Υπό του Γέροντος Μαξίμου Ιβηρίτου – Για το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
«Όταν μέλλης έρχεσθαι, κρίσιν δικαίαν ποιήσαι, Κριτά δικαιότατε…, βίβλοι ανοιγήσονται και τα κρυπτά φανερωθήσονται» (Κυριακή της Απόκρεω)
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΙΒΗΡΙΤΗΣ: Ο Πανάγαθος Θεός, ο δημιουργήσας εξ αγάπης τον άνθρωπον, δεν τον κατέλιπεν εις την τύχην του, αλλά προς σωτηρίαν της ψυχής του απεκάλυψεν εις αυτόν και ταμέλλοντα συμβήναι διά των Προφητών, του Ιησού Χριστού, των Αγίων Αποστόλων και άλλων Αγίων και Πατέρων της Εκκλησίας μας.
Καθώς αναφέρεται εις το βιβλίον της Γενέσεως, ο Πατριάρχης Ιακώβ προ του θανάτου του εκάλεσε τους Δώδεκα υιούς αυτού, και τους είπε προφητικώς όσα εις το απώτερον μέλλον επρόκειτο να συμβούν εις κάθε Ισραηλιτικήν φυλήν· ήτοι εις τους εσχάτους καιρούς: «συνάχθητε, ίνα αναγγείλλω υμίν, τι απαντήσει υμίν επ’
εσχάτων των ημερών» (Γεν. μθ ́, 1).
Από τας προφητείας του Ιακώβ προς τους υιούς του, μία αναφέρεται εις τον Χριστόν και μία άλλη εις τον Αντίχριστον. Διά τον Χριστόν ομιλεί η προφητεία προς τον Ιούδα, ήτις επηληθεύθη κατά γράμμα με την έλευσιν του Κυρίου εις τον κόσμον· διά δε τον Αντίχριστον, ομιλεί η προφητεία προς τον Δαν, έχουσα ως εξής:
«Δαν κρινεί τον λαόν αυτού, ωσεί και μία φυλή εν Ισραήλ· και γεννηθήτω Δαν όφις εφ’ οδού, εγκαθήμενος επί τρίβου, δάκνων πτέρναν ίππου, και πεσείται ο ιππεύς εις τα οπίσω, την σωτηρίαν περιμένων Κυρίου» ( Γεν. μθ ́, 16-18).
Ως εκ τούτων, ο Αντίχριστος θα είναι Εβραίος, θα προέρχηται εκ της Ισραηλιτικής φυλής Δαν, και καθώς λέγουν οι Πατέρες θα προέλθη εκ της Γαλιλαίας (βλ. Μέγας Αθανάσιος, ΒΕΠΕΣ 35, 132 και Ανδρέου Καισαρείας PG 106, 301, 368).
Εν μέρος της ανωτέρω προφητείας επραγματοποιήθη με την προδοσίαν του Ιούδα, καθότι ο Διάβολος διά του Ιούδα επτέρνισε τον Κύριον, παραδώσας αυτόν εις Σταυρικόν θάνατον. Όμως, εις το σύνολον αυτής, η προφητεία θα επαληθευθή και ουδείς δεν πρέπει να αμφιβάλλη περί του Αντιχρίστου.
Ο Διάβολος διά του Αντιχρίστου θα πτερνίση την Εκκλησίαν του Κυρίου, ιδίως κατά τας ημέρας της δράσεως αυτού. Αλλ’ όπως ο Κύριος Ανέστη εκ νεκρών, ούτω και η Εκκλησία αυτού θα εγερθή «εις ζωήν αιώνιον» (Ματθ. κε ́, 46)· και ωσάν ιππεύς όστις έπεσε προς τα οπίσω, θα περιμένη την σωτηρίαν από τον Χριστόν.
Ερωτηθείς ο Κύριος υπό των μαθητών του, διά τα σημεία τα οποία θα προηγηθούν της ενδόξου αυτού Δευτέρας Παρουσίας, αφού απηρίθμησε ταύτα, είπε: «Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελλοι των ουρανών, ει μη ο πατήρ μου μόνος» (Ματθ. κδ ́, 36).
Και αλλαχού: « Όταν ούν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως το ρηθέν διά Δανιήλ του προφήτου εστώς εν τόπω αγίω – ο αναγινώσκων νοείτω [= Όταν, λοιπόν, θα ίδητε πρώτον το μισητόν και βέβηλον βδέλυγμα, το οποίον θα προκαλέση την ερήμωσιν και την καταστροφήν της Ιερουσαλήμ, και το οποίον ελέχθη προφητικώς
διά του προφήτου Δανιήλ, να στέκηται εις άγιον τόπον, τότε έκαστος αναγνώστης ας το εννοήση, και ας λάβη τα μέτρα του](Ματθ. κδ ́, 15).
Ο Απόστολος Παύλος, ομιλών διά την Δευτέραν Παρουσίαν του Χριστού, λέγει ότι δεν θα έλθη αύτη «εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον [= προδοσία, επανάστασις κατά της αληθινής πίστεως] και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας» [= ο Αντίχριστος], ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα
λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε αυτόν εις τον ναόν του Θεού καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν ότι εστί Θεός» ( Β ́Θεσ. β ́, 2-4).
Εις την Αποκάλυψιν ο Αντίχριστος παρομοιάζεται με θηρίον· ο δε Απόστολος Παύλος λέγει, ότι ούτος είναι ο «άνθρωπος της αμαρτίας» (Β ́Θεσ. β ́, 3). Ο χαρακτήρ αυτού θα είναι πικρός και δόλιος και θα αποτελέση φαινόμενον κακίας και σπέρμα μοναδικόν του Διαβόλου, διότι θα βλασφημήση τον Θεόν και θα
πολεμήση τους Αγίους αυτού κατά την Αποκάλυψιν.
Όμοιοι του Αντιχρίστου θα είναι ο Διάβολος και ο ψευδοπροφήτης πρόδρομος αυτού. Ο ίδιος δεν θα εκδηλώση ευθύς εξ αρχής σατανικότητα, με την οποίαν θα διακατέχηται, αλλά θα γεννηθή και θα ανατραφή και θα αναδειχθή διά δολιότητος κοσμοκράτωρ.
Ούτος θα υπερβή τους πάντας εις την υποκρισίαν και την ψευδολογίαν, και καθώς μας λέγει ο Απόστολος Παύλος θα είναι το πλέον δηλητηριώδες γέννημα των εχιδνών και μάλιστα θα κάμνη την εμφάνισίν του «εν τω εαυτού καιρώ» [= εις τον καιρόν τον οποίον του έχει ορισθή (Β ́Θεσ. β ́, 6).
Συμφώνως με την Αποκάλυψιν, οι λαοί εξαπατώμενοι υπ’ αυτού, θα αποταχθούν τον Χριστόν και θα συνταχθούν μετά του Αντιχρίστου. Θα παραδώσουν μάλιστα εις αυτόν «και την δύναμιν και την εξουσίαν των» (Αποκ. ιζ ́, 13). Τα δε κράτη, τα οποία δεν θα υποταχθούν, θα υποκύψουν εις αυτόν διά πολέμου· μεταξύ αυτών και τα τρία αναφερόμενα έθνη: «Αιγύπτου και Λιβύων και Αιθιόπων» (Δαν. ια ́, 42).
Όταν εν τέλει θα επικρατήση ο Αντίχριστος, τότε θα φανερώση όλην την πονηρίαν και μοχθηρίαν αυτού λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Τότε θα προβή εις κάθε είδους «απανθρωπίας και παρανομίας» (Κυρίλ. Ιεροσ. ΒΕΠΕΣ 39, 190-191)…, «ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ει μη ο έχων το χάραγμα, το όνομα του θηρίου, ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού» (Αποκ. ιγ ́, 17). Καθώς γέγραπται, ο Αντίχριστος θα προσπαθήση να πλανήση τους ανθρώπους με περίεργα έργα, σημεία και τέρατα: «εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους» ( Β ́Θεσ. β ́, 9)…, «και πυρ ίνα εκ του ουρανού καταβαίνη εις την γην ενώπιον των ανθρώπων» ( Αποκ. ιγ ́, 13).
Θα πράττη διά μαγείας φοβερά σημεία, και θα παρουσιάση τους Δαίμονας αυτού ως Αγγέλους φωτός εις στρατιάς: «ων ουκ έστιν αριθμός» (Δαν. ζ ́, 5). Πάντα δε ταύτα με την δύναμιν του Διαβόλου, κατά τον Απόστολον Παύλον: «κατ’ ενέργειαν του Σατανά» ( Β ́Θεσ. β ́, 9).
Τα έργα του Αντιχρίστου θα είναι τόσον εντυπωσιακά, ώστε θα κινδυνεύσουν να πλανηθούν και «οι εκλεκτοί» (Ματθ. κδ ́, 24), καθότι θα προσπαθήση να αποδείξη ο πονηρός, ότι είναι Θεός: «αποδεικνύντα εαυτόν ότι εστί Θεός» (Β ́Θεσ. β ́, 4).
Διά την μεγάλην αποστασίαν της ανθρωπότητος θα επιτρέψη ο Θεός να ανοικοδομηθή ο ναός των Εβραίων εις τα Ιεροσόλυμα, όστις κατεστράφη το 70 μ.Χ. επί Τίτου, και έκτοτε δεν επέτρεψε την ανέγερσιν αυτού παρά τας επανειλημμένας προσπαθείας των Ιουδαίων. Βλέποντες εν τω μεταξύ οι Ιουδαίοι την ανέγερσιν του ναού των, όστις αποτελεί δι’ αυτούς προαιώνιον σύμβολον και μέγα όνειρον, θα πιστέψουν ότι ο Αντίχριστος είναι ο υπ’ αυτών αναμενόμενος Μεσσίας.
Τότε θα πραγματοποιηθή η προφητεία του Αποστόλου Παύλου, λέγουσα: «… ώστε αυτόν εις τον ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν ότι εστί Θεός» (Β ́Θεσ. β ́, 4). Εις την συνέχειαν θα προσπαθήση να αφανήση την Εκκλησίαν του Χριστού από προσώπου γης. Εις τα χρόνια του θα υπάρξη πρωτοφανής θλίψις: «έσται γαρ τότε θλίψις μεγάλη, οία ου γέγονεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν ουδ’ ου μη γένηται» ( Ματθ. κδ ́, 21).
Η Αποκάλυψις μας λέγει, ότι η γυνή η «περιβεβλημένη τον ήλιον» [= η Εκκλησία] «… έτεκεν υιόν άρρενα, ος μέλλει ποιμαίνειν πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά· και ηρπάσθη το τέκνον αυτής προς τον Θεόν και προς τον θρόνον αυτού· και η γυνή έφυγεν εις την έρημον, όπου έχει εκεί τόπον ητοιμασμένον από του Θεού, ίνα εκεί τρέφωσιν αυτήν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα» ( Αποκ. ιβ ́, 1-6).
Καθώς λέγει, τότε οι εκλεκτοί του Θεού θα καταφύγουν τότε εις την έρημον: εν ορέοις και σπηλαίοις και ταίς οπαίς της γης (κατά τους Αγίους Πατέρας). Αλλ’ όμως ο Αντίχριστος ούτε εκεί θα αφήση ησύχους τους Χριστιανούς· και όσοι εν τέλει δεν δεχθούν το χάραγμά του, θα χρησιμοποιήση προς αυτούς κάθε είδους βασανιστήρια.
Όσοι δε προσκυνήσουν το θηρίον, θα φέρουν εμφανώς το χάραγμα του Αντιχρίστου «επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών» (Αποκ. ιγ ́, 16). Οι λοιποί θα είναι απομεμονωμένοι κοινωνικώς, οικονομικώς, πολιτικώς [= σχετικόν προεικόνισμα απετέλεσε και η κορωνοική εποχή], και δεν θα δύνανται να πωλούν ή να αγοράζουν ο,τι δήποτε, καταλήγοντες εις τον θάνατον ( Αποκ. ιγ ́, 15).
Διά το χάραγμα του Αντιχρίστου γράφει με σαφή τρόπον ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εις την Αποκάλυψιν, λέγων χαρακτηριστικώς: « Ώδε η σοφία εστίν, ο έχων νούν ψηφισάτω [= ας αθροίση] τον αριθμόν του θηρίου, αριθμός γαρ ανθρώπων εστί· και ο αριθμός αυτού χξϛ ́ [= 666]» ( Αποκ. ιγ ́, 18).
Εκείνοι οι οποίοι θα μαρτυρήσουν επί Αντιχρίστου, θα είναι οι μεγαλύτεροι Μάρτυρες της Εκκλησίας, κατά τον Άγιον Κύριλλον Ιεροσολύμων, διότι θα παλαίσουν με τον ίδιον τον «άνομον» και τον Διάβολον.
Ο χρόνος τυραννίας του Αντιχρίστου θα είναι μικρός. Εις την Αγίαν Γραφήν αι σχετικαί προφητείαι καθορίζουν τον χρόνον της δημοσίας εμφανίσεως αυτού εις επτά έτη. Εάν ο χρόνος της παρουσίας του «ανόμου» παρετείνετο, δεν θα εσώζετο ουδείς επί της γης: «ου αν εσώθη πάσα σαρξ» (Ματθ. κδ ́, 22). Τότε ο Θεός θα κολοβώση [= σμικρύνη]\τας ημέρας εκείνας, διά να σωθούν οι εκλεκτοί του: «διά τους εκλεκτούς, κολοβωθήσονται αι ημέραι εκείναι» (Ματθ. κδ ́, 22).
Τα επτά έτη αναφέρει τόσον η Αποκάλυψις, όσον και η σχετική προφητεία του Δανιήλ. Εκ των ετών του Αντιχρίστου και της δημοσίας εμφανίσεως αυτού, τα μεν πρώτα τρία και ημίσεια έτη θα είναι περίοδος σκληρών αγώνων του ιδίου μετά των δύο Προφητών Ηλιού και Ενώχ και των Αγίων του Θεού, και τα επόμενα λοιπά τρία και ημίσεια έτη οι δύο προφήται θα θανατωθούν υπό του Αντιχρίστου.
Κατόπιν ο «άνομος» θα κυριαρχήση πλήρως επί της γης· όμως προσωρινώς, διότι η βασιλεία αυτού θα καταλυθή υπό του Χριστού: «τότε ο ουρανός και η γη παρελεύσονται» (Ματθ. κδ ́, 35).
Ο Αντίχριστος θα καταργηθή ολοσχερώς διά της ενδόξου Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού: «και τότε αποκαλυφθήσεται ο άνομος, ον ο Κύριος αναλώσει τω πνεύματι του στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού» (Β ́Θεσ. β ́, 8).
Οι δύο Προφήται, Ηλίας και Ενώχ, θα είναι οι πρόδρομοι της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού επί της γης. Θα προλέγουν την Δευτέραν Παρουσίαν του Χριστού, και θα καλούν εις Μετάνοιαν τους πιστούς. Την έλευσιν αυτών προλέγει ο Θεός διά του προφήτου Μαλαχίου και του προφήτου Ζαχαρίου·
Αλλά και η Αποκάλυψις αναφέρεται σχετικώς, λέγουσα: «και δώσω τοις δυσί μάρτυσί μου και προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους, ούτοι είναι αι δύο ελαίαι και αι δύο λυχνίαι, αι ενώπιον του Κυρίου της γης εστώσαι» (Αποκ. ια ́, 3-4).
Τα θαύματα των Ηλιού και Ενώχ θα είναι θείας προελεύσεως, διότι θα έχουν εξουσίαν από Θεού: «ούτοι έχουσιν εξουσίαν τον ουρανόν κλείσαι, ίνα μη υετός βρέχει τας ημέρας της προφητείας αυτών, και εξουσίαν έχουσιν επί των υδάτων στρέφειν αυτά εις αίμα και πατάξαι την γην εν πάση πληγή οσάκις εάν θελήσωσι»
(Αποκ. ια ́, 6).
Όταν οι δύο ένδοξοι Προφήται «τελέσωσι την μαρτυρίαν αυτών» (Αποκ. ια ́, 7), τότε ο Αντίχριστος «ποιήσει μετ’ αυτών πόλεμον και νικήσει αυτούς και αποκτενεί αυτούς» (Αποκ. ια ́, 11-12). Τα σώματά των θα μένουν άταφα κατά την Γραφήν επί τρεις και ημισείας ημέρας εις την πλατείαν των Ιεροσολύμων, και θα είναι θεατά απ’ όλον τον κόσμον [= προφανώς διά των τηλεοράσεων].
Κατόπιν τούτων θα συντελεσθή το μέγα θαύμα. Τα σώματά των θα αναστηθούν, και θα καταλάβη φόβος και τρόμος εκείνους οι οποίοι θα τους ίδουν. Μετά δε την ανάστασιν αυτών δεν θα παραμείνουν εις την γην, αλλά θα ανέλθουν «εις τον ουρανόν εν τη νεφέλη» (Αποκ. ια ́, 11-12).
Η Ανάστασις των δύο Προφητών, Ηλιού και Ενώχ, θα προαναγγείλη την επί γης ένδοξον Δευτέραν Παρουσίαν του Χριστού. Τότε θα φανή το Σημείον του Σταυρού εις τον ουρανόν, και θα ίδουν όλοι «τον Κύριον ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» (Ματθ. κδ ́, 30). Εις την συνέχειαν θα γίνη η τελική κρίσις, καθ’ ην «απελεύσονται οι μεν άδικοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον» (Ματθ. κε ́, 46).
Τύποι και πρόδρομοι του Αντιχρίστου εν τη καθόλου Ιστορία γεγόνασι πολλοί. Χαρακτηριστικός αυτού τύπος ήτο ο Αντίοχος ο Επιφανής, όστις εν τη Γραφή ονομάζεται «ρίζα αμαρτωλός» (Α ́Μακ. α ́, 10).
Ωσάν πρόδρομοι του Αντιχρίστου δεν πρέπει να λογίζωνται μόνον τα θλιβερά ταύτα όργανα του Σατανά, αλλά διάφοροι αιρέσεις και καταχθόνιοι κινήσεις σκοτεινών οργάνων, καθώς και ωργανωμένα κέντρα διαφθοράς και εκφυλισμού της ανθρωπότητος (πρβλ. Σκαρτσιούνη Δημητρίου, Θεολόγου-Οικονομολόγου,
Όλες οι προφητείες για όσα θα συμβούν, εκδ. «Αποκάλυψις», Αθήναι 1991). Η παρούσα εποχή έχει πάρα πολλά τοιαύτα προδρομικά δείγματα του Αντιχρίστου.
Μεταξύ των πολλών ορατών πραγμάτων της νέας εποχής τα οποία βιούμεν, είναι και το ότι μερικοί μικροί άνθρωποι παραποιούν τα Εκκλησιαστικά κείμενα και υψώνουν ανάστημα ακόμη και εις τους ενθέους γίγαντας της αρχαίας Ελλάδος. Καθώς διαπιστούται, υπάρχουν ομάδες ανθρώπων αίτινες επεξεργάζονται κυρίως αρχαία κείμενα και τα παραποιούν, παραχαράττοντες ούτω δημοσίως την Εθνικήν μας Ιστορίαν και προσβάλλοντες τον Ελληνισμόν.
Αι ομάδες αύται έχουν όνομα και ευρίσκονται εις τον ευρύτερον χώρον των λεγομένων αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων, αίτινες δυστυχώς έχουν σήμερον εγκλωβίσει κατά πολύ το Ελληνικόν πνεύμα, εις σημείον ώστε το Έθνος των Ελλήνων, το οποίον εκλήθη από Θεού διά τον εκπολιτισμόν της ανθρωπότητος, να δέχηται εξ αυτών ανοικτήν επίθεσιν, και οι γνήσιοι Έλληνες να φαντάζουν ως τραγικαί φιγούραι εντός της χώρας αυτών, μη δυνάμενοι να απολογηθούν.
Εις τας ανωτέρω ομάδας ανήκουν και διάφορα μιντιακά άτομα, τα οποία από της τετάρτης εξουσίας ανήλθον όλως ξαφνικώς εις την πρώτην, εξαγοραζόμενα δι’ αργυρίων και υποσχέσεων πολλών. Η ιδεολογία των εις την πραγματικότητα είναι αναχρονιστική.
Οι πρόγονοί των ηγωνίσθησαν εις το παρελθόν, ώστε η Ελλάς νακαταστή μία άθεος και υλιστική Σταλινική Δημοκρατία, αλλά δεν το επέτυχον. Σήμερον, οι διάδοχοί των δεν επιθυμούν εν Κράτος Δικαίου ή Κράτος Έθνος. Στόχος αυτών είναι η καταστροφή της πολιτικής δομής, η πλήρης αναρχία και διάλυσις της Πατρίδος μας, ώστε να καταστή πλήρως ως μία απλή περιφέρεια της αθέου Ευρωπαικής κυριαρχίας με πανσπερμίαν ξένων, καθότι η ιδεολογία των αποτελεί συγκοινωνούν δοχείον του αθέου και κακοδόξου Δυτικού διαφωτισμού. Εις την πραγματικότητα, πρόκειται δι’ εσωτερικόν θεσμικόν πραξικόπημα, το οποίον ηκολούθησε μετά το πρώτον επιβληθέν εις ημάς εξωτερικόν οικονομικόν τοιούτον.
Προφανώς, άπασαι αι μεθοδεύσεις καταφθάνουν υπογείως εκ γνωστών-αγνώστων κέντρων εξουσίας εις την χώραν μας, όπου ευρίσκουν άτομα με μεμειωμένην Εθνικήν και Θρησκευτικήν συνείδησιν και έτοιμα προς υλοποίσησιν των σχεδίων των. Τα άτομα ταύτα αισθανόμενα δυνατά άχρι καιρού, αδυνατούν να φαντασθούν οποίαν κατάληξιν θα έχουν εις το μέλλον.
Ας αποτελέση δι’ αυτούς φαεινόν παράδειγμα ο πρόσφατος ξαφνικός κατακερματισμός ενός συγχρόνου υπερφιάλου πολιτικού συστήματος μετά του ηγέτου αυτών, το οποίον εν ασελήνω νυκτί παρέδωκε δολίω φιλήματι το όνομα της αιματοβρέκτου Ελληνικής Μακεδονίας εις χείρας επιβούλων αλλοφύλλων, γειτόνων τε και σλάβων τη καταγωγή.
Οι ίδιοι αποφαίνονται, ότι δεν έπρεπε να γίνη η Ελληνική Επανάστασις του 1821 και προσπαθούν να μας πείσουν, ότι ο εκδοθείς Πατριαρχικός αφορισμός κατά των πρωτεργατών δεν ήτο εικονικός και στάκτη εις τα όμματα των Οθωμανών, όπως συνέβη εις την πραγματικότητα, αλλ’ ήτο πραγματικός. Ούτω τους συμφέρει, ούτω και λέγουν· ίσως και εκ κληρονομικής καταγωγής, καθότι φεύγοντες οι Τούρκοι εξ Ελλάδος, προφανώς αφήκαν κατά μέρος μίαν μιαράν σποράν. Είναι ενάντιοι και εις την μεγάλην Εθνικήν Ιδέαν, και το απέδειξαν εις την μετά των Τούρκων συμμαχίαν των το 1922. Μας ήθελον αιωνίως δούλους εις τους Τούρκους από της πτώσεως της Βασιλευούσης ή και ενωρίτερον αυτής· και επειδή δεν το επέτυχον, επιδιώκουν σήμερον ανοικτά σύνορα, ώστε να εισέλθουν αναρίθμητοι παράνομοι ξένοι εις τον τόπον μας και να μας «μαυρίσουν» κατά την ρήσιν του Κουρδικής καταγωγής Προέδρου της Τουρκίας Οζάλ, επιφέροντες σταδιακώς την ειρηνικήν κατάκτησιν και ισλαμοποίησιν της Ελλάδος.
Είναι επίσης οπαδοί και της νέας «μετανθρώπου εποχής», και διά του τρόπου των μεθοδεύουν τους γάμους των Σοδομιτών και επιβάλλουν την ιδεολογίαν φύλλου ακόμη και εις τα μικρά παιδία, τα οποία κατ’ αυτούς δεν ανήκουν εις τους γονείς.
Έφθασαν μάλιστα εις το σημείον οι πάτρωνές των να εγκρίνουν νομοσχέδιον εις την πολιτείαν της Ουάσινκτον, ώστε να αφαρπάζουν διά νόμου τα παιδία εκ των γονέων αυτών, όσων θα αντιδρούν εις την «αλλαγήν φύλλου».
Κάτι τι ανάλογον έπραξαν εις το παρελθόν και οι Αγαρηνοί Οθωμανοί με το παιδομάζωμα. Το ίδιον έπραξε και ο υλιστής δικτάτωρ της Αλβανίας Χότζα, όστις διά των οργάνων του εφωδίασε τους μικρούς παίδας των Σχολείων με χειρονακτικά εργαλεία (κασμάδες και πτυάρια), και έδωκε το σύνθημα διά την κατεδάφισιν των
Εκκλησιών εις την χώραν του, ώστε να είναι δι’ αυτού του σατανικού τρόπου αναπολόγητοι και συνυπεύθυνοι (έκοντες-άκοντες) και αυτοί οι γονείς των.
Η είσοδος νέων κομμάτων εις την Βουλήν των Ελλήνων με Εθνικήν συνείδησιν εξώργισε και αυτό το λεγόμενον Δημοκρατικόν τόξον, το οποίον συστημικώς φερόμενον απεκάλυψε πλήρως τας προθέσεις του, χαρακτηρίζον άκουσον-άκουσον ως «πολιτικήν κακοφωνίαν και ψεύτικα είδωλα» τα εμφορούμενα υπό
πατροπαραδότων αξιών εισελθόντα εις το Κοινοβούλιον μικρά κόμματα.
Εις την πραγματικότητα, η εξουσία δεν αντιδρά τόσον διά την ιδεολογικήν των συνείδησιν, αλλά διά το ότι θα έχη εφεξής έμπροσθεν αυτής τους αρχηγούς των εις τα συλλογικά διαβούλια, όπου θα γίνωνται φανεραί ενδεχόμεναι μεθοδεύσεις εις βάρος του Ελληνορθοδόξου λαού.
Δυστυχώς, το φαινόμενον τούτο εγγίζει και άτομα προερχόμενα εκ διαφόρων θρησκευτικών οργανώσεων, τα οποία κατέλαβον Επισκοπικούς και Μοναστηριακούς θώκους, εφαρμόζοντες το ιησουιτικόν δόγμα: «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Είναι πλέον φανερόν, ότι μία συστημική ομάς ανθρώπων με ριζοσπαστικάς κατ’ επέκτασιν ιδέας έχει εισχωρήσει εις τους κόλπους της ορθοδόξου Εκκλησίας, διά τούτο και παρατηρούνται τα καινοτόμα κρούσματα του «μεταπατερικού ή αντιπατερικού αναθεωρητισμού», διαδόχου του «νεορθοδόξου κινήματος».
Ούτοι έχουν φραγκέψει επί μέρους, και δίχως να το συνειδητοποιούν έχουν ενταχθή εις τον οικουμενισμόν, όστις κατά τον μακαριστόν π. Αθανάσιον Μυτιληναίον αποτελεί πρόδρομον του Αντιχρίστου. Το επόμενον στάδιον, το οποίον εκ των πραγμάτων θα ακολουθήσουν, θα είναι εν τέλει η απαξίωσις του Ευαγγελικού νόμου του Ιησού Χριστού, η πανθρησκεία και η πλήρης ύβρις του Θεού, μέχρις ότου λάβουν παρ’ αυτού την δικαίαν τιμωρίαν· διότι: «φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος» (Εβρ. ι ́ 31).
Το σύστημα είναι σκληρόν ενίοτε και απάνθρωπον. Είδομεν τι συνέβη με τον αγωνιστήν μακαριστόν Αρχιεπίσκοπον Αθηνών Χριστόδουλον, όστις ευρέθη με δύο πρωτοφανή διαφορετικά καρκινικά εμφυτεύματα. Αδιευκρίνιστος παραμένει και η προ του Άθω πτώσις του Ελλικοπτέρου Σινούκ το 2004, μετά τους Ολυμπιακούς αγώνας, ένθα εύρον οικτρόν θάνατον άπαντες οι μετά του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Πέτρου επιβαίνοντες.
Ως γνωστόν, ο πρώτος είχεν ανοίγματα προς την Μόσχαν, και ο δεύτερος εις τον ευρύ Αφρικανικόν χώρον. Η δραστηριότης αμφοτέρων τούτων ηνόχλει τους Δυτικούς, ηνόχλει και τους ημετέρους ανθέλληνας συστημικούς, προς ζημίαν της χώρας μας.
Σχετικήν εμπειρίαν έχω και ο ίδιος, ότε προ τινων ετών μετέβην εις την Αμερικήν ως ομιλητής, προσκληθείς υπό της Ιεράς Μητροπόλεως Σικάγου εις τας εκδηλώσεις αυτής προς τιμήν των Ελληνικών Γραμμάτων, τελουμένων κατά μήνα Ιανουάριον εκάστου έτους.
Ομιλών εκεί εις μίαν κατανυκτικήν Θ. Λειτουργίαν περί των θεοσδότων Ελληνικών Γραμμάτων, περί Πατρίδος κ.α. τοιούτων, εις το τέλος με επλησίασεν εις φιλόθεος και φιλάγιος ανήρ, όστις μοί είπε συγκεκινημένος: «Σε συγχαίρω Πάτερ δι’ αυτά τα οποία λέγεις, αλλά πρόσεχε διότι σκοτώνουν». Εις την απάντησίν μου, ότι δεν έχω φόβον διά τούτο, μοί είπε και πάλιν: «Μη το λέγεις αυτό, διότι είμεθα ολίγοι». Ήτο ο Έλλην Πρόξενος του Σικάγου!
Είχε απόλυτον δίκαιον. Τότε ενεθυμήθην τον Ψαριανόν πυρπολητήν και πολιτικόν Κωνσταντίνον Κανάρην, όστις έλεγεν, ότι «αγωνιζόμεθα διά να νικήσουμε και όχι διά να σκοτωθούμε». Αλλά και από πρακτικής απόψεως, ο κάθε αγών απαιτεί εμπειρίαν και τέχνην· έτι δε περισσότερον, όταν ο αντίπαλος είναι δόλιος και φαινομενικώς ισχυρότερος.
Δεν πρέπει όμως να απογοητευώμεθα, διότι όταν αγωνιζώμεθα κατά Χριστόν, τότε λαμβάνομεν εξ αυτού την δύναμιν και την σοφίαν του Δαβίδ και του Γολιάθ, προς αντιμετώπισιν του εχθρού. Όστις διατηρεί την ηθικήν του ελευθερίαν, δεν γίνεται ποτέ αιχμάλωτος και δούλος, ούτε εσωτερικώς, ούτε εξωτερικώς!
Επί το γενικώτερον, παρατηρούμεν ότι υπάρχουν εν Ελλάδι και εις τον κόσμον εν γένει φωτεινά παραδείγματα, τα οποία πιστεύομεν ότι εις το τέλος θα επικρατήσουν, και θα απομακρύνουν διά πολύ χρόνον την παντελή κυριαρχίαν του πονηρού εις τον κόσμον.
Ο Όσιος Γέρων της εν Άθω Βατοπαιδινής Κολιτσούς, ο πεφωτισμένος Διονύσιος ο Πνευματικός († 2004), έλεγεν επί τούτου: «Όταν η Ορθοδοξία δεν θα στέκεται πιά στο ύψος της, τότε θα έλθη ο Αντίχριστος, διότι
μέχρι τότε δεν θα μπορή να βασιλεύση».
Ας ευχηθώμεν, προτού έλθη η γενική αποστασία και αποκαλυφθή ο «άνθρωπος της αμαρτίας», να μεγαλουργήση και πάλιν ο Ελληνισμός με πρωτεύουσαν την Επτάλοφον ΚΠολιν. Και θα μεγαλουργήση, συμφώνως με την προφητείαν του Αρχιεπισκόπου Πατάρων Αγίου Μεθοδίου († 310): «Και φωνή υπό αγγέλου
κηρυχθήσεται, συνήσατε αυτόν Βασιλέα και δώσωσιν αυτώ εις την δεξιάν χείρα ρομφαίαν, λέγοντες αυτώ ανδρίζου Ιωάννη και ίσχυε και νίκα τους εχθρούς σου, και επάρας την ρομφαίαν παρά του αγγέλου πατάξει τους Ισμαηλίτας Αιθίοπας και πάσαν γενεάν άπιστον». [Ιούν.< Ιούλ. 2023]
