Τόσο στον Εσπερινό στον εορτάζοντα Μητροπολιτικό Ναό της Ευαγγελιστρίας Πατρών, όσο και στην Θεία Λειτουργία, αλλά και στον μεθέορτο Εσπερινό, μέσα από ένα γεμάτο ενθουσιασμό τρόπο και μεστά από Χριστό και Ελλάδα, κηρύγματα, έδωσε ο Σεβασμιώτατος το μήνυμα της εορτής και το νόημα και την ουσία της εθνικής μας επετείου.
Σήμερα, είπε ο Σεβασμιώτατος, από την Πάτρα, παίρνομε τα λόγια του λεβεντόψυχου Μητροπολίτου της Πάτρας, του αοιδίμου Γερμανού του Εθνεγέρτου και το προσφέρομε ως μήνυμα πορείας, ζωής και ελπίδος γι’ αυτό τον τόπο:
«… Να είστε αγαπημένοι ω Έλληνες, ω γένος των Ελλήνων, φυλή Ελληνική, για να είστε δύο φορές δοξασμένοι από τους πατέρες σας. Οπλισθήτε με τον ζήλον του Θεού, έκαστος εξ’ υμών ας ζωσθή την ρομφαίαν του, διότι είναι προτιμώτερον να αποθάνη τις με τα όπλα ανά χείρας, παρά να καταισχύνη τα ιερά της Πίστεώς του και την Πατρίδα του. Εμπρός λοιπόν «ας συντρίψωμεν τα δεσμά, τον ζυγόν ο οποίος επικάθηται επί την κεφαλήν μας», διότι είμεθα οι κληρονόμοι του Θεού και οι συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού. Οι άλλοι, και όχι εμείς θα σας ομιλήσουν διά την δόξαν των προγόνων σας. Εγώ όμως θα σας επαναλάβω το όνομα του Θεού, προς τον Οποίον οφείλομεν αγάπην ισχυροτέραν και από τον θάνατον (Άσμα Ασμάτων 8,6).
Αύριον, ακολουθούντες τον Σταυρόν, θα βαδίσωμεν προς αυτήν την πόλιν των Πατρών, της οποίας η γη είναι ηγιασμένη από το αίμα του ενδόξου Μάρτυρος Αποστόλου Αγίου Ανδρέου. Ο Κύριος θα εκατονταπλασιάση το θάρρος σας. Ίνα δε προστεθούν εις υμάς αι αναγκαίαι διά να αναζωογονηθήτε δυνάμεις, σας απαλλάσσω από την νηστείαν της Τεσσαρακοστής, την οποίαν τηρούμεν.
Στρατιώται του Σταυρού, ο, τι καλείσθε να υπερασπισθήτε, είναι αυτό τούτο το θέλημα του Ουρανού! Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος να είσθε ευλογημένοι και συγκεχωρημένοι από πάσας τας αμαρτίας σας».
Σε άλλο σημείο ο Σεβασμιώτατος ανεφέρθη στον αείμνηστο και ευλαβέστατο Στρατηγό Μακρυγιάννη ο οποίος με λόγο προφητικό και επίκαιρο έλεγε τότε:
«…Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και τη θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα’ νεργήσω κι’ ο,τι θέλουν ας μου κάνουν»
Τότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας διά τις μέσα πληγές όπου δέχομαι διά τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι: «Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη;». Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω: «Αδελφοί, με αδικείτε. Ελλάδα δεν πουλάω, νοικοκυραίγοι μου. Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω εις την πραμάτειάν μου. Μα και να το’ χα, δεν το’ δινα κανενός. Κι’ αν πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς λογιώτατοι, να μην θέλη να αγοράση κάτι τέτοιο».
Έφυγαν αυτοί. Κι’ έκατσα σε μίαν πέτραν μόνος και έκλαιγα. Μισός άνθρωπος καταστάθηκα από το ντουφέκι του Τούρκου, τσακίστηκα εις τις περιστάσεις του αγώνα και κυνηγιέμαι και σήμερον. Και εκάθησα και έκλαιγα διά τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον. Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα:
Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας». Ένας δικός μου αγωνιστής μου έφερε και μου διάβασεν ένα παλαιόν χαρτί, που έγραψεν ο κοντομερίτης μου Άγιος παπάς, ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Τον εκρέμασαν εις ένα δέντρον Τούρκοι και Εβραίοι, διότι έτρεχεν ο ευλογημένος παντού και εδίδασκεν Ελλάδα, Ορθοδοξία και Γράμματα. Έγραφεν ο μακάριος εκείνος ότι: «Ένας άνθρωπος να με υβρίση, να φονεύση τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου και ύστερα το μάτι να μου βγάλη, έχω χρέος σαν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το να υβρίση τον Χριστόν μου και την Παναγία μου, δεν θέλω να τον βλέπω».
Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί. Και βγήκαν ακόμη να’ ποτάξουν την Εκκλησίαν, διότι έχει πολλήν δύναμη και την φοβούνται. Και είπαν λόγια άπρεπα διά τους παπάδες. Εμείς, με σκιάν μας τον Τίμιον Σταυρόν, επολεμήσαμεν ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε μπογάζια και σε ταμπούργια. Και αυτός ο Σταυρός μας έσωσε. Μας έδωσε την νίκη και έχασε (οδήγησε σε ήττα) τον άπιστον Τούρκον. Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον σωτήρα μας! Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους.
Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνον διά να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λεοντάρια. Ντροπή Έλληνες…»
Επίσης έκανε αναφορά στην Εγκύκλιο του Υπουργού Παιδείας, η οποία ως είπε ο Σεβασμιώτατος δεν δίδει την ουσία και το βάθος της εορτής, αλλά αοριστολογεί θέλοντας μάλλον να αποφύγη τις ιστορικές αλήθειες του αγώνος και του Γένους εναντίον του Τούρκου κατακτητή.
Όμως πρέπει να γνωρίζωμε όλοι και βεβαίως ο κ. Υπουργός ότι σ’ αυτήν την καρέκλα πρώτος Υπουργός της Θρησκείας και της Παιδείας της Ελλάδος εκάθησε ένας που πέρασε από βάσανα και φρικτά μαρτύρια, φυλακές και ατιμώσεις για την ελευθερία της Πατρίδος μας, δοκιμάστηκε σαν το χρυσάφι στο καμίνι της οδύνης και της συμφοράς στην φοβερή ειρκτή (φυλακή) του Πασά της Τριπολιτσάς, μαζί με τους άλλους Αρχιερείς και Προκρίτους της Πελοποννήσου, ο τρισμακάριος Επίσκοπος Ανδρούσης Ιωσήφ. Εκάθησε πρώτος σ’ αυτή την καρέκλα και την αγίασε με το πετραχήλι του και το ωμόφορό του ένας Δεσπότης. Γι’ αυτό όποιος κάθεται μετά ταύτα σ’ αυτή την θέση πρέπει να κάνη τον Σταυρό του και να μνημονεύη Χριστό και Ελλάδα γιατί αυτά τα δύο, είτε το θέλομε, είτε όχι, πάνε πάντα μαζί. Όποια άλλη θεώρηση οδηγεί τα πρόσωπα σε θλιβερά ναυάγια και το τόπο στην καταστροφή.
Μαζί με τον Σεβασμιώτατο συγχοροστάστησε και συλλειτούργησε στις Ιερές Ακολουθίες ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος και πολλοί Κληρικοί της πόλεως και της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών.
Την Κυβέρνηση στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου στην Πάτρα εξεπροσώπησε η Αναπληρώτρια Υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Θεανώ Φωτίου.