Κήρυγμα του Σεβασμιότατου μηνός Οκτωβρίου
Ο λόγος τού Θεού δέν είναι εκ τού κόσμου τούτου είναι μυστήριο, αποκάλυψη τού απροσίτου καί τού ακατανοήτου, τό οποίο όμως είναι μεθεκτό από τόν άνθρωπο.
Ο Κύριος όταν μίλησε γιά τό σώμα καί τό αίμα Του στούς εβραίους δέν στρογγύλεψε τόν λόγο Του, μέ αποτέλεσμα νά Τόν εγκαταλείψουν κάποιοι απαντώντας ότι «σκληρός ο λόγος ούτος».
Αλλά καί στό κήρυγμα τής Πεντηκοστής, όπου τό άκουσμα ήταν «ξένον» καί τό θέαμα «έτερον», κάποιοι θεώρησαν ότι οι απόστολοι «ήσαν γλεύκους μεμεστωμένοι».
Τό ίδιο συμβαίνει καί μέ τόν Παύλο στήν Αθήνα μίλησε σαφώς γιά αναστάντα Χριστό καί οι ορθολογιζόμενοι φιλοσοφούντες τών Αθηνών τού απήντησαν ειρωνικά «ακουσόμεθά σου καί πάλιν».
Τά τρία αυτά δημόσια κηρύγματα παρουσίασαν τήν αλήθεια τής πίστεως ως μυστήριο, αυτή αρχικώς απερρίφθη, η κατάθεσή της όμως ως σπόρου στήν γή τών τότε κοινωνιών βλάστησε καί μάλιστα θαυμαστώς.
Αυτό πού τελικά χρειάζονται τά σύγχρονα «έθνη» δέν είναι τόσο η κατανόηση τής διαλέκτου όσο η έκπληξη τού μυστηρίου.
