Καταπέλτης κατά των Ιεχωβάδων είναι στην εγκύκλιο που εξέδωσε με αφορμή την Κυριακή των ΒαΪων ο Μητροπολίτης Σάμου Ευσέβιος.
Ολόκληρη η εγκύκλιος έχει ως εξής:
Αγαπητοί μου Πατέρες και Αδελφοί,
«Σήμερον η χάρις του Αγίου Πνεύματος ημάς συνήγαγεν». Όπως ψάλλουμε από χθες, μας σύναξε η χάρις του Αγίου Πνεύματος και εφέτος για να υποδεχθούμε το Νικητή του θανάτου, Χριστό, κρατώντας τα βαΐα των φοινίκων με τα δαφνόφυλλα, ως της νίκης σύμβολα, εισερχόμενοι στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα.
Ταυτόχρονα και ύπουλα οι αυτοαποκαλούμενοι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» προγραμματίζουν κι εφέτος να «θυμηθούν» τον θάνατο του Ιησού με τρόπο, που αποδεικνύει όχι μόνο την αίρεση στην οποία είναι καταδικασμένοι, αλλά και το πόσο απέχουν από την πραγματική ιστόρηση των γεγονότων των αχράντων Παθών, όπως τα καταγράφουν οι Ιεροί Ευγγελιστές, τους οποίους, παρότι επικαλούνται, βάναυσα διαστρεβλώνουν!
Προς τούτο διένειμαν με αφθονία μία πρόσκληση -τυπωμένη στη Γερμανία για λογαριασμό του Κέντρου τους στην Πενσυλβάνια της Αμερικής (Watch Tower Bible Society of Pennsylvania)- στην οποία αναφέρουν πως η επέτειος του θανάτου του Χριστού είναι τη Μεγάλη Δευτέρα στις 14 Απριλίου μετά τη δύση του ηλίου. Μάλιστα χρησιμοποιούν και το χωρίο: «τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» από το Ευαγγέλιο του Λουκά (κεφ. κβ, στίχος 19) για να πείσουν πως η εκδήλωσή τους συντάσσεται με την εντολή του Χριστού και αποτελεί συνέπεια της επιθυμίας Του.
Κατ’ αρχήν πρέπει να τονίσουμε, ότι το χωρίο «τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» δεν αναφέρεται στην ανάμνηση του σταυρικού θανάτου του Χριστού, αλλά αποτελεί τους λόγους που επισφραγίζουν την τέλεση του πρώτου μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας.
Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός στη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου παρέδωσε τα άχραντα Μυστήρια στους Μαθητές, λέγοντας τους ιδρυτικούς λόγους του ιερού μυστηρίου, όπως τους εκφωνούμε και σήμερα σε κάθε θεία Λειτουργία: «Λάβετε φάγετε, τούτο μου εστί το σώμα…» και «Πίετε εξ αυτού πάντες τούτο εστί το αίμα μου…», μετέδωσε σ’ αυτούς μέσα από τον άρτο και τον οίνο, το Σώμα και το Αίμα Του.
Την σύσταση του υπερφυούς Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας αναφέρουν οι τέσσερις Ευαγγελιστές ( Ματθ. κεφ. κστ’ στιχ.20-29, Μαρκ. κεφ. ιδ’ στιχ. 17-25, Λουκ. κεφ. κβ’ στιχ. 14-38, Ιωάν. κεφ. στ’ στιχ. 27-69), και ο Απόστολος Παύλος στην Α΄προς Κορινθίους Επιστολή του (κεφ. ια’ στιχ. 23-26). Η περικοπή αυτή μάλιστα αποτελεί το αποστολικό ανάγνωσμα της θείας Λειτουργίας της Μεγάλης Πέμπτης, ως της κατ’ εξοχήν ημέρας ενθύμισης του Μυστικού Δείπνου και της παραδόσεως των αχράντων Μυστηρίων.
Στη τέλος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έδωσε την εντολή στους Μαθητές: «Τούτο», δηλαδή την κοινωνία του Αχράντου Σώματος και του Τιμίου Αίματος, «ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν».
Η τέλεση δηλαδή της θείας Λειτουργίας αποτελεί όχι μόνο την συνέχεια του Μυστικού Δείπνου, αλλά και την ιερουργία για την ζωντανή ανάμνηση του Χριστού στους αιώνες. Μιά ιερουργία που δίδεται ως εντολή στο Σώμα της Εκκλησίας και ως διακονία, διαμέσου των Αποστόλων, στους διαδόχους τους Αρχιερείς και Ιερείς. Ποιά Ιερωσύνη έχουν αυτοί για να επιτελούν την ανάμνηση του Κυρίου, όταν πλανεμένοι έχουν αρνηθεί όλη την Παράδοση και τους Κανόνες της Εκκλησίας;
Όσες φορές, λοιπόν, μεταλαμβάνουμε των αχράντων Μυστηρίων, η ιερή αυτή ενθύμισή μας γίνεται αφ’ ενός μεν καταγγελία του αδίκου θανάτου, που με την θέλησή του υπέστη πάνω στον Σταυρό ο Χριστός για τη σωτηρία μας, αφ’ ετέρου δε ομολογία της εκ νεκρών Αναστάσεώς Του «άχρις ου αν έλθη», μέχρι τη Δεύτερη επί γης Παρουσία Του, σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο (Α’Κορ. ια΄26)
Αυτό λοιπόν είναι το νόημα της φράσης «Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν». Να τελούμε δηλαδή το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και μόνο αυτό ως διαρκή και αιώνιο ΤΡΟΠΟ αγιασμού και σωτηρίας, καταγγέλοντας ταυτόχρονα τον εκούσιο σταυρικό θάνατο Του Χριστού και ομολογώντας την εκ νεκρών Ανάστασή Του.
Ο σταυρικός θάνατος του Χριστού λαμβάνει αξία και γίνεται ουσιαστικός για τη σωτηρία μας, επειδή φωτίζεται από την Ανάστασή Του. «Εάν ο Χριστός δεν είχε αναστή από τους νεκρούς, τότε θα ήταν αδειανό και χωρίς περιεχόμενο το κήρυγμα μας, κούφια και ανωφελής η πίστη μας.» (βλ. Α΄ Κορινθ. ιε, 14) διδάσκει ο απόστολος Παύλος.
Γιά την Ορθόδοξη Εκκλησία η Ανάσταση αποτελεί το θεμέλιο της πίστης μας. Όλα τα υπόλοιπα, ακόμη και αυτός ο σταυρικός θάνατος του Χριστού, θα ήταν απλώς ιστορικά γεγονότα, αν δεν υπήρχε η Ανάσταση. Οι αυτοαποκαλούμενοι Μάρτυρες του Ιεχωβά όμως –και προσέξατε τούτο καλά- δεν λένε τίποτε για την Ανάσταση του Χριστού, διότι απλώς δεν πιστεύουν, ότι ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών.
Ας γνωρίζουμε λοιπόν, ότι ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός, ως άνθρωπος πέθανε θεληματικά πάνω στο Σταυρό,«κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα»(βλ. Ιωάν. ιθ, 30), ως Θεός όμως έμεινε απαθής.
Η δύναμη της θεότητός Του ανέστησε την ανθρώπινη φύση Του από τους νεκρούς, όπως προανήγειλλε ο Ίδιος, όταν είπε στους Ιουδαίους: «λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν.» (Ιωάν. β, 19). Γκρεμίστε δηλαδή το Ναό και σε τρεις ημέρες θα τον ανοικοδομήσω. Οι μεν Ιουδαίοι νόμισαν πως ομιλεί για τον Ναό του Σολομώντος, ο ευαγγελιστής Ιωάννης όμως διακηρύττει ότι ο Χριστός ομιλούσε για το ναό του σώματός Του! Μόνο μετά την ανάσταση θυμήθηκαν οι Μαθητές τους λόγους και εννόησαν πως ομιλούσε προφητικά για την Ανάστασή Του. (Βλ. Ιωάν. β, 19-22).
Οι αυτοαποκαλούμενοι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» ΨΕΥΔΟΝΤΑΙ ΑΣΥΣΤΟΛΑ, όταν ισχυρίζονται ότι με ομιλίες και εκδηλώσεις θέλουν να τιμήσουν μια φορά τον χρόνο την επέτειο του θανάτου του Χριστού, ενώ δεν Τον πιστεύουν ως Θεό και αρνούνται την Ανάστασή Του!
Τούς ενημερώνουμε, ότι μόνο η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία μας, πιστή στην εντολή, που έδωσε ο Χριστός το βράδυ του Μυστικού Δείπνου στους Μαθητές, τελεί συνεχώς την θεία Λειτουργία καταγγέλοντας τον εκούσιο σταυρικό Του Θάνατο και ομολογώντας την τριήμερη εκ νεκρών ζωοποιό Του Ανάσταση, έχοντας με αυτόν τον τρόπο τη μόνη αυθεντική θεική Του ανάμνηση.
Ως προς την χρονική σύμπτωση τώρα της επετείου του σταυρικού θανάτου του Χριστού, ούτε στις 14 Απριλίου συνέβη, ούτε μετά την δύση του ηλίου όπως διατείνονται στα φυλλάδιά τους οι αυτοαποκαλούμενοι «Μάρτυρες του Ιεχωβά».
Σύμφωνα με τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, με τον οποίον συμφωνούν και σύγχρονοι υπολογισμοί, η Σταύρωση και η Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού υπολογίζεται ότι έγινε την Παρασκευή 23 Μαρτίου και Κυριακή 25 Μαρτίου αντιστοίχως του έτους 33 μ.Χ. Επειδή όμως οι εβραικοί μήνες ορίζονται σύμφωνα με την κίνηση της σελήνης και άρα δεν υπάρχει σταθερή ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα, γι’ αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ήδη από το 325 μ.Χ. με την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο θέσπισε, να γίνεται ο εορτασμός του χριστιανικού Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και για να είμαστε ιστορικώς σωστοί και μετά το νομικό πάσχα των Εβραίων.
Πλην τούτων ο θάνατος του Χριστού δεν συνέβη μετά την δύση του ηλίου. Ο ισχυρισμός αυτός διαψεύδεται τόσο από τα ευαγγελικά κείμενα, όσο και από ιστορικές μαρτυρίες της εποχής.
Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος στο 27ο κεφάλαιο και στους στίχους 45-50 αναφέρει: «Από δε έκτης ώρας σκότος εγένετο επί πάσαν την γην έως ώρας ενάτης», που σημαίνει από τις 12 το μεσημέρι σκοτείνιασε ο ήλιος και σκοτάδι απλώθηκε πάνω στη γη έως τις 3 το μεσημέρι, ώρα κατά την οποίαν και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός απέθανε επί του Σταυρού.
Τούτο μαρτυρείται και στον βίο του αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, ο οποίος ευρισκόμενος εκείνη την πρώτη Μεγάλη Παρασκευή στην Αλεξάνδρεια και βλέποντας το σκοτάδι να απλώνεται στη γη μέσα στο μεσημέρι συγκλονίσθηκε από το παράδοξο αυτό φαινόμενο και αναφώνησε: «Ή Θεός πάσχει ή το παν απόλλυται». Δηλαδή ή ο Θεός υποφέρει ή χάνεται το παν. Σημείωσε δε με επιμέλεια την ημέρα και ώρα του υπερφυσικού αυτού γεγονότος του σκοτισμού του Ηλίου
Ακολούθως το σκοτάδι αποσύρθηκε και ο ήλιος έλαμψε και πάλι έως ότου έδυσε στην ώρα του. Μάλιστα δε τούτο το σκότος και ο εκ νέου φωτισμός της ημέρας αριθμούνται ως το πρώτο νυχθήμερο στον υπολογισμό του τριημέρου θανάτου και της ταφής του Κυρίου μας, πριν την ένδοξη Ανάστασή Του.
Αγαπητοί μου Αδελφοί
Καθώς εισερχόμαστε στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα ας κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες των αιρετικών αυτόκλητων Μαρτύρων του Ιεχωβά.
Μέσα στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας η Μεγάλη Εβδομάδα κατέχει κεντρική και περίοπτη θέση. Στη ζωή μας μάθαμε από μικρά παιδιά να σεβώμαστε ιδιαιτέρως αυτές τις ημέρες, οι οποίες αποτελούν για τη ζωή μας, ο,τι το άγιο βήμα για τον Ναό. Γι αυτό και με ευλάβεια, ακόμη κι όσοι δεν τηρούν με συνέπεια τα εκκλησιαστικά τους καθήκοντα τον υπόλοιπο χρόνο, αυτές τις ημέρες θα νηστέψουν, θα εξομολογηθούν και θα κοινωνήσουν από τα Άχραντα Μυστήρια, για να εξαγιάσουν τη ζωή τους, μέσα από τον Χριστό, ο Οποίος είναι η όντως ζωή.
Ας ετοιμάσουμε λοιπόν τους εαυτούς μας, όπως μας συστήνει η Ορθόδοξη Εκκλησίας μας. Με την καρδιακή μας προσευχή και την συμμμετοχή μας στις λατρευτικές Συνάξεις των Αγίων αυτών ημερών. Με την εξομολόγηση και τη μετάνοιά μας. Με τη νηστεία σώματος και ψυχής. Καί κυρίως με πόθο για την κοινωνία με τον Χριστό, ώστε να αξιωθούμε να προσκυνήσουμε τα άχραντα Πάθη, την τριήμερη Ταφή και την ζωοποιό Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, προσφέροντάς Του τα μύρα της μετανοίας μας και την αγάπη του πνευματικού μας αγώνα για να έχουμε ζωή και σωτηρία.
Καλή Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα.
Καλή Ανάσταση.
Ο Επίσκοπός Σας
† Ο Σάμου και Ικαρίας Ευσέβιος
