και γεγονότα του διχασμού μεταξύ των Μακαριακών και Γριβικών των ετών 1968-1976. Του έκανα υπακοή και δεν ανακατεύθηκα. Πίστευα τότε, όπως και τώρα, στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, όμως δεν έκανα σχίσμα στο σχολείο, στην ενορία, στα κατηχητικά σχολεία της Παλλουριώτισσας και της Λευκωσίας και μέσα στην πατρική μας οικογένεια. Παραμείναμε ζωντανά μέλη της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Κύπρου, γιατί έτσι θα σωζόταν και η ψυχή και το σώμα του καθενός μας, και η Ελληνορθόδοξη Κύπρος ενωμένη θα αντιμετώπιζε τους διαβολικούς, προσωπικούς, οικογενειακούς, ενοριακούς, εκκλησιαστικούς και εθνικούς κινδύνους. Ως οικογένεια Κώστα, Γλυκερίας, Κυριάκου (π. Νεοφύτου Γρηγοριάτου μετά), Θεοδώρου, Χρήστου, Ανδρέα και Μάριου Αναξαγόρου και οι υπόλοιποι κατά σάρκα συγγενείς μας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δικαιωθήκαμε εν Χριστώ και ευλογηθήκαμε από τον Θεό και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Εγώ σπούδασα στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Θεόδωρος σπούδασε Χημεία στην Θεσσαλονίκη, ο Χρήστος σπούδασε Μαθηματικά στην Πάτρα και Θεολογία στην Θεσσαλονίκη, ο Ανδρέας σπούδασε Μαθηματικά στην Θεσσαλονίκη και ο Μάριος σπούδασε Γυμναστική στην Θεσσαλονίκη. Εγώ από τον Φεβρουάριο του 1976 μέχρι σήμερα τον Μάρτιο του 2018, έγινα δόκιμος και μοναχός στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους με το όνομα Νεόφυτος Γρηγοριάτης. Ο Θεόδωρος παντρεύθηκε με την Ελένη Βαλανίδη και απέκτησε πέντε παιδιά. Ο Χρήστος χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας, αφού πρώτα παντρεύθηκε την Ελένη πρεσβυτέρα και απέκτησαν έξι παιδιά. Ο Ανδρέας παντρεύθηκε την Παρασκευή και έχει δύο αγόρια, και ο Μάριος παντρεύθηκε την Σοφία και έχει δύο κόρες. Όλες οι νύμφες και τα αδελφοτέκνια μου (ανίψια) είναι ευλογημένες και ευλογημένα. Δεν έμπλεξαν με ποτά, με ναρκωτικά, με ανηθικότητες και σχεδόν όλοι μας είμαστε άνθρωποι-ζωντανά μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ζητώ συγγνώμη, διότι περιαυτολογώ και προβάλλω την οικογένειά μου Αναξαγόρου. Δεν το επεδίωξα, ούτε το ζήτησα. Την ευλογία, την ευτυχία και την χαρά, που έχουμε τώρα στην εν Χριστώ οικογένεια Αναξαγόρου, την έζησε, την είδε, την διδάχθηκε και την χάρηκε με τον πατέρα του, Κωνσταντίνο, ο παππούς μου Αναξαγόρας εδώ στην Ελληνορθόδοξη Μακεδονία και Θράκη κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913, όταν πολέμησαν για την απελευθέρωσή τους, που ήσαν δούλες στους Τούρκους, στους Βουλγάρους και στους Σλαύους Σκοπιανούς).
Λίγους μήνες πριν κοιμηθεί εν Κυρίω ο μακαριστός Μακεδονομάχος παππούς μου Αναξαγόρας το 1979, μιλήσαμε στο τηλέφωνο μαζί. Ακόμη θυμάμαι τι μου είπε : «Άγγονά μου π. Νεόφυτε (έγγονέ μου) διώσου ευτζήν τζιαί κατάραν μαζί, αν εν’ με ακούσεις (σού δίδω ευχή και κατάρα μαζί, αν δεν με ακούσεις) : Να κάνεις υπακοή στους πνευματικούς σου πατέρες Αγιορείτες, γιατί είναι άγιοι και ασκητικοί πατέρες, όπως μου ιστόρησεν και διηγήθηκεν ο πατέρας σου και γυιός μου Κώστας, που εγνώρισεν το Άγιον Όρος. Να μεν ιξιχάσης την Κύπρον μας και την Ελλάδα μας, ιδίως την Ελληνορθόδοξη Μακεδονία και την Θράκη, που τώρα πάλι κινδυνεύουν εκκλησιαστικά και εθνικά. Αθθυμάσαι όταν ήσουν μιτσής (μικρό παιδί), τι σού ελαλούσα (έλεγα) και ετραγουδούσα; «Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου η χώρα, που ήταν, είναι και θα είναι Ελληνική και Ορθόδοξη πέρα ως πέρα» ».
Αυτά μου είπε ο Μακεδονομάχος παππούς μου Αναξαγόρας το 1979, λίγους μήνες πριν κοιμηθεί εν Κυρίω. Τώρα, που τα γράφω και σας κοινοποιώ, ανακατεύω το μελάνι του στυλού μου με καυτά δάκρυα μετανοίας και νοοκαρδιακό πόνο και εν Χριστώ αγωνία και ανησυχία για τα εκκλησιαστικά, οικουμενιστικά, ζηλωτικά ου κατ’επίγνωσιν και εθνικά ζητήματα.
Ήθελα εδώ και μερικά χρόνια να γράψω γι’αυτά τα θέματα και τις συμβουλές, που μου έδωσε ο παππούς μου και ο πατέρας μου. Απλώς, επαναλαμβάνω τι έλεγε ο μακαριστός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κυρός Παντελεήμων Χρυσοφάκης στο συλλαλητήριο του 1992 για το Μακεδονικό ζήτημα : «Η Μακεδονία ήταν, είναι και θα είναι μόνο μία, μόνον Ορθόδοξη και μόνον Ελληνική». Και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Χριστόδουλος Παρασκευαίδης έλεγε συχνά : «Δεν θα πουλήσουμε, ούτε θα αρνηθούμε τα ιερά και τα όσιά μας, αντί πινακίου φακής». Βέβαια, ο Αρχιεπίσκοπος κυρός Χριστόδουλος έφερε δυστυχώς για πρώτη φορά στην ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Μάιο του 2001 στην Αθήνα τον αιρεσιάρχη Πάπα Ρώμης Ιωάννη-Παύλο Β΄ και επέτρεψε τον Μάιο του 2005 την σύγκληση της Γενικής Συνελεύσεως του λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών», δηλ. αιρέσεων, στην Αθήνα, το οποίο έλαβε προδοτικές αποφάσεις για την Ορθόδοξη πίστη, γεγονότα τα οποία μόλυναν πολλές συνειδήσεις ορθοδόξων. Δεν μπορούμε, όμως, να αρνηθούμε ότι είχε και αρκετά θετικά στοιχεία και πράξεις. Μία υπερδύναμη, με τις μυστικές υπηρεσίες της, προκάλεσε τριπλό καρκίνο στον Αρχιεπισκοπο κυρό Χριστόδουλο, διότι δεν ήταν πειθήνιό της όργανο.
Δεν θα γράψω περισσότερα για την εν Χριστώ οικογένειά μου Αναξαγόρου. Όσα έγραψα αρκούν. Απλώς θα πω για τον πατέρα μου Κωνσταντίνο ότι ήταν πέντε χρόνια εκπαιδευτής στον Αγγλικό στρατό της Κύπρου και εκπαίδευε Ελληνοκυπρίους, που στέλλονταν στην Αφρική κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου 1939-1945. Μετά το 1955 παντρεύτηκε την μητέρα μου, Γλυκερία, και συγχρόνως εργαζόταν στις αποθήκες της Αγγλικής Κυβερνήσεως της Κύπρου. Όμως, επειδή ήταν υπεράνω κάθε υποψίας, κάτω από την μύτη των Άγγλων κυριάρχων, ιμπεριαλιστών, αποικιοκρατών, ήταν από το 1955 ως το 1959 μέλος-στέλεχος της Εθνικής Οργανώσεως Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ).
Κατά την διάρκεια της Τουρκοκυπριακής ανταρσίας τα 1963-1964, με τις στρατιωτικές ομάδες, που οργάνωσε, ελευθέρωσε το ένα τρίτο των προαστίων της Λευκωσίας από την παράνομη κατοχή, που επέβαλαν οι Τούρκοι.
Τα έτη 1964-1966 σπούδασε με αλληλογραφία σε ένα Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και πήρε πτυχίο «Charter Accountat». Τότε στην Κύπρο μόνο τέσσερεις Ελληνοκύπριοι είχαν αυτό το πτυχίο. Και επειδή δεν ήταν μασόνος και δεν ήθελε να βάλει μέσον, αν και ήταν πολύ γνωστός στην Κυπριακή κοινωνία, δεν τον έβαλαν σε επιτελικές μεγάλες θέσεις μέσα στον Κυβερνητικό μηχανισμό. Εκείνο, που τον ενδιέφερε περισσότερο, ήταν να μεταδώσει στα κατά σάρκα παιδιά του και στα παιδιά της Χριστιανικής Κινήσεως στην Παλλουριώτισσα την Ορθοδοξία και τον οικουμενικό Ελληνισμό, μακρυά από μισαλλοδοξία, φανατισμό, εθνικισμό, αριστερογενή εθνομηδενισμό και τον αμεταμόρφωτο από την θεία Χάρη ανθρωπισμό. Από το 1963 ως το 2004 αγωνίσθηκε για όλους τους νέους της Παλλουριώτισσας, της Αγλαντζιάς, του Καιμακλίου και άλλων περιοχών της Λευκωσίας. Την ευχή του να έχουμε.
Στις 15 Ιουλίου 1974 οι Αμερικανοί έδωσαν εντολή στους δικτάτορες της 21ης Απριλίου 1967 στην Ελλάδα να δολοφονήσουν και να κάνουν πραξικόπημα εναντίον του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου και Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κυρού Μακαρίου του Γ΄, διότι οι μασώνοι, οι εβραίοι και οι σιωνιστές ήθελαν να καταλάβουν την Κύπρο πρώτα οι Τούρκοι και μετά να κάνουν την Κύπρο εβραική, μασονική και σιωνιστική.
Ο πατέρας μου δεν ήταν ποτέ μέλος της ΕΟΚΑ Β΄, που κυρίως έφερε από το 1970 ως το 1975 τον διχασμό μεταξύ Μακαριακών και Γριβικών, με συνέπειες καταστροφικές για την Κύπρο και γενικά για όλο τον Ελληνισμό. Ο πατέρας μου δεν πήρε όπλο, για να σκοτώσει Έλληνα ή Ελληνοκύπριο. Όταν, όμως, στις 20 Ιουλίου 1974 άρχισε η πρώτη φάση της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, μου είπε : «Κυριάκο, θα πάμε να πολεμήσουμε, για να υπερασπισθούμε τα ιερά και τα όσιά μας. Ή ταν ή επί τας». Αυτός πήγε στην Αγλαντζιά και στο Καιμακλί και εγώ στα «Παγκύπρια», Γυμναστικό Σύλλογο, και στο τότε Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας στην πρώτη πολεμική γραμμή. Για τρεις ημέρες και τρεις νύκτες αγωνιστήκαμε, χωρίς ξεκούραση σχεδόν και χωρίς ύπνο. Το απόγευμα της 22ας Ιουλίου 1974 έγινε εκεχειρία και παύση του πολέμου και επέστρεψα στο πατρικό σπίτι. Η Παναγία η Παλλουριώτισσα μας προστάτευσε.
Κατά την διάρκεια της δεύτερης φάσεως της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, στις 14, 15 και 16 Αυγούστου 1974, αλλά και τον επόμενο χρόνο, η οικογένειά μας βοήθησε, στο μέτρο του δυνατού, στην αποκατάσταση χιλιάδων προσφύγων Ελληνοκυπρίων, στήνοντας τσαντήρια, παρέχοντας ενδύματα, τρόφιμα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, που έστελλαν στην Κύπρο από το εξωτερικό, κυρίως από την Ελλάδα, χάριν των προσφύγων. Βέβαια, δεν είμασταν οι μόνοι, που βοηθούσαμε τους πρόσφυγες. Επίσης, το βράδυ της 15ης Αυγούστου 1974, ο πατέρας μου, Κώστας, επίταξε 80-90 μεγάλα φορτηγά αυτοκίνητα και φόρτωσε και διέσωσε το 90% της περιουσίας της Κυπριακής Κυβερνήσεως, που ήταν αποθηκευμένη στις κεντρικές αποθήκες της Κυβερνήσεως παρά το ΣΟΠΑΖ στο Καιμακλί, εν μέσω πυρών, βομβαρδισμών και κινδύνου να σκοτωθεί ή να αιχμαλωτισθεί από τους Τούρκους. Η Παναγία η Παλλουριώτισσα, την οποία επεκαλείτο συνέχεια, τον προστάτευσε για πολλοστή φορά.
Και πάλι, από το 1974 ως το 1987, οπότε συνταξιοδοτήθηκε ο πατέρας μου, δεν έτυχε να τιμηθεί, να επαινεθεί και να βραβευθεί για την συνολική αυτή προσφορά του. Ο ίδιος πολέμησε τους Άγγλους, τους Τούρκους και όλους εκείνους, που διαφοροτρόπως πρόδωσαν και δυστυχώς ακόμη προδίδουν την Ρωμηοσύνη και την Ελληνορθόδοξη Κύπρο μας, χωρίς υπερηφάνεια και προσπάθεια αυτοπροβολής του προσωπικού, εκκλησιαστικού, ενοριακού και εθνικού του έργου. Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 8 Φεβρουαρίου 2004, αφού την προηγουμένη ημέρα εξομολογήθηκε και κοινώνησε το άγιον Σώμα και Αίμα του Θεανθρώπου Χριστού, για τον Οποίο αγωνίσθηκε να ζήσει προσωπικά και προσπάθησε να μεταδώσει στους άλλους ανθρώπους, ιδίως στα νέα παιδιά της Ρωμαίικης Κύπρου μας. Εκοιμήθη εν Κυρίω ημέρα Κυριακή, κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, από ανεπάρκεια νεφρών και καρδιάς, ειρηνικά, στα χέρια της αρίστης συζύγου του και στοργικής μητέρας μου Γλυκερίας.
Λέγει ένας αγιασμένος πνευματικός πατέρας Αγιορείτης ότι το 50 με 60% της πνευματικής επιτυχίας μιάς εν Χριστώ οικογενείας, και ιδίως του άνδρα, είναι η πιστή, αφοσιωμένη στον άνδρα της και στα παιδιά της, σύζυγος και μητέρα, γυναίκα, που πιστεύει στον Χριστό, στην Ορθόδοξη Εκκλησία και στον οικουμενικό Ελληνισμό.
Τέτοια γυναίκα ήταν και η μητέρα μου, Γλυκερία. Στάθηκε συμπαραστάτης και βοηθός του πατέρα μου στις χαρές και τις λύπες, στους πειρασμούς και τις δυσκολίες της καθημερινής οικογενειακής ζωής, και στις ανάγκες της Χριστιανικής Κινήσεως της Παλλουριώτισσας Λευκωσίας. Χωρίς την γυναίκα του, Γλυκερία, ο πατέρας μου δεν θα μπορούσε να επιτύχει τίποτε. Γηροκόμησε και φρόντισε τον άνδρα της τα τελευταία του χρόνια στην επίγεια ζωή. Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 13 Ιανουαρίου 2008 από καρκίνο στα έντερα, ημέρα Κυριακή, κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, όπως και ο πατέρας μου και σύζυγός της. Και οι δύο γονείς μου ήταν άνθρωποι φιλακόλουθοι, λειτουργημένοι, μύριζε λιβάνι το σπίτι μας συχνά και επίσης ήταν πολύ φιλόξενοι και οι δύο. Τις ευχές τους να έχουμε.
Για να είμαστε αντικειμενικοί και ακριβοδίκαιοι, δεν ήσαν εξ αρχής από την νεότητά τους ειρηνικοί και λειτουργημένοι άνθρωποι ή άγγελοι ενσαρκωμένοι. Θύμωναν κάποιες φορές, τσακώνονταν μεταξύ τους για διάφορα θέματα, ο πατέρας μου κάπνιζε τσιγάρα, ήταν πολύ αυστηροί και υπερπροστατευτικοί στα παιδιά τους, δεν προσεύχονταν αρκετά στην αρχή της συζυγίας τους, αλλά μετάνοιωναν για τα σφάλματά τους και εξομολογούνταν στον άγιο Γέροντα Αρχιμ. πατέρα Αθανάσιο Σταυροβουνιώτη, ηγούμενο εδώ και πολύ καιρό της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου. Ευχαριστώ πολύ και ευγνωμονώ τον Γέροντα Αθανάσιο για την πνευματική προσφορά του στην εν Χριστώ οικογένειά μας. Την ευχή του να έχουμε.
Αυτά όλα, όσα έγραψα για την εν Χριστώ οικογένειά μου, τα έγραψα, για να δείξω στα νέα παιδιά, που θέλουν να κάνουν κατ’οίκον Εκκλησία-οικογένεια, ένα πρότυπο βίου και φρονήματος σωστού και να μην ζητούν να παντρευτούν προκατασκευασμένους αγγέλους, όμορφους, ξανθούς, γαλανομμάτες ή μαυρομμάτες, με ίσα ή σγουρά μαλλιά, που από έξω είναι κούκλοι και μέσα είναι πανούκλοι και πανούκλες.
Επίσης, τα γράφω αυτά όλα στην μελέτη αυτή, διότι μια όμορφη εν Χριστώ νέα χριστιανική συντροφιά, με κέντρο τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου στην Θεσσαλονίκη, μου ζήτησε να τους γράψω την γνώμη της Ορθοδόξου Εκκλησίας για τα εξής θέματα :
α) Νέοι και Εκκλησία : Σχέση αληθινής αγάπης ή μίσους;
β) Νέοι και πατρίδα : Ποιο είναι το χρέος μας;
γ) Ποια είναι η αληθινή αξία, που έχουν το επισκοπικό και ιερατικό αξίωμα;
δ) Άγιοι άνθρωποι, ιερείς και λαικοί, που γνώρισες.
ε) Τι πρέπει να προσέξουν οι νέοι και οι νέες, που σκέφτονται να δημιουργήσουν μια οικογένεια-κατ’οίκον Εκκλησία, ορθόδοξη χριστιανική;
στ) Ποια είναι η αληθινή προσφορά του Αγίου Όρους σε όλους τους ανθρώπους, που αναζητούν την πραγματική αλήθεια του Χριστού;
ζ) Ποια πρέπει να είναι η σωστή πνευματική και εθνική στάση για το θέμα της Ελληνορθοδόξου Μακεδονίας, Θράκης και Κύπρου;
Δεν θέλησα να γράψω ιδέες, φιλοσοφικές θεωρίες, φανταστικά εγωιστικά θελήματα, πολιτικές ισοπεδωτικές πράξεις, ακόμη και αφηρημένη θεολογία. Η θεολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, σύμφωνα με τους παραδοσιακούς συγχρόνους μας θεολόγους πατέρες Ιωάννη Ρωμανίδη, Γεώργιος Φλορόφσκυ, Δημήτριο Στανιλοάε, Θεόδωρο Ζήση, Γέωργιο Μεταλληνό, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο και Αρχιμανδρίτη π. Γεώργιο Γρηγοριάτη-Καψάνη, είναι «θεολογία μυστική γεγονότων φυσικών και υπερφυσικών, πνευματικών, νηπτικών, μυστηριακών και ασκητικών».
Τα γράφω, επίσης, διότι ήθελα να δώσω και μια απάντηση και να εκφράσω και ένα παράπονο στους Ορθοδόξους Έλληνες Ρωμηούς, που συγκρότησαν τα τρία πρόσφατα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας στην Θεσσαλονίκη στις 21 Ιανουαρίου 2018, στην Αθήνα στις 4 Φεβρουαρίου 2018, και στο Πολύκαστρο του νομού Κιλκίς στις 4 Μαρτίου 2018 εναντίων εκείνων των Ελλήνων, Σλαύων, Αμερικανών, Ρώσσων, Σκοπιανών και Ευρωπαίων, που επιθυμούν από τον καιρό του Στάλιν της Σοβιετικής Ενώσεως και του Τίτο της Γιουγκοσλαυίας, οι οποίοι εχθροί της Ελλάδος θέλουν να παραχωρήσουμε το όνομα της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς. Πολύ καλά έκαναν οι οκτακόσιες χιλιάδες Ρωμηοί Ορθόδοξοι Έλληνες να συναχθούν στην Θεσσαλονίκη, οι ενάμιση εκατομμύριο Ρωμηοί Ορθόδοξοι Έλληνες να συναχθούν στην Αθήνα και οι χιλιάδες Ρωμηοί Ορθόδοξοι Έλληνες να συναχθούν στο Πολύκαστρο του νομού Κιλκίς, για να ομολογήσουν μαζί και να διαμαρτυρηθούν για την προδοσία, που πάει να γίνει εναντίον της Ρωμηοσύνης, της Ελληνικής Μακεδονίας και Θράκης. Πολύ καλά, επίσης, έκαναν οι τέσσερεις με πέντε χιλιάδες (4.000 – 5.000) Ρωμηοί Ορθόδοξοι Έλληνες να συναχθούν στην Αθήνα στις 4 Μαρτίου 2018, για να διαμαρτυρηθούν εναντίον της αιρετικής πανθρησκειακής μορφής του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία της Ελλάδος. Ήταν εκ Θεού τα συλλαλητήρια αυτά, ήταν μεγάλη επιτυχία και σήμανε μια πνευματική αφύπνιση, ανάκαμψη και αναγέννηση της Ελλάδος. Εκεί που οι εχθροί της Ελλάδος νόμισαν ότι η Ελλάδα έσβησε και έμεινε τώρα να κάνουμε την πνευματική και εθνική της κηδεία, αυτή σήκωσε κεφάλι και διεκδικεί τα αυτονόητα δικαιώματά της :
«Την Ρωμηοσύνη μην την κλαίς, σαν πάει να σκύψει. Να’την πετιέται από εξ αρχής και αγριεύει και θεριεύει».
Το διαχρονικό μου παράπονο από τους Ρωμηούς Ορθοδόξους Έλληνες είναι : γιατί δεν έκαναν ΠΟΤΕ στο παρελθόν συλλαλητήρια διαμαρτυρίας εναντίον α) του πολιτικού γάμου, β) της νομιμοποιήσεως των εκτρώσεων (οι Έλληνες γυναικολόγοι από το 1986 μέχρι το 2018 σκότωσαν δώδεκα εκατομμύρια Ελληνόπουλα δωρεάν στα κρατικά νοσοκομεία. Δεν φταίμε όλοι οι Έλληνες γι’αυτούς τους φόνους;), γ) του συμφώνου ελεύθερης συμβιώσεως, δ) της νομιμοποίησης της ομοφυλοφιλίας και του γάμου των ομοφυλοφίλων και των λεσβιών, ε) της νοθεύσεως και παραχαράξεως της Ελληνικής Ιστορίας, στ) της πλύσεως εγκεφάλου, που ασκούν τα μέσα ευρείας δημοσιογραφικής επικοινωνίας, ζ) της καταργήσεως των δικαιωμάτων των εργαζομένων, η) της ανεργίας, ιδίως των νέων και νεανίδων επιστημόνων, που μεταναστεύουν μαζικά εκτός Ελλάδος, θ) της νομιμοποιήσεως της αλλαγής φύλου των εφήβων από δεκαπέντε ετών και άνω, κατ’απαίτηση των Ευρωπαίων και Αμερικανών, ι) της ομοφωνίας των πολιτικών κομμάτων κατά 90% να παραχωρηθούν εδάφη της Ελλάδος, της ανεξαρτησίας και της εθνικής ακεραιότητος, ια) της πωλήσεως αεροδρομίων, λιμανιών, οργανισμών ύδατος, ηλεκτρισμού και οικονομικών ελληνικών επιχειρήσεων σε ξένες χώρες και πολυεθνικές εταιρείες και άλλα που δεν γνωρίζουμε;
Γιατί, πατριώτες Ρωμηοί Ορθόδοξοι Έλληνες, δεν κάνατε συλλαλητήρια διαμαρτυρίας, όταν οι πολιτικοί και εκκλησιαστικοί μας άρχοντες, χωρίς αντικειμενική και σωστή ενημέρωση και χωρίς δημοψήφισμα, ενέταξαν την Ελληνική Δημοκρατία στην τότε Ευρωπαική Οικονομική Κοινότητα, τώρα Ευρωπαική Ένωση, αποδεχόμενοι άκριτα και χωρίς ασφαλιστικές, πνευματικές και εθνικές δικλείδες, την μη διασφάλιση των πνευματικών και εθνικών δικαιωμάτων της Ελληνορθοδόξου ιδιοπροσωπίας και του χαρακτήρος μας;
Γιατί δεν έγιναν ΠΟΤΕ συλλαλητήρια υπερ της Ορθοδόξου πίστεως, που εσχάτως βάλλεται πανταχόθεν, και εναντίον της παναιρέσεως του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού συγκρητιστικού οικουμενισμού και της ληστρικής, αιρετικής και οικουμενιστικής ψευδοσυνόδου της Κρήτης του Ιουνίου του 2016 και όσων τα προωθούν, κηρύττουν, διδάσκουν και εφαρμόζουν;
Ο μακαριστός άγιος Γέροντάς μας, Προηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Άγίου Όρους, νέος θεολόγος και οικουμενικός διδάσκαλος της Ορθοδοξίας, Αρχιμανδρίτης κυρός Γεώργιος Γρηγοριάτης-Καψάνης, απάντησε ως εξής στην ερώτησή μας : «Που οφείλεται η παγκόσμια οικονομική κρίση, που έφτασε και στην Ελλάδα από το 2008 και μέχρι σήμερα»;
«Η παγκόσμια οικονομική κρίση οφείλεται πρωτίστως στην πνευματική κρίση, η οποία στηρίζεται στις παγκόσμιες 350.000.000 εκτρώσεις, που γίνονται κάθε χρόνο τα τελευταία τριάντα χρόνια, στις παγκόσμιες ανηθικότητες, μοιχείες, πορνείες, ομοφυλοφιλίες και λεσβιασμούς. Αν μάλιστα δεν μετανοήσουμε, δεν αλλάξουμε τρόπο ζωής και σκέψεως, θα πάθουμε χειρότερα παγκοσμίως».
