του Εμμανουήλ Ρ. Γαβαλά, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ., Γαστρεντερολόγου- Ηπατολόγου- Για το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Τελευταία όλοι μας γίναμε αποδέκτες γεγονότων που μόνο προβληματισμό και θλίψη θα μπορούσαν να επιφέρουν στις καρδιές μας.
Ένα εξ αυτών, η στοχοποίηση ιερέα που επιτέλεσε με υπευθυνότητα την ιερατική του διακονία προσφέροντας σε δύο μικρά παιδιά το μυστήριο της Ζωής, τηρώντας συγχρόνως όλα τα απαραίτητα από την πολιτεία μέτρα.
Σε πρόσφατη διαδικτυακή ανάρτηση μου περί της νομιμότητας φωτογράφισης συμπολιτών μας και δημοσιοποίησης των κρυφίως εκμαιευομένων αρχείων αυτών, διημείφθη με αρκετούς συνομιλητές, συμπεριλαμβανομένων και αξιολογότατων επιστημόνων, ένας χειμαρρώδης διάλογος με απύθμενο ενδιαφέρον. Προσωπικά, σκέφτομαι να φωτογραφίζουν το παιδί μου και να το παραδίδουν στην βορβορώδη «αρένα» των ΜΜΕ, στο όνομα της “δικτατορίας του ανθρωπισμού” και φρίττω!
Πλειάδες απόψεων δικηγόρων με τους οποίους επικοινώνησα, θεωρώντας τον εαυτό μου αδαή περί συνταγματικών δικαιωμάτων, επιβεβαίωσαν το υπόβαθρο της φρίκης μου. Είχα την αμυδρή ελπίδα ότι το σημείο της επίθεσης και αγανάκτησης του διαδικτυακού μας συγχρωτισμού, θα ήταν η άκρως παράνομη και αντισυνταγματική πράξη του “φωτογράφου”. Τελικά όμως, πόσο αδαής ήμουν και χαίρομαι γι’ αυτό! Χαίρομαι γιατί όπως όφειλα να αναμένω, τα φώτα δεν πέσαν στην, όλο μαεστρία, μίμηση του Ιούδα…αλλά σε Εκείνον, στον Ένα και Μοναδικό, σε Αυτόν που χώρισε βαθιά την Ιστορία στα δύο και από το Αίμα Του χάραξε τον βαθύ και δύσβατο δρόμο του ανθρώπου για την Όντως Ζωή!! Πόσο αδαής ήμουν!!! Και πόσο υποτίμησα το κλασσικό:
«ΟΥΤΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΕΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΠΤΩΣΙΝ ΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΣΗΜΕΙΟΝ ΑΝΤΙΛΕΓΟΜΕΝΟΝ!»
Ο Μέγας Αντιλεγόμενος που χωρίζει τα μέσα μας σε προσπάθεια επιβίωσης αέναης με θάνατο πολύ και σε προσπάθεια θανάτου του εγώ μας από μίμηση του Έρωτά του και αυτοπαράδοσης στην Όντως Ζωή!! Ω Σημείον Μέγα Αντιλεγόμενο, ακόμα όλοι μας πίσω από καθετί, Εσένα ψάχνουμε τελικά με τον έναν ή τον άλλο τρόπον… Έτσι κι αλλιώς και φέτος το Πάσχα θα έχει Ιερατείο που Σε παρέδωσε στυγνά, Ιούδες που Σε πρόδωσαν στεγνά και Πόντιους Πιλάτους με καλό προσωπείο και προφίλ ηθικού ανθρωπάκου που θα σφυρίζουν αδιάφορα….(εννοώ κυρίως και ίσως αποκλειστικά εμένα!).
Στο επίκεντρο όμως θα είναι Εκείνος και μόνο Εκείνος, κατάμονος επιδεικτικά στο Ζωηφόρο Σταυρό Του, κατάμονος στην συντριπτική Του Ανάσταση… Ο Άδης Τον προσκύνησε και εμείς, καθείς με τον τρόπο του, Τον έχουμε πάντα και τώρα στο επίκεντρο, όπως 2020 χρόνια η Ανθρωπότητα… Άλλος Τον ζει, άλλος φοβάται, άλλος Τον αρνείται για να μην πληγωθεί, όλοι όμως Εκείνον ψάχνουμε, όλοι για Εκείνον μιλάμε όπως τα πληγωμένα παιδιά που ψηλαφάνε τον Έρωτα.
Όπως θα έλεγε κι ο Ελύτης “από τον Θεό τραβιέται ό άνθρωπος, όπως ο καρχαρίας από το αίμα”. Και όπως θα έλεγα κι εγώ με την μηδαμινή μου ποιητικότητα και ανύπαρκτη γνώση Θεού, ζωή χωρίς παρουσία, μυρωδιά, γεύση, άγγιγμα Χριστού είναι ζωή σε διασωλήνωση, χωρίς ελπίδα ανάνηψης κι ας είναι και η απολύτως διασφαλισμένη αιώνια χρονικά επιβίωση. Φυσικά, κανείς δεν θα μπορούσε να υπερασπιστεί Εκείνον, ούτε μας έχει ανάγκη.
Υπεράσπισή Του και αιώνια Μαρτυρία Του, είναι ο παρ’ ολίγον νεκρωμένος κόσμος, ο κόσμος που διαρκώς ακροβατεί στο χείλος του θανάτου και με την μανική και Άπειρη Αγάπη των Άκτιστων Ενεργειών Του, κατακλύζεται από ζωή Υπέρλογη, Ζωή Άφατη, Ζωή που δεν έχει ανάγκη από υποσημειώσεις, Ζωή όπως η κάθε μας αναπνοή, που κανένας σοβαρός επιστήμονας δεν μπορεί να εξηγήσει την ακάματη και ακριβή επαναληψιμότητα της.
Υπεράσπισή Του και αιώνια Μαρτυρία Του, είναι οι Ατελεύτητοι Μάρτυρες και Άγιοί Του, για όποιον έχει «ὦτα ἀκούειν…».
Υπεράσπισή Του και αιώνια Μαρτυρία Του, είναι οι διώκτες Του, που επιβεβαιώνουν κάθε χρόνο το πόσο ενοχλεί έναν κόσμο παραδομένο στην φθορά και στο θάνατο, το επαναλαμβανόμενο για όλους κάθε χρόνο σε real και όχι συμβολικό time:
«Ἐσκύλευσε τόν ἅδην ὁ κατελθών εἰς τόν ἅδην. Ἐπίκρανεν αὐτόν, γευσάμενον τῆς σαρκός αὐτοῦ. Καί τοῦτο προλαβών Ἠσαϊας ἐβόησεν˙ ὁ ἅδης φησίν, ἐπικράνθη, συναντήσας σοι κάτω».
«Ἐπικράνθη˙ καί γάρ κατηργήθη. Ἐπικράνθη˙ καί γάρ ἐνεπαίχθη.
Ἐπικράνθη˙ καί γάρ ἐνεκρώθη. Ἐπικράνθη˙ καί γάρ καθηρέθη.
Ἐπικράνθη˙ καί γάρ ἐδεσμεύθη».
Υπεράσπισή Του και αιώνια Μαρτυρία Του, είναι η «Ἡ σταγόνα τὸ αἷμα κάθε Ἀπρίλιο δωρεὰν καὶ γιὰ ὅλους», όπως είχε πει πάλι ο μέγιστος Ελύτης. Υπεράσπιση και αιώνια Μαρτυρία Του, είναι «εκείνα τα γραΐδια με το κερί στο χέρι που κρατάνε στη χούφτα τους όλοι την Ελληνική ιστορία», όπως είχε πει ο άλλος μέγιστος, ο Κόντογλου.
Υπεράσπισή Του και αιώνια Μαρτυρία Του, είναι η Ανάληψή Του, η λεβεντιά και το κιμπαριλίκι του Θεανθρώπου που αφού «εσκύλευσε τον Άδη», έφυγε διακριτικά για να μην παραβιάσει την ελευθερία μας, ενώ θα μπορούσε, υπακούοντας στον μεγάλο ιεροεξεταστή του Ντοστογιέφσκι να μας στερήσει πλήρως κάθε αμφισβήτηση της Θεότητας του, γυρνώντας από πόρτα σε πόρτα 2000 χρόνια και κάνοντας μαγικά! Για την απόλυτη και άφατη Αγάπη Του όμως, μόνο ελεύθερα μπορεί να τον ερωτευτεί μανικώς ο άνθρωπος, ζητώντας το διακριτικό και ανείπωτο βίωμα της εν Μυστηρίω Παρουσίας του, ή να τον αμφισβητήσει και να τον αποστραφεί. Άμετε τώρα να βρείτε ίχνος από τέτοια λεβεντιά στις ρομαντσάδες και τον ηθικισμό (ή την άλλη όψη του, τον εκχυδαϊσμό) που μας πλασάρουν για εικόνα του έρωτα.
Υπεράσπισή Του ίσως να είναι οι τελευταίες στιγμές του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, οι Βασιλιάδες που ζούσαν πουλώντας αυγά όπως ο Ιωάννης Βατάτζης, ένας ξεχασμένος Κολοκοτρώνης και ένας ρακένδυτος Μακρυγιάννης…
Υπεράσπισή Του είναι κάθε φωλιά Ουρανού και Αγιότητας που κρατάει ζωντανό τον κόσμο με τις προσευχές του, δηλαδή κάθε ορθόδοξο μοναστήρι που μέσα σε όλα τα άλλα, ήταν, είναι και θα είναι η Κιβωτός του Γένους μας, χωρίς τα οποία θα μιλούσαμε ήδη esperado. «Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω» όπως αποφαίνεται το έργο – επιτομή του Γένους μας, « Άξιον Εστίν».
Υπεράσπισή Του είναι οι χιλιάδες ερευνητές στη Δύση, οι οποίοι αποστεωμένοι και συντετριμμένοι από την ανυδρία της παντοκρατορίας της Ακινάτειας και Βαρλαάμιας λογικοφάνειας και της αλληλουχίας των συνεχιστών τους στον Διαφωτισμό (όπως ο Καντ, ο Νεύτωνας, ο Έγγελς κλπ.) ψάχνουν με μανία την παγκόσμια κορύφωση του ανθρώπινου στοχασμού, δηλαδή τους Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής και ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος… Σημειωτέον, ότι η Ακινάτεια και Βαρλαάμια μεταφυσική, κινούμενη εντελώς αναπόδεικτα μετά την αίρεση των Καθολικών, όρισε την κοινή λογική και τα χωλά της παράγωγα ως απόλυτα αφέντη τού καταραμένου και χωρίς Ενεργό Θεό κτιστού κόσμου, υποβιβάζοντας την ύλη – που για τον αυθεντικό Χριστιανισμό είναι ιερή και αναστημένη μέσω των διαρκών Ακτίστων Ενεργειών – σε ευτελές, και γνωσιακά ευκόλως ελεγχόμενο πεδίο, γεννώντας κατακόμβες θυμάτων, κατάθλιψη και απελπισία…
Πόσο ανέλπιστα τυχεροί είμαστε που η σύγχρονη φυσική, βιολογία και ιατρική απεκδύθηκαν αυτής της καταδυναστείας και καλπάζουν ελεύθερες από εγωισμούς και «κοινές επαγωγικές λογικές» στη συγκεκριμένη, ακριβή και με απόλυτα αυστηρά συμπεράσματα έρευνα, σε σημείο που κορυφαίοι ερευνητές να μιλάνε για διαρκή έκπληξη ενός ζωντανού και πάλλοντος κόσμου, ο οποίος καθημερινά συνδιαλέγεται με τον άνθρωπο, γεννιέται και αιφνιδιάζει με την ομορφιά του και την ελευθερία του.
Σε αυτή την αλληλουχία, προφανώς κανείς και ειδικά εγώ, δεν προτίθεμαι να κουνήσω κανένα δάκτυλο προς συμμόρφωση αντιφρονούντων. Ούτε να κομπάσω για κανένα αλάθητο που απεύχομαι, ούτως ή άλλως να έχω. Τα πιστεύω και η γνώμη του καθενός είναι σεβαστά και ιερά. Η διολίσθηση ξεκινάει όταν η γνώμη γίνεται με επιστημονικό μανδύα “απόλυτη αλήθεια”. Ακόμα χειρότερα, όταν με επιστημονικό μανδύα, χωρίς καμία απολύτως απόδειξη και συγκεκριμένη έρευνα, αφορίζονται ιερά και όσια στο όνομα της επιστήμης. Ακόμα χειρότερα, όταν η θολούρα με την επίκληση της επιστήμης ως μαγικό πνεύμα γίνεται νόμος του κράτους, χωρίς επικύρωση ψηφοφορίας και με μόνιμο επιμύθιο το «όποιος δε δέχεται την αλήθεια μας είναι δολοφόνος».
Πόσο όμως ταιριαστά με το θρησκευτικό – ατεκμηρίωτο εμπειρικό- μεταφυσικό αλάθητο του Πάπα, το οποίο προέκυψε στην προαναφερθείσα μήτρα της Ακινάτειας λογικής και ευτυχώς, επιστημονικά πάντα μιλώντας, θεωρείται παρωχημένο.
Σε αυτήν την παραφροσύνη του νεοφανούς διωγμού εκ των έξω και εκ των έσω της Εκκλησίας:
1) Οι καμπάνες μεταδίδουν ιούς.
2) Τα μέτρα ασφαλείας (που με ευλάβεια οφείλουμε να τηρούμε) μπορούν να παραβιάζονται πολλάκις και μπροστά στα μάτια όλων, όταν συνωστιζόμαστε σε ουρές έξω από τράπεζες ή δημόσιους οργανισμούς καθώς και από δημοσιογράφους που σπρώχνονται για μια θέση στο πλάνο, αλλά δεν επιτρέπεται να τηρηθούν με πλήρη ευθύνη στο προαύλιο της εκκλησίας.
3) Επιτρέπεται να περιφέρουμε, χτυπώντας ο ένας πάνω στον άλλον, τις αναπνοές μας στα super-markets, αλλά όχι να περιφέρουμε με απόλυτη και ελεγχόμενη ασφάλεια Τον σκυλεύσαντα τον Άδη. Επιτρέπεται να περιφέρουμε ένα ψυγείο από την μια οικοδομή στην άλλη, αλλά όχι τον Πυρπολητή της παγωμάρας μας.
4) Επιτρέπεται να τρώμε προϊόντα που δεν είναι ελεγμένα για ύπαρξη COVID, αλλά πριν καν αρχίσει η καραντίνα να ακούμε, ότι «αν κοινωνήσει έστω κι ένας, θα πεθάνουμε όλοι».
5) Ξεχάσαμε ότι η μέγιστη συγκέντρωση κόσμου γίνεται στα εργοστάσια και στις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά μην βλέποντας ποτέ ούτε μια εικόνα από τέτοιους χώρους (παρόλο ότι αρκετοί ειδικοί υποθέτουν, ότι στη Βόρεια Ιταλία η διασπορά έγινε λόγω έλλειψης μέτρων προστασίας στην βαριά βιομηχανική της ζώνη) δεχτήκαμε σαν κοινωνία, ότι η μέγιστη διασπορά γίνεται μέσα στους Ναούς, ακόμα και αν είναι 1 πιστός/10τ.μ.
6) Μάθαμε να χαρακτηρίζουμε δολοφόνο τον ιερέα που συνεχίζει την παράδοση 2000 ετών και προσφέρει Αυτόν που δολοφονεί αποκλειστικά και μόνο τον Θάνατο, αλλά δεν βλέπουμε τον δολοφόνο της απληστίας πίσω από τα μηδενικά μέτρα για έκτακτο προσωπικό σε super-markets, τράπεζες κ.λ.π. Επιχειρήσεις με εκατομμύρια τζίρο αντί να μειώσουν τα κέρδη τους προσλαμβάνοντας security, κάνοντας δωρεάν διανομή κατ’ οίκον, προσλαμβάνοντας έκτακτο προσωπικό ή νοικιάζοντας επιπλέον χώρους λειτουργίας τους, ανενόχλητες συνεχίζουν την πιθανή διασπορά του ιού χωρίς κανέναν έλεγχο. Δολοφόνος όμως είναι ο παπάς!!!
Η ψευδοεπιστήμη με συνοδεία τον συρφετό των κλακαδόρων και προπαγανδιστών βρήκε τον ένοχο πριν καν αρχίσει το πρόβλημα. Και καταπίνει την κάμηλο ξεχνώντας τον ανθρωπισμό που διαρκώς επικαλείται. Από το πολύ και στοχευμένο κυνήγι αυτού του φαντασιακού δολοφόνου που λέγεται συνωστισμένη – μολυσμένη και ιοφόρα Εκκλησία κινδυνεύουμε να καταπιούμε τον θάνατο ολόκληρο από όλους τους άλλους. Και να ήταν μόνο αυτό….! Καταπίνουμε σαν κοινωνία τις πηγές μόλυνσης αμάσητες και ξερνάμε ως αυτόχειρες την όποια ελπίδα Ανάστασης.
Τι μας διασφαλίζει, στην επόμενη ιογενή κρίση (δίπλα στα πολύ σωστά μέτρα περιορισμού των συναναστροφών που αυτονοήτως έχουν την πλήρη υποστήριξη του γράφοντα), από το ότι ο συρφετός των όποιων προπαγανδιστών, δεν θα σπείρει τη φήμη, που θα γίνει υποψία, που θα γίνει λογικοφάνεια, που θα γίνει φόβος, που θα γίνει νόμος πως «ο ιός πεθαίνει αν δέρνουμε τις γυναίκες μας»; Πάντα με λογικοφανείς επαγωγές του τύπου «ταιριάζει με μια άλλη μελέτη που έγινε σε άλλο υλικό συνθήκες, φύλο, φυλή αλλά δε βαριέσαι βρε αδερφέ, πληροφοριακός αχταρμάς να γίνεται», χωρίς καμία επιστημονικώς ορθοστατούσα απόδειξη και πάντα με τον Γκεμπελισμό του «λέγε, λέγε κάτι θα μείνει» και πάντα για το καλό του συνανθρώπου μας, υποβάλλοντας μας ως κοινωνίες σε άκρατο αποπτωτικό ευτελισμό;
Κι αν φαίνεται ακραίο το παράδειγμα, ποια επιστημονική απόδειξη μας επιτρέπει να ποδοπατάμε το «ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται»? Πως μπορούμε να στερούμε την Τροφή σε ανθρώπους που αυτό το βιώνουν? Προσωπικά, ως ελάχιστος και ολίγιστος Χριστιανός, μέσα στην καθημερινή βορβορώδη μου φθορά, αρκούμαι στα προϊόντα του super- market και στο delivery. Υπάρχουν άνθρωποι όμως, που τη φυσιολογική ανθρώπινη κατάσταση, τη διαρκή- ιεροϋλική- αέναη-αδιάλειπτη ένωση με τον Χριστό, την έχουν Αναπνοή, Ύδωρ και Φάρμακο, επιβεβαιώνοντας τον στίχο του τρισμέγιστου Ελύτη «Λάμπει μέσα μου ‘κείνο που αγνοώ, μα ωστόσο Λάμπει».
Πώς τολμάμε, επιστημονικώς δήθεν, να στερούμε την τροφή και την αναπνοή, το Φάρμακο των φαρμάκων σε συνανθρώπους που βιώνουν την αποχή από τις Άκτιστες Ενέργειες όχι ως φυσική ζωή αλλά ως θανατοβριθή και αναίτια επιβίωση! Αυτό είναι το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο που εν χορώ κορυβαντιούμε τόσο καιρό?
Επιστημονικότατη και ακράδαντη απόδειξη του Όντως Ζωηφόρου και απείρως πιο ολοκληρωμένου (και όχι συμβολικού) αυτού τρόπου Βρώσης και Πόσης είναι τα σκηνώματα των Αγίων μας, εκτός αν τα αμφισβητούμε ως κοινωνία και κράτος κι αυτά.
Κι όλα αυτά στο όνομα της επιστήμης. Τι είναι όμως η επιστημονική έρευνα? Δικαιούται οποιοσδήποτε επειδή διάβασε κάτι να το αναπαράγει και να κάνει υποδείξεις και να εξάγει συμπεράσματα επιστημονικής αλήθειας? Η ερευνητική επάρκεια πιστοποιείται μόνο με αντικειμενικούς δείκτες, όπως οι αναφορές σε διεθνή περιοδικά με impact factor, οι δημοσιευμένες κατόπιν κρίσης και όχι επί πληρωμής, μελέτες και το H-index του ερευνητή. Συνεπώς ο κάθε λιλιπούτειος δημοσιογραφίσκος που προπαγανδίζοντας αλλοιώνει την επιστημονική αλήθεια, πρέπει απλά να προσπερνάται ως άκρως αναρμόδιος. Αντιστοίχως, η ερευνητική μεθοδολογία δεν διδάσκεται στα Πανεπιστήμια και σε εμάς τους γιατρούς. Δυστυχώς, το ότι κάποιος έχει γεμάτο ψυγείο δεν τον κάνει αυτομάτως και chef. Όλοι μας περιμένουμε την εξαγώμενη γνώση μόνο από έγκριτα περιοδικά και κυρίως από τις λεγόμενες διεθνείς οδηγίες (guidelines), οι οποίες χρήζουν για να εξαχθούν ή να αλλάξουν, δεκαετίες τεραστίων και ευστοχότατων συγκεκριμένων μελετών, διαδικασία την οποία δυστυχώς δεν έχουμε εκπαιδευτεί να παρακολουθούμε εις βάθος.
Είμαι δε σίγουρος και περήφανος για όλους τους νέους συναδέλφους μου πως κανείς εξ΄ημών δε θα έκανε ιατρική πράξη με βάση τη λογική «αφού το φάρμακο βοήθησε σε μελέτη με γυναίκες ας το χρησιμοποιήσω και σε άνδρες» ή «αφού η αντιβίωση πιάνει την ουρήθρα θα πιάνει και τον λαιμό, έτσι κι αλλιώς και τα δύο υγρά περιέχουν» ή «αφού αυτό το υλικό είναι καλό για το ισχίο ας το βάλω και στον ώμο, δε βαριέσαι και τα δύο οστά είναι» ή με βάση τη λογική «η λογική λέει πως θα πιάσει, ας το δοκιμάσω».
Έχοντας δε, ως ισχνός συνοδοιπόρος, 15ετή εμπειρία στην άκρως δημιουργική ομάδα του μεγάλου μου δάσκαλου, Καθηγητή Κου Κουντουρά, ο οποίος επί δεκαετίες προβαίνει σε παγκοσμίου πρωτοτυπίας ανακαλύψεις, συνειδητοποιώ έστω και με την πολύ μικρή αρτιότητα μου, τον «Γολγοθά» από τον οποίο περνάει ο ερευνητής ώστε να τολμήσει να ψελλίσει έστω και μισή πρόταση σε ένα καταξιωμένο περιοδικό, με προαπαιτούμενα την ακρίβεια της έρευνας, την αψόγως μεθοδολογική διατύπωση των ερωτημάτων και την χωρίς καμία απολύτως υποκειμενική παρέμβαση στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Η δε επαγωγική λογική χωρίς αποδείξεις, τα διανοητικά άλματα στο κενό στηριγμένα στην κοινή λογική ή τα αυθαίρετα συμπεράσματα, όχι μόνο κατακρημνίζουν μια προς δημοσίευση μελέτη αλλά είναι αρκετά να ξεσηκώσουν χλεύη από τους κριτές και να στιγματίσουν αρνητικώς τον ερευνητή στους διεθνείς κύκλους.
Οι δε λέξεις «ενδεχομένως», «ίσως», «προς διαπίστωση στο μέλλον» είναι από τις πλέον αγαπημένες στους κορυφαίους των κριτών ως καθρέφτης της ταπεινότητας και του σεβασμού στην πολυπλοκότητα του σώματος, με την οποία πορεύεται η σύγχρονη Ιατρική.
Η δε εξαγωγή γνώσεων η οποία μετά από πολύ κόπο μπορεί να υιοθετηθεί και από το κράτος γίνεται μέσω κλινικών μελετών διπλών – τυφλών, απλά συγκριτικών μη τυφλών, αναδρομικών, μετά-αναλύσεων και ανασκοπήσεων. Πόσες τέτοιες μελέτες δημοσιευμένες σε έγκριτα περιοδικά και με τι πληθυσμό ή έστω ένα letter to the editor μας παρουσίασαν τόσο καιρό περί της ιοφορίας της Θείας Κοινωνίας? ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΗΔΕΝ. Αν υπάρχει και το αγνοώ παρακαλώ να με διαφωτίσετε.
Γιατί τα επιστημονικά επιτελεία της στόχευσης της Θείας Κοινωνίας δεν τολμούν να αποστείλουν τη γνώμη τους σε ένα διεθνές περιοδικό κύρους πριν κάνουν νόμους, πριν προβούν σε συλλήψεις? Γιατί όπως εξήγησα, εκεί δεν χωράνε οι μεταφυσικές λογικές τύπου «πιστεύω ότι έτσι είναι επειδή σήμερα το μυαλό μου ήταν γεμάτο ιδέες και μου ακούγεται λογικό να πω την γνώμη μου».
Ειδικά όταν τα έγκριτα περιοδικά αντιληφθούν ότι το επιστημονικοφανές συμπέρασμα πλήττει, προσβάλλει, κηλιδώνει και περιορίζει ελευθερίες, έθιμα, πνευματικές εμπειρίες ενός λαού είναι υπερβολικά φειδωλά ώστε να μην τεθεί ζήτημα αβάσιμης προσβολής των ηθών κάποιας ομάδας και καλούν σε προσεχτικά σχεδιασμένη μελέτη με βάση αυστηρώς συγκεκριμένο αντικείμενο.
Συνεπώς τα δεδομένα μας είναι στο ΜΗΔΕΝ; Όχι ακριβώς… Όταν δεν υφίσταται απολύτως ουδεμία έρευνα που να περιέχει έστω μισό στοιχείο προς στατιστική ανάλυση, τότε πολύ μεγάλο ρόλο παίζουν οι αναδρομικές μελέτες και τα real- life datas. Τα τελευταία δε, είναι και το ζητούμενο πλέον διεθνώς, ως αποκρυστάλλωμα αληθινής ζωής και ρεαλιστικών δεδομένων. Έχει κανείς real-life datas για την Θεία Κοινωνία στην Ελλάδα? Φυσικά και ναι!!! Real- life datas 2000 ετών πολύτιμα και κραυγάζοντα πολλές αλήθειες. Τι δείχνουν αυτά?
1) Οι ιερείς που καταλύουν (δηλαδή πίνουν όση απέμεινε από) την Θεία Κοινωνία, τουλάχιστον 60 φορές ανά έτος, δεν νοσούν πιο πολύ από λοιμώδη νοσήματα, δεν είναι συνεχώς υπό νοσηλεία ή αντιβίωση, δεν νοσούν πιο πολλοί από τους υπολοίπους από ιογενή και μικροβιογενή νεοπλάσματα (ήπατος, Hodgkin, στομάχου, κλπ).
Β) Οι ιερείς των Νοσοκομείων που κοινωνούν αδιακρίτως όποιον πάσχοντα ή ετοιμοθάνατο με AIDS, ηπατίτιδες, ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και πολλές άλλες δυνητικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις ή ιώσεις και επίσης καταλύουν, επίσης δεν νοσούν πιο πολύ από τον μέσο πολίτη.
Γ) Οι Ιεραπόστολοι με το θυσιαστικό τους διακόνημα ζωής που περιστοιχίζονται επί έτη από λοιμώξεις όπως Ελονοσία, Έμπολα, Φυματίωση, Τύφο και πλείστες άλλες, δεν νοσούν πιο πολύ από λοιμώδη νοσήματα, επίσης δεν νοσούν συνεχώς.
Δ) Υφίσταται πρόσφατη επιδημιολογική μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Ηπατολογικό Ιατρείο της Β’ Παθολογικής Κλινικής του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, όσο και αντίστοιχο registry της B΄ Προπαιδευτικής Κλινικής του Α.Π.Θ. Επιδημιολογική μελέτη που τα δεδομένα της αντιτίθενται στους ισχυρισμούς περί «λογικοφανούς ιοφορίας».
Πανθομολογούμενη κοινή εμπειρία, η οποία μόνο με έντονη προπαγάνδα και φοβική παράλυση μπορεί να σβηστεί. Εκτός αν όλοι βλέπουμε τους Ιερείς να νοσηλεύονται διαρκώς και να διαβιούν ελάχιστα έτη (όσα θα έπρεπε να ζούσανε αν μοιράζονταν με χιλιάδες συνανθρώπους τους κάθε έτος κοινό κρασί και κοινό ψωμί). Ομοιάζουμε τελικά ως λαός με συζύγους που ενώ η εμπειρία της αλήθειας και της αγάπης στο γάμο τους είναι βίωμα τους, μόλις τους βάλει κάποιος επιτήδειος λόγια, χάνουν κάθε ίχνος ετών εμπιστοσύνης.
Αλλά έστω κι έτσι, γιατί το ελληνικό κράτος δεν έκανε μια άμεση αναδρομική καταγραφή πατώντας ελάχιστες λέξεις κλειδιά όπως «ιερέας», «ιερέας νοσοκομείου», «ημέρες νοσηλείας», «νοσηλείες», «αιτία θανάτου» και «ηλικία θανάτου» με βάση τα ηλεκτρονικά του αρχεία, πριν αποφανθεί περί ποινικής εγκληματικότητας της Θείας Κοινωνίας? Ή γιατί δεν οργάνωσε την πρώτη μέρα της καραντίνας μια επιστημονική μελέτη με δύο μεγάλες ομάδες ασθενών κοινωνούντων και μάλιστα που κοινώνησαν τελευταίοι, ώστε να αυξηθεί η υποτιθέμενη μεταδοτικότητα, και μη κοινωνούντων ώστε να δούμε τις στατιστικές διαφορές επίπτωσης του ιού στις δύο ομάδες μέσα σε 14-21 ημέρες;
Αλλά και αυτά αν τα διαγράψουμε ως δεδομένα, γιατί στοχοποιήθηκε και απαξιώθηκε η γνώμη της πιο έγκριτης και μυθικής σε όλους μας μορφή της συγχρόνου ελληνικής λοιμωξιολογίας, της απολύτου Expert κας Γιαμαρέλλου με τις 453 δημοσιεύσεις σε έγκριτα διεθνή περιοδικά, όταν με παρρησία δήλωσε ότι η Θεία Κοινωνία δεν μεταφέρει μικρόβια και ιούς? Παρασύρθηκε από ανωριμότητα και αντιεπιστημονικό οίστρο τον οποίον δεν διαπίστωσαν ποτέ όσοι ενέκριναν τις δημοσιεύσεις της, αλλά είχε την διαύγεια να την διακρίνουν όσοι την διαπόμπευσαν σε ανώνυμα άρθρα και εμπαθή αστήριχτα δημοσιεύματα? Γιατί δεν προβληματιζόμαστε με μια απείρως πιο ειδική από εμάς που έχει ματώσει δεκαετίες για την επιστημονική γνώση και την λοιμωξιολογική προστασία των Ελλήνων;
Παρομοίως, πλήθος αληθινά ειδικών και κορυφαίων διεθνώς Ελλήνων Ιατρών και Καθηγητών Ιατρικής όπως ο κος Ιωάννης Κουντουράς με 431 μελέτες στο pubmed του οποίου και άρθρο επισυνάπτω http://aktines.blogspot.com/2020/03/conflict-abnormal-condition.html τοποθετήθηκαν ενάντια στο παραλήρημα στοχοποίησης κάποιων, παντελώς αγνώστων επιστημονικά, συνδικαλιστών, ανώνυμων αρθρογράφων άσχετων με την ιατρική και συναφών πρώην καρικατούρων.
Αυτά προς υπεράσπιση της Επιστήμης και μόνο. Μπορεί ένα κοινωνικό συμβάν που εξελίσσεται πλέον δίκην διωγμού της Εκκλησίας να είναι αναμενόμενο, αλλά ας μην κακοποιείται και εμπλέκεται ένα μέγιστο θείο δώρο, η Επιστήμη, και δη η Ιατρική. Ουδείς έχει την πρόθεση να προβεί στην απόλυτη ύβρη, του να υπερασπίστει την Θεία Κοινωνία με όρους επιστήμης, όταν όμως πλείστα δεδομένα κραυγάζουν γύρω μας, τότε η επιστημονικοφανής καταδίκη της, χωρίς κανένα δεδομένο, επισύρει παρέμβαση ακόμα και τύπου Ελσίνκι και «ο νοών νοείτω».
Άλλωστε, όπως ακριβώς, με τον αληθινό έρωτα ο οποίος δεν αποδεικνύεται ούτε εξηγείται στους μη ερωτευμένους, αλλά αν μη τι άλλο, καμία ψευδοεπιστήμη δεν δικαιούταν να κατοχυρώσει την αστεία θεωρία των φερορμονών, η οποία πλέον ανήκει στον σκουπιδότοπο της ιστορίας.
Η Θεία Κοινωνία άλλωστε δεν χρειάζεται υπερασπιστές και Δον Κιχώτες. Εμείς χρειαζόμαστε ως, σε κάθε αναπνοή μας, παρ’ ολίγον ή συντριπτικώς νεκροί κατ’ ουσίαν, την Ζωηφόρο και Υπεράφατη Χάρη Της, η οποία σε καταστάσεις διωγμών θριαμβεύει συντριπτικά υπό το crescendo του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου:
Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον; Ποῦ σου, ἅδη, τό νῖκος;
Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι! Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες.
Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι! Ἀνέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται!
Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος.!
Καλή Ανάσταση σε όλους ανεξαιρέτως, εν ομονοία και ειρήνη στις δύσκολες στιγμές που περνάει η Πατρίδα μας, με Αγάπη αληθινή στο κάθε μοναδικό και ανεπανάληπτο ανθρώπινο πρόσωπο που είναι δυνητικά μονάκριβη εικόνα του Χριστού!!
Μεγάλη Πέμπτη 2020, Λιτόχωρο Πιερίας
