Του Ιωάννη Μ. Κονιδάρη, καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Μετά από πολλούς αιώνες, ο Πάπας Ρώμης παραιτείται από τον Θρόνο του. Η απόφαση αυτή πιστεύω ότι θα αναδειχθεί η πιο σημαντική, αυτή που θα σφραγίσει τη θητεία του. Η Ιστορία θα κρίνει.
Αξίζει να τονιστεί ότι η παραίτηση του Πάπα δεν υποβάλλεται σε κάποιο υπέρτερο όργανο, ούτε χρειάζεται να γίνει αποδεκτή (καν. 332, παράγραφος 2 CJC). Ισχύει από τη στιγμή που ανακοινώθηκε από τον ίδιο, διότι κανένα όργανο δεν είναι υπέρτερο από Αυτόν.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στο δίκαιό της προβλέπει ότι οι Καρδινάλιοι, μετά τη συμπλήρωση του 80ού έτους της ηλικίας τους, παύουν να έχουν δικαίωμα ψήφου κατά την εκλογή Πάπα.
Χωρίς αμφιβολία, ο διαπρεπής γερμανός θεολόγος Γιόζεφ Ράτζινγκερ, ο Πάπας Ρώμης Βενέδικτος ΙΣτ’, όπως θέλησε να ονομασθεί μετά την εκλογή του στον Θρόνο της Ρώμης, υπήρξε ανοικτός στους διαλόγους με τις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες, ιδίως με την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και με τις άλλες θρησκείες.
Είθε, όταν «λευκός καπνός» από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου πληροφορήσει την Οικουμένη ότι ο σύλλογος των Καρδιναλίων εξέλεξε τον διάδοχό Του, Αυτός, όποιος και αν είναι, να ακολουθήσει την ίδια πολιτική με τον προκάτοχό του στα ζητήματα Θεολογικών Διαλόγων, και ιδίως στις σχέσεις της πρωτόθρονης Ρώμης με την Εκκλησία της Νέας Ρώμης, με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
