ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ – Ο ταπεινός άνθρωπος, ο άνθρωπος ο οποίος δεν επιμένει στο δικό του, δεν θέλει να γίνονται όλα όπως αυτός σχεδίασε, αλλά υποχωρεί και λέγει ότι, αφού δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο, μάλλον τα έκανα θάλασσα μέχρι τώρα, ας τα αφήσω στα χέρια του Θεού.
Όχι αδιαφορώντας αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στο Θεό και δίνοντας χώρο σ’ Αυτόν να εργασθεί. Υποχωρώντας, λέγοντας, ας γίνει το θέλημα του Θεού.
Ας δώσω την ύπαρξή μου ολόκληρη στο Θεό με πάσα εμπιστοσύνη, όπως το μικρό παιδάκι που αναπαύεται στην αγκαλιά της μάνας του και εκεί αισθάνεται την πιο μεγάλη ευτυχία. Εκείνη η αγκαλιά είναι η πιο δυνατή εμπειρία, που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος.
Εκεί δεν αγωνιά, δεν ανησυχεί, δεν αντιδρά αλλά αναπαύεται. Ο άνθρωπος ο καθημερινός βρίσκει ανάπαυση, αν αφήσει τον Θεό στη ζωή του και φύγει από τα θελήματά του και μάθει την ταπείνωση από τον Χριστό. Να μάθει αυτό που είναι το πιο δυνατό μάθημα από όλα τα άλλα. Να δίνει στον Χριστό τη ζωή του ολόκληρη. Το λέμε στη Θεία Λειτουργία: «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».
Μέσα στη Λειτουργία καλούμαστε να παραδώσουμε στα χέρια του Χριστού τον εαυτό μας και τους γύρω ανθρώπους. Δεν μπορούμε εμείς να βαστάξουμε και να σηκώσουμε το βάρος όλων αυτών των ανθρώπων και όλων των πραγμάτων, ούτε και το βάρος του εαυτού μας ακόμα.