Συνεχίζουμε την αναφορά μας στους θεοφώτιστους λόγους του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου. Στα δύο προηγούμενα άρθρα ίσως κάναμε περισσότερο λόγο για το δεύτερο άκρο τον «ζηλωτισμό» που μας εξήγησε ο μακαριστός πατήρ πως ένεκεν του κινδύνου της παναιρέσεως του οικουμενισμού, πολλοί πιστοί αφελείς νομίζοντας πως θα γλυτώσουν από την πλάνη των οικουμενιστών καταφεύγουν στον ζηλωτισμό με την ελπίδα πως θα είναι ασφαλείς.
Όμως ο θείος πατήρ μας εξήγησε καλά και μας επεσήμανε τον ολέθριο κίνδυνο όταν κάποιος προτιμήσει αυτήν την άσοφη λύση και μας το είπε ευθέως πως όποιος αποφεύγει την αίρεση του οικουμενισμού και καταφεύγει στον ζηλωτισμό δεν κερδίζει τίποτα παρά το ότι φεύγει από μία αίρεση και πηγαίνει σε μία άλλη αίρεση! Όμως έχουμε χρέος να αναφέρουμε με τι γενναιότητα πολέμησε τον Οικουμενισμό ο μακαριστός π. Επιφάνιος για να μη νομίζουν αυτοί που απαξιώνουν τους αγώνες του πατρός πως ευνοούσε τους οικουμενιστές ο μακαριστός πατήρ. Από την επιστολή του προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα παραθέτουμε απόσπασμα και γίνεται φανερό σε όλους μας, ποια ήταν η θέση του πατρός έναντι του Οικουμενισμού. Λέει λοιπόν ο σοφός πατήρ:
«Παναγιώτατε
· από πολλού απεδείξατε Υμάς αυτον ως οπαδόν του πλέον απαισίου συγκρητισμού. Έχετε άραγε αντιληφθή τι σημαίνει κατά βάθος ο επάρατος οικουμενισμός; Έχετε εμβαθύνει εις το πνεύμα αυτού του κατασκευάσματος; Υπό τον επάρατον Οικουμενισμόν δεν κρύπτεται απλώς μία αίρεσις. Κρύπτεται αυτή αύτη η άρνησις του αποκαλυπτικού χαρακτήρος της χριστιανικής Πίστεως. Κατα τούτο ο Οικουμενισμός είνε χείρων πάσης αιρέσεως. Η αίρεσις του Αρείου, η εις τάξιν κτίσματος καταβιβάζουσα τον ομοούσιον Λόγον, καθως και πάσαι αι άλλαι αιρέσεις, ωχριώσιν ενώπιον του τέρατος του Οικουμενισμού. Διότι πάσαι αι χριστιανικαί αιρέσεις, και αι πλέον βλάσφημοι, ουδέ διενοούντο καν να αφισβητήσωσι την μοναδικότητα και αποκλειστικότητα του Χριστιανισμού ως αληθείας εξ αποκαλύψεως. Διά πάσας τας αιρέσεις ο Χριστιανισμός ήτο το μονοπώλιον της αληθείας και της σωτηρίας. Ενώ διά τον Οικουμενισμόν πάσαι αι Θρησκείαι έχουσι στοιχεία αληθείας και στοιχεία πλάνης, ο δε Χριστιανισμός δεν αποτελεί ειμή μίαν Θρησκείαν μεταξύ των λοιπών, ίσως την ευγενεστέραν, αλλά πάντως όχι την μοναδικώς αληθινήν.».
Εδώ ο σοφός πατήρ επισημαίνει στον οικουμενικό πατριάρχη Αθηναγόρα με την κατά Θεόν παρρησία που τον διακρίνει την ουσία και το ποιόν του οικουμενισμού. Στη συνέχεια μας αποκαλύπτει και τους πρώτους ίσως καρπούς που άρχιζαν τότες να ξεπροβάλλουν εκ του τέρατος του οικουμενισμού.
Λέει λοιπόν ο σοφός πατήρ: «
Θύμα του απαισίου αυτού Οικουμενισμού ο ταλαίπωρος Αμερικής Ιάκωβος, είχε την επαινετήν ειλικρίνειαν να μη κρύψη τα εσώτερα φρονήματα αυτού: «Η Οικουμενική Κίνησις, φρονούμεν αν και Χριστανικής προλεύσεως, οφείλει να γίνη κίνησις όλων των θρησκειών (!!!), της μιάς προς την άλλην, όπως γίνη διάλογος, αν τυγχάνη αληθές
ότι όλαι αι θησκείαι υπηρετούν τον Θεόν και τον άνθρωπον. Δεν υπάρχει ειμή εις Θεός…» (Εφημερίς «Ορθόδοξος Τύπος» Αυγ.-Σεπτ. 1968). Δηλαδή ούτε ολίγον ούτε πολύ ο «Ορθόδοξος» Αρχιεπίσκοπος, διά του ανωτέρω «Μηνύματος» της εν Αθήναις συγκροτηθείσης ΙΘ’ Κληρικολαικής Συνελεύσεως, επαναφέρει, μετά δύο χιλιάδας έτη αφ’ ης εξήστραψεν εν Βηθλεέμ το θείον της Αληθείας φως και διεχύθη εις τα πέρατα της γης, τον συγκρητισμόν και την «θεοξενίαν» των αρχαίων Μυστηριακών θρησκειών!»
Ύστερα από το ξεγύμνωμα που έκανε στον οικουμενισμό ο μακαριστός πατήρ απορώ πού βλέπουν οι ζηλωτές κάποια «εύνοια» του π. Επιφανίου στους οικουμενιστάς; Ποιος ποτέ μίλησε και ξεσκέπασε τόσο ξεκάθαρα τον οικουμενισμό όσο ο π. Επιφάνιος; Και όχι μόνον, αλλά ήλεγξε σφοδρώς τους οπαδούς του οικουμενισμού. Και συνεχίζει πάλι ο σοφός πατήρ:
«Από Χριστού έως σήμερον πολλαί και ποικίλαι αιρέσεις ανεφάνησαν. Ποία όμως χριστιανική αίρεσις, ποίος αιρετικός ισχυρίσθη ποτέ ότι «όλαι αι Θρησκείαι υπηρετούν τον Θεόν και τον άνθρωπον»; Ορθόδοξοι και αιρετικοί επίστευσαν και διεκήρυξαν ότι μία μόνη Θρησκεία «υπηρετεί τον Θεόν και τον άνθρωπον, η αληθής Θρησκεία, η Θρησκεία του Χριστού, αι δε λοιπαί πάσαι υπηρετούν ουχί τον Θεόν, αλλά τον Διάβολον, εφ’ όσον προσφέρουσι την πλάνην και το ψεύδος και κρατούσι τον άνθρωπον μακράν του φωτός και της σωζούσης αληθείας. Πολλά τέρατα εγέννησεν εν τοις καιροίς ημών ο Άδης, αλλ’ ισομέγεθες του Οικουμενισμού ουδέν!»
[irp posts=”352210″ name=”Πρώην μοναχός εδώ και μισό αιώνα χτίζει μόνος του έναν ναό (ΒΙΝΤΕΟ & ΦΩΤΟ)”]
Ερωτούμε λοιπόν τους ζηλωτάς τι είδους «εύνοια» βλέπουν στους πύρινους λόγους, μάλλον τους κεραυνοβόλους λόγους που εκτοξεύει προς τους οικουμενιστάς; Αλλά στη συνέχεια θα παραθέσουμε ένα μικρό απόσπασμα πάλι από την ίδια επιστολή προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα που δείχνει τη μεγάλη μακροθυμία και ανοχή που πηγάζει από την κατά Θεόν οικονομία που πρέπει να δείχνουμε σε καιρούς δύσκολους. Ίσως αυτή την οικονομία και μακροθυμία που έδειχνε ο μακαριστός πατήρ δεν μπόρεσαν, μάλλον δεν ήθελαν, να την καταλάβουν οι ζηλωτές και την ονόμασαν «εύνοια» και «πράσινο φως» για τους οικουμενιστάς. Πάντοτε, όποτε χρειάστηκε, σε δύσκολους καιρούς οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας χρησιμοποίησαν την οικονομία, την μακροθυμία και την ανοχή για την ωφέλεια του σώματος της Εκκλησίας. Τα γεγονότα είναι πάμπολλα, βρίθουν τα πατερικά βιβλία από τη χρήση της οικονομίας, επειδή έτσι έπρεπε να γίνει και αυτό υπαγόρευε η φωνή της διακρίσεως. Όντως λοιπόν μεγάλη είναι η αρετή της οικονομίας και η πρώτη μεγαλειώδης οικονομία έγινε από την Αγία Τριάδα προς τον άνθρωπο. Διότι ενώ είχε φτάσει όλη η ανθρωπότητα και κυρίως ο λαός του Ισραήλ στην χειρότερη ασέβεια, βάσει της ορθής λογικής, ο Θεός έπρεπε να εξαλείψει το ανθρώπινο γένος. Μάλιστα αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει το συντομότερο. Αλλά όμως τι έγινε; Γιατί δεν κατάστρεψε και δεν αφάνισε το ανθρώπινο γένος ο Θεός; Εύκολη είναι η απάντηση και είναι πολύ απλό. Ως φιλάνθρωπος που είναι ο άγιος Τριαδικός Θεός μεταχειρίστηκε την οικονομία. Και τι είδους οικονομία μας έκανε; Τον Αγαπητό Του Υιό, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγ. Τριάδας έστειλε στη γη και θυσιάστηκε για να θεραπεύσει το ανθρώπινο γένος. Νομίζω πως όλοι μας τα γνωρίζουμε τα μεγαλειώδη γεγονότα που γίνανε για χάρη του ανθρώπου από τον Θεό. Ελπίζω να μην υπάρχει άνθρωπος που να κατηγορεί τον Θεό για αυτήν την μεγάλη του οικονομία προς τον άνθρωπο. Θέλουμε να πιστεύουμε όλοι μας πως μόνο ο διάβολος λυπήθηκε για αυτήν την οικονομία του Θεού για το ανθρώπινο γένος, διότι ο Θεός δεν έκανε αυτό που έλεγε ο νόμος και η λογική, αλλά το ξαναλέω μεταχειρίστηκε την οικονομία. Φυσικά υπήρξαν άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας που έκαναν χρήση της οικονομίας και πολλοί αδιάκριτοι και άσπλαχνοι τους κατέκριναν εκείνην την εποχή. Οι αδιάκριτοι ζηλωτές πάντοτε υπήρχαν και πάντοτε καταδίκαζαν ενέργειες Αγίων. Μήπως δεν κατέκριναν τον Μ. Βασίλειο για την οικονομία που εφάρμοσε ένεκεν του κινδύνου από τους πνευματομάχους; Μήπως δεν κατέκριναν τον άγ. Κύριλλο Ιεροσολύμων επειδή δέχτηκε και χειροτονήθηκε από τον αρειανό Μητροπολίτη Καισαρείας Ακάκιο; Μήπως δεν κατέκριναν τον άγιο Ανατόλιο που χειροτονήθηκε πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από τον μονοφυσίτη πατριάρχη Αλεξανδρείας Διόσκουρο; Και τόσα άλλα γεγονότα που δεν μας επιτρέπει ο χρόνος να τα εξιστορήσουμε όλα. Δυστυχώς οι ζηλωτές και όχι μόνο, σκανδαλίζονται που βλέπουν εμάς, ανεχόμενοι να μνημονεύουμε χάριν οικονομίας τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Μας θεωρούν κοινωνούς του «ακοινωνήτου» Πατριάρχου!! Εδώ είναι το ολέθριο σφάλμα τους. Δεν μπορούν, μάλλον δεν θέλουν, να εννοήσουν πως αυτό που πράττουν αυτοί αρμόζει μόνο στις αποφάσεις της Συνόδου της Αγίας μας Εκκλησίας. Μόνο η Σύνοδος είναι η αρμόδιος που έχει την εξουσία να καθαιρέσει έναν Πατριάρχη, ώστε του λοιπού να είναι άκυρος, δηλ. αν τελεί μυστήρια αυτά θα είναι πλέον άκυρα. Αλλά ώσπου να γίνει αυτό ο πατριάρχης έχει τη Θεία Χάρη και τελεί έγκυρα μυστήρια και ας διδάσκει αιρετικά φρονήματα. Αυτή είναι η τάξις της Αγίας μας Εκκλησίας. Αλλά ας ακούσουμε λοιπόν τι έλεγε στον πατριάρχη Αθηναγόρα με πολύ πόνο ο μεγάλος γέροντας Επιφάνιος:
«Παναγιώτατε είνε ανάγκη να αφυπνιστήτε!… Το πλήρωμα της Εκκλησίας, το ουσία και ουχί τύποις θρησκεύον, μόλις και μετά βίας ανέχεται Υμών έως σήμερον. Μη αυταπατάσθε, μη καταλαμβάνεσθε υπό παραισθήσεων. Ούτε το πλήρωμα ούτε οι Ποιμένες της Εκκλησίας συμφωνούσιν Υμίν. Δεν γνωρίζω τι γίνεται εις τας άλλας τοπικάς Εκκλησίας, αλλά περί της Εκκλησίας της Ελλάδος προκειμένου του λόγου, δύναμαι να είπω ότι αμφιβάλλω αν εν αυτή υπάρχουσι πλείονες των 6-7 Επισκόπων συνεπόμενοι Υμίν. Οι λοιποί μετά δυσφορίας βλέπουσι τας ενεργείας Υμών, αλλά δεν εκδηλούνται, τουλάχιστον δημοσία, ανεχόμενοι «άχρι καιρού». Οι Επίσκοποι της Ελλαδικής Εκκλησίας, Παναγιώτατε, πλην ελαχίστων εξαιρέσων, σιωπώσι και ανέχονται τας εν τη Ορθοδόξω Πίστει ακροβασίας και μειοδοσίας Υμών, ουχί ένεκα ημβλυμμένης Ορθδόξου συνειδήσεως, ουδ’ ένεκα αποδοχής του συνθήματος «Αγάπη άνευ όρων και ορίων», αλλά μόνον διότι κήδονται της ειρήνης της Εκκλησίας και σκέπτονται μετά τρόμου τας εξελίξεις και τας καταλήξεις των σχισμάτων. Αν τελικώς προχωρήσητε ακόμη, αν προβήτε εις «ενώσεις», τότε θα ίδητε ποίαν στάσιν θα τηρήση έναντι Υμών η Εκκλησία της Ελλάδος. Μη συνάγετε συμπεράσματα περί των διαθέσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος εκ τινων εκδηλώσεων αβροφροσύνης, υπερβολικών όντως, προς τον Προκαθήμενον της Ορθοδοξίας. Αν, επαναλαμβάνω, προχωρήσητε περαιτέρω, τότε θα ίδητε ποίοι θα ακολουθήσωσιν Υμίν…Θα μείνωσι μεθ’ Υμών οι κοσμικοί κύκλοι, οι θεωρούντες την Θρησκείαν ως ένα καλόν και ωφέλιμον κοινωνικόν θεσμόν, αλλ’ ουδέν συνειδητόν μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας».
Αυτό είναι το πνεύμα του Χριστού και της αληθείας αγαπητοί μου, με πόνο ψυχής αλλά και με την κατά Θεόν παρρησίαν ομιλούσε προς τον Πατριάρχη ο μακαριστός Γέροντας. Δεν χρησιμοποίησε λέξεις και φράσεις αντιχριστιανικές, όπως αιρεσιάρχης, προδότης και άλλα παρόμοια που δυστυχώς τα βλέπουμε να λέγονται από «ένθερμους» αδελφούς μας. Δε νομίζω όμως πως βοηθάνε αυτές οι βαριές εκφράσεις προς τον Προκαθήμενο της Ορθοδόξου Εκκλησίας όσο κι αν σφάλλει. Να λοιπόν που ο άγιος γέροντας Επιφάνιος μας δείχνει τον χρυσό κανόνα συμπεριφοράς, μας δείχνει όπως προείπαμε σε προηγούμενα άρθρα τη μέση και βασιλική οδό του Χριστού, που μόνο σε αυτήν εβάδισαν όλοι οι άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Ας ψάξουν λοιπόν οι ένθερμοι ζηλωτές και όχι μόνο στην εκκλησιαστική ιστορία και δεν θα δούνε ποτέ τέτοιου είδους συμπεριφορά στους αγίους μας σαν τη δικιά τους. Ώστε λοιπόν, παντού και σε κάθε ενέργεια μας χρειάζεται η πολυπόθητη αγία διάκριση για να μην βαδίζουμε στο σκοτάδι, ένα σκοτάδι που προέρχεται από τον κοινό μας εχθρό διάβολο. Και πριν κλείσουμε την αναφορά μας στο λόγο του μακαριστού πατρός προς τους Οικουμενιστάς, θα παραθέσουμε ως επίλογο ένα μικρό απόσπασμα, πάλι από το σοφό Γέροντα που περιγράφει με τόλμη το ποιόν των Οικουμενιστών.
Λέει ο μακαριστός πατήρ:
«Αλλά διατί να απορώμεν βλέποντες δηλώσεις οίαι αι εκτεθείσαι!… Οι άνθρωποι ούτοι δεν επιδεικνύουσιν ειμή «οίον τον τρόπον, τοιόνδε και τον λόγον». Εκ γαρ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί» (Ματθ. ΙΒ’)… Φυσική συνέπεια είνε τα λεγόμενα. Άνθρωποι τρυφηλοί και αβροδίαιτοι, άνθρωποι καταλύοντες εις τα πολυτελέστατα των Ξενοδοχείων, ένθα ενδιαιτώνται οι Κροίσοι του κόσμου τούτου, άνθρωποι τρώγοντες εις ανθοστολίστους τραπέζας συνοδία μουσικών υποκρούσεων, άνθρωποι εκτυπούντες πολυτελή φυλλάδια εν οις, μεταξύ άλλων, αναγράφεται και τι… θα παρατεθή εις τα δείπνα των, ων ηγούνται, «Κληρικολαικών Συνελέυσεων», άνθρωποι τοιούτοι φυσικόν είνε να θέλωσι «νέους» Χριστιανισμούς. Ο Χριστιανισμός των αλιέων, το Ευαγγέλιον της πτωχείας, το Κήρυγμα της μωρίας του Σταυρού, η Εκκλησία της ασκήσεως, των δακρύων και του μαρτυρίου, αναμφιβόλως δεν είνε «κομμένα εις τα μέτρα των». Αλλ’ «ει πλούτον ηγάπων (και εγκοσμίους βασιλείας), τι τω περί πτωχείας (και Βασιλείας Ουρανών) διδάσκοντι εφοίτων»;… Τι ζητούσιν οι τοιούτοι πλησίον του Ιησού;»
Να λοιπόν, ακούσαμε όλοι μας και εννοήσαμε καλώς ποία και τι είδους «εύνοια» έδινε προς τους οικουμενιστάς ο μακαριστός πατήρ. Δε νομίζω πως θα μπορέσουμε να βρούμε σχόλια, ώστε να σχολιάσουμε τη γενναιότητα του π. Επιφανίου, μια γενναιότητα απαλλαγμένη από παν είδος φανατισμού, αναίδειας, ασέβειας κλπ. Αλλά γενναιότητα παρόμοια με αυτήν του ιερού Χρυσοστόμου, που ήλεγξε βασιλείς, άρχοντες, Πατριάρχας και πάσαν ασέβειαν που υψωνότανε τον καιρό εκείνον. Ευχόμαστε όλοι μας να μιμηθούμε το κατά δύναμιν, ιδιαιτέρως όσοι φοράμε τα ράσα της Αγίας Εκκλησίας μας, τον αγνό και άδολο και θυσιαστικό μακαριστό π. Επιφάνιο. Επαναλαμβάνω να τον μιμηθούμε στην καθαρή και χωρίς συμφέροντα αγάπη του για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Αμήν.
Αρσένιος Μοναχός
Σκήτη Κουτλουμουσίου
Άγιον Όρος
