Κ. Πουλάκης (ΣΥΡΙΖΑ) στο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ: Δεν ερχόμαστε να κηρύξουμε πόλεμο στην Εκκλησία

“Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έρχεται να κηρύξει κανενός είδους “πόλεμο” με την Εκκλησία” αναφέρει σε συνέντευξή του στο “Αγιορείτικο Βήμα” ο υποψήφιος βουλευτής Β’ Αθήνας και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κώστας Πουλάκης. 

Διαβάστε τι είπε: 

-κ. Πουλάκη,γιατί λοιπόν ο πολίτης να εμπιστευτεί τον ΣΥΡΙΖΑ για την διακυβέρνηση της χώρας ; Τι μπορει να αλλάξει και με ποιον τρόπο; Οι δανειστές μας έχουν ήδη διαμηνύσει ότι πρεπει να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα …

Θα μπορούσα να πω πολλά, θα μείνω όμως στα δύο κατά τη γνώμη μου πιο ουσιώδη. Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα νέο, αν και όχι καινούριο. Δεν βρίσκεται σε κανενός είδους “λίστες”, γι’ αυτό είναι σε θέση να πορευτεί χωρίς υπόγειες εξαρτήσεις και με μόνο γνώμονα το συμφέρον της χώρας και των πολιτών. Και δεύτερον, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα εκείνο που τόλμησε να πει ευθέως ότι η λιτότητα δεν είναι μονόδρομος, τόλμησε να διεκδικήσει την αξιοπρέπεια της Ελλάδας και των Ελλήνων, και μάλιστα διατύπωσε μία πλήρη και τεκμηριωμένη εναλλακτική πρόταση.

Και πρέπει να σας πω ότι η πρόταση αυτή – ακριβώς επειδή εδράζεται στην αντικειμενική οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα – έχει τύχει μεγάλης απήχησης στην Ευρώπη και διεθνώς. Γι’ αυτό και δεν υπάρχουν στην Ευρώπη “θέσφατα”. Είναι όλα παράμετροι μίας διαπραγμάτευσης, η έκβαση της οποίας θα καθοριστεί από την πολιτική δυναμική. Και στο επίπεδο αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει, γιατί έχει κοντά του ολόκληρο τον ελληνικό λαό.

– Όσο αφορά για τις σχέσεις κράτους – εκκλησίας ο πρόεδρος σας πρόσφατα έκανε λόγο για εξορθολογισμό των δυο θεσμών. Πως θα χειριστεί η κυβέρνηση σας τα φλέγοντα ζητήματα της Εκκλησίας και του Αγίου Ορους ;

Σε αντίθεση με την εικόνα που για λόγους σκοπιμότητας έχει καλλιεργηθεί από τους αντιπάλους μας, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έρχεται να κηρύξει κανενός είδους “πόλεμο” με την Εκκλησία. Δεν εκχωρούμε το τεκμήριο της θρησκευτικότητας σε κανέναν λόγω του κόμματος που ψηφίζει. Αυτό που έχουμε πει είναι ότι ο εξορθολογισμός των σχέσεων Εκκλησίας και Κράτους και η απομάκρυνση από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του ενός θεσμού από τον άλλο είναι ένα στοιχείο που θα λειτουργήσει επ’ αμοιβαία ωφελεία και των δύο.

Το κράτος οφείλει να είναι – και θα είναι – κράτος όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως θρησκευτικής συνείδησης, καταγωγής, φυλής, γλώσσας και ούτω καθεξής. Και η Εκκλησία πρέπει να αφεθεί να παίξει τον τεράστιας σημασίας πνευματικό και ποιμαντικό της ρόλο. Προφανώς, υπάρχουν πολλοί τομείς – όπως ενδεικτικά η κοινωνική αλληλεγγύη και η ανακούφιση των ασθενεστέρων συμπολιτών μας, η προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς κ.λπ. – στους οποίους οι προτεραιότητές μας συμπίπτουν με εκείνες της Εκκλησίας και προσδοκούμε να υπάρξει συνεργασία. Και εκεί όμως που ενδεχομένως υπάρξουν διαφορετικές προσεγγίσεις, έχω τη γνώμη πως μπορεί να επιτευχθεί η αρμονική συνύπαρξη, εφ’ όσον κάθε θεσμός σεβαστεί τον άλλο.