Αντίχριστος: Υπό τού μακαριστού Πατρός καί Καθηγουμένου τής Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Αρχιμανδρίτου Αθανασίου
Αγαπητοί μου Χριστιανοί,
χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε!
Εις τάς ημέρας μας ήδη καλλιεργείται καί βιούται μέσα εις τόν κόσμον, μέ συνεχώς επαυξανομένους ρυθμούς, η κατ’ εξοχήν Μεγάλη Αποστασία, περί τής οποίας ομιλούν καί προφητεύουν σαφώς, τόσον η Αγία Γραφή όσον καί οι ανά τούς αιώνας θεοφόροι Πατέρες, μέχρι καί οι εσχάτως αγιοκαταχθέντες άγιοι Γέροντες τού 20ού αιώνος!
Αύτη η παρουσιαζομένη σήμερον πρωτοφανής Αποστασία τού κόσμου εν σχέσει μέ τά όσα εξαγγέλλει καί καθορίζει ο Νόμος καί ο Λόγος τού Θεού, έχει προετοιμάσει αλλά καί συνεχίζει νά προετοιμάζη τό σαθρό, διεφθαρμένο καί εξαθλιωμένο εκείνον υπόβαθρο, μέσα από τό οποίο θά δυνηθή νά αναδυθή καί νά αναφανή συντόμως ο προφητευμένος Έσχατος Αντίχριστος!
Η Μεγάλη Αποστασία, εις τάς ημέρας μας, συνίσταται, τόσον στήν θεωρητική, όσον καί στήν πρακτική άρνησι τής υπάρξεως τού Θεού, τής αθανάτου ψυχής, τής μετά θάνατον ζωής, τού πνευματικού κόσμου, τού Παραδείσου καί τής κολάσεως καί κυρίως μάλιστα τού Θεανθρωπίνου Προσώπου τού Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος ενηνθρώπησεν υπό τής Αειπαρθένου Παναγίας, ερχόμενος εις τόν κόσμον, διά νά σώση τό γένος τών ανθρώπων από τήν αμαρτίαν, τήν διαφθοράν, τήν φθοράν καί τήν αιώνιον απώλειαν καί νά παράσχη στήν Οικουμένην καί τά Σύμπαντα τήν αιώνιον ζωήν τής ενδόξου Βασιλείας Του!
Αύτη η Μεγάλη Αποστασία προχωρεί εις τάς ημέρας μας μετ’ επιταχύνσεως καί τραχύτητος πρός τήν προφητευομένην, αναμενομένην καί ερχομένην άνευ προηγουμένου κορυφαίαν αιχμήν της, αναφορικώς, όχι μόνο πρός τό κοσμοθεωρητικό, αλλά, καί κατά αναπόδραστον καί αλληλένδετον συνέπειαν, καί πρός τό πρακτικό καί ηθικό πεδίο!
Οφθαλμονής, όσον ποτέ άλλοτε, παρουσιάζεται σήμερον η πολλή ασέβεια πρός τόν Δημιουργόν μας καί η πολλή ηθική διαφθορά μεταξύ ημών τών ανθρώπων καί μάλιστα, εις τάς ημέρας μας, αρχομένης αυτής τής διαφθοράς από ολονέν καί μικροτέρων ηλικιών, απτομένων πλέον αυτής, λίαν επικινδύνως, καί τούτων ακόμη τών μόλις μετανηπιακών ηλικιών!!!
Τό κακό επληθύνθη ποσοτικώς καί εκραταιώθη ποιοτικώς επί τής γής καί διαπράττεται τώρα ευκολώτερα, ανετώτερα καί ευρύτερα καί, προπαντός, αναιδέστερα, υποβοηθούσης μάλιστα καί τής κακίστης χρήσεως, καί εν ταυτώ τρομεράς καταχρήσεως, τής ραγδαίως καί ανεξελέγκτως εξελισσομένης τεχνολογίας!
«Πάντες εξεκλίναμεν» κατά τόν ψαλμωδόν Δαυίδ, καί ουαί καί αλλοίμονον, όταν θά ξεχειλίση κατά κάποιαν αναπάντεχον στιγμήν τό ποτήριον τής υπομονής τού Θεού!
Σήμερον προβάλλεται προκλητικώς η αμαρτία, καί προσβάλλεται πρωτογνώρως η Αρετή!
Εις τάς ημέρας μας κορυφούται τό κακό μέσα εις τόν κόσμον, ώστε νά προσβάλλεται ο πνευματικός καί σωτήριος τρόπος ζωής, πού μάς εδίδαξεν ο Λόγος τού Θεού καί εφήρμοσαν λόγω τε καί έργω οι Άγιοι τής Εκκλησίας μας, καί νά προβάλλεται πλέον η αμαρτία, πώς είναι τάχα ο «φυσιολογικός τρόπος υπάρξεως καί ζωής»!
Τό αφύσικον καί παραφύσιν, προβάλλεται αλλοίμονον!!! ως δήθεν φυσιολογικόν!
Η Αγιότης (πίστις, θεοσέβεια, ταπείνωσις, τιμιότης, αγνότης, αυταπάρνησις, αφιλοχρηματία, σωφροσύνη, ελεημοσύνη, μετάνοια, λιτότης, καί μάλιστα η αληθινή Αγάπη, όπως τήν εδίδαξε λόγω τε καί έργω ο ίδιος ο Χριστός καί όχι μέ τίς δυστυχώς διαστρεβλωμένες καί παραποιημένες εκδοχές της), παρουσιάζεται πλέον, ως παρωχημένη, αχρείαστη ή καί άχρηστη!
Δυστυχώς, αυτή η επικίνδυνος πορεία καί εφάμαρτος μοντέρνα νοοτροπία, εμφανίζεται εμφαντικώς, ακόμη καί μεταξύ ημών τών θεωρουμένων ορθοδόξων Χριστιανών!
Όταν όμως η αμαρτία αμνηστεύεται, σημαίνει ότι είναι εκ τών πραγμάτων αδύνατον νά οδηγήση πλέον εις τήν σωτήριον Μετάνοιαν! Αλλ’ όμως, όπου δέν υπάρχει η σωτήριος Μετάνοια, εκεί ασφαλώς δέν υπάρχει ούτε η λυτρωτική εξαγόρευσίς της, ούτε η εν τώ Μυστηρίω εξομολόγησίς της. Ή, καί άν εμφανίζεται, αυτή είναι συχνάκις μόνον τυπική, διά τών χειλέων μόνον, εξωτερική. Δέν είναι πάντοτε καθαρά καί ειλικρινής. Δέν ενεργείται μέ τήν δέουσαν συντριβήν καρδίας καί μέ πραγματικήν διάθεσιν διορθώσεως καί αλλαγής τρόπου σκέψεως καί ζωής! Δέν επιτελείται η αναγεννημένη εν Αγίω Πνεύματι περαιτέρω πορεία τής ζωής τού μετανοούντος!
Ο αγιασμένος σταυρικός τρόπος ζωής καί υπάρξεως, καταπολεμείται καί χλευάζεται καί αντικαθίσταται ολοέν καί περισσοτέρως από τόν καταστροφικόν αντισταυρικόν τρόπον ζωής, δηλαδή τήν επάρατον εκκοσμίκευσιν!
Προβάλλεται πλέον ένας χριστιανισμός αντι-σταυρικός καί άρα αντί-χριστος. Ένας Χριστιανισμός Ξένος Σταυρού, (Χ-Ξ-Στ), φέρον δηλαδή τό χάραγμα τού αντιχρίστου: «χξστ», όπως τούτο προμηνύεται καί κατατίθεται εις τό θεόπνευστον βιβλίον τής Αποκαλύψεως (Αποκ. ιγ/, 18)!
Πώς είναι επομένως δυνατόν νά μετανοήση κάποιος δι’ αμαρτίας, τάς οποίας, ενώ μέν τάς διαπράττει, δέν τάς παραδέχεται όμως ως αμαρτίας, αλλά τάς θεωρεί απλώς παρωνυχίδας; Ή, καί τό χειρότερον, νά θεωρή τάς τοιαύτας αμαρτίας καί ως τάχα αρετάς!!!
Υπάρχει μήπως χειροτέρα αμαρτία από τήν σκληροκαρδίαν καί άρα από τήν αμετανοησίαν; Καί μάλιστα όταν αυτή η αμετανοησία προέρχεται από τήν αμνήστευσιν πολλών σοβαρών, ακόμη καί θανασίμων αμαρτημάτων; Πολλώ δέ μάλλον, όπως μόλις προείπαμεν, όταν θανάσιμα αμαρτήματα προβάλλονται πλέον καί ως «υπερηφάνεια»!!!
Η τοιαύτη αμετανοησία αποτελεί ασφαλώς τήν εσχάτην ανοησίαν!
Μήπως δέν συνιστά αυτή ακριβώς η εμμονή εις τήν αμετανοησίαν, αυτό, πού κατονομάζομεν ως βλασφημίαν κατά τού Αγίου Πνεύματος, περί τής οποίας ομιλεί ο Κύριος, καί η οποία (βλασφημία) βεβαίως δέν δύναται νά οδηγήση εις μετάνοιαν, άρα ούτε καί εις άφεσιν αμαρτιών, καί κατά συνέπειαν οδηγεί εις τήν αιώνιον καταδίκην (Μάρκ. γ/, 29);
Η σημερινή μεγιστοποιημένη Αποστασία μας από τόν Θεόν επηρεάζει επικινδύνως καί τήν ευλογημένην πραγμάτωσιν καί σωτήριον βίωσιν τού Μυστηρίου τού Γάμου
Αυτή η γενικώτερη «Κατάστασις Αποστασίας» από τόν Δημιουργόν μας καί Θεόν μας, δέν άφησεν ασφαλώς ανεπηρέαστον ούτε καί τήν εν Θεώ πραγμάτωσιν καί σωτήριον βίωσιν τού μεγάλου Μυστηρίου τού Γάμου!
Ως συνέπεια αυτού τού γεγονότος παρατηρείται καί εις τάς σχέσεις τών φύλων μεγάλη διαφθορά: ψεύδος, υποκρισία, ξεγύμνωμα, ανήθικος προκλητικότης ανδρών τε καί γυναικών, πορνείαι, μοιχείαι, πάσης φύσεως ασέλγειαι, μέχρι καί φόνοι (π.χ. εκτρώσεις)!
Μεγάλη είναι η υπάρχουσα αύξησις τών ποικίλων συνεπαγομένων καί συμπεπλεγμένων εγκλημάτων, λόγω τής αποστασίας μας από τόν δρόμον τού Θεού. Όπως ήδη προαναφέραμεν, τό έγκλημα τών εκτρώσεων, όπου δηλαδή καταντά ο ίδιος ο γονεύς νά φονεύση, μέ ιδικήν του απόφασιν, συγκατάθεσιν, έγκρισιν, ανοχήν, συμμετοχήν, καταπίεσιν, ενοχήν κ.ά., τό ιδικόν του τό σπλάγχνον, τό οποίον είναι ένα εντελώς αθώον καί ανυπεράσπιστον κυοφορούμενον ζωντανόν καί έμψυχον παιδί του!!!
Είναι ολοφάνερον πλέον ότι κατά τάς ημέρας μας ο θεσμός τής θεοσδότου χριστιανικής οικογενείας υφίσταται εκ βάθρων αδυσώπητον σεισμικήν δόνησιν!
Έπαυσε συναφώς νά υπάρχη ο πρέπων σεβασμός καί η ευλογημένη υπακοή τών τέκνων πρός τούς γονείς τους.
Τά διαζύγια συνεχώς επαυξάνονται μέ ραγδαίους ρυθμούς
Παντού μοιχείαι, πορνείαι, πρωτοφανείς καί απερίγραπτοι ασωτείαι, μέχρι καί βδελυρώτατοι διαστροφαί, όπως π.χ. αι επαίσχυντοι ασέλγειαι, πού, εάν δέν υπάρξη Μετάνοια καί Επιστροφή στόν Νόμον τού Θεού, συνεπάγονται αναποφεύκτως, λειτουργούντων αδυσωπήτως καί τών πνευματικών νόμων, ποικίλας καί φοβεράς επιπτώσεις, καρποί δυστυχώς καί αυταί, τών αλόγων επιλογών μας.
Μεγάλη αδιαφορία από πολλούς πρός τήν συζυγικήν πίστιν καί πρός τόν ιερόν θεσμόν τής οικογενείας, όπως τά ώρισε καί τά ευλόγησεν ο Θεός εν τώ αγίω Μυστηρίω τού εν Χριστώ Γάμου.
Εχάθη η σωφροσύνη, εφυγαδεύθη ο φόβος τού Θεού! Καί όλαι αυταί αι αμαρτίαι μάς φέρουν αντιμετώπους πρός τόν ίδιον τόν Θεόν! Καί, ως τά πράγματα δεικνύουν, δημιουργούμεν εξ ιδίων μας, από μόνοι μας, μηδενός μάλιστα εξαναγκάζοντος, εκείνας τάς αμαρτωλάς προϋποθέσεις, πού, λόγω τών αναποδράστων πνευματικών νόμων, όπως προείπαμεν, μάς οδηγούν αναποφεύκτως πρός τήν αυτοτιμωρίαν μας καί τοιουτοτρόπως κατρακυλούμεν αδυσωπήτως πρός τήν αυτοκαταστροφήν μας!
Δια-φθορά καί Δια-ζύγια
Μέ τό γενικώτερον κατάντημα τής ιδιαζούσης ποιοτικώς καί ακραίας ποσοτικώς «Καταστάσεως Αποστασίας» εις τάς ημέρας μας, επήλθον αναποφεύκτως καί αι σήμερον αναφανείσαι καί συνεχώς αναδυόμεναι μεγάλαι συμφοραί εις τό Γένος μας.
Μεταξύ τών άλλων αυξάνονται συνεχώς οι χωρισμοί καί τά διαζύγια, κατά δραματικόν καί ραγδαίον μάλιστα ρυθμόν.
Ο χωρισμός μας καί τό εθελούσιον διαζύγιόν μας από τόν Δημιουργόν μας καί Θεόν μας, επέφερεν, ως αναπόφευκτον συνέπειαν (λειτουργούντων καί τών αλληλενδέτων μέ τά τεκταινόμενα πνευματικών νόμων), τά διαζύγια εν τώ Μυστηρίω τού Γάμου!
Γνωρίζομεν, εκ τής πολυχρονίου εμπειρίας μας, κάλλιστα, ότι όσοι Χριστιανοί είναι πραγματικώς συνδεδεμένοι μέ τήν Εκκλησίαν καί τά ιερά Μυστήριά Της δέν έχουν τά ιδιαζόντως ασήκωτα οικογενειακά προβλήματα, πού συνεπάγεται καί επιφέρει η Αποστασία από τόν Χριστόν, καί τά οποία οδηγούν καί καταλήγουν πλειστάκις εις τόν χωρισμόν τών εγγάμων. Μέ ό,τι τραγικό συνεπάγεται τό τοιούτον διαζύγιον!
Αλλά καί εις περιπτώσεις, πού εμφανισθούν σοβαρά προβλήματα μέσα εις όντως χριστιανικάς οικογενείας, αυτά δύνανται ευκολώτερον νά ξεπεραστούν, μέ τήν πίστιν, τήν ταπείνωσιν, τήν μετάνοιαν, τήν αγάπην καί τήν υπομονήν, θεμελιωδεστάτας αρετάς, τάς οποίας μάς εδίδαξεν ο Κύριός μας καί ο Θεός μας, ο Χριστός μας! Καί εντός τού εν Κυρίω εγγάμου βίου τά αναφυόμενα προβλήματα αντιμετωπίζονται επιτυχώς καί εν τέλει επωφελώς, μέ τήν Χάριν τού Θεού, από αυτούς βεβαίως, πού αγωνίζονται νά πιστεύουν εις Αυτόν, ώστε νά τηρούν καί τάς αγίας εντολάς Του.
Αντιθέτως, εάν είμεθα αποξενωμένοι καί αποκομμένοι από τήν ζωήν τής Εκκλησίας μας, χωρίς πραγματικήν μετάνοιαν, αυτομεμψίαν καί ειλικρινή εξομολόγησιν, χωρίς προσευχήν, χωρίς νηστείαν, χωρίς ταπείνωσιν, χωρίς τήν εν Χριστώ αγάπην, τότε από μόνοι μας εκδιώκομεν δυστυχώς από τήν ζωήν μας τήν Χάριν τού Θεού καί αναποφεύκτως θά υποπέσωμεν καί εις ποικίλα σαρκικά πάθη, τήν θεοποιημένην εις τάς ημέρας μας φιληδονίαν καί τήν παραπλανητικήν επάρατον λαγνείαν. Αυτά τά πάθη σκοτίζουν τόν νούν μας καί τήν διάνοιάν μας, μάς παγιδεύουν επικινδύνως καί μάς οδηγούν εις τόν αποπροσανατολισμόν από τήν Οδόν τού Θεού καί επιφέρουν τήν σύγχυσιν καί τήν αυτοκαταστροφήν. Τοιουτοτρόπως αναδύονται όλα εκείνα τά οικογενειακά δράματα, τά οποία βλέπομεν καί ακούομεν δυστυχώς καθημερινώς. Γονείς π.χ. μέ δύο καί τρία παιδιά καταντούν εις τήν παράνοιαν νά δημιουργούν παρανόμους σχέσεις καί δεσμούς, νά υποδουλώνωνται εις τά πάθη καί τάς αμαρτίας, καί λόγω αυτών τών παρανομιών νά διαλύουν τάς εννόμους οικογενείας των, προφασιζόμενοι πλήθος αδικαιολογήτων δικαιολογιών καί σοφιστικών προφάσεων εν αμαρτίαις!
Δυστυχώς αι εξωγαμιαίαι σχέσεις επιφέρουν σχάσεις (=σχίσιμο) τών ιερών και ευλογημένων σχέσεων εν τώ Γάμω, καί οι λεγόμενοι δεσμοί καθιστούν δεσμίους (=υποδούλους) εις τά δαιμόνια, τούς υποκύπτοντας εις αυτά.
Αλλά, καί άλλο οδυνηρό αποτέλεσμα επέρχεται από τήν διάλυσιν τών οικογενειών, διότι πλειστάκις καί τά παιδιά από διαλελυμένας οικογενείας, δυσκόλως προκόπτουν καί δυσκόλως ευδοκιμούν. Καταντούν, ουχί σπανίως, προβληματικά, αφού, εκτός τών άλλων, δέν βλέπουν τό καλόν καί άγιον παράδειγμα εις τήν ζωήν τών γονέων των!
Εκ τής προσωπικής μας πείρας, δυνάμεθα νά είπωμεν ότι καί τά τέκνα εκ τών διαλυομένων οικογενειών, τείνουν μελλοντικώς, πλειστάκις καί αυτά, νά δημιουργήσουν, μέ τήν σειράν τους, εν συνεχεία, προβληματικάς οικογενείας! Καί τό κακό πληθύνεται, αναπαράγεται καί διαιωνίζεται.
Βεβαιότατα όμως, όπου υπάρχει γνησία μεταστροφή καί μετάνοια είναι δυνατόν, μέ τήν Χάριν τού Κυρίου, νά αποτραπή καί νά ανατραπή μία τοιαύτη οδυνηρά εξέλιξις!
Η επί τών ημερών μας επικρατήσασα
αμαρτωλή μόδα τών προ-γαμιαίων
ονομαζομένων δεσμών, σχέσεων
καί συμβιώσεων, άνευ τού ιερού
Μυστηρίου τού Γάμου
Άμεσα συνδεδεμένο πρός τό ακραίον κατά τάς ημέρας μας, κατρακύλισμα εις τήν απιστίαν, τήν φιληδονίαν καί τήν εξ αυτής σαρκολατρείαν είναι καί ο καταιγισμός τών λεγομένων προγαμιαίων σχέσεων.
Δέν καταλήγουν δηλαδή οι νέοι μας αγνοί καί παρθένοι εις τό Μυστήριον τού Γάμου, όπως θά έπρεπε, όπως δηλαδή τά καθορίζει ο Θεός καί η Εκκλησία Του ανά τούς αιώνας, αλλά, δυστυχώς, έχουν πλειστάκις, ελαφρά τή συνειδήσει, σχέσεις σαρκικάς πρό τού Γάμου των.
Παραγνωρίζουν οι νέοι μας ότι η διάρκεια καί η υγεία τής σχέσεως τού ανδρογύνου εξασφαλίζεται, διά τούς πιστούς, εντός τού Μυστηρίου τού Γάμου. Μέσα εις τό Μυστήριον, η σχέσις εξαγιάζεται, εξυψώνεται, αποκαθαίρεται, ωριμάζει κατά τρόπον υγιή καί αναδεικνύεται βαθμηδόν εις βαθείαν, αληθινήν καί αγίαν Αγάπην!
Πώς λοιπόν θά θεμελιωθή θεαρέστως ο μελλοντικός των Γάμος χωρίς πνευματικά, ευλογημένα καί θεία θεμέλια;
Εις τάς ημέρας μας, μάλιστα, η παρεκτροπή αυτή από τάς αγίας εντολάς τού Θεού κατήντησεν ύπουλος ξεπεσμός. Διότι, καί από τήν εκκίνησιν ακόμη τών μή ευλογημένων αυτών συμβιώσεων, ενυπάρχουν εντέχνως, σατανικώς καί εγγενώς κεκρυμμένα (μέσα εις αυτάς), τά σπέρματα τών μετέπειτα επερχομένων συνήθως οδυνηρών, έως καί εκρηκτικών συνεπειών, όπως π.χ. θλίψεων, καταθλίψεων, θρήνων, οδυρμών, ψυχικών αναστατώσεων, τραυμάτων, έχθρας, μίσους, φθόνων, ακόμη καί φόνων (π.χ. εκτρώσεων), κ.ά.
Κατήντησε δυστυχώς εν πολλοίς νακροθετημένον πεδίον η αμαρτωλοτάτη αυτή συνήθεια, δηλαδή τό νά συζούν οι αρραβωνιασμένοι πρό τού Γάμου των, ωσάν νά ήσαν τάχα νυμφευμένοι. Καί τούτο μάλιστα συμβαίνει, ουχί σπανίως, καί μέ τήν προτροπήν, ή έστω μέ τήν ένοχον ανοχήν (καί επομένως συνενοχήν) τών γονέων των!
Δέν αντιλαμβάνονται, δυστυχώς, ότι δι’ αυτού τού εντελώς λανθασμένου, καθότι ανευλογήτου τρόπου συμβιώσεως υποσκάπτονται τά πνευματικά θεμέλια τού μελλοντικού των Γάμου, μέ πολλάς καί θλιβεράς συνεπείας διά τήν μετέπειτα ζωήν των, όχι μόνον εν τώ παρόντι, αλλά δυστυχώς καί εν τώ μέλλοντι
Τί δέ νά είπωμεν καί διά τούς λεγομένους πολιτικούς γάμους, όπου υποτιμάται βαναύσως τό Ιερόν Μυστήριον, στερείται ούτω τό ζεύγος τής αγιαστικής χάριτος τού Αγίου Πνεύματος καί είναι αναπόφευκτοι αι μετέπειτα οδυνηραί συνήθως συνέπειαι, εξελίξεις καί καταλήξεις!
Εφθάσαμεν δυστυχώς, κατά τόν παρόντα καιρόν τής Ακραίας Αποστασίας, νά ετοιμάζεται υπούλως καί σατανικώς τό σαθρόν υπέδαφος καί έδαφος, διά τόν ερχομόν τού Τελικού Αντιχρίστου. Βλέπομεν πλέον καί τό πρωτοφανές φαινόμενον, πρώτα νά γεννώνται τά τέκνα (όσα βεβαίως, ευτυχώς, πρόλαβαν νά έλθουν εις φώς καί δέν εφονεύθησαν μέ τήν επάρατον έκτρωσιν) καί έπειτα νά τελείται τό Ιερόν Μυστήριον τού Γάμου! Εάν, βεβαίως, δέν καταλήξωμεν, αντί τού Μυστηρίου, εις τήν περαιτέρω συνέχισιν τής παρανόμου συμβιώσεως, ή εις σύναψιν τού λεγομένου πολιτικού γάμου (ή καί τών επί τά χείρω μετεξελίξεων αυτού, εις συμβόλαια συμβιώσεως, κ.ά.), όπερ ισοδυναμεί ουσιαστικώς μέ αδιαμφισβήτητον άρνησιν τών ιερών Μυστηρίων τής Εκκλησίας μας καί άρα άρνησιν τού Μυστικού Σώματος τού Χριστού καί εν τελευταία αναλύσει, άρνησιν αυτής ταύτης, τής ίδιας τής Εκκλησίας καί τού ιδρυτού Αυτής, τού Θεανθρώπου Χριστού !
Αι σαρκικαί σχέσεις πρίν τελεσθή τό Μυστήριον τού Γάμου συνιστούν αμετακλήτως «Κώλυμα Ιερωσύνης»
(Ανεξίτηλον δηλαδή εμπόδιον, διά νά δύναται νά χειροτονηθή κάποιος εις ιερέα)
Τήν πολυτίμητον διάστασιν καί κορυφαίαν αξίαν τής αγνότητος καί παρθενίας, τόσον διά τόν άνδρα, όσον καί διά τήν γυναίκα, μέχρι τήν ευλογημένην ώραν τής τελέσεως τού Μυστηρίου τού Γάμου των, εκφράζουν εμφανέστατα καί αδιαμφισβήτητα οι θεόπνευστοι αγιοπνευματικοί καί αναπαλλοτρίωτοι Ιεροί Κανόνες τής Εκκλησίας μας!
Συμφώνως πρός τούς εντεταγμένους αμετακλήτως εις τάς θεοπνεύστους αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων Ιερούς Κανόνας, η προγαμιαία σαρκική σχέσις, ακόμη καί μεταξύ μεμνηστευμένων (αυτών, πού δέν ετέλεσαν μέν ακόμη τό Μυστήριο τού Γάμου, αλλ’ όμως προγραμματίζουν μελλοντικώς νά πραγματοποιήσουν τόν Γάμον των), αποτελούν ανεξίτηλον (δηλαδή μή ανατρέψιμον καί μή επιδεχόμενον, καθ’ οιονδήποτε τρόπον, αναίρεσιν) εμπόδιον, διά νά χειροτονηθή κάποιος εις βαθμόν ιερωσύνης.
Ανέφερε περί τούτου τού ζητήματος καί ο μακαριστός άγιος Γέροντάς μας Γερμανός:
«Είναι τελείως ανεπίδεκτα οικονομίας τά καθοριζόμενα από τούς Ιερούς Κανόνες κωλύματα Ιερωσύνης:
Δέν επιτρέπεται δηλαδή σέ καμμιά περίπτωσι νά δοθή συμμαρτυρία, γιά νά προσέλθη στίς τάξεις τής Ιερωσύνης κάποιος, πού έπεσε σέ βαριά σαρκικά αμαρτήματα, όπως είναι οι πρίν από τόν γάμο του σεξουαλικές σχέσεις, έστω καί μέ αυτήν ακόμη τήν αρραβωνιαστικιά του, αλλά καί κάθε άλλη έξω από τόν γάμο του, σεξουαλική σχέσις, όπως είναι η πορνεία, η μοιχεία, η αρσενοκοιτία.
Οι Πνευματικοί, πού συγκαταβαίνουν σέ τέτοιες περιπτώσεις καί δίνουν συμμαρτυρία, φέρουν τεράστιαν ευθύνην ενώπιον τού Θεού (σ.σ. όπως ασφαλέστατα καί οι εμπλεκόμενοι, εν επιγνώσει, εις τοιαύτας χειροτονίας, είτε λαϊκοί, είτε ιερωμένοι)!
Αλλοίμονο μάλιστα καί σ’ εκείνους πού κρύβουν τέτοια αμαρτήματα από τόν Πνευματικό, γιά νά υποκλέψουν τή συμμαρτυρία του, καί νά γίνουν αναξίως ιερείς!» (Από τό βιβλίο: «Ο Γέρων Γερμανός Σταυροβουνιώτης, Φώς ιλαρόν καί μυστικόν στήν σκοτοδίνη τών σύγχρονων καιρών», Έκδοσις Ι. Μ. Σταυροβουνίου 2000, σ.σ. 245-246).
Άς μή μάς διαφεύγη επίσης καί ο λίαν επικίνδυνος αλυσιδωτός κατήφορος τής αμαρτίας, πού ευκολώτατα θά επακολουθήση: Εάν δηλαδή κάποιος έλαβε συμμαρτυρίαν διά χειροτονίαν του, ενώ δέν θά έπρεπε, ο τοιούτος, ευκόλως αργότερον θά δίδη καί αυτός μέ τήν σειράν του, περαιτέρω, εις ετέρους, συμμαρτυρίας εις έχοντας κωλύματα ιερωσύνης. Έτσι, αυτή η αμαρτία ευκόλως καί επικινδύνως θά διαιωνίζεται επί τά χείρω. Επαυξανομένη δηλαδή, κατρακυλώσα από τό ένα κακόν, εις τό χειρότερον κακόν κ.ο.κ.
Λησμονούμεν δυστυχώς τήν λειτουργίαν καί εις τήν περίπτωσιν αυτήν, τών αλαθήτων καί αμεταθέτων πνευματικών νόμων: Προβαίνοντες π.χ. εις χειροτονίας πρός επίλυσιν τάχα προσκαίρων αναγκών, ανοίγονται οι ασκοί τού Αιόλου διά πολλά επερχόμενα αργότερον αναποφεύκτως δεινά, είτε εμμέσως, είτε αμέσως, είτε εμφανώς, είτε αφανώς!
Τά πάθη μας, οφείλομεν μετ’ αγωνιστικότητος, αυταπαρνήσεως καί πίστεως εις τόν Σωτήρα μας Χριστόν, νά τά καθιστώμεν αντικείμενα μετανοίας, εξομολογήσεως, πνευματικής αντιμετωπίσεως, ώστε νά εύρωμεν έλεος παρά Κυρίου! Αλλ’ είναι ανεπίτρεπτον νά αμνηστεύωμεν αυτά τά πάθη μας, πολλώ δέ μάλλον νά τά δικαιολογούμε καί νά τά νομιμοποιούμεν.
Αποφυγή τεκνογονίας καί Εκτρώσεις
Αλληλένδετον ΤΟΣΟΝ μέ τάς προγαμιαίας καί εξωγαμιαίας σχέσεις, ΟΣΟΝ καί μέ τό θανάσιμον αμάρτημα τής, εντός τού γάμου, διά τεχνητών μεθόδων ή παραφύσιν παρεκτροπών, αποφυγής τής τεκνογονίας (εκτός καί εάν η μή τεκνογονία αποτελεί καρπόν μιάς εκ συμφώνου εγκρατείας μεταξύ τών συζύγων, καθώς καθορίζει καί ο Απόστολος Παύλος), είναι καί τό φοβερόν καί απάνθρωπον έγκλημα τών αμβλώσεων ή εκτρώσεων.
Η έκτρωσις, αγαπητοί μου Χριστιανοί, είναι φόνος, φόνος φρικτός, αμαρτία μεγάλη!
«Ο Αδάμ πλάστηκε από τόν Δημιουργό πρώτος καί ύστερα η Εύα. Κι αυτός, πού απατήθηκε πρώτος δέν ήταν ο Αδάμ, αλλά η γυναίκα καί έπεσε πρώτη εις τήν παράβασιν. Θά σωθή όμως (η γυνή) μέ τήν τεκνογονίαν. Αρκεί αι γυναίκες νά μείνουν εις τήν Πίστιν καί στήν Αγάπην καί εις τήν Αγίαν ζωήν, καί εάν διατηρούν τήν συζυγικήν σωφροσύνην» (Α Τιμ. β, 13-15), όπως διακηρύττει ο κήρυκας τών εθνών, ο θείος Παύλος.
Η εντολή τού Θεού λέγει: «Αυξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τήν γήν» (Γέν. Α, 28).
Η αποφυγή τής τεκνογονίας, η οποία έχει, ως είπωμεν, συνήθη δυστυχώς κατάληξιν, ενίοτε, καί τάς εκτρώσεις, είναι μέγα αμάρτημα, είναι παράβασις τής εντολής τού Θεού. Καί αυτή η παράβασις δείχνει ολιγοπιστίαν εις τήν πρόνοιαν καί τήν κηδεμονίαν Του.
Όσοι εμποδίζουν τήν τεκνογονίαν μέ τά διάφορα πονηρά εφευρήματα, εκδιώκουν δυστυχώς από μόνοι τους, από τούς εαυτούς τους, τά ανεκτίμητα δώρα τού Θεού. Αποφεύγοντες τήν ευλογημένην τεκνογονίαν απομακρύνουν τήν Χάριν τού Κυρίου από τήν ζωήν των! Άς μή ψάχνωμεν μετά νά εύρωμεν αλλού τό λάθος διά τά επώδυνα συνεπακόλουθα, πού ενδεχομένως θά συμβούν, είτε κατ’ άμεσον, είτε κατ’ έμμεσον τρόπον.
Δέν λέγει ο Θεός, νά κάνης μόνον ένα-δύο παιδιά, καί τά άλλα νά τά εμποδίζης συνειδητά καί δι’ αθεμίτων μέσων νά έλθουν εις τήν ζωήν, ή, εάν έλθουν, εσύ νά τά φονεύης μέ τάς εκτρώσεις!
Χριστιανοί μου, σάς παρακαλώ! Σάς εκλιπαρώ!! Σάς προειδοποιώ!!! Μέ τάς εκτρώσεις γινόμεθα ουχί γονείς, αλλά φονείς!
Καταντούμεν φονείς τών ιδίων μας τών τέκνων, τών ιδίων μας τών σπλάγχνων! Διότι, καί άν ακόμη δέν πρόλαβαν αυτά τά αγγελάκια νά ιδούν τό φώς τού κόσμου τούτου, όμως, τά φονευθέντα έμβρυα, έχουν καί αυτά, από τήν πρώτην μάλιστα στιγμήν τής «συλλήψεώς» των, ψυχήν αθάνατον!
Καί εάν κάποιοι άλλοι, φρονούν καί διακηρύττουν άλλως, καί δή αμετανοήτως (εφ’ όσον τά δημοσίως διακηρυχθέντα υπ’ αυτών ουδόλως ηκούσθησαν καί δημοσίως νά τά αναιρούν), τότε αυτοί οι άλλοι πλανώνται πλάνην οικτράν καί διακηρύττουν γυμνή τή κεφαλή φρικτάν καί φοβεράν αίρεσιν!
Η Αγία Ελένη, μητέρα τού Γενάρχη τής Ρωμηοσύνης Μεγάλου Κωνσταντίνου, επιστρέφουσα εξ Αγίων Τόπων (~327 μ.Χ.), ανήλθε επί τού όρους, όπου η Μονή μας σήμερον. Κατέλιπεν ενταύθα τεμάχιον Τιμίου Ξύλου, πού κατέστη ο πνευματικός θεμέλιος λίθος διά τήν εν συνεχεία Ίδρυσιν τής Μονής μας.
Υπό τήν σκέπην τής Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου καί υπό τήν σκιάν τής σημαίας τής Ρωμηοσύνης, αναπεπταμένης επί τού ιστίου τού Σταυρού, αυθεντικός αγωνιστής καί συνεχιστής τής μακραίωνης Παραδόσεως τής Πίστεως καί τού Έθνους, ο καθηγούμενός μας Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος.
Πηγή: Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκ. 2019, Αρ. Τεύχους 132-141, ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ (chrvassiliades)
