Δράμας Παύλος: “Το να εκφράσουμε απαισιοδοξία για το μέλλον του χριστιανισμού λόγω των όσων συμβαίνουν είναι βλασφημία”.
“Οι περισσότεροι εορτάζουν εξωτερικά, υλικά. Λίγοι είναι οι προσκυνητές του τεχθέντος Βασιλέως. Το θλιβερώτερο είναι ότι η εορτή αυτή αποκτά χαρακτήρα ειδωλολατρικό”, αναφέρει μεταξύ άλλων στο Χριστουγεννιάτικο μήνυμά του ο Μητροπολίτης Δράμας.
Ακολουθεί ολόκληρο το μήνυμα:
Ελέω Θεού Επίσκοπος καί Μητροπολίτης
Ποντιακή Γενοκτονία ”Θα ζητήσουν αποζημιώσεις”
τής Θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας
πρός
τόν ευαγή Ιερόν Κλήρον καί τούς ευσεβείς καί ευλογημένους χριστιανούς τής μαρτυρικής Επαρχίας ταύτης, ευχήν καί ευλογίαν παρά τού τεχθέντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Χριστούγεννα! Εορτή ολοκλήρου τής χριστιανοσύνης. Μητρόπολη καί ρίζα όλων τών χριστιανικών εορτών. Διότι, εάν ο Χριστός δέν εγεννάτο εις τόν κόσμον, χριστιανικές εορτές δέν θά υπήρχαν. Γιά τό πόσο μεγάλο είναι τό γεγονός τής Γεννήσεως τού Χριστού αρκεί νά αναλογισθούμε ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος. Προτού νά πάρει ο Χριστός τήν μορφή τού ανθρώπου υπήρχε “εν μορφή Θεού”.1
Ο Χριστός, ο Υιός καί Λόγος τού Θεού, είναι τό δεύτερο Πρόσωπο τής Παναγίας Τριάδος. Είναι η “απαράλλακτος εικών τού Πατρός, ο χαρακτήρ τής αϊδιότητος αυτού”2. Ο Χριστός είναι εικόνα ισότυπος τού Πατρός, αφού σέ τίποτε δέν διαφέρει από τόν Θεό Πατέρα. Όλα όσα έχει ο Πατέρας τά έχει καί ο Υιός3. “Ως Θεός καί Θεού Υιός, Θεού εικών, τό απαράλλακτον δείκνυσι”4, διδάσκει ο μέγας ερμηνευτής τών Γραφών, ο ιερός Χρυσόστομος. Άν τό γεγονός τής ενανθρωπήσεως τού Υιού τού Θεού αποτελεί μεγάλο καί ανεξιχνίαστο μυστήριο, όμως τά αποτελέσματα τού γεγονότος είναι φανερά.
Πραγματικά ο Υιός τού Θεού σαρκώθηκε καί έγινε άνθρωπος. Ο Πλάτων πίστευε ότι “Θεός ανθρώπω ου μίγνυται”, όμως ο Υιός τού Θεού “αληθώς ετέχθη”, πραγματικά ενώθηκε μέ τήν ανθρώπινη φύση μας “ου δοκήσει, ουδέ φαντασία, αλλ αληθεία τώ κόσμω φανέντα”5, όπως ψάλλει η Εκκλησία. Στό πρόσωπό του ενώθηκαν οι δύο φύσεις, θεία καί ανθρώπινη, χωρίς νά συγχέονται καί χωρίς νά χωρίζονται. Τέλειος Θεός καί τέλειος άνθρωπος.
Ο Θεός ως άνθρωπος “εν προσώπω Ιησού”6 “ενοικεί καί εμπεριπατεί” μεταξύ τών ανθρώπων μέ μοναδικό σκοπό νά σώσει τόν κόσμο. Ήλθε στόν κόσμο, νά λυτρώσει τούς ανθρώπους από τά δεσμά τής αμαρτίας καί τού θανάτου, καί νά προσφέρει τήν ζωή σέ όλη της τήν πληρότητα, καθώς είπε· “Εγώ ήλθον, ίνα ζωήν έχωσι καί περισσόν έχωσι”7.
Γι αυτό ψάλλουμε σήμερα “Λύτρωσιν απέστειλε Κύριος τώ λαώ αυτού”8. Έρχεται ο Λυτρωτής, λέγει ο Μέγας Βασίλειος, “ουκ εν μορφή Θεού, ίνα μή διαπτοήση τό ασθενούν, αλλ εν μορφή δούλου, ίνα ελευθερώση τό δουλωθέν”9.
Η πίστη στόν τεχθέντα Θεάνθρωπο καί ελευθερωτή πού εκήρυτταν οι Γαλιλαίοι ψαράδες κατέκτησε τήν οικουμένη. Η πίστη αυτή σέ πείσμα όλων τών αντιθέων δυνάμεων πού τήν περιφρόνησαν καί κίνησαν εναντίον της αμειλίκτους διωγμούς, ρίζωσε γιά νά παραμείνει άσειστη ανάμεσα σέ δεινούς εχθρούς, παλαιούς καί νέους. Οι εκλεκτοί τού Χριστού είναι αίτιοι τών ωραιοτέρων θριάμβων τού κόσμου. Η μετά Χριστόν εποχή παρά τίς ατέλειες τών χριστιανών ξεπερνά αναμφισβήτητα τήν προχριστιανική.
Σήμερα σ ολόκληρο τόν κόσμο, ένα δισεκατομμύριο χριστιανών εορτάζουν. Οι περισσότεροι εορτάζουν εξωτερικά, υλικά. Λίγοι είναι οι προσκυνητές τού τεχθέντος Βασιλέως. Τό θλιβερώτερο είναι ότι η εορτή αυτή αποκτά χαρακτήρα ειδωλολατρικό. Στήν Αγγλία η παραδοσιακή φάτνη καταργήθηκε, γιά νά μήν προκαλούνται οι αλλόπιστοι, λέει, καί αντί τής Παρθένου Μαρίας, τού Ιωσήφ, τών ποιμένων, τοποθετούνται πιγκουΐνοι!
Τό ότι ο διάβολος εξαπατήθηκε, όπως ο άγιος Ιγνάτιος λέγει “έλαθον τόν άρχοντα τού αιώνος τούτου η παρθενία Μαρίας καί ο τοκετός αυτής, ομοίως καί ο θάνατος τού Κυρίου, τρία μυστήρια κραυγής, άτινα εν ησυχία Θεού επράχθη”10, δέν σημαίνει ότι κατέθεσε τά όπλα του. Αντιμάχεται τήν σωτηρία τών ανθρώπων μέ τήν δημιουργία νέας ανθρωπολογίας, η οποία γεννά τήν ψευδή συνείδηση, καί τήν κατασκευή τεχνητής ανθρώπινης ταυτότητας, σύμφωνα μέ τήν οποία δέν υπάρχει τίποτε φυσικό. Όλα εξαρτώνται από τήν επιλογή μας. Ο άνθρωπος επιλέγει τήν γέννηση, τόν έλεγχο τών γεννήσεων, τήν οικογένεια, τήν διαχείριση τού θανάτου. Η νέα, αντίθεη ανθρωπολογία διδάσκει ότι ο άνθρωπος πρέπει όχι μόνον νά ελέγχει, αλλά καί νά δημιουργεί νέο άνθρωπο.
Τό νά εκφράσουμε απαισιοδοξία γιά τό μέλλον τού χριστιανισμού λόγω τών όσων συμβαίνουν, είναι βλασφημία. Τό πνεύμα τής απαισιοδοξίας είναι ξένο πρός τό πνεύμα τού Ευαγγελίου. Τό πνεύμα τής αισιοδοξίας πρέπει νά διακρίνει καί τόν τελευταίο πιστό. Τό γεγονός ότι ο διάβολος κατέχει τήν πλειονότητα τού κόσμου, γεγονός προφητευόμενο στήν Αγία Γραφή, δέν μειώνει τό μεγαλείο τής πίστεώς μας. Διότι η πίστη στόν Χριστό δέν είναι καταναγκαστική, αλλά πίστευμα ευγενών, ταπεινοφρόνων καί καλοπροαιρέτων υπάρξεων.
Υπάρχει λοιπόν στίς ψυχές τών χριστιανών, ως αμαρτωλών ανθρώπων, σκοτάδι. Αλλ υπάρχει συγχρόνως πόθος καί προθυμία σωτηρίας καί συναντήσεως μέ τόν Χριστό. Στήν πορεία τού ανθρώπου γιά τήν συνάντηση μέ τόν Χριστό αναφέρεται ένας ύμνος καί τού ζητά νά φωτίσει τόν σκοτεινό από τήν αμαρτία δρόμο μας πρός Αυτόν.
“Εκ νυκτός έργων εσκοτισμένοις πλάνης,
ιλασμόν ημίν, Χριστέ, τοίς εγρηγόρως
νύν σοι τελούσιν ύμνον ως ευεργέτη,
έλθοις πορίζων ευχερή τε τήν τρίβον,
καθ ήν ανατρέχοντες εύροιμεν κλέος”11
Μέ απλά λόγια, οι πιστοί απευθυνόμενοι πρός τόν σαρκωθέντα Υιό τού Θεού λέγουν: «Ώ Χριστέ! Σ εμάς πού αγρυπνούμε καί σέ δοξολογούμε ως ευεργέτη, αλλ είμαστε σκοτισμένοι από τήν νύκτα τών έργων τής αμαρτίας, είθε νά έλθεις καί νά φέρεις συγχώρηση, καί νά κάνεις εύκολο τόν δρόμο πρός τόν ουρανό. Αυτόν τόν δρόμο ανεβαίνοντας θέλουμε εύρει αληθινή καί αιώνια δόξα».12
Ευεργέτης ονομάζεται ο Χριστός κυρίως γιά τό μεγάλο καί απερινόητο μυστήριο τής θείας αγάπης, η οποία έκαμε τόν Υιό καί Λόγο τού Θεού νά λάβει σάρκα καί οστά καί νά γίνει άνθρωπος.
Παρ όλη τήν φωτοχυσία τών Χριστουγέννων οι πιστοί αισθάνονται τό σκοτάδι τών έργων τής πλάνης. Γι αυτό παρακαλείται ο Χριστός νά προσφέρει στούς δούλους Του δύο πράγματα: συγχώρηση καί εύκολο δρόμο. Δηλαδή ως πρός τό πρώτο, συγχώρηση γιά τά αμαρτωλά έργα, καί ως πρός τό δεύτερο, φωτισμό καί ενίσχυση, ώστε νά βαδίζουν σταθερά στόν φωτεινό δρόμο τών αρετών.
Ο δρόμος μας πρός τόν ουρανό είναι δύσκολος. Όμως στό τέλος τού δρόμου υπάρχει δόξα. Ο άνθρωπος πλάσθηκε γιά τήν δόξα. Γιά νά βρεί τήν δόξα ακολουθεί διαφόρους δρόμους. Μόνιμη δόξα θά βρεί μόνον άν ακολουθήσει τόν δρόμο πού οδηγεί στήν αιώνια βασιλεία τού Θεού.
Ο Χριστός είναι ο ευεργέτης μας, διότι μάς σώζει από τήν αμαρτία. Από εμάς εξαρτάται κάτι ελάχιστο. Νά αναγνωρίσουμε τήν τραγικότητα τής αμαρτίας, νά εκτιμήσουμε τήν σωτηρία πού μάς προσφέρεται, ν αποφεύγουμε τήν αμαρτία, καί νά εγκολπωνόμαστε τόν Σωτήρα Χριστό, ο οποίος ευδόκησε ν ανακλιθεί στήν φάτνη τών αλόγων ζώων, αλλά περισσότερο επιθυμεί νά κατοικεί σέ συντετριμμένες καί ευγνώμονες καρδιές.
Αδελφοί μου,
Ο Χριστός ταπεινώθηκε γιά νά υψωθούμε. Ο Θεός έγινε άνθρωπος, γιά νά γίνουμε οι άνθρωποι θεοί! Η απαισιοδοξία πού επικρατεί στόν κόσμο δέν καταργεί τήν αισιοδοξία τής Εκκλησίας. Τί καί άν ο πολύς κόσμος δέν αγαπά τόν Λυτρωτή ή αγνοεί τό γεγονός ότι ο Υιός καί Λόγος τού Θεού εισήλθε στήν ιστορία επί Καίσαρος Αυγούστου; Τί καί άν οι πολλοί χειμάζονται από τόν χειμώνα τής απιστίας, καί ψάλλουν τό άσμα τού θανάτου; Οι πραγματικοί πιστοί ψάλλουν καί τά φετεινά Χριστούγεννα θριαμβευτικά, μέ αγαλλίαση, τούς ύμνους δοξολογίας καί λατρείας των πρός τόν εν Βηθλεέμ τεχθέντα Κύριο, τού οποίου η από τό θεοδέγμον σπήλαιο εκπηγάζουσα χάρη εύχομαι ολοκάρδια νά είναι μετά πάντων υμών. ΑΜΗΝ.
Διάπυρος πρός τόν εν τώ θεοδέγμονι σπηλαίω
τεχθέντα Κύριον ευχέτης πάντων υμών.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
