Η Δ.Ι.Σ. της παρούσης περιόδου ουσιαστικά έδυσε με την συνεδρίαση του Ιουνίου, αφού, ως γνωστόν, στα τέλη Αυγούστου θα συνέλθει εν όψει της ανατέλλουσας νέας σύνθεσης. Θέλησε λοιπόν να σφραγίσει το ενδιαφέρον της και να επιλύσει(;) τινά θέματα «αφορώντων εις την θείαν λατρείαν». Έτσι προστέθηκε μία ακόμη απόφαση η οποία όπως πολλές παρεμφερείς άλλες, θα τεθεί στο ντουλάπι της απ(ρ)αξίας.
Δεν γνωρίζω, ούτε με ενδιαφέρει, ποιός είχε την φαεινή ιδέα, δεν ασχολήθηκα να μάθω ποιοί υπερμάχησαν ούτε καν πόσοι θα το εφαρμόσουν, αφού ούτε δογματικό μήτε κανονικό θέμα είναι, ώστε να υποχρεώσει τον κυρίαρχο Επίσκοπο δια το δέον γενέσθαι εν τη επαρχία του και τη κρατούση αυτή και αυτώ δεοντολογική τάξει.
Θα μπορούσα πολλά παραδείγματα, από την υπερπεντηκονταετή εμπειρία μου να αναφέρω, αλλά θα περιοριστώ σε μερικά. Υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί τον πολυέμπειρο εκκλησιαστικό ευπατρίδη αείμνηστο Ρόδου Σπυρίδωνα; Έε, λοιπόν, ουδέποτε, είτε μόνοι μας, είτε με άλλους προηγείτο του νέου υπογράφοντος επισκόπου (1976-1977). Στο Σεπτό Κέντρο της Ορθοδοξίας από της παραιτήσεώς μου και εντεύθεν ουδέποτε αγνοήθηκαν τα πρεσβεία μου και στο Ναό και στη Τράπεζα.
Τέλος, ερωτώ τους εμπνευστές, τους ψηφίσαντες και τους υποχρεωτικώς υπογράφοντες, γιατί λησμόνησαν ότι, συμφώνως με το πνεύμα, που πάει και έρχεται στις αποφάσεις της Δ.Ι.Σ., θα φορούν μίτρα και θα κρατούν πατερίτσα οι εκτός του προεξάρχοντος;
Νόμιζα ότι κάποια Δ.Ι.Σ. και Ιεραρχία θα την απασχολούσε ο τρόπος εκλογών Αρχιερέων. Όλοι σχεδόν θυμούνται τα παρατράγουδα που ευθαρσώς έχω καταγγείλει στις συνελεύσεις της Ιεραρχίας. Υπήρξε εισαγγελική παρέμβαση, αλλά το ξέχασαν. Τι να κάνουμε; Φαντάζομαι την ικανοποίηση των συντελεστών της απόφασης…