ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ: πρ. Καλαβρύτων Αμβρόσιος προς Μεσσηνίας Χρυσόστομο: «Μη πλανάσθε και μη παρασύρετε εις την πλάνην τα πιστά της Εκκλησίας τέκνα!»
Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Μεσσηνίας Κύριον κ. Χρυσόστομον
Ιεράν Μητρόπολιν ΚΑΛΑΜΑΤΑΝ
Σεβασμιώτατε εν Χριστώ Αδελφέ,
Επιτρέψατε εις ένα γεγηρακότα ήδη εν Χριστώ Αδελφόν Σας, ο οποίος μετά περισσής αγωνίας παρακολουθεί τα συμβαίνοντα σήμερον εις την Ελληνικήν Κοινωνίαν, να υψώση φωνήν διαμαρτυρίας και να διαμαρτυρηθή προς Υμάς διά την εκ μέρους Υμών δημοσίως γενομένην παρερμηνείαν η και αλλοίωσιν της Ορθοδόξου Παραδόσεως.
Απευθύνομαι προς Υμάς δημοσίως διότι:
α) Η ιδιότης Υμών ως Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου των Αθηνών καί
β) Η θέσις Υμών ως Επισκόπου της Εκκλησίας της Ελλάδος, και δή και ως Μητροπολίτου της ιστορικής Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, παρέχει όλως ιδιαίτερον κύρος εις τα εκάστοτε υφ’ Υμών δημοσίως λεγόμενα!
Άλλωστε και ο Ιερός Χρυσόστομος, καθοδηγών ημάς, εντέλλεται ταύτα: «Τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα δημοσίως και να ελέγχωνται» (βλ. Ε.Π.Ε. 23, 393).
Ούτω, λοιπόν, την αρχιερατικήν ημών καρδίαν επλήγωσαν βαθύτατα μερικά λόγια, τα οποία εξήλθον εκ του στόματος Υμών, ως ταύτα εδημοσιεύθησαν εις την Εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 17ης λήγ. μηνός και ως ταύτα αναδημοσιεύονται εις την Εφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» της 22ας Μαρτίου (σελ. 8η).
Μεταφέρομεν ενταύθα τα λόγια Σας, τα οποία πολύ μας επίκραναν!
«Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν χωρούν οι πόλεμοι και οι διχοστασίες, όποτε μάλιστα τις υιοθέτησε, εκείνη ζημιώθηκε. Η Ορθόδοξη Εκκλησία κανένα δεν αποκλείει…… Οι οποιεσδήποτε, λοιπόν, ακραίες ενέργειες αποκλεισμού, αφορισμού και αποβολής ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…Η Εκκλησία δεν διχάζει, αλλά ενώνει, ειρηνεύει και θυσιάζεται χωρίς να ζητάει να θυσιασθούν άλλοι γι’Αυτήν».
(βλ. άρθρον εις την Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 17ης.03.2024: «Μεσσηνίας Χρυσόστομος: Η Εκκλησία δεν αφόρισε κανένα»).
Σεβασμιώτατε εν Χριστώ Αδελφέ, διερωτώμεθα:
Τι άραγε Σας οδηγεί εις την περίεργον ταύτην αλλοίωσιν του περιεχομένου της πίστεώς μας;
· Η επιθυμία διά την κατάκτησιν του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου;
· Η μήπως η προσπάθεια διά την εξασφάλισιν της προστασίας Κυβερνητικών Παραγόντων;
Ως ένας Αδελφός Υμών Ιεράρχης, ο οποίος, Χάριτι Κυρίου, υπηρέτησε την αγίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν μας επί πεντήκοντα και οκτώ (58) έτη, με πολύν πόνον ψυχής απεφασίσαμεν να Σας ανακαλέσωμεν εις την τάξιν, υπομιμνήσκοντες προς Υμάς μερικά στοιχειώδη στοιχεία από την Ορθόδοξον λατρείαν μας, την Οποίαν και Υμείς υπηρετείτε, υποκλινόμενος δε ενώπιον Υμών, να Σας ικετεύσωμεν, όπως διορθώσητε την πνευματικήν Σας πορείαν!
α) Το πρώτον σημείον, εις το οποίον επιθυμούμεν να επιστήσωμεν την προσοχήν Σας, είναι η ώρα της εις Επίσκοπον χειροτονία Σας. Εκεί, όταν Σας παρέδωσαν την Αρχιερατικήν Ράβδον, είπον προς Υμάς τα εξής λόγια:
«Λάβε την Ράβδον, ίνα ποιμαίνης το εμπιστευθέν σοι Ποίμνιον του Χριστού, και τοις μέν ευπειθέσιν, έστω αυτοίς υπό σου βακτηρία και υποστηριγμός, τοις δε απειθέσι και ευτραπέλοις, χρώ αυτή, ράβδω επιστυπτική, ράβδω παιδεύσεως».
Σας ερωτώ, λοιπόν: Πως γράφετε, ότι «στήν Ορθόδοξη Εκκλησία δεν χωρούν οι πόλεμοι και οι διχοστασίες»; Η Αρχιερατική Ράβδος δεν είναι ένα είδος όπλου; Δεν είναι ένα μέσον επιβολής της διοικητικής κυριαρχίας του Επισκόπου; Ποία η έννοια των λόγων: «τοίς δε απειθέσι και ευτραπέλοις, χρώ αυτή, ράβδω επιστυπτική, ράβδω παιδεύσεως»;
β) Εις το ιερόν Πηδάλιον της Εκκλησίας περιλαμβάνεται και ο 32ος Κανών των Αγίων Αποστόλων, ο οποίος ομιλεί περί του Αφορισμού Πρεσβυτέρου εκ μέρους του Επισκόπου:
«Εί τις Πρεσβύτερος η Διάκονος υπό Επισκόπου γένηται εν αφορισμώ, τούτον μη εξείναι παρ’ ετέρου δεχθήναι….»!
Ο Αφορισμός δεν είναι μία πράξις επιβολής μιάς τιμωρίας πνευματιού χαρακτήρος; Με ποίον δικαίωμα, λοιπόν, Υμείς αποφαίνεσθε, ότι «οι οποιεσ-δήποτε …. ακραίες ενέργειες αποκλεισμού, αφορισμού και αποβολής ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…»; Μήπως πλανάσθε και μάλιστα «πλάνην οικτράν»;
γ) Ο Δομήτωρ της Εκκλησίας, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, όταν επεσκέφθη τα Ιεροσόλυμα, καθώς περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, διεπίστωσεν, ότι οι Εβραίοι είχον μετατρέψει «τόν οίκον του πατρός», δηλ. τον Ναόν, εις «οίκον εμπορίου»! Οπότε έλαβε το φραγγέλιον και ανέτρεψε τα πάντα εκεί μέσα! Ιδού η σχετική διήγησις:
«Και εγγύς ην το πάσχα των Ιουδαίων, και ανέβη εις Ιεροσόλυμα ο Ιησούς. Και εύρεν εν τώ ιερώ τους πωλούντας βόας και πρόβατα και περιστεράς, και τους κερματιστάς καθημένους. Και ποιήσας φραγέλλιον εκ σχοινίων πάντας εξέβαλεν εκ του ιερού, τα τε πρόβατα και τους βόας, και των κολλυβιστών εξέχεε το κέρμα και τας τραπέζας ανέστρεψε, και τοις τας περιστεράς πωλούσιν είπεν· άρατε ταύτα εντεύθεν· μη ποιείτε τον οίκον του πατρός μου οίκον εμπορίου. Εμνήσθησαν δε οι μαθηταί αυτού ότι γεγραμμένον εστίν, ο ζήλος του οίκου σου καταφάγεταί με» (βλ. Ίωάνν. β΄, 13-17).
Άρα, Σεβασμιώτατε Αδελφέ, μήπως σκέπτεσθε να διορθώσετε και τον Φιλάνθρωπον Ιησούν διά την ως άνω ενέργειάν Του; Πως , λοιπόν, αποτολμά-τε και γράφετε, ότι «στήν Ορθόδοξη Εκκλησία δε χωρούν οι πόλεμοι και οι διχοστασίες»; Το νέφος των Αγίων και Ενδόξων Μεγαλομαρτύρων, των Ιερομαρτύρων, των Οσιομαρτύρων και των λοιπών Μαρτύρων της Αγίας Ορθοδοξίας μας δεν είναι αποτέλεσμα ιερών αγώνων υπέρ της Εκκλησίας μας;
δ) Ο Απόστολος Παύλος, γράφων την επιστολήν Του προς Γαλάτας, περιλαμβάνει και τα εξής λόγια:
«…Άλλά και αν ημείς η άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζεται υμίν παρ’ ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω. Ως προειρήκαμεν, και άρτι πάλιν λέγω: εί τις υμάς ευαγγελίζεται παρ’ ο παρελάβετε, ανάθεμα έστω…» (βλ. κεφ. α’, 6-9).
Εάν, λοιπόν, «στήν Ορθόδοξη Εκκλησία δε χωρούν οι πόλεμοι και οι διχοστασίες» πως θα προβώμεν εις το ανάθεμα κάποιου, εάν αυτός με την διδασκαλίαν του αλλοιώνη το περιεχόμενον της πίστεώς μας;
ε) Η Μήτηρ Εκκλησία, λοιπόν, πειθαρχούσα εις την εντολήν ταύτην, μεταξύ άλλων ποινών, αι οποίαι ονομάζονται ΕΠΙΤΙΜΙΑ, εθέσπισε και την ποινήν του Αφορισμού διά τα ασεβή τέκνα Της! Γράφων περί του θέματος τούτου ο Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Παν. Αθηνών κ. Παναγ. Μπούμης, μεταξύ άλλων λέγει και τα εξής:
«Ο μεγάλος αφορισμός η ανάθεμα λογίζεται ως επισφράγιση της εκούσιας εξόδου ενός μέλους από τη στρατευόμενη Εκκλησία και ισούται με πνευματικό θάνατο, διότι αυτός που εξέρχεται από την Εκκλησία δεν συμμετέχει στην αγιάζουσα θεία χάρη και νεκρώνεται πνευματικώς. Γι αυτό και επιβάλλεται εν εσχάτη ανάγκη. Το ανάθεμα έχει επίσημο χαρακτήρα. Για το λόγο αυτό και απαγγέλλεται δημοσίως και όχι ιδιωτικώς….»
(βλ. -http://www.diakonima.gr/2020/05/18/αφορισμος-αναθεμα….).
Και συμπληρώνει:
«Στην ποινή-επιτίμιο του αφορισμού-αναθέματος υπόκεινται όλοι οι χριστιανοί, από τους άρχοντες μέχρι και τους απλούς ιδιώτες, εκτός από τους διανοητικώς αναπήρους η τους ανήλικες, οι οποίοι δεν έχουν συναίσθηση της ευθύνης τους».
(βλ. Παναγ. Μπούμη: ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ ΔΙΚΑΙΟΝ, Έκδόσεις Γρηγόρη, Αθήναι 2000, σελ. 245-247).
Η Ορθόδοξος Παράδοσις, λοιπόν, έχει καθιερώσει και τον ΑΦΟΡΙΣΜΟΝ, δηλ. την αποκοπήν, ενός μέλους από την αγκάλην της Μητρός Εκκλησίας και την αποβολήν του εξ αυτής!
Τα δε λόγια του Αφορισμού είναι σκληρά, πολύ σκληρά! Επιτρέψατέ μοι να Σας τα υπενθυμίσω.
«Προσέχετε εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω, εν ω υμάς το πνεύμα το άγιον έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος» (Πραξ. 20, 28-29). Τω θείω τούτω του μακαρίου Παύλου παραγγέλματι επόμενοι και Ημείς, ως πιστός και άγρυπνος θεματοφύλαξ της εμπιστευθείσης Ημίν άνωθεν ιεράς της πίστεως παρακαταθήκης, ουδέποτε επαύσαμεν αντεχόμενοι των ευαγγελικών διδαγμάτων και των θείων και ιερών Κανόνων, ους οι πνευματέμφοροι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας, επί κραταιώσει της πίστεως και παραφυλακή των πιστών από καινοφώνων διδασκαλιών εθέσπισαν, καθώς η Μήτηρ Εκκλησία, αείποτε ουκ επαύσατο εκκόπτουσα εν Αγίω Πνεύματι τα εν τω περιβόλω αυτής φυόμενα ζιζάνια και τη των λειτουργών αυτής ευσταθεία, τας υπονομευτικάς εναντίον αυτής μεθοδείας αποκρούουσα. Όθεν δη τη αιωνοβίω ταύτη της Εκκλησίας πράξει, καταστοιχούσα και η Μετριότης ημών, έγνωμεν, ίνα την από της πρώτης αρχής αποδοκιμασθείσαν και κατακριθείσαν πάσαν πράξιν βεβηλώσεως των ιερών Είκόνων, συμβόλων και σεβασμάτων της Αγίας ημών Εκκλησίας και την ασεβεστάτην συμπεριφοράν του…
Όθεν, οφειλετικώς προνοούμενοι του πνευματικού συμφέροντος σύμπαντος του Ορθοδόξου πληρώματος, αφορίζομεν και εκόπτομεν τούτον τέλεον του σώματος της Μητρός ημών Εκκλησίας. Αφωρισμένος είη παρά της Παναγίας, Ομοουσίου, Ζωοποιού και αδιαιρέτου Τριάδος, του ενός τη φύσει Θεού κυρίου Παντοκράτορος. Κατηραμένος, ασυγχώρητος, και μετά θάνατον άλυτος και τυμπανιαίος, κληρονομήσει την λέπραν του Γιεζή και την αγχόνην του προδότου Ιούδα. Σχισθείσα η γη καταπίοι αυτόν ως τον Δαθάν και Αβειρών. ……. Κατηραμένος έστω και ο εισερχόμενος εν τη οικία αυτού και ο εξερχόμενος. Τα υπάρχοντα αυτού έστωσαν εις διαρπαγήν. Συνεκλειπέτω-σαν εκ της οικίας αυτού, ως εκλείπει καπνός από προσώπου πυρός. Εν γενεά μια εξαληφθείη το όνομα αυτού. Άγγελος Σατάν προπορεύεσθω έμπροσθεν αυτού. Γένοιτο έμπνους, κατάβρωμα των σκωλήκων, στένων και τρέμων επί της γης ως ο Κάϊν. Πρόσωπον Θεού ου μη ίδοι. Είη υπόδικος τω αιωνίω αναθέματι και υπέκαυμα της ατελευτήτου κολάσεως, έχοι εν δε και τας αράς απάντων των Οικουμενικών Συνόδων και λοιπών αγίων πατέρων. Ει δε τις των Ορθοδόξων χριστιανών συγχρωτίζεται και συνεργεί αυτώ, και ούτος έσται κατάκριτος από της Εκκλησίας. Ο δε Θεός της υπομονής και της παρακλήσεως δώη ημίν το αυτό φρονείν, εν αλλήλοις, κατά Χριστόν Ιησούν, ίνα ομοθυμαδόν και εν ενί στόματι δοξάζωμεν τον Θεόν και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Ρωμ. 1,5), Ού η χάρις και το άπειρον έλεος είη μετά πάντων υμών. Αμήν»!
Διατί, λοιπόν, ψεύδεσθε, Σεβασμιώτατε; Διατί ίσχυρίζεσθε, ότι «οι οποιεσδήποτε …. ακραίες ενέργειες αποκλεισμού, αφορισμού και αποβολής ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…»! Είσθε και Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής;
ε) Έπειτα από τα ανωτέρω θα είναι πηγή απελπισίας δι’ Υμάς, εάν συνεχίσωμεν να Σας προσκομίζωμεν αποδεικτικά στοιχεία, διά των οποίων καταδεικνύεται, ότι «πλανάσθε πλάνην οικτράν», όταν ισχυρίζεσθε ότι «οι οποιεσδήποτε …. ακραίες ενέργειες αποκλεισμού, αφορισμού και αποβολής ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…»! Συγχωρήσατέ μας, παρακαλώ, την εμμονήν!
Συνοπτικώς, λοιπόν, Σας υπενθυμίζωμεν, ότι
1ον) Κατά την εορτήν της Αναστάσεως, όταν θυμιάζωμεν διά να ψαλλή το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ», Υμείς απαγγέλλετε τους στίχους:
«Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί Αυτού και φυγέτωσαν….οι μισούντες Αυτόν. Ως εκλείπει καπνός εκλιπέτωσαν, ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός…. ούτως απωλούνται οι αμαρτωλοί από προσώπου του Θεού….».
2ον) Εις τον Προοιμιακόν Ψαλμόν, οσάκις χοροστατείτε είς τινα Εσπερινόν, ο ιεροψάλτης λέγει και τα εξής σκληρά λόγια:
«Εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης και άνομοι, ώστε μη υπάρχειν αυτούς…».
Τα λόγια ταύτα δεν αποτελούν μίαν κατάραν; Διατί το επιτρέπετε;
3ον) Ο Απόστολος Παύλος, γράφων την Επιστολήν προς Τίτον, λέγει και τα εξής:
«Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ών αυτοκατάκριτος» (βλ. κεφ. γ’, 10-11).
4ον) Ο Απόστολος Παύλος επίσης, γράφων την πρώτην προς Κορινθίους επιστολήν του (κεφάλαιον 5ον), περιλαμβάνει και τα εξής φοβερά λόγια:
«Έγραψα υμίν εν τη επιστολή μη συναναμίγνυσθαι πόρνοις, ….νυνί δε έγραψα υμίν μη συναναμίγνυσθαι, εάν τις αδελφός ονομαζόμενος η πόρνος η πλεονέκτης η ειδωλολάτρης η λοίδορος η μέθυσος η άρπαξ, τώ τοιούτω μηδέ συνεσθίειν….Και εξαρείτε τον πονηρόν εξ υμών αυτών» (στ. 9-13).
5ον) Εάν τώρα ανατρέξωμεν εις το ΤΡΙΩΔΙΟΝ, τότε κατά την Κυριακήν της Ορθοδοξίας θα ίδωμεν να καταχωρήται το «ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ Ζ΄ ΣΥΝΟΔΟΥ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ», όπου περιέχον-ται πολλαί σελίδες, έχουσαι ως επισφράγισιν την εκφώνησιν «Ανάθεμα γ΄». Ιδού δύο παραδείγματα:
· «Νεστορίω τώ θεηλάτω, τώ παθητήν λέγοντι την αγίαν Τριάδα, και Ουαλεντίνω δυσσεβεί τώ παράφρονι.
«Ανάθεμα γ΄».
· «Όλοις τοις Αιρετικοίς,
«Ανάθεμα γ΄».
Έπειτα από τα ανωτέρω πως είναι δυνατόν να έχουν ισχύν οι λόγοι Σας: «Οι οποιεσδήποτε …ακραίες ενέργειες αποκλεισμού, αφορισμού και αποβολής ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»!!!
Σεβασμιώτατε εν Χριστώ Αδελφέ,
Η αναζήτησις επιχειρημάτων, διά των οποίων ανατρέπεται ο παράλογος και αντιεκκλησιαστικός ισχυρισμός Σας ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ! Θα επισφραγί σωμεν τα πτωχά αυτά λόγια μας με δύο λέξεις του Νυμφίου της ψυχής μας, του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού:
Εις το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον αναγιγνώσκομεν τα εξής λόγια:
«Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γήν· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν. Ήλθον γάρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής….»
(κεφ. 10, στ. 34-35).
Εις δε το Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον αναγιγνώσκομεν επίσης τα εξής λόγια:
«Πύρ ήλθον βαλείν επί την γήν, και τι θέλω ει ήδη ανήφθη;»
(κεφ. 12, στ. 49-50)
Θα επισφραγίσωμεν και θα ολοκληρώσωμεν την ταπεινήν, πλήν όμως και ελεγκτικήν, ταύτην αναφοράν μας προς Υμάς με το παράδειγμα του εν Αγίοις Πατρός ημών Αμβροσίου, Επισκόπου Μεδιολάνων, ο Οποίος ηρνήθη να παραλάβη τα Τίμια Δώρα (πρόσφορον κλπ.) εκ των χειρών του Αυτοκράτορος Θεοδοσίου του Α’ διά την τέλεσιν της θείας Ευχαριστίας, ενώ συγχρόνως απηγόρευσεν εις τον παντοδύναμον Αυτοκράτορα του Βυζαντίου και την είσοδον εις τον Ιερόν Ναόν, προκειμένου να συμμετάσχη κατά την τέλεσιν της θείας λειτουργίας! Ιδού, λοιπόν, η σχετική διήγησις:
«Αλλά το γεγονός, που έκαμε γνωστό το ηρωικό φρόνημα του Αμβροσίου, ήταν ο δριμύς έλεγχος κατά του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄. Το 390 έγινε στάση στη Θεσσαλονίκη, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ο στρατηγός της πόλεως και μερικοί αξιωματικοί του. Ο αυτοκράτορας θύμωσε και αποφάσισε να τιμωρήσει σκληρά και παρα-δειγματικά τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης. Αφού συγκέντρωσε μέγα πλήθος στον ιππόδρομο, διέταξε γενική σφαγή, όπου φονεύ-τηκαν περισσότεροι από επτά χιλιάδες αθώοι πολίτες. Μετά από λίγο καιρό βρέθηκε στα Μεδιόλανα και μετέβη με την πολυπληθή συνοδεία του στο μητροπολιτικό ναό της πόλεως να εκκλησιαστεί. Ο Αμβρόσιος πληροφορήθηκε την προσέλευση του αυτοκράτορα, πήρε το Ιερό Ευαγγέλιο και τον περίμενε στη θύρα του ναού. Όταν εκείνος πλησίασε τον έλεγξε δριμύτατα για το αποτρόπαιο έγκλημά του και του απαγόρευσε την είσοδο στο ναό! Του ζήτησε να μετανοήσει ειλικρινά και να ζητήσει δημόσια συγγνώμη για το κρίμα του! Μάλιστα δε τον συγκατέλεξε μεταξύ των μετανοούντων!»
(βλ. https://www.pemptousia.gr/2023/12/agios-amvrosios-mediolanon-o-asimvivastos-episkopos/).
Σεβασμιώτατε,
Επιθυμούμεν να επισφραγίσωμεν την ελεγκτικήν ταύτην παρέμβασίν μας προς Υμάς με ένα επί πλέον ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΟΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ! Όταν τελήτε μίαν νεκρώσιμον Ακολουθίαν η ένα Μνημόσυνον, τότε αναγιγνώσκετε μίαν συγχωρητικήν ευχήν, την οποίαν αναγιγνώσκει ΜΟΝΟΝ Ο ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ! Εκεί, λοιπόν, εμπεριέχονται και τα εξής λόγια:
«…Ναι, Κύριε ο Θεός ημών, νικησάτω Σου το άμετρον έλεος και η φιλανθρωπία η ανείκαστος∙ και είτε υπό κατάραν πατρός η μητρός, η τώ ιδίω αναθέματι υπέπεσεν ο δούλος Σου ούτος… είτε…..είτε υπό Αρχιερέως βαρυτάτω αφορισμώ περιέπεσε, και αμελεία και ραθυμία χρησάμενος ουκ έτυχε συγχωρήσεως, ….συγχώρησον αυτώ δι’ εμού του αμαρτωλού και αναξίου δούλου Σου∙ και το μέν σώμα αυτού εις τα εξ ών συνετέθη διάλυσον, την δε ψυχήν αυτού εν σκηναίς Αγίων κατάταξον….….».
Τολμώμεν να Σας ερωτήσωμεν: Πως προφέρετε τα λόγια αυτά, όταν δημοσίως ισχυρίζεσθε, ότι «στήν Ορθόδοξη Εκκλησία δεν χωρούν οι πόλεμοι και οι διχοστασίες…..»;
Κατόπιν όλων των ανωτέρω επιχειρημάτων αδελφικώς Σας ικετεύομεν να διορθώσητε το ευτελιστικόν διά την αγίαν Ορθοδοξίαν μας κείμενόν Σας. Μη πλανάσθε και μη παρασύρετε εις την πλάνην τα πιστά της Εκκλησίας τέκνα! Μόνον ο Διάβολος θα ήτο δυνατόν να διατυπώση την άποψιν, ότι «στήν Ορθόδοξη Εκκλησία δεν χωρούν οι πόλεμοι και οι διχοστασίες, όποτε μάλιστα τις υιοθέτησε, εκείνη ζημιώθηκε. Η Ορθόδοξη Εκκλησία κανένα δεν αποκλείει…… Οι οποιεσδήποτε, λοιπόν, ακραίες ενέργειες αποκλεισμού, αφορισμού και αποβολής ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…Η Εκκλησία δεν διχάζει, αλλά ενώνει, ειρηνεύει και θυσιάζεται χωρίς να ζητάει να θυσιασθούν άλλοι γι’ Αυτήν».
Ταύτα μετά πολλής παρρησίας εθεωρήσαμεν χρέος, όπως γνωστο-ποιήσωμεν προς Υμάς.
Επί δε τούτοις, κατασπαζόμενοι Υμάς εν Κυρίω, διατελούμεν
Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο πρ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
