Του Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου
Ημέρα χαράς και δυνάμεως είναι η μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Υπεράγνου Μητρός του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Η Μητέρα της ζωής ενίκησε τον θάνατο και με την αθάνατη κοίμησή της διαλαλεί σε όλο τον κόσμο την ήττα της φθοράς και του θανάτου. Διήλθε από τις διόδους του θανάτου, αλλά όντας ενωμένη με τον αθάνατο και αιώνιο Υιό της, εξήλθε στη ζωή αβλαβής και τώρα ως αεί ζώσα προσδέχεται όλους εμάς, τα παιδιά της, στη Βασιλεία του Θεού και χαρίζει την χαρά της αθανασίας.
Από που απορρέει η δύναμή Της με την ισχύ της οποίας ενίκησε τον αρχέκακο δράκοντα και κατέστησε τον τάφο τόπο αθανασίας και κλίμακα οδηγούσα στον ουρανό; Από τον Υιό και Σωτήρα Της, με τον οποίο ενωθείσα έδωσε τη ζωή της και έλαβε τη ζωή Του. Έδωσε σάρκα και έλαβε πνεύμα, όπως της εμήνυσε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στον Ευαγγελισμό:
«Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί Σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι» (Λουκ. 1,35). Με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος έγινε Ναός Θεού Άγιος μέσα στον οποίο κατώκησε ο αχώρητος Θεός και ως εκπρόσωπος της ανθρωπότητος παρέδωσε την ανθρώπινη φύση στο Δημιουργό, για να την αγιάσει και την θεώσει. Διά τούτο «αι γενεαί πάσαι» μακαρίζουν την Θεοτόκο, την πηγή της ζωής, την Μητέρα του Φωτός, την σωτηρία των αμαρτωλών, την ελπίδα των απελπισμένων, την προστασία των πιστών.
Ημέρα χαράς και ημέρα ελπίδος.
Η Θεοτόκος είναι για όλους μας εργαστήριο Χάριτος. Μέσα σ΄αυτό το εργαστήριο καλλιεργούνται οι ψυχές, λυαίνονται από την τραχύτητα των παθών, χρωματίζονται με τις ανταύγιες των Θείων χαρισμάτων, δροσίζονται με την δροσιά της Μητρικής στοργής και ετοιμάζονται για να καταστούν κατοικητήριον Θεού.
Η Παναγία είναι η μεγάλη μας ελπίδα. Πως εμείς οι ανάξιοι και αδύναμοι θα εφθάναμε στο Θεό, εάν δεν είχαμε την κλίμακα, που ανεβάζει σ΄ Αυτόν; Αυτή μας προσάγει στον Θεό και ως Μητέρα Του παρακαλεί για μας. Να γιατί είναι η μεγάλη μας ελπίδα. Ως Μητέρα μας θέλει και ως Μητέρα του Χριστού δύναται. Στον πόνο μας παρηγορεί, στην κάθε δοκιμασία μας εμψυχώνει, όταν αμαρτάνουμε δεν μας καταδικάζει, όταν αγωνιζόμαστε μας ενισχύει, ποτέ δεν μας εγκαταλείπει, χαίρει μαζί μας, κλαίει μαζί μας, η καρδιά της κτυπά για κάθε άνθρωπο. Ορθά η Εκκλησία μας την ονομάζει «Πλατυτέρα των Ουρανών». Η αγκαλιά της και η ψυχή της χωράει όλη την κτίση. Γιά τον καθένα μας σκέπτεται χωριστά και φροντίζει ανάλογα. Είναι μια Μάνα με αναρίθμητα παιδιά, που το καθένα έχει μια ειδική θέση στην ψυχή της.
Οι λόγοι αυτοί δεν είναι ωραιοποιημένη και λογοτεχνική έκφραση της Εκκλησίας προς Αυτήν. Είναι εμπειρίες και βιώματα ενός εκάστου των ανθρώπων, που έχουμε γευθεί την πλατιά αγάπη και στοργή Της. Δεν υπάρχει Χριστιανός, που να μη ένοιωσε κάποτε την αγάπη της Παναγίας. Η τιμή, η αγάπη και η λατρεία του πληρώματος αυτό εκφράζει. Δεν υπάρχει κανένα πρόσωπο στην ιστορία, που να υμνήθηκε, να εγκωμιάσθηκε και να τραγουδήθηκε όσο η Παναγία, η ορθώς ονομασθείσα «μόνη εν γυναιξίν ευλογημένη».
Η εορτή της Παναγίας μας είναι ανατολή φωτός και δυνάμεως. Η ζωοκοίμη τη μετάστασή Της ας είναι αλλαγή ζωής για τον καθένα μας, που δυναστεύεται από τον φόβο του θανάτου και τυραννείται μέσα σε μια παράφρονη κοινωνία, που έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Η ζωή μας δεν είναι μόνο χρήμα και απόλαυση. Υπάρχουν ακόμα πολλά, τα οποία πρέπει να αναζητήσωμε.
«Δεί γαρ το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν» (Α’ Κορινθ. 15,54), τονίζει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Από την φθαρτότητα των εγκοσμίων πρέπει να οδηγηθούμε στην αφθαρσία των αιωνίων.
Η Υπεραγία Θεοτόκος μας υποδεικνύει τον τρόπο, ο οποίος είναι η ένωσή μας μετά του Χριστού διά του Παναγίου Σώματος της Εκκλησίας. Έτσι η εορτή του θανάτου Της θα γίνει για μας Ανάσταση και ζωή σε μια κοινωνία θεανθρώπινη, η οποία από αυτό τον κόσμο θα γεύεται την ευτυχία, την ευλογία και την αγιότητα της αιωνιότητος.
Η Παναγία Μητέρα μας να σας ευλογεί ακαταπαύστως και να σας σκεπάζει από κάθε κακό.
(Από το βιβλίο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Νικολάου “Θεομητορικά Νεύματα”).
-120x86.jpg)
