Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ
1. Οι πολιτικοί προσκυνούν άλλους κυρίους, όχι τον Χριστό;
Κάθε χρόνο μεταξύ Χριστουγέννων και Πάσχα και ιδιαίτερα κατά την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ακόμη και την Μεγάλη Εβδομάδα, εξαπολύεται άγριος και πολυμέτωπος πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας του Χριστού από αντίχριστες και εκκλησιομάχες δυνάμεις.
Δεν μπορούν να αντέξουν την ήττα που υπέστησαν στον αγώνα τους εναντίον του θεανθρώπου Χριστού· πληγώνονται θανάσιμα από την ανάμνηση της Σταύρωσης και της Ανάστασης. Ο θριαμβευτικός ύμνος «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος» διαλύει και σκορπίζει τον φόβο του θανάτου, το ισχυρότερο όπλο του Διαβόλου με το οποίο κρατά τους ανθρώπους δεμένους και αιχμάλωτους στην πρόσκαιρη ζωή και στις ηδονές του κόσμου, στερώντας τους την προοπτική της αιωνιότητος. Επιδίδονται γι᾽ αυτό οργανωμένοι στο να συκοφαντήσουν και να προσβάλουν το πρόσωπο και το έργο του Χριστού με πολλούς και ποικίλους τρόπους· με συγγραφή ανιστόρητων βιογραφιών και σκηνοθεσία πανάθλιων κινηματογραφικών έργων, κύριο γνώρισμα των οποίων είναι η παρουσίαση του Χριστού ως κοινού ανθρώπου με αδυναμίες και πάθη. Επιδιώκουν προ παντός να αποκρύψουν και να συκοφαντήσουν την θεμελιώδη αλήθεια της Αναστάσεως, το πιο παρήγορο και ασιόδοξο μήνυμα που άκουσε η ανθρωπότης, αλλά και το πιο ελκυστικό κίνητρο προς την χριστιανική πίστη και ζωή.
Και επειδή μέχρι τώρα αποτυγχάνουν στο εγχείρημά τους αυτό, και κάθε χρόνο αναρίθμητοι χριστιανοί γιορτάζουν το Πάσχα και ψάλλουν το «Χριστός Ανέστη» και αντιφωνούν το «Αληθώς Ανέστη», βρήκε εφέτος ο πολυμήχανος Διάβολος άλλο τρόπο για να αποφύγει την διαπόμπευση και τον εξευτελισμό του. Εκμεταλλευόμενος την λοίμωξη από τον διάσημο πλέον Κορωνοιό, που οδηγεί πολλούς ανθρώπους στον θάνατο, όπως και άλλες λοιμώξεις στο παρελθόν και στο παρόν, διέσπειρε με τα όργανά του τον τρόμο και τον πανικό, μέχρι σημείου να διαφημισθεί ότι κινδυνεύουν οι Χριστιανοί να μολυνθούν ακόμη και μέσα στους ναούς, όταν μεταλαμβάνουν την Θεία Κοινωνία, το σώμα και το αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, γι᾽ αυτό και κατά την Μεγάλη Εβδομάδα και κατά την Μεγάλη εορτή του Πάσχα πρέπει να μείνουν στα σπίτια τους, να αποφύγουν τον εκκλησιασμό. Με κυβερνητικές αποφάσεις των πολιτικών αρχόντων, για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνισμού, της Ρωμιοσύνης, απαγορεύτηκαν οι λατρευτικές συνάξεις στους ναούς, τώρα δε μεγαλόκαρδα μας κάνουν την χάρη να επιτραπούν την Μ. Εβδομάδα, και το Πάσχα οι ακολουθίες, αλλά «κεκλεισμένων των θυρών» με κλειστούς τους ναούς και μόνον με την παρουσία ενός ιερέως, ενός ψάλτη και του νεωκόρου. Το πλήθος των πιστών, το πλήρωμα της Εκκλησίας, που συναποτελούν μαζί με τους κληρικούς το σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, θα μείνει τις Άγιες αυτές ημέρες αλειτούργητο και ακοινώνητο, δεν θα γιορτάσει το θρίαμβο της Ανάστασης, την νίκη εναντίον του κακού και του θανάτου, γιατί αυτό ενοχλεί τον Διάβολο.
Λυπούμαστε για την απόφαση αυτή των πολιτικών αρχόντων, που είναι και αυτοί βαπτισμένοι Χριστιανοί, και θα έπρεπε ούτε να τους περάσει ο λογισμός ο κακός να κλείσουν τους ναούς, τις εκκλησίες, να απαγορεύσουν την Θεία Λατρεία, να στερήσουν από τους πιστούς και από τους εαυτούς των την Θεία Κοινωνία. Μόνον εχθροί του Χριστού και της Εκκλησίας Του, αντίχριστοι και εκκλησιομάχοι, θα ελάμβαναν τέτοια μέτρα. Επειδή, όμως, φαίνεται έχουν και άλλα αφεντικά, δουλεύουν και εις άλλους κυρίους, ενώ ο δικός μας Κύριος ζητεί αποκλειστικότητα, λέγοντας «ου δύνασθε δυσί κυρίοις δουλεύειν»1, δεν μπορείτε να έχετε δύο αφεντικά, τον Χριστό και τον Διάβολο, αυτοί προτίμησαν τον κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου, γι᾽ αυτό και απενεργοποιήθηκε η Χάρη του Χριστιανικού βαπτίσματος που έλαβαν, και τώρα αφώτιστοι και αχαρίτωτοι βαδίζουν και οδηγούν τους Χριστιανούς πολίτες σε δρόμους απωλείας.
2. Μοιάζει με πρωταπριλιάτικο ψέμα η απόφαση. Απίστευτη, μοναδική στην εκκλησιαστική ιστορία.
Τι να πούμε όμως για τους εκκλησιαστικούς άρχοντες, για τους επισκόπους, που υποτίθεται ότι είναι «εις τόπον και τύπον Χριστού», μετά από την τελευταία απόφαση της Διαρκούς «Ιεράς» Συνόδου που ελήφθη προ ημερών την 1η Απριλίου τρέχοντος έτους; Μόνον ως πρωταπριλιάτικο ψέμα θα μπορούσαμε να την εκλάβουμε. Δεν βρίσκει κανείς χαρακτηρισμούς για να την περιγράψει ούτε επιθετικούς ούτε ονομαστικούς· αχαρακτήριστη, απίστευτη, αντιευαγγελική, αντιπατερική, αντικανονική, ανατρεπτική όλων των αρχών και των αξιών και γι᾽ αυτό αναρχική, αφιλάδελφη και αφιλάνθρωπη, μισάνθρωπη, μισόθεη, δαιμονική, αίσχος, ντροπή, κατάπτωση, διαστροφή, παρεκτροπή, παρέκκλιση και ο,τι άλλο μπορεί κανείς να σκεφθεί. Δεν πρόκειται για απόφαση σύμφωνη με τις εντολές του Θεού, υπηρετική της σωτηρίας των ανθρώπων, αλλά για παράβαση βασικών εντολών του Θεού, επί ζημία και βλάβη των πιστών, και επομένως για ανίερη απόφαση. Τι αποφάσισαν λοιπόν οι αρχιερείς στο νέο αυτό συνέδριο των παρανόμων; Αποφάσισαν για εφέτος, και ποιος ξέρει για πόσα άλλα έτη, να κρύψουν την Ανάσταση του Χριστού, να μην ακουσθεί και να μην ψαλεί το «Χριστός Ανέστη», να μην υποδεχθούμε τον Χριστό μετά βαίων και κλάδων, να μη συνθρηνήσουμε για την Σταύρωση και τα Άγια Πάθη, να μην αποδοκιμάσουμε τους αγνώμονες Ιουδαίους και τον προδότη Ιούδα και μαζί μ᾽ αυτούς τους αγνώμονες όλων των εποχών και όλους τους προδότες.
Δίνουν όλα αυτά και μία άλλη διάσταση, στο οικουμενιστικό εγχείρημα της ψευδοένωσης και της ψευδοειρήνης, σύμφωνα με το οποίο πρέπει να αποφεύγονται χαρακτηρισμοί που θίγουν άλλα θρησκεύματα και άλλα δόγματα, γιατί καμμία θρησκεία και κανένα δόγμα δεν έχει την πλήρη αλήθεια, όλοι έχουν κομμάτια της αλήθειας, δεν είναι πλάνες ούτε κακοδοξίες, αλλά θεμιτές ποικιλίες στην πίστη. Η Μεγάλη Εβδομάδα όμως και το Πάσχα είναι κατ᾽ εξοχήν αντιιουδαικές εορτές και εκδηλώσεις, τα λειτουργικά κείμενα είναι γεμάτα από βαρύτατους χαρακτηρισμούς εναντίον των Εβραίων. Εδώ και πολλά χρόνια οι οικουμενιστές μεθοδεύουν την κάθαρση των λειτουργικών κειμένων από εκτιμήσεις και χαρακτηρισμούς εις βάρος άλλων θρησκειών, και έχουν συσταθή μάλιστα και ειδικές επιτροπές λειτουργιολόγων για τον σκοπό αυτό. Ήδη στα εγκώμια της Μ. Παρασκευής η «Αποστολική Διακονία» στις εκδόσεις της έχει απαλείψει τροπάρια αντιεβραικά. Μήπως λοιπόν θα γίνει και εορτολογική κάθαρση; Μήπως θα αφήσουν μόνον εορτές ομολογιακά και θρησκειολογικά ουδέτερες στα πλαίσια ενός οικουμενιστικού εορτολογίου, στην αρχή διαχριστιανικού και μετά διαθρησκειακού, όπου θα υμνείται ο ΜΑΤΣ (=Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος) των Mασόνων; Μήπως όλα αυτά είναι μία προειδοποίηση, με μεγάλη δόση τρομοκράτησης, προς εμάς τους πολλούς Ορθοδόξους πιστούς και τους ολίγους αντιστεκόμενους και αντιδρώντες, ότι δεν πρέπει να αντιδρούμε γιατί ακόμη και την Μεγάλη Εβδομάδα ακόμη και το Πάσχα μπορούν να καταργήσουν, αφού έχουν αλώσει εκ των έσω την εκκλησιαστική ηγεσία, με ελάχιστες εξαιρέσεις επισκόπων, οι οποίοι όμως δυστυχώς, δεν αίρονται στο ύψος των Αγίων Ομολογητών και των Αγίων Μαρτύρων.
Αποφάσισαν λοιπόν με πλήρη υποταγή στους υποταγμένους και αλωμένους πολιτικούς ότι έχοντας «ως κριτήριο πάντοτε την διαφύλαξη της δημόσιας υγείας» συμφωνούν και κατανοούν το κλείσιμο των ναών, διότι «στην παρούσα συγκυρία η παρακοή δεν δικαιολογείται ούτε εν ονόματι της χριστιανικής πίστης». Ότι «την προσεχή Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση του Κυρίου, θα κληθούμε όλα τα μέλη της Εκκλησίας να ζήσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, απέχοντας από τις ιερές ακολουθίες, την Θεία Λειτουργία, αλλά και από αυτή την Θεία Κοινωνία». Ότι, άκουσον, άκουσον!!, παρερμηνεύοντας και κακοποιώντας κείμενα του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου τον παρουσιάζουν να συμφωνεί με τις ανίερες αποφάσεις τους. Ότι «ευχόμαστε… να αξιωθούμε να εορτάσουμε, την Λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας με πανηγυρική Αναστάσιμη Παννυχίδα, κατά την ᾽Απόδοση της Μεγάλης Εορτής του Πάσχα, δηλαδή κατά το μεσονύκτιο μεταξύ Τρίτης 26 προς Τετάρτη 27 Μαίου». Μας καλεί όλους να εμπιστευόμαστε την κρίση και τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου να επιδείξουμε πνεύμα συνοδικής εμπιστοσύνης και «δεν επιτρέπει πλέον σε κανέναν απολύτως Αρχιερέα, Ιερέα, Διάκονον, Μοναχό ή άλλον εργάτη της Εκκλησίας, να προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις ή εμφανίσεις στα μέσα της Γενικής Ενημερώσεως και το Διαδίκτυο και προτρέπει όλους να ησυχάζουν να ασκούνται στην σιωπή και την εντονότερη προσευχή». Τέτοιο σιωπητήριο, άκρα του τάφου σιωπή, και μάλιστα με απόλυτο τρόπο –«δεν επιτρέπει πλέον σε κανέναν απολύτως»-, τέτοια κατάργηση της ελευθερίας του λόγου ούτε φασιστικά και δικτατορικά καθεστώτα τολμούν να την διατυπώσουν φανερά, μολονότι την επιβάλλουν. «Το μόνο υπεύθυνο πρόσωπο» ο μόνος που κατέχει την αλήθεια και δικαιούται να δίδει απαντήσεις επί εκκλησιαστικών ζητημάτων είναι ο μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος!!! Νέος αλάθητος.
3. «῞Υπαγε οπίσω μου, Σατανά. Ότι ου φρονείς τα του Θεού αλλά τα των ανθρώπων»2
Καθώς βαδίζουμε προς την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα και την περίλαμπρη εορτή της Αναστάσεως, που είναι «εορτών εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων», διδασκόμαστε από την στάση του Κυρίου απέναντι στα μεγάλα θέματα της ζωής και του θανάτου, την οποία πρέπει και εμείς να ακολουθούμε, αφού ένας από τους βασικούς στόχους του σωτηριώδους έργου του είναι να μας δείξει πως έζησε Αυτός, για να ζήσουμε και εμείς, να γίνει πρότυπο, ώστε να ακολουθήσουμε τα ίχνη Του: «Εις τούτο γαρ εκλήθητε, ότι και Χριστός έπαθεν υπέρ ημών, υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν, ίνα επακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού»3. Και μολονότι επί τρία και πλέον έτη οι Άγιοι Απόστολοι έζησαν κοντά Του και απήλαυσαν την διδασκαλία και τα έργα Του, όταν επλησίασε ο καιρός του πάθους, έδειξαν ότι δεν είχαν απαλλαγή ακόμη από τα κοσμικά κριτήρια, από τα ανθρώπινα κριτήρια, όπως δυστυχώς έδειξαν και οι επίσκοποί μας με την φοβερή, την φρικτή, απόφασή τους να κλείσουν οι ναοί κατά την Μεγάλη Εβδομάδα και το Άγιο Πάσχα και να στερηθούν, ιδιαίτερα οι λαικοί, του σώματος και του αίματος του Χριστού, του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
Όταν επορεύετο προς το Σταυρό και το Πάθος ο Χριστός, δεν βρισκόταν σε προχωρημένη ηλικία, στις ευπαθείς ομάδες των γερόντων, ούτε είχε υποκείμενα νοσήματα, δεν είχε προσβληθή ούτε από τον ιο της αμαρτίας, ο οποίος προσβάλλει όλους αδιακρίτως, και από τον οποίο μόνον ο θάνατος μας λυτρώνει· ήταν ο μόνος αναμάρτητος. Δεν κινδύνευε ζώντας πολλά χρόνια να διαπράξει πολλές αμαρτίες όπως όλοι μας, αφού «ουδείς καθαρός από ρύπου, εάν και μία ημέρα ο βίος αυτού επί της γης»4. Ήταν στα τριάντα τρία του χρόνια (33) ακμαίος, υγιής και δυνατός και θα μπορούσε να ζει πολλά ακόμη χρόνια. Και όμως αποφάσισε να πάει στα Ιεροσόλυμα, όπου δεν κινδύνευε απλώς να αρρωστήσει, να χάσει την υγεία του, αλλά να πεθάνει· τον περίμενε ο θανατηφόρος ιός του φθόνου και του μίσους των Αρχιερέων, των Γραμματέων και των Φαρισαίων, που έχει και σήμερα διασπαρή στις καρδιές των ανά τον κόσμο Χριστομάχων και εκκλησιομάχων. Και για να προετοιμάσει ψυχολογικά τους μαθητές Του, τους προιδέασε ότι βαδίζει προς τον θάνατο: «Από τότε ήρξατο ο Ιησούς δεικνύειν τοις μαθηταίς αυτού ότι δεί αυτόν απελθείν εις Ιεροσόλυμα και πολλά παθείν από των πρεσβυτέρων και αρχιερέων και γραμματέων και αποκτανθήναι, και τη τρίτη ημέρα εγερθήναι»5. Με κοσμικά κριτήρια ήταν δικαιολογημένη η αντίδραση του αυθόρμητου, του παρορμητικού Πέτρου, του κορυφαίου των Αποστόλων, ο οποίος πήρε κατά μέρος τον διδάσκαλο και άρχισε να τον μαλώνει, να τον επιτιμά, όπως νόμιζε από αγάπη: Θεός φυλάξοι, Κύριε! Να μη σου συμβεί αυτό· «ίλεώς σοι, Κύριε· ου μη έσται σοι τούτο». Σαν να του έλεγε· η ζωή είναι μέγιστο αγαθό και συ πας να την χάσεις; Τι κριτήριο είναι αυτό που έχεις; Η απάντηση του Χριστού καταρρίπτει τα κοσμικά κριτήρια των αγαπολόγων όλων των εποχών, που δεν ξέρουν να ιεραρχούν τα πράγματα και τις αξίες. Συγχρόνως όμως δείχνει ότι ο Διάβολος παρασύρει με τις συμβουλές του και τους εκλεκτούς, όπως παρέσυρε και τον Απόστολο Πέτρο. Προηγουμένως ο Χριστός τον είχε επαινέσει για την ορθή του ομολογία και τον εμακάρισε λέγοντας μάλιστα ότι ο Θεός του αποκάλυψε όσα ορθά είχε ομολογήσει. Και τώρα του λέγει: «Χάσου από μπροστά μου σατανά· γιατί δεν σκέπτεσαι τα αρεστά στον Θεό, αλλά τα αρεστά στους ανθρώπους»6. Δεν θα αναφερθούμε σε όσα στην συνέχεια είπε για την απροσμέτρητη αξία της ψυχής, για την οποία αξίζει να χάσει κανείς και την ζωή του, και για το ότι η χριστιανική ζωή και η ακολούθηση του Χριστού σημαίνει σταυρική πορεία και κακοπάθεια, που δεν έχουν καμμία σχέση με το διαβολικό φιλόϋλο και σαρκικό φρόνημα που έχει καταλάβει όλους μπροστά στον φόβο και στον πανικό του θανάτου, ακόμη και τους αρχιερείς μας7. Μας ενδιέφερε στη συνάφεια αυτή να δείξουμε ότι το να κλείσουμε τους ναούς και να απαγορεύσουμε την συμμετοχή μας στον Σταυρό και στην Ανάσταση του Χριστού δεν είναι αρεστό στο Θεό αλλά στον Διάβολο. Μήπως θα έλεγε και στα μέλη της Ιεράς Συνόδου ο Κύριος: «Χαθήτε από μπροστά μου σατανάδες· γιατί δεν αποφασίζετε αυτά, που αρέσουν στον Θεό, αλλά αυτά που αρέσουν στους ανθρώπους»;
Κάποιοι, βέβαια ισχυρίζονται ότι το μέτρο αυτό του κλεισίματος των ναών και της αποχής από την Θεία Ευχαριστία είναι προσωρινό και γίνεται κατ᾽ οικονομίαν και, όταν παύσει η ανάγκη αυτή της απομόνωσης και του εγκλεισμού στα σπίτια, θα επανέλθει η κανονικότητα. Αυτό σημαίνει ότι μας συνιστούν, να αγαπούμε τον Θεό, όχι ολοκληρωτικά «εν παντί καιρώ, εν εσπέρα, και πρωί και μεσημβρία», να αναπνέουμε τον Θεό, αλλά να τον αγαπούμε με διαλείμματα· να μην είμαστε αποφασιμένοι σε ώρες ανάγκης και βίας, ακόμη και την ζωή μας να προσφέρουμε, να χύσουμε και το αίμα μας, όπως πρώτος έκανε ο Χριστός στο Σταυρό και τον ακολούθησαν πλήθος μαρτύρων, αλλά να προσαρμοζόμαστε στις απαιτήσεις των καιρών, για να είμαστε «προοδευτικοί», «σύγχρονοι», του ορθού λόγου και της πολιτικής ορθότητας. Έτσι συνιστούσαν και στους Αγίου Μάρτυρες· κρατήστε εσείς μέσα σας την πίστη στο Χριστό, αλλά τώρα αφού το ζητούν οι πολιτικοί άρχοντες, ο αυτοκράτορας, θυμιάστε λίγο στους κρατικούς θεούς, θυσιάστε στα κρατικά είδωλα, κάντε υπακοή, μην είστε ανυπάκουοι και αναρχικοί. Έτσι μας λένε τώρα· δεν σας ζητούμε να αρνηθήτε την πίστη σας· κρατήστε την για τους εαυτούς σας. Αλλά κάντε υπακοή στον πρωθυπουργό και προσκυνήστε το νέο είδωλο της δημόσιας υγείας, που τώρα είναι πάνω από τον Θεό. Όσοι υπάκουσαν τότε και όσοι υπακούουν τώρα, ανήκουν στους «πεπτωκότες», οι ανυπάκουοι στους κακούς άρχοντες και στους κακούς επισκόπους ανήκουν στους Μάρτυρες και Ομολογητές. Ο Χριστός μας θέλει δικούς του ολοκληρωτικά, όχι με διαλείμματα. Να είμαστε υπάκουοι εις Αυτόν και όχι στις καιρικές αναγκαιότητες, τις οποίες, αν παρουσιασθούν, τις αφήνουμε, τις προσπερνάμε, για να μη χωρισθούμε ούτε ακαριαία στιγμή, ούτε ένα δευτερόλεπτο από Αυτόν. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος κατανοεί την υπακοή ως ταύτιση με το θείο θέλημα και ως απεριόριστη αυταπάρνηση· δεν επιτρέπει ούτε στιγμή να αναβάλλουμε την εκπλήρωση των εντολών του, γι᾽ αυτό και όταν κάποιος του ζήτησε να φύγει για λίγο, ώστε να θάψει τον πατέρα του, ούτε αυτό το επέτρεψε για να δείξει ότι μπροστά σε όλα τα σπουδαία και πάνω απ᾽ όλα τα σπουδαία πρέπει να προτιμούμε την ακολούθησή του· «δεικνύς ότι πάντων την ακολούθησιν την εαυτού προτιμάν δεί»8. Ήταν ακραίος και ζηλωτικός ο Χριστός που δεν οικονόμησε τον άνθρωπο να πάει να θάψει τον πατέρα του και να επιστρέψει; Δεν υπάρχουν μεσότητες στην χριστιανική ζωή. Ή θα είσαι με τον Χριστό ή θα είσαι με τον Διάβολο· ή θα είσαι κρύος ή θα είσαι ζεστός. Τους χλιαρούς και μέσους θα τους εμέσει ο Κύριος, όπως λέγει η Αποκάλυψη: «Οίδα σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός ει ούτε ζεστός· όφελον ψυχρός ης ή ζεστός· ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου»9.
4. Υπακοή σε όσους υπακούουν στο Χριστό και στους Αγίους. Διαφορετικά η ανυπακοή είναι αγία.
Η υπακοή στους επισκόπους και στους ιερείς, πνευματικούς και ηγουμένους, είναι όντως μεγάλη χριστιανική αρετή, υπό μία όμως προϋπόθεση· ότι και αυτοί υπακούουν στο Χριστό, στο Ευαγγέλιο, στους Αγίους, είναι αληθινοί ποιμένες και όχι ψευδοποιμένες και ψευδοδιδάσκλοι ούτε προβατόσχημοι λύκοι που κατασπαράσσουν οι ίδιοι τα πρόβατα. Είναι γεμάτο το Ευαγγέλιο από συστάσεις του Κυρίου και των Αγίων Αποστόλων να μην ακολουθούμε τους κακούς ποιμένες· η εκκλησιαστική ιστορία είναι γεμάτη επίσης από παραδείγματα πατριαρχών και λοιπών κληρικών πλανεμένων, που ζητούσαν και αυτοί υπακοή στις πλάνες και στις ετεροδιδασκαλίες τους. Αν δεν υπήρχαν οι φωτισμένοι Άγιοι Πατέρες και οι μεγάλοι Ομολογητές να αγωνισθούν εναντίον τους και να αποκαλύψουν τις πλάνες και τις αιρέσεις τους, ώστε να καταδικασθούν στην συνέχεια από τις Άγιες Συνόδους, οικουμενικές και τοπικές, θα είχε κατορθώσει ο Διάβολος να διαλύσει την Εκκλησία με τις αιρέσεις, τα σχίσματα και την ηθική διάβρωση και εκκοσμίκευση.
Δεν είναι βέβαια δυνατόν σε ένα μικρό άρθρο να παρουσιάσουμε το σχετικό βιβλικό και πατερικό υλικό. Για τον λόγο αυτό, επειδή εδώ και πολλά χρόνια όλοι οι χλιαροί και δειλοί ή και αδιάφοροι σε θέματα πίστεως επίσκοποι και πνευματικοί αποκοιμίζουν τους πιστούς και απονευρώνουν το αγωνιστικό τους φρόνημα, προβάλλοντας το καθήκον της υπακοής, αναγκασθήκαμε με πόνο και ποιμαντική περίσκεψη να γράψουμε ένα μικρό βιβλίο με τίτλο «Κακή υπακοή και αγία ανυπακοή»10, όπου παρατίθεται η σχετική ευαγγελική και πατερική διδασκαλία. Του βιβλίου αυτού έχει ουσιαστικά απαγορευθή η διάδοση και η κυκλοφορία· δεν θα το βρεί κανείς σε χριστιανικά βιβλιοπωλεία ή βιβλιοπωλεία Ιερών Μητροπόλεων ή Εκθέσεις βιβλίων «υπάκουων» μοναστηριών. Φοβούνται μήπως αφυπνισθούν και ξυπνήσουν κάποιοι ευλαβείς πιστοί, αφιονισμένοι με τη διδασκαλία της απροϋπόθετης υπακοής, που σημαίνει αιχμαλωσία στις πλάνες των επισκόπων, στην παναίρεση του Οικουμενισμού που έχει εκ των έσω διαβρώσει και καταλάβει σχεδόν το σύνολο των επισκόπων, χωρίς οι ολίγοι ορθοφρονούντες να ανθίστανται με πράξεις, όχι με λόγια και ανακοινωθέντα, με ομιλίες και κηρύγματα.
Θα κάνουμε λοιπόν υπακοή στον αρχιαιρεσιάρχη πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος έχει διατυπώσει του κόσμου τις πλάνες και έχει μηνυθή γι᾽αυτές στην Ιερά Σύνοδο από τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Πήχο; Έχει κατακριθή επίσης με πολλά κείμενα της «Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών», η οποία μάλιστα με δεκάδες άρθρων, στο ιστολόγιο «Κατάνυξις» έχει παρουσιάσει τα κατά καιρούς «Οικουμενιστικά λεχθέντα και πραχθέντα» του πρωτεύθυνου για την διάδοση του ιού των αιρέσεων πατριάρχη. Η κορυφαία βλάσφημη θέση του, προ πολλών ετών, ήταν αυτή που παρουσίαζε τους Αγίους που αγωνίσθηκαν εναντίον του Παπισμού και προκάλεσαν δήθεν το σχίσμα!!! ως «θύματα του αρχεκάκου όφεως», δηλαδή του Διαβόλου, τον οποίο βέβαια Παπισμό μαζί με άλλες αιρέσεις αθώωσε και εκκλησιοποίησε στην ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου της Κρήτης (2016), για να ακολουθήσει και η νομιμοποίηση των σχισματικών της Ουκρανίας που απειλεί με γενικό σχίσμα την Ορθόδοξη Εκκλησία. Στην ίδια γραμμή συμπρωταγωνιστής και συνυπεύθυνος ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος, ο οποίος με ομάδα οικουμενιστών αρχιερέων στηρίζει όλες τις επιλογές του Φαναρίου, στο Κολυμπάρι και στο Ουκρανικό, τώρα δε και στο κλείσιμο των ναών και στην απαγόρευση των λατρευτικών συναθροίσεων. Αυτοί αποφάσισαν και οι συν αυτοίς χλιαροί, δειλοί, εξουσιολάγνοι και καισαρόδουλοι, να μας ζητήσουν να κάνουμε υπακοή και να εμπιστευθούμε την κρίση τους. Με ευθυκρισία και ποιμαντική ευθύνη απαντούμε αρνητικά και τους κατατάσσουμε στους κακούς επισκόπους. Σε δύο επόμενα άρθρα μας θα παρουσιάσουμε εν πρώτοις με ποια κριτήρια έπρεπε να αρνηθούν στον Καίσαρα-Πρωθυπουργό να κλείσουν τους ναούς και να στερήσουν από τους πιστούς την Θεία Κοινωνία. Κατόπιν θα δείξουμε ότι αυτό που γίνεται τώρα στους ναούς, να τελείται η Θεία Λειτουργία χωρίς την παρουσία των πιστών, αποτελεί διακωμώδηση του μυστηρίου, εξευτελισμό και παραποίηση των στοιχείων του, και είναι καλύτερο να μη γίνεται και να προσεύχονται όλοι μόνον στα σπίτια τους· φθάνει η κοροιδία και η καταφρόνηση των θείων. Ούτε ο Χριστός είναι εκεί ως κεφαλή, ενώ απουσιάζει το σώμα, ούτε το Άγιο Πνεύμα ενεργεί εκεί που έδιωξαν όλους τους βαπτισμένους έξω από τις εκκλησίες· κλείνουμε τις πόρτες στους αβάπτιστους και αμύητους, όχι στους βαπτισμένους. Αυτό το νόημα έχει το λειτουργικό παράγγελμα «Τας θύρας, τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν». Περισσότερα στο επόμενο άρθρο.
Κλείνοντας αυτήν την συνάφεια και για να μη θεωρηθούν από κάποιον όσα γράφουμε ακραία και ζηλωτικά υπενθυμίζουμε ότι γράφουμε μόνον όσα διδάσκει το Ευαγγέλιο και ακολουθούμε τους Αγίους Πατέρες. Θα το πράττουμε αυτό με παρρησία όσες απαγορεύσεις και όσες απειλές επισείουν οι της Ιεράς Συνόδου. Αυτό λέγει ο Μέγας Βασίλειος ότι είναι πρώτιστο καθήκον των επισκόπων και των ιερέων, να προσκαλούν όλους στην υπακοήν του Ευαγγελίου, να ομιλούν και να κηρύττουν με παρρησία ως μάρτυρες της αλήθειας, έστω και αν κάποιοι τους εμποδίζουν και τους διώκουν με οποιοδήποτε τρόπο: «Ότι δεί πάντας προσκαλείσθαι προς υπακοήν του Ευαγγελίου και μετά παρρησίας καταγγέλλειν τον λόγον και μαρτυρείν τη αληθεία, καν τινες κωλύωσι και διώκωσι οιωδήποτε τρόπω μέχρι θανάτου»11.
1. Ματθ. 6,24: «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει. Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά».
2. Μαρκ. 8, 33 και Ματθ. 16, 23: «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά· σκάνδαλόν μου ει· ότι ου φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων».
3. Β´ Πετρ. 2,21.
4. Ιώβ 14, 4-5 « Τις γαρ καθαρός έσται από ρύπου; Αλλ᾽ ουδείς, εάν και μία ημέρα ο βίος αυτού επί της γης».
5. Ματθ. 16, 21-22.
6. Αυτόθι 22-23.
7. Αυτόθι 24-26.
8. Παραθέτουμε ολόκληρο το σχετικό χωρίο από Ομιλία εις Ματθαίον 14,2, PG 57, 219: «Τοιαύτην γαρ ο Χριστός υπακοήν ζητεί παρ᾽ ημών, ώστε μήτε ακαριαίον αναβάλλεσθαι χρόνον, καν σφόδρα τι των αναγκαιοτάτων ημάς κατεπείγη. Διό και έτερόν τινα προσελθόντα και αξιούντα θάψαι τον εαυτού πατέρα ουδέ τούτο ποιήσαι αφήκε, δεικνύς ότι πάντων την ακολούθησιν την εαυτού προτιμάν δεί». Βλ. και Ματθ. 8,21-22.
9. Αποκ. 3,15-16.
10. Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδωρου Ζηση, Κακή υπακοή και αγία ανυπακοή, Θεσσα-λονίκη 2006.
11. Μ. Βασιλειου, Ηθικά, Όρος Ο´, κεφ. ΙΒ´, PG 31, 825-828.
